[one piece]เด็กใส วัยเกรียน

ตอนนี้ก็ผ่านไป 1 ปีครึ่งแล้ว ลูฟี่ฝึกฮาคิจนชำนานล่มสัตว์โหดๆไปหลายตัวแล้ว ตอนนี้มีแค่ ฉัน และลูฟี่ที่ยังอยู่บนเกาะนี้ เอส ไปรวบรวมพรรคพวกหนวดขาวกลับมา อันจังบอกว่าได้มาทีนี่สะทีมีธุระต้องทำเลยออกตัวออกไปตั้งแต่ยังไม่ 1 ปี(เขาใช้ฮาคิได้ก่อนใครเพื่อนเลยออกไปก่อนได้)        โอฟุมุ บอกว่าจะหลุดเดี่ยวเหตุผลที่ว่า 'เท่' พึ่งออกจากเกาะไปได้ไม่กี่วัน 

 ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดูลูฟี่ล้มคิงคองยักษ์อยู่ อืมมมมม อารมณ์ประมาณว่า เล่น rov อยู่ ตีคิงคองเอาดาเมจไรงี้ (คนดู : มีมังกรด้วยเลยไม๊) พอดีได้ก็มาอวดฉัน จ๊ะ เก่ง ปรมมือให้เลย 

 "นี่ ริน"

 "ไร"

 "มาเป็นพรรคพวกของฉันเถอะ"

 อืมมมมม ประโยคนี้มันคุ้นๆนะ อืมๆ อืมมมมมม ห๊า!? ว่าไงนะ!?

 "มาเป็นเถอะ นะๆๆๆๆๆ"

 "ไม่รู้ ดูก่อน"

 "ไม่ บอกตอนนี้เลยสิ แต่ถึงเธอจะปฎิเสธฉันก็จะเอาเธอมาเป็นพรรคพวกให้ได้"

 "= =; ค่าๆๆๆๆ ค่ะๆๆๆ เป็นค่ะเป็น"

 ไม่ชอบคนขี้ตื้อ -.- เลยตอบตกลงแม่งเลย หลังจากนั้นก็ไปฝึกต่อ แต่ละวันจะมีอาหารที่ทางเกาะสตรีส่งมาให้และจะรับฉันเข้าวังเหมือนทุกครั้ง ถามว่าเข้าไปทำไมเพราะว่าแม่(โบอา)น่ะชอบให้ฉันไปอยู่ด้วยแล้วก็จะดูแลฉันอย่างดีเหมือนฉันเป็นลูก อะจริงๆ แม่อะมโนว่าฉันเป็นลูกของแม่กับลูฟี่อะดิ แล้วไอฉันก็บ้าจี้เล่นตามด้วยนะ แต่ก็ช่างเถอะโลกวันพีชจะได้ทีสีสันขึ้น อาจาร์น่าจะขอบคุณหนูนะที่หนูน่ะสร้างสีสันขึ้นมาและได้เปลี่ยนเนื้อเรื่องไปนิสนึงอะนะ จ่ายมาด้วยนะจาร์เดี๋ยวกลับไปโลกจริจะทวงคืน อยากจะรู้จริงๆว่าถ้าฉันขึ้นไปอยู่บนเรื่อพวกนั้นมันจะหยิ่งใส่ฉันหรือเปล่า ถ้าเป็นฉันไม่อยู่หรอกนะ อยู่ให้เป็นธาตอากาศอยู่ทำเบื้อกไรละ... 

 2 ปี ผ่านไป

 เรื่อของโบอา

 "ไม่เอานะ แม่ไม่อยากให้ลูกไป แม่กลัวลูกบาดเจ็บ อย่าไปเลยนะ"

 แม่พูดแล้วก็เอาแขนมากอดคอฉันแล้วรัดแน่ แม่อย่า หายไม่ออก

 "แอ่ก!! ชะ ช่วย ด้วย หะ หาใจไม่ออก"

 "แฮนค๊อกปล่อยรินสิ เดี๋ยวก็ตายหรอก ฉันยังไม่ได้อวดกันเพื่อนๆเลยว่าฉัได้เพื่อนใหม่"

 จ่ะๆ ปล่อยๆๆ จะตายแล้ววววววววววววววววววว เฮ้ย!! นี่แกไม่อยากให้ฉันตายเพราะไอเรื่องแบบนี้เร๊อะ!? ไรรินรับไม่ได้โว้ยยยยยยยยยยยย

 "เฮบีฮิเมะปล่อยรินได้แล้ว เธอหายใจไม่ออกนะ"

 ขอบคุณค่ะยายเนียว เกือบตาย

 "โอ๋ๆขอโทดนะลูกนะ ถ้าจะไปจริงๆก็ไปเถอะ แต่ว่าตอนอยุ่เกาะชาบอนดี้น่ะห้ามก่อเรื่องนะ เข้าใจไม๊ ถ้าก่อเรื่องขึ้นมาจะทำให้การเดินเรื่อของพวกเธอช้า แล้วก็มีคนจำหน้าพวกเธอได้เอานี่ไปกำบังนะ เสื้อคลุม"

 คุณแม่เทศนายาวค่ะ = =

 "แม่ มันเหมือนเสื้อกันหนาวมากกว่าผ้าคลุมอีกอะ แล้วอันนี้มันคุ้นๆนะแม่"

 "ก็อันที่ลูกบอกอยากได้ไง แม่ไปสั่งตัดเย็บเป็นพิเศษเลยนะ ^^"

 "โห รักแม่ที่สุดเลย"

 "แต่แม่มาส่งได้แค่นี้นะลูก นั่งเรือเล็กไปต่อนะ"

 "หนูเข้าใจ ว่าทำไมแม่ถึงไปไม่ได้"

 "เข้าใจก็ดีแล้ว ฝากดูแลพ่อด้วยละ"

 ฉันไม่เรียกลุฟี่ว่าพ่อ มันดูแปลกแล้วก็เวลาเรียกก็กระดากปากไงไม่รู้

 "ไว้เจอกันะ!!" 

ลูฟี่ตะโกน

 -------------------------------------------------

 การบ้านเยอะ......... ขอโทดค่ะ (-/\-)

-------------------------------------------------