นางเอกที่รักกับเจ้าชายสายลม

5.8

เขียนโดย muromaji

วันที่ 29 เมษายน พ.ศ. 2560 เวลา 21.16 น.

  9 ตอน
  0 วิจารณ์
  11.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2560 18.24 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เรื่องวุ่น ๆ ของการเรียน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

     ในวันรุ่งขึ้นทางผู้จัดละครก็นำรถตู้มารับที่วัง  เพื่อจะไปเรียนการแสดงซึ่งอยู่แถว ๆ สีลม  และ

เมื่อไปถึงก็พบว่ามีนักแสดงและนักเรียนที่มาเรียนการแสดงอยู่เกือบเต็มห้องก่อนแล้ว  โดยข้างหน้า

ที่นักเรียนนั่งทีเก้าอี้อยู่แค่ 2 ตัวเท่านั้นทำให้ทูลกระหม่อมฟ้าชายรังสิมันต์เดาได้ไม่ยากว่าเก้าอี้อีก

ตัวเป็นของใคร  เมื่อทูลกระหม่อมฟ้าชายรังสิมันต์เดินเข้ามากับผู้จัดละครทุกคนในที่นั้นก็ต่างหันมา

มองและซุบซิบถึงการมาของของผู้ที่เดินมาด้านหลังเพราะไม่มีใครรู้จัก  จนครูผู้สอนการแสดงถวาย

คำนับและกล่าวต้อนรับ

     "กระหม่อมชื่อบานชื่นเพคะ  ได้รับมอบหมายให้ถวายสอนการแสดงทูลกระหม่อมเจ้า

ฟ้ารังสิมันต์  วัฒนากัลยาวดี เพค่ะ"  ทันทีที่ครูบานชื่นพูดจบนักแสดงและนักเรียนทั้งห้องต่างก็

รีบลุกขึ้นถวายการคำนับทันที  ในเวลานั้นเองที่น้องมุกและน้องมายด์เดินเข้ามาพอดี  เนื่องจากทั้ง 2

พึ่งเสร็จจากงาน  ครูบานชื้นจึงแนะนำทุกคนให้ทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์ทราบว่านี่คือนักแสดง

ที่จะร่วมแสดงในเรื่องนี้ด้วย  เสร็จแล้วจึงถวายคำนับทูลกระหม่อมเจ้าฟ้ารังสิมันต์ให้มาประทับนั่งที่

เก้าอี้ที่เตรียมเอาไว้  แต่สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อทูลกระหม่อมเจ้าฟ้ารังสิมันต์เดินมาถึงแถว

หน้าก็นั่งขัดสมาธิทันทีทำให้ทั้งครูและผู้ที่มาเรียนการแสดงถึงกับตกใจ  แต่สิ่งที่ได้รับคือทูล

กระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์มอบหน้าทุกคนกับครูแล้วกล่าวขึ้นเรียบ ๆ

     "ตอนนี้ฉันเป็นลูกศิษย์ของครูนะจะให้นั่งเสมอครูได้อย่างไร  ในเมื่อนักแสดงคนอื่นนั่ง

พื้นได้ฉันก็นั่งได้เหมือนกับคนอื่น  ถึงคำนำหน้าฉันจะเป็นเจ้าฟ้าแต่ก็แค่คำนำหน้าเท่านั้น 

อย่างไรลูกศิษย์ก็ต้องให้เกียรติครูผู้สอนวันยังค่ำ  จะนั่งที่เก้าอี้หรือพื้นก็นั่งเหมือนกัน  ขอ

ความกรุณาต่อศิษย์ด้วยนะจ๊ะครู  เพราะครั้งนี้ครั้งแรกที่ต้องมาทำอะไรที่ไม่เคยชินแบบนี้น่ะ

จ๊ะ" เมื่อพูดจบก็เปิดสมุดเพื่อที่จะจดสิ่งที่จำเป็นสำหรับการแสดงในช่วงเช้าจึงเป็นการเรียนในภาค

ทฤษฎีเท่านั้นจนถึงตอนเที่ยงทุกคนก็แยกย้ายไปทานอาหารที่โรงอาหารชั้นล่างของโรงเรียนซึ่งแม่

