รักไม่มีวันตาย Love never die
เขียนโดย NidNoii
วันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2560 เวลา 23.03 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กันยายน พ.ศ. 2560 23.12 น. โดย เจ้าของนิยาย
บทนำ
บทนำ
ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยกองทัพนักข่าวและเหล่าบรรดาแฟนคลับ กำลังรอทำข่าวและคอยส่งกำลัง บางคนก็ภาวนา ให้คนที่อยู่ห้อง ICU ปลอดภัย
หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น
ข่าวด่วน เมื่อเวลาประมาณ 21.00 น. ที่ผ่านมาได้เกิดอุบัติเหตุรถยนต์ แคมลี่ หมายเลขทะเบียน กฑฏ2662 พุ่งชนแท่นบาริเออบนทางด่วน ทราบชื่อผู้ขับขี่คือ นาย พีรวัส หรือ คริส ดาราหนุ่มที่กำลังโด่งดังอยู่ในขณะนี้ อาการของนักแสดงหนุ่มทางสำนักข่าวจะแจ้งให้ทราบเป็นระยะๆค่ะ
ณ ปัจจุบัน
“หมอค่ะ! คนไข้ชีพจรหยุดเต้นอีกแล้วค่ะ”
“พยาบาลเตรียมเครื่องป้ำหัวใจ ส่วนคุณ ไปตาม หมอปราชญ์ เข้ามาด่วน” หมอซึ่งเป็นอาจารย์หมอของทีนี่บอกพยาบาลแล้วหันไปบอกพยาบาลอีกคนหนึ่งเพื่อไปตามหมออีกคนเข้ามา ทันทีที่พยาบาลได้รับคำสั่งก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปทันที แต่ยังไปไม่พ้นประตูห้อง ICU
“คุณพยาบาล เพื่อนผมเป็นยังไงบ้าง ฟื้นแล้วใช่ไหม ไอ้คริส!! เพื่อนผมฟื้นแล้วใช่ไหม ตอบสิ!! นิ่งทำไม! ” ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออก ร่างของชายหนุ่มอีกคนก็พุ่งถลาเข้ามาหาพร้อมกับซัดคำถามรัว โดยไม่ยอมฟังคำตอบ
“ใจเย็นๆนะคะ ตอนนี้คุณหมอกำลังช่วยอยู่ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ ต้องรีบไปตามหมอปราชญ์” พยาบาลพูดปลอบพร้อมกับพูดขอตัว
“หมายความว่ายังไง คุณกำลังจะบอกว่าเพื่อนผมยังไม่ฟื้นอย่างนั้นเหรอ โถ่เว้ยยย! บ้า! ห่วย! ทำไมช่วยไม่ได้ว่ะ! ” ชายหนุ่มตะโคกพยาบาลพร้อมกับเดินย่างก้าวจะเข้าไปหาอีกครั้ง
แต่.....
หมับ
แรงกอด(ฉุด)จากด้านหลังของชายหนุ่มจนเขารู้สึกว่าตัวเองลอยออกมาจากตรงนั้น
“ หมอกันต์ ” พยาบาล
“ คุณจะไปตามหมอปราชญ์ไม่ใช่เหรอ รีบไปสิ เดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง”
“ ค่ะ ” หมอกันต์ รีบบอกพยาบาลไปเพราะตอนนี้คนที่เขากอดไว้นั้นดิ้นรนที่จะวิ่งตามพยาบาลเพื่อเอาคำตอบ
“ปล่อยนะโว้ย ไอ้บ้านิ ปล่อย!” ฟลุค ร้องโวยวายพร้อมกับดิ้นไปมาในวงแขนของหมอหนุ่ม (หมดมาดผู้กำกับเลยทีเดียว)
“ ถ้าคุณมีสติและเลิกโวยวาย ผมถึงจะปล่อยคุณ ” น้ำเสียงเรียบกระซิบที่ข้างหู ทำให้คนที่โวยวายอยู่หยุดชะงักแล้วหันมาหาคนพูด พร้อมที่จะพ่นคำหยาบออกมากลับเป็นจังหวะเดียวกันกับที่หมอหนุ่มก้มลงมาพอดี ทำให้เขาชะงักและกลืนมันกลับลงคอไป ด้วยความที่ส่วนสูงที่ไม่ห่างกันมากนักจึงทำให้หน้าของทั้งสองหนุ่มปะกันพอดี ความอึ่งไม่เท่ากับความรู้สึกที่เหมือนถูกไฟช๊อต จึงทำให้ทั้งสองคนต้องรีบสปริงตัวออกจากกันด้วยความเร็วแสงเลยก็ว่าได้
“ ไม่โวยวายแล้วใช่ไหมครับ” หมอกันต์ได้สติก่อนแล้วเอ่ยปากถามทันทีด้วยรอยยิ้ม
“ อือ ” ฟลุคหันมามองหน้านิดหนึ่งก่อนตอบ คำตอบที่หลุดออกมาเพียงสั้นๆแล้วเจ้าตัวก็ทรุดลงนั่งกับเก้าอี้ทันที เมื่อได้ยินคำตอบ หมอกันต์ จึงนั่งลงข้างๆชายหนุ่ม ที่ตอนนี้นั่งพิงพนังหลับตาเพื่อคลายความเครียดอยู่
“ การคลายความเครียดโดยวิธีการหลับตานั่งนิ่งๆมันก็ถูก แต่ถ้าจะให้ดีการได้ระบายออกมาเป็นคำพูดมันจะสบายใจกว่านะ ผมว่า ” หมอกันต์ เอ่ยขึ้นอีกครั้งจนทำให้คนที่หลับตาอยู่ค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับหันมามอง
“ นี่หมอไม่มีงานทำเหรอ มานั่งยิ้มอยู่ได้ ” ฟลุค พูดขึ้นด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่ายกับคนข้างๆ
“ นี่แหละงานผม ” คำตอบที่ทำให้ชายหนุ่มต้องหันมามองพร้อมกับขมวดคิ้วเป็นปมอีกครั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