~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~ ฉบับแก้ไขใหม่ SS.1

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ดังโงะ ค่ะ ชื่อเต็มก็คือ ซากุโกะ ดังโงะ อายุ 20+ แล้วค่ะ ไม่อยากให้ทราบมากว่านี้ ฉันจะมาเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับ.... โฮ๊ะๆ ไม่อยากให้รู้ลึกมันจะหื่นเกินค่ะ ฮ่าๆ  ล้อเล่นค่ะ มันเป็นความรักของฉันเองค่ะ มันมีเรื่องมากมาย ที่อยากจะเล่าให้ทุกคนฟังเลยละค่ะ มาฟังกันเลย

ณ สมัครงาน

ฉันมาสมัครงานค่ะ ทุกคนเรียนจบกันหมดแล้ว ก็ต้องหางานทำแต่พึ่งมาเจองานประมาณเกือบ เดือน กว่าค่ะ กว่าจะหาได้เหนื่อยเทือบแย่มากค่ะ ฉันได้เข้าไปบริษัทที่ฉันไปสมัครงานค่ะ ฉันเดินไปตรงเคาน์เตอร์ที่ต้อนรับค่ะ ฉันไปยื่นใบสมัครค่ะ ขนาดที่เขามองใบสมัคร  พวกเขามองกัน แบบหน้า อึ้งๆ ค่ะ

    ‘แน่ใจหรอค่ะ น้องจะเอาหน้าที่’

    “ หืม?” ฉันสงสัยค่ะ เลยหยิบใบสมัครตัวเองมาดูอีกรอบค่ะ  ก็ไม่มีไรค่ะ แค่เลือกหน้าที่ เป็นเลขา แล้วก็ยื่นให้เขาอีกรอบค่ะ

    “เอาอันนี้ละค่ะ เป็นไรรึป่าวค่ะ??”

     ‘ป่าวจ้ะ แค่อย่าจะเตือนเฉยๆ’

       “เตือน?? .... เตือนอะไรค่ะ”

พวกเขาทำหน้า เหมือนกลัวๆค่ะ แต่ฉันเฉยๆค่ะเลยทำชัก งงๆ ใส่พวกเขาค่ะ แล้วเขาก็เงียบๆไปแล้วเซ็นใบยื่นสมัคร อนุมัติ ให้แล้วค่ะ เราก้ดีใจเลยไม่คิดเรื่องที่เขาเตือนไปเลยอ่ะค่ะ ฉันไหว้ขอบคุณเขา แล้วเอาใบใหม่ แต่ก็ งงๆ อยู่ว่าเรื่องไร เลยถามอีกรอบ

        “พีค่ะ เรื่องอะไรหรอค่ะ ที่บอกว่า เตือนอ่ะค่ะ”

        ‘เอ่อ...คือว่า คุณประธานเป็นคนเจ้าเล่ห์ อ่ะจ้ะ ไม่มีใครปราบเขาได้เลยจ้ะ แถมหล่อ แล้วเป็นดารา ฉันเพ้ออะไรเนี่ย ช่างเถอะน้อง  น้องต้องพยายามอย่าให้เขาตีเข้าหาน้องนะค่ะ เดี่ยวจะโดนไล่ออกจ้ะ  เพราะ คนก่อนก็โดนมาแล้ว ประธานดูเบื่อเลยให้นางออกแบบไม่สมเหตุสมผลจ้ะ บลาๆ ’

       “ค่ะ อ่อเข้าใจแล้วค่ะ  ฮึๆ”

ฉันฟังเขาจนลืมไปว่าใบตารางต้องทำไรบ้างค่ะ แล้วฉันก็ขอบคุณ พวกเขาอีกรอบแล้วเดินออกจากบริษัท ก่อนจะเดินออกจากบริษัท .... !!!ฉันเดินไป ชน ใครไม่รู้

       “ โอ้ย!! ”

ฉันล้มลงไปเลยค่ะ  ซวยแน่เลย อาจจะเป็นประธานบริษัทก้ได้ โดนไล่ออกแน่เลย ฮือๆ แล้วฉันได้มองคนที่ชน ฉันถึงกับ....ละลายค่ะ  เขายิ้มให้ฉันอ่อนโยนมากค่ะแล้วเขาก็ยื่นมือของเขาให้ฉันจับค่ะ แล้วก็เคลิ้มไปเลยอ่ะค่ะ เลยไม่นึกถึงอะไรเลยค่ะ

