สงครามเขตแดนซากศพ

          หัลงจากจบงานแต่งวันต่อมาพวกสาวๆทั้งหลายรวมถึงฟูกะก็ไปลุมติวหนังสือให้อายาเมะจังกันหมด ผมก็ห่วงเรื่องอายาเมะอยู่เหมือนกัน เรื่องสอบข้อเขียนผมไม่กังวล แต่เรื่องสอบปัตติบัตรนี้ละสิน่าห่วงเราไม่รู้เลยว่าเธอมีศิลปะการต่อสู้มากแค่ใหนจะอาวุธที่ทถนัดเยอะจริง ถามเธอตรงนี้ละไวที่สุด

         ณ ห้องนั้งเล่นบ้านฟูกะ

  "ชู: ไงทุกคนติวเป็นไง

  "อายาเมะ: เข้าใจเกือบหมดแล้วค่ะ

  "ชู: คุณกิง แล้วฟูกะ ฮานะ ริงโกะไปไหน

  "กิง: ฟูกะทำอาหารอยูในครัว ริงโกะกับฮานะนอนยุบนห้อง

  "ชู: งั้นหลอครับคุณกิง อายาเมะผมมีคำถาม

  "อายาเมะ: ถามมาได้เลย

  "ชู: อายาเมะเคยฝึกการต่อสู้มาบ้างไหม

  "อายาเมะ: ไม่เคยเลยค่ะ

  "ชู: งานยากละสิ แล้วมืออาวุธที่ถนัดหรือชอบไหม

  "อายาเมะ: ที่ถนัดไม่มีค่ะ แต่ที่ชอบมี คือไรเฟินซุ่มยิงหรอสไนร์เปอร์ค่ะ

  "ชู: เวลาที่เหลือของพักร้อนของต้องฝึกอาวุธก่อน ศิลปะต่อไว้ที่หลัง

  "อายาเมะ: ฉันยังไงก็ได้ค่ะ

  "ชู: ริทสึบอกฟูกะด้วยว่าเย็นนี้ฉันกลับไม่ทันข้าวเย็นฉันกลับไปกองบัญชาการ

  "ริทสึ: อ่าได้สึแต่ท่าไม่กลับมาฉันจะพาหัวหน้าไปจบกดฟูกะซะ

  "ชู: ไปก่อนนะ

     มุมอายาเมะ

           ตั่งแต่ตัดสินใจฉันก็มาอ่านหนังสือที่บ้านฟูกะจัง เพื่อไปทำงานกับฟูกะจัง ตอนแรกฉันคิดว่ามันคงจะง่ายแต่พอเอาเข้าจริงมันยากมากนี้นะหรือสิ่งที่ฟูกะจะอ่านต้องทำก่อนไปสอบ แล้วที่ฉันสงสัยที่สุดไอกล่องเล็กๆ ฟูกะจังบอกไว้ว่าท่าคิดว่าจำข้อสอบได้แล้ว หลังที่อ่านหนังสือซักพักคุณกิงกับริทสึไปหาฟูกะที่ห้องครัว ฉันหยิบเจ้ากล่องนั้นมาเปิดดู ในนั้นมียาอยู่หนึ่งเม็ด ฉันหยิบมันโยนเข้าปากเหมือนขนม หลังจากกลืนลงท้องไปไม่ถึง30วิ ฉันร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บ เลือดที่ไหลออกจากตา หลังจากนั้นฉันได้ยินเสียง ฟูกะ กดแขนไว้ ริทสึกดขาไว้ ฉันที่เจ็บกับร่างกายจนจะตายได้ยินเสียงคุณกิง อดทนไว้ก่อนอย่าตั่งสมาธิกับความเจ็บปวดมากเกินไป ตัวฉันที่กำลังจะตายรู้สึกอะไรบางอย่างปะกบลงที่ปาก อายาเมะตั้งสมาธที่ปากเธอไว้ ฉันพยาจนถึงที่สุดและสลบไป

      จบมุมอายาเมะ

  "ฟูกะ: หัวหน้าอายาเมะเป็นยังไงบ้าง

  "กิง: แค่สลบไปตอนนี้ปลอดภัยแล้ว

  "ริทสึ: มะกี้ทำอะไรหะกิงกล้าจูบผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าฉันหลอ

  "กิง: เอาน่ามันจำเป็น

  "ริงโกะ: มะกี้เกิดอะไรขึ้นเสียงดังเชียว

  "ฮานะ: อายาเมะจังเป็นอะไรนะ

  "กิง: เธอกินGเซลล์เข้าไป

  "ฮานะ: ออคงเจ็บน่าดู ตอนฉันกินสลบไปเลยละ

  "ฟูกะ: ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว

     เสียงเปิดและปิดปะตู

  "ชู:  เกิดอะไรขึ้น ไม่ต้องบอกพอจะดูออก ผลละออกมาเป็นไง

  "กิง: เธอผ่านมันไปได้แต่ก็ทำฉันโดนริทสึงอล

  "ชู: 555 ไปง้อไปเดียวที่เหลือไห้ฟูกะจัดการ เท่านี้ผมก็ได้สมาชิกคนสุดท้ายของทีมมาละ

  "ฟูกะ: แล้วนายไปไหนมา

  "ชู: ไปเอาของที่ต้องใช้ฝึกมานิดหน่อย เพราะรู้ว่าอายาเมะจะผ่านมาได้นะ

  "ฟูกะ: ขอบใจนะที่ทำทุกอย่างเพื่ออายาเมะ(วิ้งเข้าไปกอด)

