Don't take me นายสุดหล่อ อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว

"Cause all of me Loves all of you

your curves and all your edges

your perfect imperfections"

ลานกิจกรรมในช่วงบ่าย

"แก เพลงนี้ all of you  John Legend เท่อะฉันอบอุ่นทุกครั้งที่ฟังเพลงเขา"เบวให้ความสนใจเพลงนี้มาก

"เดี๋ยวนี้อะ กระแสK-POPมาแรงแล้วย่ะ ใช่ไหมพิ้น "เปสหันมาถามฉัน เปสคงคิดว่าฉันดูซีรี่ส์เกาหลีเลยต้องชอบฟังเพลงเกาหลี แต่จริงๆฉันไม่ชอบฟังเพลงเกาหลีเลย

"ใช่ๆ ว่าแต่ท่อนเมื่อกี้นี้หมายความว่าไงหรอ "ฉันตอบเปสแล้วถามเบวต่อ ฉันรู้สึกว่าตอนฮุกของเพลงเพราะดี

"เพราะทุกความรู้สึกของผม

รักทุกอย่างที่เป็นคุณ

ส่วนเว้าส่วนโค้งทั้งหมดของคุณ

ทุกๆอย่างของคุณนั้นดูเหมาะสมเป็นที่สุด แม้ว่ามันจะไม่สมบูรณ์แบบ "

"ว้าว เบวเก่งอะ แปลได้ลึกซึ้ง"เนเอ่ยปากชม

"นี่ อิเนก็เชื่อได้ที่ไหน มันเอามาจากกูเกิลหรือเปล่าก็ไม่รู้"เรด้าพูด ตามพยักหน้าใส่เบว

"ฮ่าๆ บังเอิญว่าใช่"เบวตอบ "โอ้ย ขอคำชมคืนนะคะเบว ฮ่าๆ"เนพูด

"ความหมายดีนะ"พิ้นบอก ความหมายเพลงนี้ทำให้ฉันลากเข้าไปเกี่ยวกับความรู้สึกของฉัน

"จะว่าไปดีเหมือนกันนะที่ครูปล่อยให้มาเดินข้างล่างไม่ต้องนั่งเรียนอยู่ในห้อง"เนพูดเปลี่ยนเรื่อง

"ฮืม แล้วเมื่อกี้ครูสั่งงานอะไรนะ เห็นบอกส่งท้ายคาบ "เปสถาม

"เกี่ยวกับคริสมาต์นี่แหละ "ฉันบอกไป

"นั้นพวกนี้หนิ หัวหน้าคะขอลอกงานหน่อยสิ "เรด้าเรียกเจมส์ที่กำลังเดินมาตรงนี้

"ผมยังไม่ได้ทำหรอกครับ สนใจไปทำด้วยกันไหม ฮ่าๆ"เจมส์ตอบ

"ทะลึ่ง"เรด้าเปลี่ยนสีหน้า

"ก็ดีนะจะได้เสร็จเร็วๆ "เบวเสริม

"แอลยิ้มบ้างสิ เดี๋ยวไม่หล่อ ฮ่าๆ "เนทักแอลที่่มากับเจมส์ ทำให้ฉันหันไปมองหน้าแอลตอนเขาฉีกยิ้มประชดเนพอดี ตอนนั้นทุกคนก็หัวเราะกัน ฉันก็พลอยแอบยิ้มไปด้วย

"พอใจยัง"แอลก้มลงมาพูดใส่หน้าเน

หลังจากนั้นพวกเรา

ก็เดินดูนี่ดูนั่นในงาน แต่ดูเหมือนว่าฉันก็จะให้ความสนใจแต่แอลเป็นพิเศษ เขาคุยเก่งเหมือนกันนะถ้าใครชวนเขาคุย แต่คนนั้นมันไม่ใช่ฉัน พวกเราเดินมาถึงซุ้มนึง

"พี่พิ้นๆ"เสียงคุ้นๆ แน่นอนเสียงนั้นเป็นเสียงนิม น้องสาวฉันเอง ฉันก็เดินเข้าไปหา

"ว่าไง "

"ช่วยอุดหนุนขนมพวกเราหน่อยนะคะ พี่ๆ "นิมอ้อนวอนพวกฉัน พร้อมกวาดสายตาจ้องพวกเพื่อนๆฉัน จนนิมต้องสะดุดกับแอลผู้ชายที่เธอเจอในวันนั้นแอลกำลังก้มไปผูกร้องเท้า

ส่วนพื่อนฉันรวมถึงฉันก็เดินเลือกขนมในซุ้ม

"พะ...พี่ "นิมเรียกผู้ชายที่ก้มผูกรองเท้า

แอลก็เงยหน้าขึ้นมาตามเสียงนิม

แล้วเขาก็ยืนมองหน้านิมเหมือนจะพูดอะไรแต่อึกอักพูดไม่ออก แต่สายตาของแอลมองไปที่พลาสเตอร์ยาที่ติดอยู่ที่บริเวณคิ้วนิมเพราะเขาติดให้เธอเอง เธอคือผู้หญิงคนนั้นสินะ แอลได้แต่มองหน้านิมแล้วนึกในใจ

"ขอบคุณสำหรับพลาสเตอร์ยานะคะ"นิมมั่นใจว่าเขาคือผู้ชายคนนั้นเลยทักไป

" อ๋อ.. ไม่เป็นไร "แอลก็ตัดสินใจตอบนิมไป แสดงว่าเขาก็จำเราได้ เธอเป็นน้องสาวพิ้นงั้นหรอเนี่ย แอลคิดในใจ

"เออเนี่ยเก็บตังค์ที่พี่มันเลยนะ "เนพูดแล้วหันส่งสายตาไปหาฉัน ฉันก็ได้แต่กรอกตาไปมา แบบนี้ก็ได้หรอ

"เจมส์ แอลเอาไหมมีเบราวนี่ด้วย "

"เอาก็ได้ พิ้นเลี้ยงใช่ไหม "แอลทักขึ้น

ฉันถึงกับอยากจะยิ้มออกมา เขาพูดชื่อฉันด้วย เอาวะเลี้ยงก็เลี้ยง

"เออๆ ฉันออกเงินให้เยอะกว่าพวกแก"ฉันพูดออกไป

แอลหันมายิ้มให้ฉันแล้วเดินไปรับขนม

จากเดินเที่ยวมาพอสมควรพวกเราก็กลับไปที่ห้องเพื่อส่งงานและเรียนวิชาต่อไป

     ลมพัดอ่อนๆเข้ามาในหน้าต่าง ขนาดฉันนั่งริมประตูฉันยังสัมผัสถึงความเย็นของลม

"นี่เผลอแป๊บเดียวเดือนกันยาแล้วอ่า ปีนี้ไปทัศนศึกษาที่ไหนกันนะ ไม่อยากไปทะเลเลย ฉันกลัวคลื่น"เนบอกพวกเรา

"ฉันอยากไปทะเล โรแมนติกจะตายทะเล"เปสพูดต่อ

เพื่อนๆครับ เมื่อกี้ผมไปประชุมมาแล้วนะครับ สรุปปีนี้เราจะไปทัศนศึกษากันที่

เจมส์หัวหน้ากำลังจะบอกที่ที่ไปทัศนศึกษา ทำให้ทุกคนชวนกันลุ้นมาก

ที่... เราจะไปกันคือที ที่่ ภูเรือ ครับ

หลังจากหัวหน้าพูดเสร็จเด็กในห้องก็ต่างกันดีใจ ที่จะได้ไปสัมผัสอากาศหนาว รวมถึงตัวฉันด้วยอยากแต่งตัวหนาๆใส่หมวก นึกถึงอปป้าในซีรี่ส์เกาหลีเลยล่ะ อยากให้ถึงเดือนพฤศจิกาเร็ว ๆ

จะหมดคาบสุดท้ายของวันนี้แล้ว แต่ฝนยังไม่หยุดตกเลย ฉันจะกลับบ้านยังไง

ฉันนั่งเขี่ยโทรศัพท์ไปมาเพื่อรอเวลาฝนหยุดตกอยู่คนเดียวในห้องเรียน ส่วนเพื่อนของฉันออกไปนอกโรงเรียนแล้วล่ะ  อยู่ๆก็มีคนมาสะกิด ที่ไหล่ซ้ายฉันฉันหันไปทางซ้ายก็ไม่มีใคร นี่ต้องมีใครแกล้งฉันล่ะสิอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะฉันหันค้างอยู่นานพอที่คิดได้ว่ามีคนแกล้ง เลยหันไปนั่งเขี่ยโทรศัพท์ต่อทำไม่สนใจและแน่นอนมันมีนิ้วมาสะกิดที่ไหล่ด้านขวาของฉันอีกครั้งแต่คราวนี้ไม่หลงกลแล้วนะฉันก็หันไปอีกด้านคือด้านซ้าย วินาทีที่หันไปฉันแทบช็อกคนที่อยู่ตรงหน้าฉันตอนนี้คือแอล จมูกเราสองคนสัมผัสกันอยู่ มันใกล้กันพอที่จะสัมผัสลมหายใจเข้าออกของกันและกันได้ มันใกล้มาก ใกล้จนฉันไม่อยากมีชีวิตต่อ ไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ย จากนั้นฉันก็ผละตัวออกมา ฉันไม่มีอะไรจะพูด ฉันหลบสายตาเขา

"ขอโทษ ที่ทำให้ตกใจ"แอลบอกกับฉัน

"ฮืม "ฉันตอบแล้วก็เก็บของใส่กระเป๋า

"นี่ฝนก็ซาแล้ว ฉันกลับบ้านก่อนนะ" ฉันบอกแอลไป

"เดี๋ยวสิ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"ฉันก้มมองนาฬิกาแล้วเงยหน้ามองเขา

"ว่ามา มีอะไร"

"น้องเธอชื่อนิมใช่ไหม "เขาถามฉัน

"ใช่ ทำไมหรอ"ฉันตอบเขาไป

"เธอ ควรบอกน้องเธอว่าให้เลิกคบกับผู้ชายคนนั้นเสียนะ มันไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่คิดหรอก "แอลทำหน้าตาจริงจังมาก

"เอ้ยใคร แฟนหรอ บ้า น้องฉันมันมีแฟนที่ไหนกันเล่า "ฉันรีบบอกแอลไป "ถ้ามีฉันก็ต้องรู้สิ "ฉันยังมั่นใจในตัวนิม

"แล้วถ้าเขามี แต่เขาไม่อยากให้เธอรู้ล่ะ”

"นายหมายความว่าไง ฉันงงไปหมดแล้ว "ฉันถามด้วยความสงสัย

"ฉันก็มีเรื่องพูดแค่นี้แหละ ฉันไปก่อนนะ "เขาพูดและทิ้งเครื่องหมายคำถามไว้ในหัวของฉัน