เรณุการ้อนรัก

คอนโดชั้น 48

        “เพี๊ยะ” มันคือเสียงเข็มขัดหนังที่ฟาดลงไปบนก้นงอนงามเต็มแรงและไม่ใช่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น

        “อ๊า แรงอีก” หญิงสาวหน้าคมหันมาสั่งด้วยเสียงแหบพร่า เต้านมของเธอกระเพื่อมสั่นเพราะแรงกระแทกจากด้านหลังที่บดอัดเข้ามา

        “เพี๊ยะๆๆ” ภาคินัยฟาดเข็มขัดลงไปอีกหลายครั้ง ก้นเนียนๆ ของเลขาและคู่ขาเป็นรอยแดงพาดจากซ้ายไปขวาชัดเจนแต่เธอกลับครางด้วยความพอใจ เกมสวาทระหว่างเขากับแอนนี่จะดุเดือดและได้เลือดเกือบทุกครั้งและมันเป็นความพึงใจของคนสองคนโดยแท้จริง

        “เปลี่ยนท่าบ้าง” เรณุกาพลิกให้ชายหนุ่มนอนลง สองมือของเขาโดนผูกไว้เหนือเตียงและเขาก็ดิ้นเร่าๆ ไม่ใช่ดิ้นหนีแต่ภาคินัยกำลังรอด้วยใจจดจ่อกับบททาสรักที่เขาแสนโปรดปราน

        เธอกับเขาต่างพอใจยามที่เห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดเวลาที่เข็มขัดฟาดลงมากระทบผิวเนื้อมันให้ความรู้สึกแสนสยิวและยิ่งเพิ่มระดับความเร่าร้อนของการร่วมเพศให้มากขึ้นไปอีก ไม่ง่ายนักที่จะหาคู่นอนที่รสนิยมตรงกันเพราะทั้งเธอและเขาต่างเป็นได้ทั้งผู้กระทำและโดนกระทำในเวลาเดียวกัน

        “อ๊าก !” ชายหนุ่มส่งเสียงร้องโหยหวนเมื่อซอกคอโดนฟันคมๆ ฝังลงมาแต่แล้วเขาก็เปลี่ยนมาเป็นหัวเราะด้วยความชอบใจ

        “ซี๊ดดด แอนนี่ กัดอีกสิ” ภาคินัยอ้อนวอนเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงเขาก็ต้องไปหาหนูน้อยแล้ว ความดิบเถื่อนและวิตถารต่างๆ ต้องจบแค่ตรงนี้

        เรณุกาลงทัณฑ์ภาคินัยด้วยการกัดไปทั่วแต่ก็ไม่ได้แรงจนทิ้งหลักฐานรอยฟันเอาไว้มันเป็นแค่การกระตุ้นความกำหนัดให้พอได้ตื่นเต้นเท่านั้นเพราะการสอดใส่ที่เร่าร้อนรุนแรงต่างหากคือของจริง ส่วนมากจะเป็นบอสซะมากกว่าที่เล่นกับเธอจนได้รอยหรือเลือดนิดๆ แต่เธอก็โอเคกับมันเพราะไม่มีผู้ชายคนไหนร้อนแรงดุดันเท่าเขาอีกแล้ว

        เกมกามของบอสหนุ่มกับเลขาสาวดำเนินอยู่สองชั่วโมงกว่าและไม่ต้องนับหรอกนะว่าเสร็จกันไปกี่รอบจะหาหญิงชายคู่ไหนที่ตีลังกาเล่นท่าได้เก่งเท่าคู่นี้คงไม่มีอีกแล้ว

        “แฮ่กๆๆๆ” ทั้งคู่หงายหลังลงที่นอนด้วยความอ่อนเพลียเพราะต่างรู้ดีว่าใกล้เวลาที่ต้องแยกย้ายกัน ภาคินัยต้องไปพบรินรดีส่วนเรณุกาก็มีนัดดริ๊งค์กับแก๊งเพื่อนสาว

        “พรุ่งนี้ประชุมบ่ายสองนะคะ” เรณุกาสไลด์นิ้วไปบนมือถือ ทั้งคู่กำลังจิ้มเจ้าสมาร์ทโฟนอยู่ข้างๆ กัน ด้วยร่างกายที่ไร้สิ่งใดมาบดบังมันเป็นกิจวัตรประจำหลังเสร็จกิจ ระหว่างเธอกับเขาไม่มีคำว่ารักหรือความผูกพันใดๆ นอกจากเซ็กส์และหน้าที่ทางสังคมที่มีต่อกันนั่นคือเจ้านายกับเลขา เธอไม่เคยรู้สึกอะไรยามที่เขาไปนอนกับคนอื่นหรือเมียตัวเองจะเมียคนที่เท่าไหร่ก็ตามแต่ ส่วนเขาก็ไม่เคยมาหึงหวงไม่พอใจเวลาเธอไปฟรีเซ็กส์กับใคร

