รินรดีซ่อนรัก

ตอนที่ 4

        เป็นอีกวันที่รินรดีตื่นนานแล้วแต่ก็ยังคงนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงเพราะไม่รู้จะทำอะไรดี นานแล้วที่เธอนั่งๆ นอนๆ ไม่ได้ทำงานทำการอะไรเพราะป๊าไม่อนุญาตให้ทำเธอก็ไม่อยากขัดใจเขา

        “ป่านนี้คงเข้าประชุมไปแล้วมั้ง” หญิงสาวหยิบมือถือขึ้นมาดูมันบอกว่าสิบโมงกว่า กฎในการเป็นเมียลับไม่ได้ยากแต่มันก็ไม่ได้ง่ายที่จะปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด เธอไม่มีสิทธิ์โทรไปหาก่อนซึ่งมันครอบคลุมทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการสื่อสารทางด้านไหน ไลน์ ข้อความในมือถือ ข้อความในเฟสบุ๊คหรือจะอีกกี่แอพเธอก็ไม่มีสิทธิ์ส่งไปหาก่อนถ้าป๊าไม่ได้ทักมาส่วนเรื่องโทรคุยนั้นลืมไปได้เลย

        มันเป็นความรักที่ขมขื่นแต่เธอก็เป็นคนเลือกเองตอนนั้นสถานการณ์มันบีบบังคับหันไปทางไหนก็มืดแปดด้านเธอจึงเลือกใช้วิธีง่ายๆ คือยอมเอาตัวเข้าแลกใครรู้ก็คงรังเกียจที่เธอทำตัวไร้ค่าไม่มีราคาแต่นาทีที่ต้องเลือกระหว่างชีวิตของแม่กับศักดิ์ศรีของตัวเองแน่นอนว่าศักดิ์ศรีความเป็นคนไม่มีค่าอะไรเลย

        ความดีความเอาใจใส่ของป๊าชนะหัวใจเธออย่างราบคาบ ป๊าเดินเข้ามาในช่วงชีวิตที่เธอลำบากและทุกข์ใจอย่างแสนสาหัสแล้วก็ได้เขานำทางให้พ้นผ่านเรื่องร้ายๆ ความรักของเธอกับเขาคือสิ่งผิดแต่ความรักที่เธอให้เขามันมีแต่ความบริสุทธิ์และจริงใจเธอไม่เคยรักใครมาก่อนและไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งเลยสักครั้งจนได้มาเจอเขา

      “เฮ้อ คิดถึงป๊าจังเลย” รินรดีนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงแล้วก็ไปจ๊ะเอ๋เข้ากับดวงตากลมโตสองคู่

        “ว่าไงเด็กๆ” หญิงสาวอุ้มแมวทั้งสองมาวางบนหน้าอกแล้วเกาพุงให้ เจ้าเหมียวครางออกมาด้วยความพอใจแล้วหลับตาพริ้ม

        “ติ๊ง” เสียงเตือนจากมือถือดังขึ้น รินรดีรีบคว้ามาดูด้วยความดีใจเพราะคิดว่าเป็นข้อความจากป๊า แต่ลูกโป่งของความหวังก็ฟีบลงด้วยความรวดเร็วเพราะมันเป็นการแจ้งเตือนว่ามีอีเมลส่งเข้ามาเท่านั้น

        “เปิดแล้ว ! ฟิตเนสครบวงจรพร้อมห้องอบซาวน่า สมัครสมาชิกรายปีลดสี่สิบเปอร์เซ็นต์เพียงแค่โชว์อีเมลฉบับนี้” รินรดีกดลิงค์ในอีเมลแล้วมันก็มีหน้าเว็บของฟิตเนสโชว์ขึ้นมา จากในรูปดูน่าไปใช้บริการมากอุปกรณ์ก็ครบครันดีแถมมีร้านอาหารด้วย

        หญิงสาวเด้งจากเตียงนอนขนาดใหญ่แล้วไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่กว่าจะได้ออกจากห้องก็เกือบชั่วโมงเพราะต้องเตรียมอาหารและน้ำให้ลูกสาวทั้งสองคนแถมต้องล่ำลาด้วยการกอดกันอีกหลายสิบที

        “อยู่กันดีๆ นะคะ” รินรดีบอกลาลูกสาวทั้งสองคนแล้วออกไปฟิตเนสซึ่งใช้เวลาในการเดินแค่สิบนาทีเท่านั้นเอง