    ‘คุณเป็นไรรึป่าวครับ’

    “ไม่เป็นไรค่ะ”

เขาพูดกับฉัน แล้วยิ้มหวานใส่อีก ฉันแทบเขินจะเป็นบ้าตายอยู่  ฉันจับมือเขาไม่ปล่อยเลยค่ะ

    ‘คุณชื่ออะไรครับ’

    “ชื่อ ..... ฉันขอโทษค่ะ ต้องไปแล้ว”

ฉันอายจนหน้าแดง (ฉันรู้อาการของตัวเองดีค่ะ) ฉันเลยรีบเดินหนีโดยไม่มองเขาอีกค่ะ จนมาถึงบ้านค่ะ  

ณ บ้าน

ฉันถึงบ้านประมาณ ทุ่มนึง พอดี  ฉันโทรหา เพื่อน ค่ะ นอกจากไม่มีแฟนแต่ก็ยังมีเพื่อนค่ะ เพื่อนฉันชื่อ นาชา ค่ะ นิสัยน่ารักค่ะ บ้าผู้ชายในลึกๆค่ะ ฮ่าๆ แฉเพื่อนตัวเองแปปนึง

ตื้ด......ตื้ด......ตื้ด  ติ้ง

    ‘ฮัลโหล’ เสียงโทรศัพท์

    “ฉันได้งานแล้วจ้าาา ”

ฉันพูดออกไปด้วยความตื่นเต้นมาก เลยทำให้เพื่อนกริ้ดก่อนที่จะพูดอีก

    ‘เฮ้ย จริงหรอจ้ะ คงไม่โดนไล่ออกนะ’

    “เธอนี้ บ้า พูดเป็นลาง”

ฉันคุยกับเพื่อนที่น่ารัก บางครั้งก็แกล้งฉัน ฉันเสียนิดๆค่ะ ฮ่าๆ

    ‘บริษัทไหนละจ้ะ ’

 เพื่อนพูดขึ้นฉันนี้ก็ไม่แน่ใจเลย เดินไปหยิบใบใหม่ที่ พวกพี่ตรงเคาน์เตอร์ บอกไว้ แล้วฉันก็หยิบใบมาดู ฉันอ่านเท่านั้นละ แอบขำนิดหน่อย มันเหมือน  อุนจิ ฮ่าๆ ฉันขำดังจนเพื่อน นาชา ได้ยินเสียง

   ‘ขำ อะไร ดังโงะเธอมาคุยกับฉันก่อน ฉันได้ยินนะ’

ระหว่างเพื่อนฉันพูด ฉันก็หยิบโทรศัพท์  แล้วเปิดลำโพงฟัง จะได้ให้ นาชา ฟังที่ฉันพูด

   “นี้ไง บริษัทอุนจิ  เอ้ย อุทาดิ”

   ‘อุทาดิ?? คุ้นๆจังนะ’

   “คุ้นๆอะไร นั้น”

นาชาพูดขึ้นมา ฉันนี้สงสัย คูณไปสองเท่า  ฉันเลยถามอีกครั้ง

    “คุ้นอะไรของ นาชา ฮ่ะ”

ฉันพูดเสียงดัง ระหว่างที่นาชาได้เดินไปหยิบอะไรบางอย่าง ในขนาดนั้นฉันไปหยิบของกินมา

    'ฮัลโหลล อยู่ไหม ดังโงะ ฉันเจอแล้ว!! อยู่ไหม’

นาชาได้พูดเสียงดังในโทรศัพท์ ฉันในระหว่างที่หยิบของกิน  รีบเดินไปหา

    “จ้ากำลังไปหา แปป เราของกินมา จ้า ”

ฉันพบของกินไปนั่งคุยกับเพื่อน

    “มาแล้ว แล้วรู้ยังว่าอุทาดิ ที่เธอคุ้นๆเนี่ย คือไร”

    ‘นี้ดารา อุทาดิ โชชิ เป็นดาราดัง แล้วเป็นประธานบริษัทอุทาดิอีกด้วย’

    “โห้ๆๆๆ ”

     …….

       …

นอนคุย....จนถึงเช้า

-------------------------------------------------------------------------

บลาๆ ต่ออีกจนรู้แจ่มแจ้งว่า โชชิเป็นอะไรยังจนมาถึงตอนนี้เลยละ แต่รู้แค่นอกกรอบนะค่ะในกรอบนังไม่รู้ค่ะ จากผู้แต่ง