ครัวเตรียมอาหารให้กับทุกคน ยกเว้นทูลกระหม่อมฟ้าชายรังสิมันต์ที่ครูบานชื่นเชิญเสร็จไปที่ห้อง

รับรองที่มีการเตรียมเอาไว้แล้ว ขณะที่ทุกคนกำลังเดินไปทานอาหารการพูดคุยกันก็เป็นเรื่อง

ธรรมดาหากแต่หัวข้อในวันนี้คือทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์

     "นี่ทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายทรงไม่ถือพระองค์เลยนะ"  ทีมนักแสดงคนหนึ่งพูดขึ้นขณะ

ถืออาหารมาที่โต๊ะรวมทั้งมุกและมายด์ซึ่งทั้งคู่เคยทำงานกับทีมนักแสดงนี้มาแล้วจึงสนิทกัน

     "ใช่ ใช่ นี้ถ้าเป็นองค์อื่นต้องนั้งเก้าอี้ที่เตรียมไว้หรือไม่ก็วางมาดด้วยซ้ำเพราะเป็นถึง

เชื้อพระวงศ์" นักแสดงอีกคนกล่าวบ้าง

     "แต่พี่ว่าคืนนี้มีคนนอนไม่หลับทั้งคืนแน่ ๆ" พี่เปิ้ลนักแสดงอีกคนที่ร่วมเล่นมาหลายเรื่อง

พูดยิ้มๆก่อนจะตักอาหารเข้าปากเคี้ยวอย่างมีความสุข ผิดกับทุกคนที่มองหน้าพี่เปิ้ลแล้วนึกสงสัย

ว่าใครกันที่จะนอนไม่หลับหรือจะพูดทุกคนที่ได้ร่วมแสดง จนน้อยหน่าทนไม่ไหวจึงถามขึ้นมา

     "ก็จะมีใครน้องจากน้องสาวของเรานะสิ น้องมายด์ไม่เท่าไหร่เพราะเล่นเป็นน้องสาว

แต่น้องมุกนี่สิเล่นเป็นนางเอกแล้วถ้ามีบทเลิฟซีนขึ้นมาจะเป็นยังไงนะ" พี่เปิ้ลพูดจบก็มอง

หน้ามุกและมายด์ ซึ่งทั้งคู่ก็นั่งเอ๋ออยู่อย่างนั้นเพราะพึ่งนึกออก

     "จริงด้วยสิ แต่พี่แซมว่านะถ่ายทำเสร็จแล้วก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ดี" พี่แซมแซวมุก

กับมายด์ด้วยรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยจนทำให้มุกกับมายด์ยิ้มอย่างเขินๆเพราะยังดูบทที่จะ

แสดงยังไม่หมด  ทางด้านทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์หลังจากที่ครูบานชื่นนำเสด็จไปห้อง

รับรองแล้วร่วมทานอาหารกับผู้จัดละครกับผู้กำกับก็กล่าวเสียงเรียบ ๆ

     "พรุ่งนี้ไม่ต้องรบกวนทำอย่างนี้ก็ได้นะ  สิจะทานอาหารกับทีมนักแสดงเขาทานที่

ไหนสิก็ทานที่นั่น  เขาทานอะไรสิก็จะทานอย่างนั้น" ทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์เปลี่ยน

สรรพนามตนเองเป็นสิ เพื่อให้ทุกคนเรียกง่าย ๆ แต่ทุกคนกลับเรียกคุณหนูแทน

     ช่วงบ่ายเป็นการเรียนแอดติ่ง ซึ่งในการเรียนครั้งนี้ห้องเรียนต่าง ๆ ถึงกับมาดูเพราะห้องเรียน

ของครูบานชื่นนอกจากจะมีเสียงหัวเราะแล้วยังมีเสียงดุปะปนกันไป ซึ่งทุกคนในโรงเรียนก็ถึงกับ

หน้าถอดสีที่เห็นทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าถูกดุโดยเฉพาะผู้จัดละคร  แต่สิ่งที่เห็นคือความเก้ ๆ กัง ๆ

ของทูลกระหม่อมเจ้าฟ้า  ที่ทรงทำไม่ได้เรื่องเอาซะเลยแต่ถ้าเป็นครูคนอื่นก็ไม่กล้าที่จะว่ายกเว้น

