(Devil alive) ชีวิตสามัญของร่างทรงปีศาจ

หลังจากที่แยกย้ายกัน ผมกับฮอทได้เดินกลับด้วยกันเพราะบ้านกลับทางเดียวกัน ระหว่างทางพวกเราก็ได้เจอยิม(คงยังไม่ลืมสิน่ะ) ยิมได้ชวนพวกเราไปยังห้างแห่งหนึ่งชื่อว่า BigD เป็นห้างที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน และเนื่องจากยิมเป็นผู้หญิง แน่นอนครับ เธอเดินไปที่ร้านขายเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว พวกผมก็ต้องยืนรอหน้าร้าน สักพัก ก็มีผู้ชายคนนึงหน้าตาออกนักเลง ซึ่งดูแล้วน่าจะรุ่นเดียวกันกับผมเดินเข้าไปหายิม และตามเคยครับ จากรางสังหรที่แม่นยำของผมแล้ว ผู้ชายคนนั้นต้องจีบยิมแน่นอน

"เห้ย ฮอท แกว่าจะจีบยิมได้ป่ะว่ะ"

"ไม่รู้สิ แต่ดูจากหน้าหมอนั้นแล้วกะเอาจริงว่ะ"

"งั้นเดี๋ยวลองขู่หน่อยดิ"

"ยังไงอะ"

"ค่อยดูเหอะหน๊า"

และการขู่ของผมก็คือเอากระเป๋าสะพายมาผาดบ่า แล้งมองขู่ ง่ายๆคือทำตัวให้เหมือนนักเลงหวงแฟนอะครับ 55555

และแล้วมันก็ได้ผล ผู้ชายคนนั้นมองหน้าแล้วก็ค่อยๆคุยน้อยลงแล้วก็จากไป แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ มันไม่ได้มาคนเดียวมันเดินไปหาเพื่อนมัน ตอนที่ผมเห็นยิมก็ออกมาจากร้านพอดี

"เห้ย ยิม หมอนั้นมันคุยอะไรบ้างอะ" ผมถาม

"อ๋อ เขามาขอเบอร์อะ แต่เราไม่ให้ดูทาทางจะจีบเราอะ" 55555ผมเดาไม่คิดจริงๆด้วย

"อ๋อ แล้วให้ปะหระ"

"ไม่อะ แล้วแกไปมองห้นมันหรอ"

"ทำไมอะ"

"ก็มันบอกว่า เห็นแกมองอะ แล้วถามว่าแกเป็นแฟนเราหรอ เราเลยบอกว่าไม่ใช่"

"555 ช่างมันเถอะ และจะไปไหนต่ออะ"

"กลับบ้านดิ ขี้เกียจเดินแล้วอะ""

หลังจากนั้นเราก็เดินไปคุยไป จนมาถึงหน้าห้าง

"เห้ย มึงอะ" เสียงใครสักคนเรียกจากข้างหลัง และดึงตังผมหันกลับไป

"มึงมองหน้าเพื่อนกุหรอ" ใครไม่รู้ตัวใหญ่ อยู่ๆมากระชากคคอเสื้อผม ระหว่างที่โดนกระชากผมเหลือบไปเห็นคนที่เข้าไปคุยกับยิม ผมจึงแน่นอนเลยว่า ไอ้บ้านั้นไปบอกเพื่อนมันและให้เพื่อนมันมาหาเรื่องผม

"เพื่อนผมมันเป็นคนตาขวางอยู่แล้ว"ฮอทแก้ตัวให้

ผมไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบดึงมือฮอทและวิ่งหนีทันที โดยทิ้งยิมไว้ เพราะมี 2 สาเหตุ 

1.ที่ทิ้งยิมไว้เพราะ มันเป็นผู้หญิง ในห้างขนาดนั้นยังไงก็ปลอดภัยอยู่แล้ว เพราะไอนั้นมันจะจีบยิม มันคงไม่ทำอะไรยิมหรอก

2.ช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอมไม่นาน ผมเลยไม่อยากมีเรื่องกับใคร และที่ลากฮอทมาด้วยเพราะถ้าปล่อยมันไว้ มันไม่รอดแน่ 

พอวิ่งมาได้สักพัก ผมก็ขึ้นรถและหันกลับไปดู พบว่ามันมาอีกเป็นกลุ่มใหญ่เลย วิ่งตามหาพวกผมอยู่ แต่คงหาไม่เจอหรอก เพราะขึ้นรถแล้ว

"เห้ย ทำไมไม่สู้ว่า มีแรงเยอะตั้งขนาดนั้น"

"แรงที่ไหนหระ ไม่ไหวหรอก เราอ่อนแอจะตาย" ผมตอบฮอทแบบข้ามๆคำตอบไป เพราะจริงๆแล้ว หลังจากที่ผมฟื้นคืนนมาแล้ว ผมก็มีแรงมากมายมหาศาร สามารถฆ่าคนได้ด้วยมือเปล่า แต่ผมจะเกิดขึ้นเมื่อผมน้ำตาไหลเท่านั้น 

"นายโกหก" ฮอททำท่าไม่เชื่อ

"แล้วนายรู้ได้ไงว่า กุมีแรงเยอะ"ผมตอบด้วยความโมโห

"ก็กุไง ว่าแกเป็นใคร แกไม่ใช่คนสิน่ะ" ฮอทตอบกลับด้วยท่าทางมั่นใจมาก

"จะบ้าหรอ จะเป็นไปได้ยังไง เหอะๆ"ผมเริ่มสังหรไม่ดีเกี่ยวกับไอฮอทละ ทำไมมันถึงรู้หระ หรือมันแค่คิดเล่นๆ

"อย่าโกหกเลยหน่า กุรู้หมดแหละ คุณปีกเทา"

"เห้ย! ทำไมมึงถึงรู้หระ" ผมเริ่มหน้าซีดครับ เมื่อคำว่าปีกเทาหลุดออกจากปากก็ไอฮอท ยังจำบทยำได้มั้ยว่า มีขนนกสีเทาตกมาจากเพดาน มันคือขนปีกของสิ่งที่มาสิ่งร่างผมนั้นเอง

"ในเมื่อ นายไม่ใช่คนธรรมดา นายก็ลองคิดดูสิ"ฮอทตอบด้วยท่าทางที่น่ากลัว ชวนหลอน

หลังจากคำพูดนั้น ผมก็ได้หลับตาเข้าสู่ห้องสมุดโลก ห้องสมุดโลกคือ ห้องสมุดในอีกมิตินึง ซึ่งสามารถเข้าได้แค่จิตเท่านั้น เป็นห้องสมุดที่มีหนังสือจากทั่วโลกและทั่วมิติต่างๆ ซึ่งเวลาภายในนั้นนึงชั่วโมง เท่ากับ 3 วินาที ของโลกมนุษย์ และห้องสมุดนี้มีแค่  7 ปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ และมีพลังพอที่จะเข้าได้เท่านั้น 

จากการเข้าห้องสมุดโลก ทำให้ผมได้ข้อมูลของฮอทมานั้นก็คือ

"ผู้สืบทอดสายเลือดของหมอผีสิน่ะ  แปลว่าต้นตะกูลต้องเก่งมากแน่ๆ สินะ" ผมตอบไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่แฝงด้วยความเจ้าเล่ห์อยู่

"ถูกต้องน่ะค้าบ ฉลาดจริงๆด้วยน่ะ เอ๊ะ แต่นี้ถึงบ้านนายแล้วนิ ไม่ลงเดี๋ยวเลยน่ะ บาย "

ฮอทตอบด้วยท่าทางเดียวกันกับผม และบอกลา ผมก็สงสัยว่าที่มันพูดว่าถึงบ้านผมแล้ว มันจริงหรอ ผมเลยมองไปทางอื่นดู ใช่ครับ ถึงป้ายหน้าบ้านผมแล้ว ผมรีบวิ่งลงจากรถ จ่ายเงิน และก็เดินกลับบ้าน เหมือนไม่มีอะไรเกิด แต่ในหัว ผมสับสนไปหมด ว่ามันต้องการอะไรกันแน่ และรู้บ้านผมได้ยังไง ตอนนี้ผมเริ่มไม่ไว้ใจมันแล้วหระ