แพ้รักน้องสาว

“หิวก็อุ่นสปาเกตตีกับไมโครเวฟเอานะครับน้องอรพี่ทำไว้เยอะมากไม่ต้องทำอย่างอื่นเพิ่มนะ” เจเดนบอกเด็กสาวด้วยสีหน้าจริงจัง นี่จะเป็นครั้งแรกในรอบสามเดือนที่เขาออกไปข้างนอกโดยไม่มีเธอไปด้วย

        เรเชลผู้หญิงที่เขาควงอยู่พักนึงสมัยเรียนมาเที่ยวเมืองไทยและเธอก็ส่งอีเมลมาหาว่าอยากไปเจอกันไหม แน่นอนอยู่แล้วว่าเขาต้องอยากเจอเพราะอยากมีเวลาพักสมองและทำอะไรแบบที่ผู้ชายทำกันบ้าง ถึงจะทำเองทุกวันแต่มันก็ไม่สนุกเท่ามีคนทำด้วยหรอกเชื่อสิ

        “พี่จะกลับดึกหน่อยนะ ถ้าง่วงก็นอนเลยไม่ต้องรอ”

        “ค่ะ พี่เจ” อรปรีญารับคำ

        พี่เจออกไปตอนสิบเอ็ดโมงเขาบอกว่ามีนัดทานข้าวกลางวันกับเพื่อนเก่าสมัยเรียนจากนั้นก็จะพาไปเที่ยวรอบๆ กรุงเทพและคงไปดื่มกันนิดหน่อยช่วงหัวค่ำ เธอลุกไปอุ่นสปาเกตตีตอนเที่ยงครึ่งแล้วก็เอามานั่งกินคนเดียวเวลาที่พี่เจไม่อยู่ห้องมันเงียบเหงามากๆ เลย

        “ว้าว สวยจังเลย อยากได้ๆๆ” เด็กสาวกำลังเพลิดเพลินกับการช้อปปิ้งด้วยสายตาผ่านโน๊ตบุ๊ค ดวงตากลมโตจ้องมองปากกาเจลแบบสิบสองสี่ด้วยความอยากได้ระดับสูงสุด

        “โอเค ชื่อผู้รับ เบอร์โทร อีเมล ที่อยู่ เอ่อ ไม่รู้ที่อยู่อ่ะ” อรปรีญาคลิกเมาส์ด้วยความหงุดหงิดเธอลืมสนิทเลยว่าไม่รู้ที่อยู่ห้องพี่เจถ้าจะสั่งให้ไปส่งที่บ้านก็ยุ่งยากลำบากเกินไป เธอจึงตัดสินใจต่อสายหาเขา

-เริ่มต้นสายสนทนา-

        เจเดน: มีอะไร (ปลายสายถามด้วยความหงุดหงิดแบบสุดๆ)

        อรปรีญา: เอ่อ คือ

        เจเดน: มีอะไรก็รีบๆ พูด   -อ๊า เจค ใครคะ อู๊ววว-  เสียงผู้หญิงลอดเข้ามาในสาย

        อรปรีญา: อร อรอยากได้ที่อยู่ของห้องค่ะ

        เจเดน: ไปรื้อๆ ดูบนโต๊ะทำงาน บนซองแจ้งหนี้

        อรปรีญา: ขอบคุณค่ะ

-จบสายสนทนา-

        เมื่อวางสายไปเจเดนก็ทั้งหงุดหงิดและโมโหอยู่กันมาตั้งหลายเดือนไม่ยอมถามแล้วจะมาอยากรู้อะไรเอาวันนี้ เขาแค่ขอเวลาเป็นส่วนตัววันเดียวเท่านั้นไม่ได้หรือไง นี่ออกมายังไม่ครบหกชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ

        “เจค มาทำต่อสิคะ” เรเชลชวนด้วยเสียงหวานเชื่อม ไม่เจอกันหลายปีลีลาของเขายังดุดันเร้าใจเหมือนเดิม

        “ผมต้องกลับแล้ว ขอโทษนะ” เจเดนตัดสินใจใส่เสื้อผ้าด้วยความร้อนใจเพราะเขารู้ตัวว่าคนที่ห้องต้องเสียใจมากแน่ๆ ที่โดนหงุดหงิดใส่แบบนั้น ก่อนวางสายเขาก็ได้ยินแล้วว่าเธอสะอื้นเบาๆ

        “อะไรกันเจค เรายังไม่ได้สนุกกันเลย”