ครูบานชื่น

     "แหมครูก็อย่าดุสินักเลย ก็มันไม่เคยนี่นา ยิ่งยิ้มด้วยแล้วสิยิ้มได้แค่นี้ล่ะถ้าต้องต้อง

ให้ยิ้มมากกว่านี่ ก็ได้แต่ครูต้องเลี้ยงหมูกะทะพวกเราทุกคนนะครูกล้าป่าว" ทุกครั้งที่ทูล

กระหม่อมเจ้าฟ้าทำอะไรไม่ได้ก็มักจะหาอะไรมาพูดเพื่อให้ครูบานชื่นต้องสายหัวทุกทีกับคำพูด

ที่ทำให้ทุกคนหัวเราะออกมาไม่ว่าจะเป็น หมูกะทะ KFC หรือแม้กระทั่ง MK ก็ตามแต่จะนึกได้

     "เอาล่ะค่ะ ครูว่าลองดูใหม่นะค่ะ เอาเป็นว่าลองนึกถึงนะค่ะว่าเรากำลังพาน้องสาวชม

สวนและกำลังมีความสุขมาก ๆ น้องมายด์อีกครั้งนะลูก" ครูบานชื่นให้แสดงอีกครั้ง แต่ก็

เหมือนเดิมจนพี่เปิ้นพูดดัง ๆ ว่าคุณหนูน่าจะเล่นหนังเรื่องทรานเฟอร์เมอร์หรือไม่ก็อลิซในแดน

มหัศจรรย์มากกว่าเพราะเป็นหุ่นยนต์ได้ เรียกเสียงหัวเราะทุกคนได้อีกครั้ง

     "นี่ดีนะที่ไม่ต้องร้องไห้  ไม่อย่างนั่นครูต้องเตรียมยาหยอดตาไว้หลาย ๆ ขวดหน่อย

นะครู" พูดจบทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าก็ทำเดินไปนั่งรวมกลุ่มกับนักแสดงคนอื่นโดยเอาพี่เปิ้ลมา

บังหน้าโดยบอกว่าในที่นี้พี่เปิ้ลอายุมากสุดดูแลน้อง ๆ ในที่นี้ได้อยู่หลังพี่เปิ้ลแล้วอุ่นใจดีครูพูด

อะไรก็โดนพี่เปิ้ลเป็นคนแรก ทำเอาทุกคนในที่นี้หัวเราะได้เรื่อย ๆ กับความเจ้าเร่ของทูลกระหม่อม

เจ้าฟ้าพระองค์นี้  จากตอนแรกที่ทุกคนกลัวว่าการสอนในช่วงบ่ายจะเป็นอย่างไง ถ้าทำผิดจะมีใคร

กล้าดุ กลับเป็นว่าหลายครั้งที่ทำให้ครูบานชื่นต้องสายหัวพร้อมกับยิ้มไปพร้อม ๆ กันจนกระทั้งเลิก

เรียนทุกคนก็แยกย้ายกันกลับพร้อมกับรอบยิ้ม

     "ไปเรียนการแสดงวันเรก เป็นยังไงบ้างพะยะค่ะ" มรุตถามทันทีที่ทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิ

มันต์เสด็จลงจากรถที่มาส่งโดยได้บอกกับรถว่าพรุ่งนี้จะไปเองเพราะรู้ที่เรียนแล้ว

     "ก็เหนื่อยดี ฉันว่าทำงานไม่เหนื่อยมากขนาดนี้เลยนะเนี่ย แล้วมีเอกสารอะไรสำคัญ

ไหมฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนแล้วเจอกันที่ห้องทำงานล่ะกัน" พูดจบทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชาย

รังสิมันต์ก็เดินไปห้องทันที มรุตได้แต่ส่ายหัวแล้วก็เดินเข้าไปห้องทำงานเพื่อเตรียมเอกสารขึ้น

ถวายทันที ไม่ว่าจะทรงเหน็ดเหนื่อยแค่ไหนงานก็สำคัญที่สุดนี่จึงเป็นเรื่องปกติที่ทุกคนในที่นี้เห็น

ทูลกระหม่อมของพวกเขาทำแต่งานเพียงอย่างเดียว ทันทีที่ทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายรังสิมันต์