  "ชู: ฉันทำเพื่อเธอตางหากละ

  "กิง: เลิกหวานกันก่อนหิวแล้ว

  "ฟูกะ: งั้นทุกคนไปทานข้าวกันเถอะ

     วันต่อมา ณห้องนั่งเล่นบ้านฟูกะ

  "ชู: ฟื้นละหลออายาเมะ

  "อายาเมะ: ฉันต้องรีบกลับบ้านเดียวคุณพ่อคุณแม่เป็นห่วง

  "ชู: ฉันกับฟูกะไปบอกพ่อแม่เธอให้แล้ว

  "อายาเมะ: ทุกคนไปไหนค่ะ

  "ชู: ไปซื้อของนะ อายาเมเมานั้งก่อน ฉันจะเริ่มฝึกเธอตั่งแต่วันนี้เลย

  "อายาเมะ: ฝึกจากอะไรหรือค่ะ

  "ชู: ฝึกใช้เจ้านี้ให้คล่อง VSS ไรเฟิลเก็บเสียงรุ่นเก่า

  "อายาเมะ: ของจริงหรือค่ะเนียสวยจัง

  "ชู: ท่าเธอใช้เจ้าคล่อง ก็จะใช้ของที่มีในองกรค์ได้ทั้งหมด ลอทุกคนกลับมาเราจะไปฝึกกัน

          ผมนั่งสอนพื้นฐานการใช้ปืนให้อายาเมะจนทุกคนกลับมา ผมพาอายาเมะไปสนามซ้อมยิงให้เธอเริ่มจากเป้านิ่ง และเป้าเคลื่อนไหว ให้เธอยิงจนชิน หลังจากนั้นผมสอนพื้นฐานสไนเปอร์การยิงขนะวิ้ง การหาที่ซ้อน และการอ่านลม จนหมดวันและผมพาเธอกลับไปบ้านฟูกะ

  "อายาเมะ: ทำไมพามาบ้านฟูกะละทำไมไม่พากลับบ้านฉันละ

  "ชู: อ่าวยังไม่ได้บอกหลอว่าเธอต้องค้างบ้านฟูกะจนกว่าเราจะหมดวันหยุด

  "อายาเมะ: ทำไมไม่บอกฉัน ว่าต้องนอนบ้านฟูกะ

  "ชู: อ่าวทำไมละเป็นอะไรทำไมต้องโมโห

  "อายาเมะ: ป่าวหลอกแค่ดีใจ

    ณ บ้านฟูกะ

  "ชู: กลับมาแล้ว

  "ริงโกะ: ไงผลการฝึกเป็นไงบ้าง

  "อายาเมะ: ก็ดีคะ ขอถามอะไรคุณริงโกะหน่อยค่ะ

  "ริงโกะ: ริงโกะเฉิยๆก็ได้ถามมาสิ

  "อายาเมะ: เห็นริงโกะตัวติดกับฮานะประจำเออคือ

  "ฮานะ: พวกเราเป็นแฟนกันจะ ริทสึกับหัวหน้าก็คบกันอยู่จะ

  "อายาเมะ: งั้นหลอค่ะ แล้วเมื่อวานไครจูบฉันนั้นจูบแรกด้วยนะค่ะ

        ฮานะ&ริงโกะ. จ้องงงงงงงงงงง(กิง)

  "อายาเมะ: ไม่นะฉันกะเก็บไว้ให้คนที่ฉันรักแท้ๆ

  "กิง: งั้นมาเป็นคนรักฉันสิ

  "ริทสึ: จะเจ้าชู้ก็ให้ฉันไม่อยู่ก่อนสิ

  "กิง: ริทสึเธอไม่สนใจสิ่งที่อยู่ไต้เสื้อผ้านั้นหลอ (ทั้งสองคนจองอายาเมกะ)

  "ริทสึ: นั้นสินะน่าสนใจ จะยอมให้ก็ได้แต่มีข้อแม้ต้องให้ร่วมเปิดบริสุทธ์ อายาเมะจังด้วย

  "กิง: ได้อยู่แล้ว ตอนนี้ชักมีอารมณ์ละสิเอาเลยมะ 

        ทั้งสองคนหิ้วปีกอายาเมะเดินขึ้นชั้น2

  "อายาเมะ: จะเอาฉันไปไหน คุณฮานะช้วยด้วย

  "ริงโกะ: ทั้ง2คนอย่ารุนแรงนักละ

  "ฟูกะ: มะกี้เสียงอายาเมะรึป่าว

  "ฮานะ: ใช่จะ ถูกหัวหน้ากับริทสึลากเข้าห้องไปแล้ว

  "ฟูกะ: ฉันจะขึ้นไปช่วยอายาเมะ

  "ริงโกะ: ท่าเธอขยับแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจับเธอแก้ผ้าและกดเธอตรงนี้ซะ

  "ฟูกะ: ขอโทษอายาเมะฉันช่วยเธอไม่ได้

    ผมที่กลับมานั้งอ่านหนังสือนั่งคุยกับคุณแม่อยู่ที่บ้าน ผมเตือนคุณแม่เกียวกับรางสังหรของผมให้แม่ละวังตัวเอาไว้ คุณแม่เอาแต่ยิ้มและถามผมว่าเมื่อจะมีหลานให้แม่ เล่นเอาผมไปไม่ถูกเลยทีเดียวเชียว

  ติดตามตอนต่อไป