Strong girl

ตอนที่1

ตึกตัก  ตึกตัก

แฮ่ก

เสียงหอบของเด็กสาวร่างสูงเกิดจากการที่หัวใจของเธอกำลังเต้นถี่พอๆกับสองขาที่ต้องวิ่งไปข้างหน้า การวิ่งรอบสนามก่อนการซ้อมเป็นสิ่งที่นักเรียนวงโยต้องเจอ ครูมักจะกล่าวเสมอว่าหัวใจคือสิ่งสำคัญในการทำในสิ่งที่ชอบถ้าหัวใจผิดปกติเมื่อไหร่เราอาจตาย

ดังนั้นวงเราจึงให้ความสำคัญกับเรื่องใจเป็นพิเศษโดยการให้วิ่งฝ่าแดดร้อนๆหลายรอบสนามต่อวัน 

เธอคือนักเรียนม.6 ตำแหน่งผู้เล่นทูบา(เครื่องดนตรีชนิดหนึ่งซึ่งขนาดใหญ่มากใช้ไหล่แบกเสียงต่ำถ้าอยากรู้ไปหาที่กูเกิล)

นางเอกของเรื้องนี้ไม่ใช่สายสวยเลือกได้สายแบ๊วหรือสายดราม่าแต่อย่างใด หากแต่เธอคือสาวถึกผู้แข็งแกร่งเยี่ยงชายชาตรี เธอมีชื่อว่า...

"หมีควาย!!!!!"

"คุณป้าสู้ๆครับ"

(-.-!)

"สู้ๆนะครับ FCป้าหมีควายครับ"พวกนักบอลที่วิ่งแซงไปรอบที่แล้ววิ่งมาอีกรอบ

เนื่องจากนางเอกของเรามีคุณสมบัติเฉพาะตัวคือแรงเยอะอันเป็นผลข้างเคียงจากการวิ่งและแบกเครื่องดนตรีหนักเกือบสิบกิโลทุกวันต่อเนื้องเป็นระยะเวลา6ปี

นอกจากนี้เธอยังเป็นสาวแกร่งผู้ไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดไม่มีอะไรทำร้ายเธอได้ไม่ว่าจะเป็นสัตว์แปลกๆ ผี หรือการโจมตีจากเพื่อนทั้งทางกายและวาจา พวกเพื่อนๆต่างพากันขนานนามให้เธอผู้แข็งแกร่งว่าหมีควาย

และอีกคุณสมบัติหนึ่งคือเธอสามารถแต่งกายได้สวนกระแสอย่างแรงกล้า บวกกับนิสัยบางอย่าง ทำให้หลายคนเรียกเธอว่าป้าอีกเช่นกัน

ช่างเป็นนางเอกที่โชคร้ายซะจริง นอกจากจะโดนขนานนามไม่สมกับความนางเอกแล้วดวงความรักของเธอผู้นี้ก็ดูจะไร้วี่แววจากการโสดมาเต็มๆ17ปี ประกอบกับร่างกายที่สูงใหญ่จนผู้ชายไม่กล้าจีบ และผิวกายอันคล้ำของเธอ(ผลข้างเคียงจากการซ้อมตากแดด)ทำให้เธอกลายเป็นสาวที่ตรงข้ามกับสเปกของหนุ่มๆโดยสมบูรณ์

"ชอบนะครับคนสันใหญ่ ฮ่าๆๆๆๆ"พวกนั้นพากันหัวเราะแล้ววิ่งแซงเหล่านักเรียนวงโยฯที่น่ารักไป

กูชื่อลูกหมีโว้ย!!!(ตะโกนในใจเหนื่อยไม่มีแรงด่า)

ไม่ชอบพวกนักบอลเอาซะเลย นอกจากนิสัยจะแย่แล้วพวกนั้นยังแย่งห้องของวงเราไปห้องของพวกนั้นกว้างกว่า มีหน้าต่างเยอะกว่าแถมยังติดแอร์ส่วนห้องที่เราได้ตรงข้ามทุกอย่างเวลาออกงานเดินขบวนเหงื่อออกแล้วกลับมาห้องนะ

หื้มมมม....

นรก

คงเพราะห้องระบายอากาศได้ไม่ดีบวกกับมีข้าวของเยอะเลยมีพวกนักเรียนที่เข้ามาเรียนวิชาดนตรีที่ห้องทำหน้าบึ้งแล้วบ่นว่าห้องเหม็นเรียนไม่ไหวบางครั้งฉันได้ยินก็อยากจะตั๊นหน้ามันจริงๆ และสาเหตุของทั้งหมดทั้งมวลนี่ก็เพราะพวกนักฟุตบอลไปคว้าเเชมป์รายการอะไรสักอย่างซึ่งสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนได้ ผอ.เลยมอบห้องที่ได้ตกลงแล้วว่าจะเป็นของวงเราให้กับทีมฟุตบอล

คิดแล้วมันเคืองนัก!