        “อืม เห็นแล้ว” ภาคินัยตอบรับก็แน่ล่ะที่เขาต้องเห็นเพราะผู้หญิงที่นอนอยู่ด้วยกันนี่แหละที่คอยดูแลทุกอย่างให้ พูดกันตามตรงถ้าชีวิตนี้ขาดเรณุกาไปเขาคงเป๋หน่อยๆ เพราะเธอจัดการให้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นคิวงาน การสับรางกับสาวๆ แม้แต่วันเกิดเมียยังต้องให้เธอช่วยใส่เตือนไว้ในปฏิทินด้วยซ้ำ ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ต้องรักษาไว้ยิ่งชีพก็คือเมียแต่งเพราะเธอคือถุงเงินถุงทองประจำตัว

        “ไปนะคะ” เรณุกาลุกขึ้นยืน เรือนร่างสะโอดสะองของเธอช่างเย้ายวนยิ่งนักด้วยความสูงร้อยเจ็ดสิบกว่ากับหน้าอกไซส์สามสิบหกซีเอวคอดกิ่วไซส์เอสแถมหน้าตายังคมขำเพราะเธอเป็นลูกครึ่งอินเดียสเปน เรียกว่าเธอมีดีทุกอย่างทั้งหน้าตาและสมองจะหาผู้หญิงคนไหนที่อายุแค่ยี่สิบห้าแต่เก่งครบทุกด้านแบบเธอ

        “โอเค” ภาคินัยตอบแบบไม่ใส่ใจและมันก็ไม่ได้รบกวนความรู้สึกของเรณุกาสักนิด ก็บอกแล้วเธอกับเขาเกิดมาเพื่อร่วมเพศกันเท่านั้นไม่มีการจูบลาและคำพูดหวานๆ

        “เรณุกา อมาต้า กอนซาเลซ คูมาร์” ไม่ต้องตกใจนั่นคือชื่อและนามสกุลของเธอ

        “เรณุกา” เป็นชื่อต้น คุณแม่เชื้อสายอินเดียเป็นคนตั้ง

        “อมาต้า” คือชื่อกลางมาจากภาษาสเปนแปลว่าสุดที่รักซึ่งคุณพ่อเมืองกระทิงมอบให้

        “กอนซาเลซ คูมาร์” คือนามสกุลของพ่อกับแม่ตามลำดับ คุณพ่อของเธอเป็นทูตและไปพบรักกับคุณแม่ตอนไปดูงานที่อินเดียแล้วพ่อก็พาแม่มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่สเปน นั่นจึงเป็นที่มาของหน้าตาอันคมเข้มของเธอแถมวัยเด็กยังได้เปรียบกว่าคนอื่นๆ เพราะต้องเดินทางไปเรื่อยๆ เนื่องจากพ่อเป็นท่านทูตเธอจึงพูดได้ถึงห้าภาษาคือสเปน อังกฤษ ฝรั่งเศส เยอรมันและไทย ชื่อนามสกุลยาวขนาดนั้นก็ยังไม่หนำใจเพราะบิดาของเธอยังแถมชื่อเล่นมาให้อีกนั่นคือเอเน่ มันคือคำย่อของเดือนมกราคมในภาษาสเปนไม่บอกก็คงรู้ใช่ไหมว่าเรณุกาเกิดเดือนไหน

        หลังเรียนจบมหาวิทยาลัยเธอก็ได้ฝึกงานกับออแกไนเซอร์เจ้าใหญ่ในสเปนซึ่งมันเป็นพื้นฐานทั้งหมดในชีวิตการทำงานของเธอในปัจจุบัน ที่นั่นสอนให้เธอรู้จักการจัดการทุกสิ่งอย่างมีประสิทธิภาพไม่ว่าจะเป็นตารางงานหรือทรัพยากรใดๆ และด้วยสิ่งแวดล้อมของโซนยุโรปจึงทำให้บรรยากาศภายในออฟฟิศมีแต่การแลกเปลี่ยนข้อมูลและนำเสนอแต่สิ่งที่ดีที่สุดเพราะถ้าบริษัทแซงหน้าคู่แข่งได้นั่นก็หมายถึงผลตอบแทนที่จะเพิ่มขึ้นด้วย

