My wonder girl มหัศจรรย์เรียกรัก

“เมื่อคืนฉันฝันร้าย ไม่สิ ฉันฝันร้ายเรื่องเดิมมาสามคืนติดกันละ น่ากลัวเป็นบ้าเลย”

          หญิงสาวที่เป็นหนึ่งในกลุ่มสนทนาตะโกนพูดท่ามกลางเสียงเพลงช่วงทำนองจังหวะสนุกสนานของงานเลี้ยงฉลอง ‘สละโสด’ แม้ว่าเจ้าภาพของงานอย่างมัสยาหรือมัดหมี่นั้นจะบอกว่านี่เป็นเพียงปาร์ตี้ชุดนอนธรรมดาเท่านั้น แต่ด้วยแขกที่มาอยู่เต็มบริเวณบ้านของเจ้าตัว จึงจะเรียกว่าปาร์ตี้ธรรมดาไม่ได้

          “แกฝันอะไรของแกวะ นังรา” มัสยาถามกลับด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปหลายแก้วติดกัน

          “ก็ฝันเห็นงูน่ะสิ แกก็รู้รึเปล่าวะ ว่าฉันกลัวงูมากขนาดไหน” หญิงสาวผู้เล่าความฝันยังคงขนลุกเมื่อได้นึกถึงภาพที่ยังคงติดตาจากความฝันบ้าๆเมื่อคืนนู้น คืนก่อน และเมื่อคืน ต่างก็เป็นความฝันเดียวกันอย่างน่าประหลาด

          “ตามตำราทำนายฝันเขาบอกว่า ฝันเห็นงูแล้วจะได้เจอเนื้อคู่ไม่ใช่เหรอพี่รา และยิ่งงูมารัดตามร่างกายเนี่ย บอกได้ชัดเลยว่าเนื้อคู่มาแน่นอน หรือไม่พี่ก็อาจจะได้โชคที่ใหญ่มาก” แพรวรินทร์ เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังเมื่อพูดถึงเรื่องความเชื่อโบราณ ไสยศาสตร์ เพราะเธอคือแม่หมอนักทำนายของกลุ่ม ‘เจ้าแม่ทั้ง 5 ’ ซึ่งประกอบไปด้วย

          มัสยา(มัดหมี่) ว่าที่เจ้าสาวของงานเลี้ยงใน เจ้าแม่นักดีไซน์เนอร์เสื้อผ้าที่ดันมาตกหลุมรักกับเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าชื่อดังของประเทศ

          แพรวรินทร์(แพรว) ดาราสาวสวยสุดฮ๊อตที่เด็กสุดในกลุ่ม เจ้าแม่ทั้ง 5 อย่างที่ได้บอกไปแล้ว ว่าเธอเป็นเจ้าแม่แห่งเรื่องไสยศาสตร์

          เกศกนก(เกด) แม่แอร์โฮสเตสสาวแห่งสายการบินสุดหรู ดีกรีนางฟ้าแห่งสายการบิน เจ้าแม่แห่งการช็อปปิ้งของแบรนด์เนมทุกยี่ห้อที่อยู่บนโลกนี้

          รัตติกาล(นุ้ย) เลขาสาวสุดแกร่งขอบรรณาธิการสำนักข่าวบันเทิงและแวดวงสังคมไฮโซ เจ้าแม่ผู้รอบรู้เรื่องชาวบ้าน

          หญิงสาวผู้มุ่งมั่นคนสุดท้าย เจ้าของความฝันสุดสยองก็คือ อคิราภ์(รา) เจ้าแม่กามเทพ เด็กสาวจากบ้านไร่บ้านนาจากอยุธยา ผู้ขวนขวายตามความตั้งใจที่จะเป็นนักประวัติศาสตร์ที่รอบรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นบนโลกใบนี้

          “แล้วฝันของแก ไอ้งูนั่นน่ะ มันรัดแกไหม” ทุกคนในกลุ่มสนทนาหันมามองที่อคิราภ์เป็นตาเดียว ประมาณว่าลุ้นรอคำตอบนั้นอยู่

          เปลือกของดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ไร้การแต่งแต้มใดๆหลุบลงจนหลับตา นึกถึงความฝันที่ได้เผชิญ รัดหรือไม่รัด เธอคิดก่อนที่ภาพนั้นจะโผล่เข้ามาในหัวเหมือนกับว่ามันเกิดขึ้นจริงในเวลานี้ เพียงแต่ว่ามันเป็นภาพทางความคิดเท่านั้น

          เธอกำลังวิ่งหนีอะไรสักอย่าง ด้วยความที่ทางนั้นมันมืด เธอจึงตกลงไปในหลุมดำที่ใหญ่มาก ตกลงไปกระทบกับบางอย่างที่นุ่ม สิ่งนั้นเคลื่อนไหวเมื่อเธอขยับกาย มันคืองูตัวสีขาวที่ใหญ่มหึมา เธอถลึงตามองมันด้วยความหวาดกลัว สิ่งที่เธอเห็นจากแววตาของมันก็คือความสนุกสนาน เผลออีกทีรอบๆร่างกายของเธอก็เต็มไปด้วยเกร็ดสีขาว เจ้างูมันกำลังโอบรัดเธอจนกระทั่งเธอมองไม่เห็นอะไรใดๆอีก

          เธอลืมตาขึ้นด้วยสีหน้าที่คล้ายกับอยากจะอาเจียน เธอคงดื่มมากเกินไปถึงได้รู้สึกเวียนศีรษะขึ้นมากะทันหัน สองขาลุกขึ้นด้วยความรวดเร็วเพื่อที่จะไปสำรอกสิ่งที่อยู่ในท้องออกมาดูโลกอีกครั้ง ความที่รีบเกินบวกกับอาการเวียนวูบโลกเอียงปกติของคนเมา ทำให้เธอไปไม่ถึงไหน เพราะเธอดันไปลื่นน้ำที่ใครบางคนทำหกไว้แล้วไม่เช็ด สติสัมปชัญญะของอคิราภ์บอกว่า หน้าของเธอต้องแหกกระแทกกับพื้นแน่ หากแต่ว่า บังเอิญมีใครสักคนกำลังเดินมาตรงที่เธอลื่นพอดี ทั้งร่างของเธอจึงพุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนและอ้อมกอดนั้นพอดิบพอดี

          ไม่ได้มีเพียงหญิงสาวเท่านั้นที่พุ่งเข้าไปหาอ้อมกอดนั้น เจ้า ‘อ้วก’ หรืออาเจียนนั้นก็พุ่งเข้าไปด้วยเช่นกัน เธอได้ยินเสียงร้องคล้ายเสียงผู้ชายสบถอย่างหัวเสียดังอยู่ข้างบนศีรษะ เขาโอบรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมแทนที่จะปล่อยให้ล้มลงไป สิ่งสุดท้ายที่อคิราภ์รู้สึกก็คือ กลิ่นอาเจียนของตัวเธอเองและไออุ่นจากร่างกายของคนที่เธออาเจียนใส่

          ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม เธอก็อยากตื่นขึ้นมาขอโทษจากใจจริง แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์นั้น แรงกว่าความตั้งใจของเธอเกินไป ดังนั้น มันจึงไม่มีการขอโทษใดๆเกิดขึ้น