THE CHANGES series (ภารกิจเปลี่ยนนาย♥)

    

ณ HIGH SCHOOL All STARTH

สวัสดีทุกคน เรา “ผักกาด”

ณ ที่ร.ร มัธยมปลายชื่อดังอย่าง ไฮสคูลออสตาร์ ที่รวบรวมไว้แต่นักเรียนม.ปลายระดับไฮโซ เป็น ร.ร ที่หรูและแพงสุดในกรุงเทพเลยก็ว่าได้  แต่ถ้าจะบอกว่าใน ร.ร แพงๆ ดีๆแบบนี้ จะไม่มีกลุ่มเด็กป๊อปที่ทำตัวแพงกว่าคนอื่น ล่ะก็ นั้นคือผิด! ที่นี้มีกลุ่มเด็กที่ป๊อปมากในบรรดาสาวๆ จะว่าเกเรหรือจะว่าชอบทำตัวให้ตัวเองดูเท่ห์,ดูเป็นจุดสนใจ,หรือดูคูล หรือจะอะไรก็ช่าง เอาง่ายๆแล้วกัน อะไรที่เป็นกฎพวกนั้นพร้อมจะแหก และแปลกแยกเสมอ
อ่ะ..แต่ขอพูดก่อนนะว่าในบรรดาสาวๆที่กรี้ดกร้าดนี้ไม่มีฉันนะขอบอกไว้เลย แต่ที่มันเซ็งสุดๆคือ เพื่อนในกลุ่มฉันนี้สิ ที่มีไปชอบพวกบ้านั่นคนนึง

“ผักกาดๆ…แกได้ดูหนังสือพิมพ์โรงเรียนยัง”

“เหอะ..ยังไม่ได้อ่านเลย”

ฉันส่ายหัวให้เพื่อนตัวเล็กอย่าง ‘อชิ’ ที่เป็นแฟนคลับกลุ่มคนป๊อปนั่น แต่ที่อชิจะคลั่งเหลือเกินคงเป็นคนที่ชื่อ ‘ซัน’ ความจริงเพื่อนในกลุ่มฉันมีทั้ง อชิ , เกว , สกายแล้วก็ฉันนี้แหละค่า


“สกายล่ะ..อ่านรึยังอ่าา”


“ยังง อชิ วันนี้ดูเซ้าซี้แปลกๆนะ”


“โห่ว~~ เกวอ่านยางงคะ”


“เกวยังไม่ได้อ่านเลยอชิ..เห็นแต่เมื่อเช้านะ คนในร.ร นี้ตามหากันวุ่นเลย ล่ะ ”


“ทำไมแก๊งค์คนป๊อป ไปก่อวีรกรรมอะไรอีกงั้นหรอ”

ผักกาดก็ว่าแซวไปงั้น มันเป็นปกติที่เวลาอชิกระตือรือร้นเกี่ยวกับหนังสือพิมพ์ ร.ร คงไม่พ้น แก๊งค์คนป๊อปมีวีรกรรม หรือไม่ก็น้อยครั้งมากที่จะทำตนเป็นประโยชน์ ให้โรงเรียน นี้โชคดีหน่อยที่เพื่อนๆอีกสองคนไม่ติ่งแก๊งค์นี้ ไม่งั้นฉันคนที่เบื่อกลุ่มพวกนี้ คงเอียนตาย


“ไม่ใช่ๆ ผักก็ว่ามั่วไปหมด นี้ คือในนี้เขาลงว่า  ‘ซี’ น่ะจะย้ายกลับมาจาอออสเตรียแล้วนะ นี้ดูสิๆ”

“ซี..ใครอ่ะ “ > สกาย ถามทั้งๆที่มือก็เลื่อนนิ้วในไอโฟนไปมา


“นั้นสิ..เกวไม่เคยได้ยินชื่อเลยนะ” > เกว ถามทั้งที่ปากก็เคี้ยวเยลลี่หนุบหนับ


“ก็เพื่อนๆในแก๊งค์AC นั้นแหละ..ทำไมพวกแกไม่รู้เรื่องเลยล่ะ” อชิว่าส่ายหน้าไปมา นี้พวกฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ อชิ~