        เธอคงจะโลดแล่นอยู่ที่บ้านเกิดและวิ่งไล่ตามความฝันที่อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมสำเร็จแน่นอนถ้าไม่เกิดเหตุการณ์เฮงซวยขึ้นมาซะก่อนก็คู่หมั้นของเธอดันไปนอนกับเพื่อนร่วมงานและมันก็เป็นจุดจบของทุกอย่าง เธอจัดเสื้อผ้าแล้วบินลัดฟ้ามาอยู่ประเทศไทยหลังจากเห็นภาพบาดตาแค่เพียงหนึ่งวัน

        คาร์ลอสคือรักแรกและเป็นผู้ชายคนแรกของเรณุกา เธอยอมตายถวายชีวิตให้เขาและไม่เคยวอกแวกไปมองใครทั้งที่เธอออกจะฮอทปรอทแตกขนาดนี้แต่ไอ้สารเลวนั่นกลับไปงาบเพื่อนร่วมงานที่แก่คราวแม่ ! มันน่าเจ็บใจตรงนี้แหละรู้ถึงไหนอายไปถึงนั่นที่ความเซ็กซี่ขยี้ใจของเธอแพ้ให้ตูดห้อยๆ ของยัยป้าแว่นหนาเตอะ

        แน่นอนว่าพ่อกับแม่ช็อกมากที่ลูกสาวเพียงคนเดียวจะหอบผ้าหนีไปอยู่อีกซีกโลกท่านทั้งสองหว่านล้อมเกลี้ยกล่อมอยู่ครึ่งวันเต็มๆ แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้จึงจำเป็นต้องหันมาช่วยจัดกระเป๋าแทน

        “แม่ฝากงานให้ไหม” ศรีเดวีถามลูกสาว

        “ไม่ค่ะ” เรณุกาตอบกลับเสียงแข็ง เธอไม่มีวันยอมใช้เส้นสายของพ่อหรือแม่เป็นอันขาด

        “ลูกก็แค่ย้ายที่อยู่กับที่ทำงานก็พอนี่เอเน่” เปโดรผู้เป็นบิดาลองเกลี้ยกล่อมลูกสาวตาคมอีกครั้ง

        “ไม่ค่ะ ถ้าปาป๊ารักหนูจะไม่พูดแบบนี้” เธอพูดออกไปด้วยภาษาสเปนรัวเร็ว ทุกครั้งที่โมโหจนตัวสั่นภาษาเกิดของบิดาจะหลุดออกจากปากแบบนันสต๊อป

        เธอเคยไปอยู่ประเทศไทยสองปีก็ด้วยเหตุผลเดิมคือคุณพ่อถูกย้ายมาทำงานและกรุงเทพก็เป็นเมืองแห่งเดียวที่คงอยู่ในความทรงจำของเธอ ดูเหมือนแม่จะมีความสุขที่สุดเลยก็ว่าได้เพราะวัฒนธรรมอันหลากหลายและเปิดกว้างของเมืองไทยทำให้เธอไม่รู้สึกแปลกแยกหรือเป็นตัวประหลาดและถ้าเข้าใจไม่ผิดเธอรู้สึกว่าผู้คนที่นี่จะเอ็นดูเธอมากๆ อาจเป็นเพราะหน้าตาของเธอโดดเด่นกว่าคนอื่นแถมในวัยนั้นเธอก็อ่อนหวานและน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด

        เธอจำได้ดีว่าแม่ดูผ่อนคลายกว่าตอนอยู่สเปนเยอะด้วยวัฒนธรรมและความเป็นอยู่ที่ต่างกันสุดขั้วทำให้แม่ค่อนข้างเก็บตัวแต่สองปีที่ประเทศไทยแม่กับเธอพากันไปไหนต่อไหนแทบจะทุกวันและที่ที่พลาดไม่ได้คือวัดแขกที่แม่ต้องไปนั่งสวดอะไรของแกอยู่บ่อยๆ เธอก็ไปหาขนมกินเพื่อฆ่าเวลา แต่นั่นแหละทั้งหมดทั้งมวลคือเธอมีความทรงจำดีๆ กับประเทศไทยเยอะมากทั้งโดยส่วนตัวและกับแม่ที่ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์สองปีนั้นจะแน่นแฟ้นที่สุดเลยก็ว่าได้

        เรณุกาอยู่ประเทศไทยมาได้สามปีหน้าที่การงานก็โลดแล่นไม่แพ้กันแถมพ่อกับแม่ก็ยังบินมาหาปีละสองสามครั้ง ชีวิตของเธอตอนนี้ลงตัวสุดๆ เพราะงานก็รุ่งเซ็กส์ก็เริ่ด แค่ปรายตามองผู้ชายก็มาสยบแทบเท้ามันทำให้รู้สึกฟินอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เป็นผู้ชนะ