Broken heart บทเรียนรักยัยประธานนักเรียน
เขียนโดย 
Valencia
วันที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 เวลา 14.02 น.
แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2560 15.14 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ฮายสายเปย์
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความKSP PLAZA
หลังจากที่ฉันกับพี่เจสคุยกันจบ ฉันกับฮายก็เลยมากินไอติมที่ห้าง KSP PLAZA ห้างนี่เป็นห้างที่อะไรก็ขึ้นชื่อไปหมด สินค้าก็รับมาจากเมืองนอกทั้งนั้น คนที่มาเดินก็มีแต่ไฮโซ ตัดภาพมาที่ฉันสิ T^T
" พีช แวะร้านนี้กัน "
ฮายจูงมือฉันเข้าร้านเพชรที่ดูเหมือนจะหรูที่สุดในห้างนี้แล้วล่ะมั้ง - - แต่ฉันสังเกตว่าทำไมทุกคนในห้างจ้องมาที่ฉันกับฮายแปลกๆ แต่จะว่าไป ฮายก็เป็นคนดัง ไม่แปลกที่จะมีคนรู้จักเยอะนิเนอะ ^o^
" นายจะซื้อไรอะ "
ฉันหันไปถามฮายที่กำลังจ้องดูสร้อยเพชรอยู่ เขาจะซื้อไปให้ใครเนี่ย
" เธอช่วยเลือกสร้อยหน่อยสิ เอาที่เธอว่าสวยที่สุด "
" สวยที่สุดหรอ.. อยู่ที่ว่าคนๆนั้นเป็นใครมากกว่านะ "
ฮายชะงัก ก่อนจะหันมามองหน้าฉัน เขายิ้มเจื่อนๆ
" คนสำคัญ "
แหม๋! ผู้ชายคนนี้นี่มันยังไงกันวะเนี่ยยย
" เส้นนี้แล้วกัน! "
ฉันชี้ไปที่สร้อยเพชรที่มีจี้เป็นเพชรรูปกลมๆ ดูเรียบง่าย ไม่หรูเกินไป
" เส้นนี้แหละครับ "
พนักงานหยิบกล่องสร้อยเพชรชุดนั้นให้ฮาย ฮายเปิดกล่องแล้วหยิบสร้อยเส้นนั้นออกมา
" หันหลัง "
" นั่นนายจะทำอะไร "
ถึงฉันจะท้วง แต่ฉันก็หันหลังให้แต่โดยดี ^o^ เดี๋ยววันไหนฉันไม่มีเงินฉันจะเอาไปขายนะ ><
พนักงานมองก่อนจะยิ้มให้แล้วพูดทักทาย
" นั่นใครหรอคะคุณฮาย "
คุณฮาย! คุณฮาย! คุณฮาย!
" แฟนผมเองแหละครับ น่ารักใช่มั้ยล่ะ ^o^ "
" นี่นายรู้จักด้วยหรอ "
ฉันหันไปถามฮายที่กำลังทำท่าจะอวดแฟน ทั้งที่แฟนเขาไม่มีอะไรให้อวดเลย - -
" ฉันรู้จักทุกคนในนี้หมดแหละ "
เออเนอะ สงสัยตานี่จะเฟลนลี่ไปทั่ว ลืมไปนิว่าเขาทั้งหล่อทั้งรวย เป็นถึงเจ้าของคอนโดนี่ คงฟันไปเกือบหมดแล้วม้างงง
" จะไม่รู้จักได้ไงคะ ห้างนี้มันห้างของคุณฮายนิคะ ^^ "
ห๊ะ!! ห้างของตานี่หรอ!! ฉันเดินออกจากร้านด้วยสีหน้าไม่พอใจ ฉันแอ๊บไปงั้นแหละ ฮ่าๆ ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าคล้ายคนวิ่งตามมา ฉันรู้ตานี่ต้องตามมาแน่ๆ
ควับ!
" เป็นอะไร "
" เปล่า กลับได้ยัง "
" ยัง ไปกินข้าวกันก่อน "
" ไม่อะ ไม่ไป "
" ไปเถอะ นะๆ "
" งั้นนายลดค่าเช่าคอนโดให้ฉันสิ "
" 50% "
ฉันไปตั้งแต่ 10%แล้วจ้าา ^^
" กินร้านนั้นกัน "
ฮายจูงมือฉันเข้าไปที่ร้านอาหารฝรั่งเศส ฉันนั่งลงด้วยความแฮปปี้ มีคนเปย์นี่มันดีจริงๆ ^^
หลังจากที่สั่งอาหารเสร็จสรรพ ฉันก็กินแบบไม่สนโลกไม่สนคนพามาด้วย
" ค่อยๆกินก็ได้พีช "
แฮะๆก็มันอร่อยนี่นา นานๆทีฉันจะได้กินของดีๆขนาดนี้ด้วยนิเนอะ
" พีช.. "
ฉันมัวแต่กินไม่ได้สนใจคนรอบข้าง แต่เสียงนี่มันคุ้นๆ มันคุ้นเกินไปแล้วนะ ..
" พ่อ! แม่!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