        “ผมขอโทษผมมีธุระจริงๆ ไปนะ” เจเดนรีบเดินไปหน้าโรงแรมแล้วโบกแท็กซี่ทันที เขาคิดว่าวันนี้จะไปหลายที่เลยไม่ได้เอารถมาเพราะกลัวจะหาที่จอดไม่ได้ ชายหนุ่มนั่งอยู่ในรถด้วยความกระวนกระวายใจเขาทั้งรู้สึกผิดและโมโหในคราวเดียวกันแม้แต่สายฝนที่โปรยลงมาก็ไม่อาจทำให้จิตใจของเขาสงบลง

        “ติดอะไรขนาดนี้เนี่ย” พอยิ่งรีบก็ดูเหมือนการจราจรและฝนจะยิ่งแย่ลง ตอนแรกมันแค่โปรยลงมาเบาๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นห่าฝนเม็ดใหญ่และบนถนนน้ำก็เริ่มเจิ่งนองขึ้นมานิดๆ

        “รถเป็นอะไรครับพี่” เจเดนถามคนขับเพราะรถมันกระตุกแปลกๆ

        “สงสัยเครื่องจะดับแล้ว ขอโทษทีนะครับ” คนขับบอกแล้วทำหน้าซีดเพราะกลัวผู้โดยสารจะเอาเรื่อง

        “งั้นผมลงตรงนี้แหละครับ ขอบคุณมาก” เจเดนส่งเงินให้คนขับแล้ววิ่งออกไปท่ามกลางสายฝน อีกนิดเดียวก็ถึงคอนโดแล้วให้นั่งรอในรถก็คงเป็นชั่วโมงแน่ๆ

        “แม่งเอ๊ย” ชายหนุ่มสบถด้วยความหงุดหงิดเมื่อมายืนอยู่ในส่วนต้อนรับของคอนโด สภาพขาไปกับตอนกลับเทียบกันไม่ได้เลยจริงๆ ตอนนี้เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนเปียกโชกไปหมดแถมยังเลอะโคลนนิดๆ  

        “บอกว่าไปทำธุระทำไมถึงโทรไปกวน” เจเดนระเบิดโทสะใส่คนในห้องทันทีเมื่อมาถึง

        “พี่เจโกหก” อรปรีญาตกใจมากที่อยู่ๆ เขาก็โผล่พรวดเข้ามา

        “โกหกอะไร” เจเดนเดินไล่ต้อนร่างเล็กไปเรื่อยๆ ทำไมเขาต้องมาติดแหง็กอยู่กับยัยนี่ว่ะ

        “พี่เจ พี่เจบอกว่าไปทำธุระแต่พี่เจไปอยู่กับคนอื่น”

        “ใช่ ธุระของฉันคือไปนอนกับผู้หญิงแล้วมันธุระอะไรของเธอที่มาจุ้นจ้าน ชีวิตฉัน ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรจะไปไหนจะเอากับใครก็ได้ไม่เกี่ยวกับเธอ”

        “ฮือๆๆๆ” อรปรีญาร้องไห้โฮทั้งกลัวทั้งเสียใจกับสิ่งที่เขาพูด ทำไมพี่เจใจร้ายกับเธอ

        “ฉันติดแหง็กกับเธอมาสามเดือนเต็ม ไม่ได้มีชีวิตส่วนตัวเลยฉันขอวันเดียวไปทำอะไรตามใจตัวเองบ้างทำไมให้กันไม่ได้ หยุดร้อง” เจเดนเดินไล่อรปรีญาจนหลังของเธอชนกำแพงมือใหญ่บีบแก้มคนเจ้าน้ำตาอย่างแรง

        “พี่เจ อรเจ็บ ฮือๆๆ” อรปรีญาพยายามแกะมือของเขาออกแต่ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งบีบแรงขึ้น

        “อรขอโทษ อรแค่อยากได้ปากกาสีเพิ่ม ฮือๆๆ”

        “เอามาวาดรูปบ้าๆ นี่ใช่ไหม แคว่กๆ” เจเดนเดินไปหยิบสมุดรูปวาดของเธอมาฉีกออกไปสองสามหน้า ชายหนุ่มที่อดทนใจเย็นมาตลอดสติขาดกระจุยเพราะต้องการอิสระบ้างแต่ยัยเด็กซื่อบื้อนี่ก็ทำให้ไม่ได้ เขาเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาไม่ใช่พ่อพระไม่ใช่พี่ชายที่แสนดี

        “ฮือๆๆ พี่เจ ใจร้าย”

        “ใช่ ฉันใจร้ายเพราะฉันเป็นคนอื่นทำไมเธอต้องมาอยู่กับฉันทำไมไม่ไปอยู่กับแฟนตัวเอง ทำไม” เจเดนตะโกนใส่หน้าอรปรีญาเหมือนคนเสียสติ