“ก็มันน่าสนใจซะที่ไหนเล่า…มีแต่เรื่องบ้าบอไรก็ไม่รู้ แกเนี่ยอชิ..อย่าไปสนใจมากนักเลย”

ผักกาดว่าสะพายเป้ลุกขึ้นก่อนจิ้มหน้าปากคนตัวเล็กจนโดนเพื่อนทำหน้าบึ้งใส่


“ผักกาด~~ อย่ามาว่านะ โห้ย!! เกวดูดิ”


“แต่มันก็จริงนี้อชิ..”เกวว่าหน้าตาใสซื่อไม่มีพิษภัยใดๆแน่นอน


อืม..สกายก็คิดงั้นนั้นอชิ~~ แฮร่~~

.


.



.


อชินี้อะไรจะสนใจไอแก๊งคนเกเรขนาดนั้น…นี้เอือมจริงๆ นี้มีเพิ่มมาอีกคนด้วยตายๆ เละแน่ เอาจริงๆเถอะ ไอแก๊งค์acไรเนี่ย กระจายตัวกันนะ มีกันสามเพิ่มมาหนึ่ง เป็น4ละด้วย ขอเถอะคราวนี้คละห้องอย่ามาอยู่ห้องเดียวกันเลย ถ้าเป็นจริงนี้ตายนะ…ตายจริงๆ ไม่ชอบอะ ไม่รู้ทำไม



ตุบ!!


“อ๊ะ! ..”

“shit!!  “


นี้คิดว่าเดินมาปกตินะถูกทางด้วย แต่งงทำไมยังถูกเดินชนจากผู้ชายที่ตัวยักษ์อีก อะไรอ่ะยังมาทำหน้าตึงใส่อีก ไม่รู้ตัวหรอว่าผิด

“เก็บ..”

“ห้ะ!?”

นี้งงจริงๆ เลยเผลอร้อง ห้ะ ออกไป คือเก็บอะไรเผลอทำหน้างงใส่ ก่อนหมอนั่นจะใช้สายตามองไปที่แฟ้มเอกสารบนพื้น แล้วทำไมฉันต้องเก็บล่ะ…

“เก็บของให้ฉัน เร็วๆ”


มีชี้นิ้วด้วย…นี้เบ๊หรอ


“เดี๋ยวนะ .. นี้นายชนฉันนี้ นายน่ะต้องขอโทษฉันสิ จะมาใช้ฉันเก็บของได้ไง”


“ก็เธอทำตก เร็วๆหน่า อย่าให้พูดซ้ำได้ป่ะวะ”


พูดได้หน้าตายมากไอ้หน้าฝรั่งเอเชียร่างไททัน คือถ้าขอโทษหรือแสดงสีหน้าเป็นมิตรหน่อยนี้ก็จะเก็บให้หรอกกะอีแค่แฟ้มเล่มเดียว


“เอ้า! ก็นายเดินมาชนฉันนี้ มันก็ต้องหล่นดิวะ”


เถื่อนมาเถื่อนกลับไหม..


“ก็ถ้าเธอไม่เดินมาให้ฉันชนมันจะหล่นป้ะ…stupid! “


‘’นายสิโง่! ตรรกะห่วยแตกงี้เก็บไว้ใช้ที่บ้านนายเถอะ หงุดหงิดชะมัด!!”


ว่าจบผักกาดก็เดินหน้าบึ้งออกมาไม่วายกระแทกไหล่อีกคนไปอีกที  ถ้าผักกาดหันไปซักนิดคงได้เห็นคู่กรณีหันมามองตนจนสุดสายตา

.


.


.


“ทำไมทำหน้าเป็นผักเน่างั้นล่ะ~..”