 (เธอคิดในใจ)

เปิด...

ปิด...

แขนยาวชุ่มเหงื่อหยิบน้ำเปล่าออกจากตู้เย็นแล้วยืนนับเงินเตรียมจ่ายตังค์

ตึ้ก!

แกร้ง!

เชี่ย!!(0.0)

มีคนมาชนเธอจากด้านหลัง จนตังค์หล่นไปทั่ว เด็กสาวเลยก้มเก็บตังค์5บาทสุดท้ายที่เหลือรอดจากการถูกเก็บค่าชีทงานวิชาต่างๆ 

...?

อีกบาทนึงอยู่ไหน?

เธอมองหาเหรียญบาทตามพื้นจนเห็นรองเท้ากีฬาคู่หนึ่งมาหยุดต่อหน้าเลยมองตามกางเกงวอร์มขายาวผ่านเสื้อวอร์มขึ้นไปพบกับใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรกำลังยื่นเหรียญหนึ่งบาทให้ฉัน

(-0-)<สตั้นไปหลายวิ

"เงินหล่นครับนักเรียน"

"คะ?"

"เงินที่หล่นไง"

"ขะ..ขอบคุณค่ะ"

แล้วเทพบุตรผู้นั้นก็เดินไปยังเคาท์เตอร์หลังจากมอบเหรียญบาทอันล้ำค่าให้แก่สาวน้อยผู้ใจเต้นแรง

พ่อคุณเอ้ย...

เธอเดินกลับห้องหลังจ่ายเงินเสร็จ ระหว่างทางก็เจอเข้ากับนักบอลคนหนึ่งซึ่งฉันคุ้นหน้าคุ้นตากันดี

"เอาน้ำมากินดิ้!"

ว้อท!

แล้วหนุ่มคนนั้นก็แย่งขวดน้ำในมือเธอไปแกะฝาดื่มสบายใจ

"เฮ้ย!ใครให้อม นั่นน้ำฉัน"

"เพื่อนกินหน่อยไม่ได้! ขี้เหนียวจริงๆ"

"ไอ้หมาน!"

"นั่นชื่อพ่อกู!"

มนุษย์ตัวสูงจอมแย่งของกินผู้นี้เขามีนามว่า หนาม

คงเพราะมีตัวอักษรเหมือนกับชื่อพ่อล่ะมั้งนะ

บ้านเขาทั้งสองอยู่ข้างกันจนเรียกได้ว่าติดกันเลยทีเดียวเพราะเป็นตึกแถวที่มีดาดฟ้าเชื่อมกันกั้นด้วยกำแพงสูงเท่าคอ บ้านหนามเปิดร้านคอมครบวงจรไม่ว่าจะเล่นเกม ทำเอกสาร หรือซ่อมคอมครบที่นี่ที่เดียว ส่วนบ้านนางเอกเราทำร้านโจ๊กซึ่งมีชื่อเสียงที่สุดในย่านนี้(เพราะมีร้านเดียว55) ทั้งสิงรู้จักกันมาก็น่าจะเกือบสิบปีแล้ว ตอนเด็กๆ หนามทั้งป้อด ปอดแหก ตุ๊ดมาก แต่พอโตมาเล่นกีฬาหุ่นก็มาหน้าตาก็ดี ฮอตสิคะงานนี้ พอฮอตขึ้นมาก็เริ่มทำตัวกร่าง ปากเสีย แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือพวกผู้หญิงมักจะเข้าหานางเอกผู้น่าสงสารของเราเพื่อใช้เป็นสะพานทอดหาเขาอยู่เรื่อย

ถ้าฉันมีหัวธุรกิจกว่านี้นะฉันจะเอาเบอร์มันไปขาย(คิดในใจ)

"น้ำเย็นชื่นใจจริงๆขอบใจมาก!" หนามยื่นขวดน้ำที่เหลือน้ำอยู่ราวๆอึกเดียวให้เธอแล้วจะเดินจากไป

"แกจะไปไหน?"

"ซ้อมครับ"

"ไปซื้อน้ำมาแทนฉันเดี๋ยวนี้เลย!"<ค่อนข้างโมโห

"นิดๆหน่อยๆ"

"นิดหน่อยบ้านแกดิ!"

"แสตนด์บาย!!!"

(0.0!!)

เสียงคฑากรเรียกให้ไปตั้งแถว ทำให้เธอต้องรีบวิ่งเพราะเริ่มมีการนับเวลาเพื่อลงโทษคนช้าแล้ว

น้ำก็ยังไม่ได้ดื่มเลย..

โถ่..ชีวิต