        “อรไม่มีแฟน ฮือๆๆ พี่เจ อรเจ็บ” ตอนนี้เขาเขย่าเธอจนหัวแทบหลุด ทำไมพี่เจต้องโมโหเธอขนาดนี้

        “ก็ไอ้หัวเกรียนนั่นไง อย่าบอกนะว่าไม่รู้ว่าเขามีใจให้”

        “อรรู้ แต่อร…” อรปรีญาจะบอกว่าเธอรู้แต่เธอไม่เคยให้ความหวังอีกฝ่ายแต่เธอก็ไม่มีโอกาสได้พูดมัน

        “เพี๊ยะ” เสียงฝ่ามือของเจเดนฟาดลงไปที่แก้มใสๆ เต็มแรง

        “เลว รู้ว่าเขามีใจให้แล้วก็วิ่งแจ้นมาอยู่กับผู้ชายคนอื่น ตกลงเธอเป็นผู้หญิงยังไงอรปรีญา” ภาพความทรงจำวัยเด็กของเจเดนผุดขึ้นมาอีกครั้ง ตอนที่แม่ของเขาเริงรักกับผู้ชายคนอื่นตอนที่คู่หมั้นพาผู้ชายแปลกหน้ามาเริงรักถึงบนเตียง ทำไมผู้หญิงรอบตัวเขาถึงเลวแบบนี้

        “ก็อรไม่ได้รักเขา” อรปรีญาตะโกนใส่หน้าผู้ชายที่กำลังคลุ้มคลั่ง

        “แล้วเธอรักฉันรึไงถึงมาอยู่ด้วย” เจเดนตวาดกลับ

        “ใช่ ฉันรักคุณ รักมาตั้งแต่เด็ก การที่ฉันรักคุณคนเดียวมาทั้งชีวิตฉันผิดหรอ” อรปรีญาพูดทั้งที่น้ำตาอาบหน้าและแก้มก็แสบร้อนไปหมด

        “อ้อ เลยเอาพี่ชายที่ตายแล้วมาเป็นข้ออ้างในการวิ่งร่านมาอยู่กับผู้ชายแปลกหน้าสินะ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำกัน” เมื่อได้ยินสิ่งที่ยัยเด็กแก่แดดพูดความโมโหของชายหนุ่มก็ยิ่งพุ่งทะลุเพดาน

        “ไม่ใช่ อย่าเอาพี่รุจมาเกี่ยวนะ ฉันจะไปฉันไม่อยู่เป็นภาระของคุณแล้ว”

        “จะไปไหนล่ะ หน้าด้านหอบผ้ามาอยู่กับผู้ชายก็มาทำอะไรสนุกๆ กันดีกว่า”

        “พี่เจอย่านะ” อรปรีญาสายตาเบิกโพลงด้วยความตกใจกับแววตาที่เขามองไปทั่วร่างกายของเธอ

        “อย่ามาทำสะบัดสะบิ้งเป็นสาวเวอร์จิ้น ล่อกันมากี่ปีแล้วล่ะกับไอ้หัวเกรียนนั่น”

        “อรไม่เคยมีอะไรกับใคร ปล่อยอรนะ”

        “ผู้หญิงดีๆ จะกล้ามานอนร่วมเตียงกับคนอื่นหรออรปรีญา” เจเดนถามลอดไรฟัน ผู้หญิงก็เลวเหมือนกันทั้งโลกแกล้งตีหน้าใสซื่อสุดท้ายก็ร่านแรดไม่ต่างกัน

        “อรบอกว่าอรไม่เคย อย่านะ”

        “แล้วถ้าไม่เคย เธอเรียกฉันไปนอนด้วยทุกคืนทำไม เธออ่อยฉัน ให้ท่าฉันมาตลอดไม่ใช่หรออรปรีญา” เจเดนทุบกำปั้นไปที่กำแพงและมันห่างใบหน้าของอรปรีญาไปนิดเดียว

        “งั้นก็พิสูจน์สิ เชิญเลย ในเมื่อฉันพูดคุณก็ไม่เชื่อ” อรปรีญาตะโกนจนสุดเสียง เธอไม่รู้จะทำยังไงแล้ว

        “ได้ มันคือสิ่งที่เธอต้องการจนตัวสั่นอยู่แล้วนี่”

ติดตามให้จบได้ในอีบุ๊คฉบับเต็ม

เข้า mebmarket.com ค้นหาด้วยชื่อเรื่อง “แพ้รักน้องสาว” หรือชื่อผู้แต่ง “อัณณากานต์”