เสียงร้องทักแนแซวของอชิ ยิ่งทำให้เพื่อนรักอย่างผักกาดหงึดหงิดไปอีก นึกแล้วหงิดไอยักษ์ไททันสุดๆ นี้โชคดีนะที่ห้องเขายังคงมีอชิอยู่ด้วยนี้ถ้าอยู่ด้วย เพราะถ้าอยู่คนเดียวต้องเหงาแหง๋ๆ… แต่ก็ต้องแรกกลับการนั่งฟังคุณอชิเพ้อพบถึงอีตานายแบบนั้นด้วยนะ ส่วนอีกสองคนอย่าง เกวกับสกาย ก็อยู่อีกห้องเป็นวิทย์-คณิต เก่งกันจริ้งงง เขาแค่คำนวนก็ปวดหัวจะแย่


“ก็มีไอยักษ์ไททันที่ไหนไม่รู้มาเดินมาชน … เขาไม่ขอโทษฉันด้วย แถมยังมีหน้ามาทำหน้าตึงใส่  ใช้ฉันเก็บของที่หล่นอีก.. นี้ถามจริงเถอะใครผิดกันแน่”


“ก็ต้องนายไททันนั้นสิ … แล้วเขาไม่ขอโทษแกหรอ”


“ไม่น่ะสิ.. เอาจริงๆคนเราดูกันแค่หน้าตาไม่ได้เลยนะ”


‘’….’’


“นี้อชิ…ฟังเปล่าเนี่ย”


“…”

ผักกาดยื่นหน้าไปมองตามสายตาของเพื่อน ก็เจอเข้ากับ คุณดารา นี้เองที่อชินี้คลั่งไคล้ชนิดที่ว่าเป็นแฟนคลับตัวยงเลยล่ะ เจอใครพูดไม่เข้าหู แม่คนนี้เขาพร้อมที่จะออกตัวแทนเสมอ เท่าๆที่ดูมานายไปร์ทนี้ ก็ดูจะเฟรนลี่กับบรรดาแฟนคลับเขาดีนะ
แต่บางครั้งนี้ก็ขรึมเลยล่ะ



“ที่แท้ก็มอง ไปร์ทนี้เอง.. แอบมองงี้ไม่เบื่อหรอ”


“บ้า~~ มองเมิงอะไรกัน เค้ามองหน้าต่างต่างหาก”


“หรอออ~~ คะคุณอชิดา”


“อื้ออ! “><


“อ่ะๆ.. students เรียบร้อยค่ะ วันนี้ teacher ก็จะมีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้ students ได้รับทราบกัน heจะเข้ามาเป็นสมาชิกใหม่ของห้องเรา “

เสียงพูดคุยนั้นเงียบลงทันที เมื่อคุณครูสาวลูกครึ่งอังกฤษ-ไทย เดินเข้ามา ตามมาด้วย…ไอ้!!ไททัน


“หวัดดีทุกคน..”

กรี้ดด!! เสียงกรี้ดของนร.หญิงเกือบทั้งห้อง น่าเกลียดสุดๆเก็บอาการกันหน่อยสิ


“ผักกาดๆ…นี้  ไง ซี คนที่พึ่งกลับมาจากออสเตรีย”

แรงสะกิดยิกๆจากอชิทำให้ผักกาดต้องหันไปหาพร้อมใบหน้าเอ๋อเต็มที


‘’ก็นี้แหละ..ไอไททันที่ชนฉัน นิสัยแย่สุดๆ “


“ห..หรอๆ’’


“นี้ .. อย่าบอกนะว่าแกก็กรี้ดหมอนี้มากเหมือนกัน”


“งื้ออ~ ไม่ใช่นะ เค้าก็แค่ชอบกลุ่มac แต่กรี้ด แค่ ซันเฉยๆต่างหาก”

พูดไปก็หน้าดำหน้าแดงก้มลงเล่นแขนเสื้อตัวเอง โอเค..ผักกาดเชื่อเเล้วว่าอชิกรี้ดแค่ ซัน.. -_-


“shut up!!  หน่อยสาวๆ .. พูดต่อเลยจ้ะ”

เหมือนทีชเชอร์กลั้นะขินเลย…หื้ออ


“ต้องแนะนำตัวด้วยหรอครับ.. หนังสือพิมพ์โรงเรียนก็ลงประวัติผมหมดแล้วนี้.. ครับ”  

หมอนั้น พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่มันดูกวนประสาทใครก็ดูออก ก็เว้นซะแต่พวกติ่งน่ะนะ ที่แบดบอยแค่ไหนก็ยังดูหล่อ น่ารัก


“ไงมึง.. สบายดีนะ”


กรี้ดดดด!! ฮือออ


เสียงกรี้ดฮือฮาของห้องดังอีกรอบเมื่อสองหนุ่มโคตรป๊อป อย่างผู้มาใหม่ และดาราวัยรุ่นที่กำลังดังเป็นพลุแต่ ลุกขึ้นทักทายกันโดยการเช็คแฮนด์แล้วกระแทกไหล่กัน  



“สบายดี.. มึงล่ะ”


“อืม..เรื่อยๆ แต่ช่วงนี้เหนื่อยๆน่ะ พอดีมีถ่ายซีรี่ย์ด้วย”

ไปร์ทว่าเสียงเข้ม แต่ไม่วายหันมาส่งยิ้มกระชากในให้ผู้หญิงให้ห้องไดอ่อนระทวยเล่น ทั้งสองคุยกันโดยลืมสนใจครูประจำชั้นหน้าห้องจนเธอเดินออกไปแล้ว


“เออ.. แล้วไอแบล๊คกับไอหล่อมันเป็นไง ยังไม่เจอแม่งเลยเนี่ย “


“พวกแม่งก็เหมือนเดิม.. เดี๋ยวตอนพักก็เจอ ..”


ซีเอ่ยถามเพื่อนสนิทข้างตัวเมื่อเหลือบไปเห็นคู่กรณีหน้าตูด นั่งอยู่หลังห้องคนละเเถวกับตน ไม่ผิดแน่


“เห้ย.. ไอไปร์ท มึงรู้ผู้หญิงคนนั้นไหมวะ”


“อ๋อ..ยัยผักกาดน่ะ ทำไมวะ”


“เปล่า.. ไม่มีไรหรอก”


“อย่าบอกนะว่ามึงสนใจ .. แต่นี้ไม่ใช่สเป๊กมนี้ไอซี”


“ก็รู้นี้.. เด๋อด๋าปากดีแบบนั้นไม่ใช่เป๊กกูแน่”



“ของมึงน่ะต้องเซ๊กซี่ ทรงโตสินะ.. เออเดี๋ยว แล้วมึงไปรู้นิสัยเขาได้ไง คุยกันตอนไหนวะ”


“เมื่อเช้ามีปัญหากันนิดหน่อย.. ยัยโง่นั้นดูไม่ยอมคนดี แต่คงคิดว่ากูไก่อ่อนสินะ”



“หึๆ… ไอผักก็เงี้ยแหละ ยัยนั่นไม่ค่อยชอบกลุ่มเราเท่าไหร่”


“หรอช่างแม่ ง .. กูว่าเลิกคุยเรื่องยัยผักเน่าเถอะ ว่าแต่มึงเถอะเท่าที่รู้จักมาคุณไปร์ทไม่ชอบความวุ่นวายนี้ครับ ทำไมยอมให้มีคนมาตนมกรี้ดกร้าดล่ะ”


ซีหันมาถามตามแระสาเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน



"เซอร์วิสไหมล่ะ... มึงก็รู้"



"หรอวะ.."

.



.




.





"นทัชชา... "


เสียงเรียกของครูฝ่ายวิชาการ ทำให้สองขาเรียวหยุดเดินก่อนหันไปพร้อมค้อมศรีษะเล็กน้อยพอเป็นมารยาทเวลาเจอผู้ใหญ่



"ปกรณ์ น่ะ เขาอยู่ห้องเธอใช่ไหม"



"อ่า...ค่ะ"


"งั้นครูฝากเอาหนังสือ กับ ระเบียบการโรงเรียนไปให้นายปกรณ์หน่อย"


ผักกาดทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกครู่นึงก่อนยื่นมือไปรับถุงหนังสือ(ที่โคตรหนัก)มาถือไว้เอง


"ขอบใจนะจ้ะ ... "






ไอครั้น.. จะลงมากินข้าวเที่ยงพร้อมเพื่อนโดยที่มี ไอ้ถุงหนังสือของไอไททันนั้น ก็ไม่น่าใช้เรื่องที่ดี ฉันเลยต้องเลือก(จำใจ) เดินแบกถุงหนังสือของไอบ้าไททันขี้เก๊ก นั้นขึ้นตึกมาอีกรอบตามคำสั่งของครูฝ่ายวิชาการ


ฮ้าาาา!! ถึงสักที รู้สึกเดินขึ้นนี้มันเหนื่อยสุดๆ แต่..เฮ้ย!  นั้นมันแก๊งค์AC นี้นา โอ้ะ!  นั้น..!!



"นี้!! พวกนายน่ะ!"


ปักกาดตัดสินใจตะโกนเรียกกลุ่มคนป๊อปที่ดูจากเสียงดังโวยวายกันซะเหลือเกิน


กริบบ


"ไอ้ไททัน! เฮ้ย!! "


ตัดสินใจตะโกน เฮ้ย ออกไปแน่นอนว่ามันดูไม่ทีมารยาทแต่ทำไงล่ะ ก็เรียกแล้วไม่สนใจนี้นา. และไอ้เสียงนี้มันดันได้ผลพวกนั้นหยุดฝีเท้าทันทีพร้อมหันกลับมามองที่ผู้หญิงตัวเล็กคนเพียงคนเดียว

ทุกคนมองมาด้วยสีหน้าเฉยๆ แต่มีเครื่องหมายเควชชั่นมาร์คลอยเต็มไปหมด แต่หน้าตาที่โดดเด่นด้วยท่าทางการวางมาดหรือการเลิกคิ้ว นี้มันน่าโดนตบซะจริง



"ของนายอ่ะ เอาไปซะ" ผักกาดว่าทั้งสีหน้าและน้ำเสียงบ่งบอกว่าเบื่อหน่ายและรำคานแค่ไหน



"ก็ไปเก็บ"


Whattt!!



"อะไร!? นี้มันของคนที่ชื่อว่า นาย! ปา กรณ์"


ผักกาดอ่านชื่ออีกคนอย่างเน้รย้ำเพื่อบ่งบอกว่าของอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจัง



"ก็ถ่อเดินมาถึงชั้น 4 ละ เดินเลี้ยวไปอีกนิด จะตายหรออ"


หมอนั้นยืนล้วงกระเป๋ากางเกงนักเรียนทั้งสองข้าง ก่อนโยกตัวมาพูดจากวนประสาทผักกาด



"ไม่ตาย!! แต่ ไม่เดิน!!"


พูดจบก็วางถุงหนังสือไว้ที่พื้นตรงหน้าอีกคน ก่อนตั้งท่าจะเดินออกมาให้เร็ว ทั้งแอบรู้สึกประหม่าที่ต้องมาทะดลาะต่อหน้าไอกลุ่มคนป๊อปพวกนั้นและหงุดหงิดไอไททันที่มันขยันกวนตี..น เขาได้ทั้งที่พึ่งเจอกันแค่วันเดียว



"เดี๋ยว.. ยัยผักกาดเน่า"


อีตาไททันมันดึงคอเสื้อฉันนน!!!


"นาย!! เล่นบ้าไรเนี่ย!" หันไปมองตาขวางใส่



หมอนั้นไม่ตอบแต่ก้มลงถือถุงหนังสือ...แล้วลากฉัน ใช่!! มันลากฉันไปทางห้องเรียนโดยที่เพื่อนมันไม่ทีใครค้านสักคนแถมยังหัวเราะกันด้วย



หนอยย!! ไอพวกนี้!!



"ไอ้ฝรั่ง! ปล่อยมือออกจากคอเสื้อฉันนะ!"



"พูดดีๆดิ"



"เหอะ! ฝันเถอะ เป็นใคร.. ห้ะ!  นายเป็นใครสนิทหรอ ปล่อยดิวะ ฮื่อออ!! "



"อ่ะ แล้วแต่นะ"



"ก็ได้นะ.. ไม่ปล่อย"



งับ!!



"โอ้ยย! ยัยหมาบ้า มีเชื้อพิษสุนัขบ้าป้ะวะเนี่ย "



ฉันกลั้นใจกัดแขนอีตาไททันนั้้นเต็มหน่วย ก่อนที่ฉันจะทำ...




ปั่ก!



"อั้ก! ยัยหมาบ้า! โอ้ยย! หนีไปไหนวะ!"


ฉันเตะน้องชายหมอนั้นตามที่คุณป๊าได้สอนมาบวกกับที่ฉันเทควันโด้สายดำนะ ไม่รู้ซะ แล้วไอฝรั่งหน้ายาว



"สมน้ำหน้า.. อยากลองของดีนัก! "


ผักกาดทำหน้าเย้อหยันใส่ ก่อนวิ่งปรู้ดออกมาโเยไม่แยแสคนที่ยืนทำหน้าตาเจ็บปวดอยู่ตรงนั้น


.




.




.

    
        "นี้ก็ สามอาทิตย์กว่าที่เปิดภาคเรียนแล้วนะ .. นักทุกคนคงทราบดีว่าทางโรงเรียนได้มีการเปิดให้โหวตประธานรุ่นคู่ดาวเดือน เป็นจำทุกปี ของสายชั้น"


เสียงการปราศัยของครูฝ่ายกิจกรรมของโรงเรียนดังกล้องไปทั่วห้องประชุม ที่มีแอร์เย็นฉ่ำชวนง่วง ปีที่แล้วใครได้เป็นเดือนของสายชั้นเรียนนะ ก็ ไปร์ท กับใครผู้หญิงใครไม่รู้ ไม่เห็นสวยตรงไหนเลยประธานรุ่นดาวปีที่แล้ว ก็ไม่เห็นทำอะไรด้วยซ้ำหรือเพราะยังอยู่เกรด11 อืม..อาจเป็นไปได้ งี้คงเป็นเกรด12 ที่เหนื่อยสินะ ใครเป็นก็โชคดีแล้วกัน



"แต่วันนี้ที่ครูจะประกาศก็จะเป็นชื่อคนที่มีคะแนนเข้าชิง เป็นสามคู่ของเกรด12 นะครับ ..."



ที่มีสามคู่ก็เพราะ เกรด12 มีสามสายในการเรียน นั้นก็คือ วิทย์-คณิต, อังกฤษ-จีน ,สเปน-ญี่ปุ่น แน่นอนว่าฉันศิลป์ จีน-อังกฤษ เอ้า..อีกหน่อยจีนจะเแ็นมหาอำนาจนะหางานรวยๆได้เลย




"สาย วิทย์-คณิต นะครับ.... ได้แก่ นายสุดหล่อ และ นางสาวอรินดา ครับ "

เสียงปรบมือบวกกรี้ดหยุดลงเมื่อคุณครูฝ่ายอภิบาลนักเรียนเดินมาส่งสัญญาณมือ ดูมีแต่คนกลัวแกหมดเลยอ่ะแต่ฉันคิดว่าครูเขาใจดีออก


เห็นมั้ยว่านายสุดหล่อ แก๊งค์AC อีกแล้ว ชื่อประหลาดไปอีก ตัวนี้ก็สูงยังกะตึกรวมถึงไอ้ซีนั้นด้วย ไททัน!



"ต่อไปครับ...สาย สเปน-ญี่ปุ่น ครับ ได้แก่! .... นายบดินทร์ กับ นางสาวแพรไหม ครับ"


ดูทุกคนจะลุ้นกับสาย อังกฤษ-จีนสุดๆ เพราะห้องนี้มันมีคนป๊อปสองคนไง แก๊งค์ACก็ไปแล้วสองคน มาดูว่าจะเป็นนายไปร์ทหรือนายซี



"อ่า...มาถึงห้องสุดท้ายแล้วนะครับ คงไม่ต้องบอกนะครับว่าสายไหน ... โอ่ว คราวนี้มีการเปลี่ยนแปลงด้วยครับนักเรียน..."