        “สวัสดีค่ะสนใจสมัครสมาชิกแบบรายปีค่ะ” รินรดีแจ้งความประสงค์กับประชาสัมพันธ์พร้อมยื่นอีเมลให้ดู

        “เชิญด้านนี้เลยค่ะ” พนักงานฝ่ายบริการลูกค้าเชิญมานั่งที่โซฟาแล้วเธอก็กรอกเอกสารพร้อมจ่ายเงินค่าสมาชิกด้วยเงินสดไปหมื่นกว่าบาท

        “เฟิร์ม ฟิตเนส ขอบคุณมากค่ะที่คุณผู้หญิงไว้วางใจในบริการของเรา” พนักงานคนสวยยื่นบัตรสมาชิกเพื่อใช้ในการเข้าออกให้แล้วรินรดีก็ขอตัวไปหาอะไรกิน

        เมื่อท้องอิ่มเธอก็เข้าไปในฟิตเนสแล้วเดินดูรอบๆ แค่เห็นเครื่องบริหารร่างกายวางเรียงรายกันจนเต็มห้องก็เหนื่อยแล้วเพราะทุกวันนี้กิจกรรมเดียวที่เรียกเหงื่อก็คือการบริหารร่างกายกับป๊า พอดูจนทั่วเธอก็ตัดสินใจว่าไว้ค่อยมาออกกำลังวันหลังแล้วกันเพราะนี่ก็เพิ่งอิ่มแล้วชุดก็ไม่เหมาะกับการยกแขนยกขาด้วย

        “อืมมม สบายจัง” รินรดีเลือกไปอบซาวน่าแทนมันสบายตัวดีจริงๆ พอออกจากห้องซาวน่าก็ไปอาบน้ำเย็นผิวพรรณก็เด้งเนียนใสขึ้นมาแบบทันตาแถมพวงแก้มก็แดงระเรื่อแบบสาวสุขภาพดี

        ในเมื่อเสียเงินไปเป็นหมื่นแล้วก็ต้องจริงจังกับมันสักหน่อยรินรดีมุ่งหน้าไปห้างสรรพสินค้าแล้วซื้อชุดออกกำลังกายมาหลายชุดแถมชุดบิกินี่สำหรับว่ายน้ำด้วยพอกลับมาถึงห้องจัดการแมวเรียบร้อยเธอก็หลับเป็นตายเพราะการอบซาวน่าเป็นชั่วโมงทำให้ร่างกายอ่อนเพลียเหลือเกิน

        “อ้าว คุณริน” ธนูลักษณ์หรือธีทักทายหญิงสาวที่กำลังวิ่งอยู่บนลู่

        “สวัสดีค่ะคุณธี” รินรดีกดปุ่มให้เครื่องหยุดทำงานเพื่อพูดคุยกับเพื่อนของป๊า เธอเคยเจอเขาหลายครั้งอยู่เหมือนกัน

        “มาบ่อยไหมครับ”

        “ก็ถ้าว่างๆ ก็มาค่ะ” ว่างๆ ในความหายของเธอคือวันที่ป๊าไม่มาหาเช่นวันนี้เป็นต้นเพราะสุดที่รักของเธอบินไปประชุมที่ต่างประเทศสามวัน

        “ผมสมัครสมาชิกแบบรายปีไว้คุ้มมากเลย คุณรินล่ะครับได้สมัครรึเปล่า”

        “สมัครเหมือนกันค่ะแล้วคุณธีไม่ได้ไปประชุมกับคุณก้องหรอคะ”

        “อ้อ ไม่ได้ไปครับพอดีไม่ใช่ส่วนที่ผมดูแลงั้นผมไม่รบกวนแล้วครับเชิญคุณรินออกกำลังต่อดีกว่า” ธนูลักษณ์เดินเลี่ยงออกมาด้วยความสงสาร เด็กสาวคนนี้ไม่รู้เลยสินะว่าโดนคนรักหลอกต้มจนเปื่อย

        ภาคินัยบอกกับหนูน้อยของเขาว่าต้องไปประชุมสามวันแต่จริงๆ แล้วเขาก็อยู่ที่คอนโดตึกเดียวกับเธอนั่นแหละเพราะเดือนนี้ทั้งเดือนยังไม่ได้เปิดวงสวิงกับสาวๆ เลยสักครั้ง อาวุธรักมันอัดอั้นอยากโดนปรนเปรอจากผู้หญิงสักสามสี่คนจนใจจะขาดรอนๆ อยู่แล้ว

        “เอ่อ คุณธีคะ ผ้าของคุณรึเปล่าคะ” รินรดีหยิบผ้าขนหนูที่พาดอยู่บนลู่วิ่งไปส่งคืนให้เขา

        “ใช่ครับ ขอบคุณนะครับ” ธนูลักษณ์รับผ้ามาถือไว้ยิ่งเห็นดวงหน้าหวานๆ อันใสซื่อความสงสารก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นไปอีก รินรดีไม่ระแคะระคายเลยสักนิดว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้มีเธอแค่เพียงคนเดียว  

        “คุณธี มีอะไรรึเปล่าคะ” ผู้ชายตัวโตทำหน้าเหมือนอยากพูดอะไรกับเธอแถมคิ้วหนาๆ ยังขมวดเข้าหากัน ป๊าเคยเล่าให้ฟังว่าคุณธีเป็นผู้จัดการฝ่ายไอทีทั้งสองคนจบมาจากมหาลัยเดียวกันแล้วก็อายุเท่ากันแต่ก็ไม่ได้สนิทสนมมากมายอะไร

        “เอ่อ เปล่าครับไม่มีครับผมว่าผมคงวิ่งเร็วไปหน่อยผมกลับบ้านดีกว่า”

        “อ้อ ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ”

คอนโดชั้น 48

        “คืนก่อนจัดไปกี่คนล่ะคะ” เรณุกาเลขาสุดแซ่บกำลังนอนกอดก่ายกับบอสของเธอด้วยความเหนื่อยอ่อน

        “สาม” ภาคินัยตอบเรื่อยๆ เหมือนอีกฝ่ายถามว่ากินข้าวไปกี่จาน สำหรับเขาคนที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่ภรรยาแต่เป็นผู้หญิงคนนี้ต่างหากเพราะเธอกุมความลับดำมืดของเขาไว้หมดทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นตารางการประชุมปลอมๆ การสับรางระหว่างวันหรือแม้กระทั่งการหาสาวๆ จากข้างนอกมาส่งให้ถึงห้องทุกอย่างล้วนผ่านมือเรณุกาทั้งหมดทั้งสิ้น

        “ฉันไม่ชอบเด็กที่นี่ เกลียดขี้หน้ามัน” เรณุกาหมายถึงเด็กจากสังกัดเมื่อคืนที่บอสของเธอเรียกมาที่ห้องเอง ปกติเวลาเธอเรียกใช้บริการก็จะมีค่าน้ำค่าตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้ แต่อีเด็กจากสังกัดนี้กลับอมไปหน้าตาเฉย

        “สังกัดคุณผมเบื่อจะแย่มีแต่หน้าเดิมๆ”

        “ฉันก็หน้าเดิมๆ ไม่เบื่อหรอคะ”

        “หน้าเดิมๆ แต่มันถึงอกถึงใจใครจะเบื่อได้ลงคอ” เหตุผลอีกข้อที่ทำให้ภาคินัยโปรดปรานเรณุกานักก็เพราะเกมรักกับผู้หญิงคนนี้หนักหน่วงถึงใจแบบที่ต้องการ การตบตีให้ได้รอยแดงๆ ไม่เป็นปัญหากับเธอแถมการขบกัดให้เป็นรอยนิดๆ เธอก็ไหวและเวลาฟาดด้วยเข็มขัดเรณุกาก็ยิ่งเร่าร้อนหนักกว่าเดิม

คอนโดชั้น 53

        “เฮ้อ เหนื่อยเป็นบ้า” รินรดีกลับมาถึงห้องเอาเกือบสี่ทุ่มเพราะบ้าพลังทั้งวิ่งทั้งเต้นแล้วก็ตบท้ายด้วยอบซาวน่าเธอล้มตัวลงบนเตียงแล้วก็หลับสนิททันทีเพราะอาบน้ำมาจากฟิตเนสแล้วแต่ทั้งที่เหนื่อยจะขาดใจเธอก็ยังไม่วายไปคว้ามือถือมาดูก่อนจะหลับตาลง

        “เจอกันพรุ่งนี้นะคะหนูน้อยของป๊า” เธอยิ้มให้กับข้อความในมือถือแล้วก็หลับไป