เสด็จไปถึงห้องทำงาน

     "กระหม่อมว่าถ้าละครออนแอร์เมื่อใหร่จะให้ทุกคนหยุดงานเพื่อจะดูทูลกระหม่อม

ของพวกเขาแสดงหรือไม่ก็อัดเอาไว้ดูกันเลย" มรุตพูดจบก็วางเอกสารลงบนโต๊ะแล้วรีบเดิน

จากไปเพราะใกล้ได้เวลาฝึกในช่วงเย็น

     วันต่อมาหลังจากทูลกระหม่อมเจ้าฟ้ารังสิมันต์เสร็จกิจแล้วจึงนั่งรถเพื่อไปเรียน โดยเหตุผลที่

ทรงไปเองเพราะระหว่างไปยังสามารถทำงานได้นั่นเองโดยมีมรุตเป็นผู้ติดตาม เมื่อมาถึงมรุตไม่

แปลกใจที่จะเห็นนักเรียนหรือนักแสดงเข้ามาทักทายบ้างไม่ก็เข้ามาถ่ายรูปซึ่งทูลกระหม่อมเจ้าฟ้า

ชายรังสิมันต์ก็ทำตามคำขอนั้น ๆ เพราะมรุตรู้ดีว่าทูลกระหม่อมของตนนั้นมีอุปนิสัยง่าย ๆ สบาย ๆ

ไม่ค่อยชอบอะไรที่เป็นพิธีรีตองยกเว้นงานที่เป็นอย่างทางการ  การเรียนการแสดงเริ่มต้นขึ้นอย่าง

สนุกสนานหลายครั้งที่มีเสียงหัวเราะดังออกมาซึ่งห้องอื่น ๆ ก็เดาได้ไม่ยากว่าใครเป็นคนทำให้หัว

เราะได้จนถึงเวลาพักทานอาหาร  ซึ่งทุกครั้งแม่ครัวของที่นี่จะมีการแบ่งทำอาหารระหว่างอาหารใน

กองถ่ายละครกับนักแสดงที่มาเรียนแต่เนื่องจากมีเปิดละคร 2 เรื่องทำให้กะอาหารพลาดจึงเป็นผล

ให้นักเรียนที่เรียนการแสดงก็ต้องทานข้าวกล่องด้วย  เมื่อผู้จัดละครรู้ถึงหูก็พาไปยืนหน้าซีดกับแม่

ครัวที่โต๊ะอาหารของโรงเรียนจนนักเรียนที่เรียนการแสดงมาถึง

     "แม่ครัวต้องเตรียมอาหารให้ถึง 2 กอง วันนี้เราทานข้าวกล่องก็แล้วกันนะ แต่ถ้าสิไม่

อิ่มขอเบิ้น 2 กล่องนะจ๊ะคุณแม่ครัว" พูดจบก็แจกจ่ายข้าวกล่องให้กับทุกคนในห้องแล้วเดิน

ไปนั่งที่โต๊ะเพื่อนั่งทาน ซึ่งทำเอาทั้งแม่ครัวและผู้จัดละครได้แต่ยืนมองพูดอะไรไม่ออก เพราะไม่

รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่นจนทูลกระหม่อมเจ้าฟ้าชายต้องพูดย้ำอีกครั้งทุกคนถึงสบายใจ

     1 เดือนแล้วที่ต้องมาเรียนการแสดงซึ่งมุกและมายด์จะไม่ค่อยได้อยู่เนื่องจากทั้งคู่มีงานต่าง ๆ

จนถึงวันกำหนดเปิดกล้องทั้งคู้ก็เครียร์งานเสร็จเพื่องเรื่องที่จะถ่ายทำนั้นเป็นเรื่องที่ถ่ายประเทศ

นอกทั้งหมดซึ่งตอนแรกมีการถกเถียงกันถึงสถานที่ถ่ายทำว่าจะเป็นที่ไหน จนทูลกระหม่อมฟ้า

ชายให้ถ่ายที่ออสเตรีย ส่วนที่พักและสถานที่จะดำเนินการให้ทั้งหมด จนผู้กำกับและผู้จัดละคร

ไม่กล้าที่จะขัดจึงสรุปได้ และแยกย้ายกันกลับเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น

 

 

          ก็จบอีกตอนแล้วนะค่ะ  หากมีอะไรขาดตกบกพร่อง แนะนำได้นะค่ะ

     

    

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา