รักไม่มีวันตาย Love never die

สถานีตำรวจ

“พี่ภัทรครับ นี่คือประวัติของเพื่อนร่วมงานทั้งหมดของคุณพีรวัสครับ” หมวดไอซ์รีบรายงานรายชื่อเพื่อนร่วมงานของนักแสดงหนุ่มในแฟ้มคดีของตัวเอง

“นี่หมวด ข้อมูลพวกนี้ผมเป็นคนหามาให้นะ กะจะเอาหน้าคนเดียวหรือไง ไม่รอเลย” คนที่เดินเข้ามาในห้องทีหลังรีบบ่นให้ทันที

“พี่ภัทรดูลูกน้องพี่สิ กะเอาหน้า” อู๋จุน

“แล้วใครบอกให้คุณช้า มัวแต่ม้อสาวอยู่นั้นจะมาโทษผมไม่ได้นะ” หมวดไอซ์พูดกวนๆพร้อมกับเดาะลิ้นจนดูหน้าหมั่นไส้

“แล้วไง ผมจะม้อใครมันเรื่องของผมป่ะ  แต่...ข้อมูลนี้ผมหามา หมวดก็ต้องรอรายงานพร้อมผมสิ ไม่ใช่........ ”

“พอๆ ทั้งคู่เลย นั่งลง” ก่อนจะเกิดศึกแย่งชิงข้อมูล ผู้กองภัทรรีบห้ามไว้ก่อน

“ไหนว่ามาสิอู๋จุนว่าไปได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง” พี่ชายคนเดียวถามขึ้น พอคนถูกถามได้ยินว่าถามตัวเองก็หันไปกระตุกยิ้มที่มุมปากให้กับคนที่นั่งข้างก่อนตอบ

“คือแบบนี้ครับพี่ภัทร..........” แล้วอู๋จุนก็เล่ารายละเอียดให้ผู้กองภัทรฟัง โดยชำเลืองมองคนข้างๆที่นั่งฟังแบบเงียบๆอยู่ข้างๆ นี่ไม่คิดที่จะพูดอะไรซักคำเลยหรือไง

ในระหว่างที่เดินออกจากห้องประชุมเพื่อไปโรงพยาบาล

“นี่หมวดไม่คิดที่จะพูดอะไรหน่อยเหรอ ปล่อยให้ผมพูดคนเดียวอยู่ได้ " 

“ก็คุณบอกว่าจะเล่าเอง ผมก็เลยเงียบไง จำไม่ได้เหรอครับคุณจุ้น...จ้าน” 

“ก็ใช่ไง แต่ก็น่าจะช่วยกันบ้าง กว่าจะหาที่ลงได้เล่นเอาคอแห้งเลย” 

" โอเคๆ งั้นคราวหน้าผมจะช่วยแล้วกัน แต่ตอนนี้ขึ้นรถได้หละ "

หมวดไอซ์รีบพูดตัดบทหลังจากที่โดนอู๋จุนบ่นไปชุดใหญ่

โรงพยาบาล

สองอาทิตย์แล้วที่ฟลุคไม่ได้มาเยี่ยมคริส ตั้งแต่ที่เขาโดนทำร้ายจนเอ็นข้อเท้าอักเสบจนต้องได้ใส่เฝือกอ่อน เดินเหินไม่ค่อยสะดวกแต่ยังโชคดีที่มีหมอกันต์คอยเป็นสาระถีดูแลตลอด

จนมาวันนี้

" ช้าๆหน่อยก็ได้ฟลุค ขาเราพึ่งถอดเฝือกนะ เดียวก็ได้กลับไปใส่อีกรอบหรอก " 

" อ้าวแล้วพี่จะมาแช่งผมทำไมนิ " 

" พี่ไม่ได้แช่ง พี่ก็แค่เป็นห่วง ไม่ต้องรีบมากก็ได้เพื่อนเราไม่เป็นไรหรอก เชื่อพี่สิ "

หมอกันต์รีบบอกเหตุผลให้กับคนข้างๆ เพราะกลัวจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่

" ก็ได้ แต่ผมเป็นห่วงคริสนิ ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนาน "

" หึหึ ใช่ว่าเราจะไม่รู้ข่าวซะเมื่อไรหละ เล่นโทรเช็คอาการของคริสสามเวลาหลังอาหารกับหมอปราชญ์ซะขนาดนั้น " หมอกันต์หยุดชะงักนิดหนึ่งจนทำให้คนน้องหันมอง

" พี่ชักอิจฉาคริสแล้วสิ  "

" หืม พี่นิแปลกคนจะอิจฉาคริสทำไม "

" ก็ คริสมีแต่คนคอยเป็นห่วง รวมถึงฟลุคด้วย แต่พี่สิไม่มีใครเป็นห่วงเลย " 

" จะบ้าเหรอ พี่ไม่ได้เป็นอะไรแล้วจะให้ใครเป็นห่วงละ "

" ตกลงจะให้พี่เป็นแบบคริสก่อนใช่ไหม ฟลุคถึงจะเป็นห่วงพี่อ่ะ " หมอกันต์พูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ จนทำให้คนน้องต้องทำตาดุๆใส่

" ไปกันใหญ่แล้วพี่ จะบ้าเหรอใครใช้ให้แช่งตัวเอง " 

" ก็มันจริงนิ... "

" ผม บอก ให้ หยุดแช่งตัวเองไง เฮ๊ย!! ฟังนะหมอในชีวิตผมน้องครอบครัวของคริสแล้ว ก็มีแต่  หมอ แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วนะ "

พอฟลุคพูดเสร็จก็รีบเดินไปทันที ทิ้งให้หมอกันต์ยืนอึ้งอยู่นานสองนาน

" เฮ๊ยยย จริงดิฟลุค ฟลุค จริงใช่ไหม ฟลุคคคคคคค"