ยิ่งครูพูดแบบนี้นักเรียนคนอื่นๆก็รุ่นสิคะยิ่งคุณอชินี้นั่งตัวสั่นหน้าเกร็งเชียว


"อะไรจะขนาดนั้นอชิ"


"ก็ดูครูเขาพูดสิ .. กลัวไปร์ทไม่ได้เป็นง่ะ"


"อ๋อ.. โห~ ถ้าหมอนั้นเป็นคงงานยุ่งอีกแน่ๆ ก็แกพึ่งบอกฉันว่าตานั้นมีถ่ายซีรี่ย์ไม่ใช่หรอ"


"เอ้อ! นั้นสิ งั้น.. ขอให้ไปร์ทไม่ได้ๆ”

ผักกาดส่ายหัวให้กับความห่วงคุณดารานั้นซะเต็มอก บางทีก็ขาดเรียนหายไปพร้อมกับนายไปร์ท แอบไฟามดูตามเฝ้าเขาทำตัวอย่างกะ เป็นบ้านเบสเกาหลีตามเก็บรูป แต่นี้ใกล้จะใช้ละนะมีทำโฟโต้บุ๊คด้วย แต่นางทำชื่ออื่นนะ ชื่อใรวงการติ่ง อะไรก็ไม่รู้~

“ทางนักเรียนชายนะครับ...ได้แก่ นายปกรณ์ หนุ่มหล่อจากออสเตรียครับ...คราวนี้ฝ่ายหญิงกันบ้างนะครับ…คนนี้ทำเอาผมตกใจนะเนี่ย”

เสียงกรี้ด*พร้อมเสียงปรบมือดีใจของเพื่อนข้างๆฉัน คุณไปร์ทของเธอไม่ได้เป็น สมคำขอเขาล่ะ

แต่แหม่.. นายปกรณ์หรืออีตาไททันนี้ คะแนนโหวดสุดยอดเหลือเกิน ฉันแอบเห็นว่าหมอนั้นทำหน้าเบื่อหน่ายออกมาให้เห็นซะจน เพื่อนพวกเขาบนเวทียังยิ้มสะใจ ส่วนนายไปร์ท ก็ยิ้มแบบมีมาดพระเอกก่อนตบบ่าเพื่อนรักไปที

ขี้เก๊กทั้งกลุ่ม หน้าตาโคตรเบื่อยังดูเท่ห์เฉย??

แล้วทำไมครูฝ่ายวิชาการต้องเล่นใหญ่ ...มีเอนมือทาบอกตกใจ อารมณ์ขันดีแท้~~

“ลูกศิษย์ผมเองครับ….นางสาวนทัชชา!! “

หา!!

เห้ย!!

ไม่ตลกนะ!!

งื้อออ~~ ไม่เอาๆ ฉันหูฝาดๆ

“ไอผัก! ชื่อแกๆ ...ครูเขาประกาศชื่อแก แกคู่ซีด้วยอ่ะ”

“ม...ไม่..ไม่เอา .. ผักไม่เล่นนะ ครูประกาศผิดแน่ๆ”

เวลางอแงหรือเซ็นท์ซิทีฟ นี้จะเข้าโหมดมุ้งมิ้งตลอด แทนตัวว่าผักงี้  

“ไอผัก~~ ชื่อแกอ่ะ.. สุดยอดไม่เสียแรงที่ปิดเทอมพาไปทำสวย’’

สกายกับเกว..ยังได้ยินเลย. ขนาดอยู่ข้างหลังนะ

หรือจะจริง...ไม่ ...ไม่..

“เชิญคู่ ปกรณ์กับนทัชชาด้วยครับ..เอ้า! ปรบมือ”

“ด..เดี๋ยว น..นายๆ จะลากไปไหนเนี่ย”

ซี ไม่รอช้ารีบเดินมากระชากแขนฉันลากขึ้นเวที (ใช่หมอนี้มันแรงหมีมหาศาลกระชากงี้ ลากงี้)

“ขึ้นๆไปได้จบๆ เบื่อ! ไม่ชอบป็นจุดสนใจ” สีหน้าเบื่อจริงจังมาก คือไม่ยิ้มไม่คีพลุคเลย

ผักกาดอยากจะเบะปาก ก็เป็นอยู่ทุกวันแมะ สนใจใส่กันทั้งโรงเรียนอ่ะ ยกเว้นเราสิที่ไม่ได้อยากจะเป็น

ฉันได้แต่ยืนขาสั่นงกๆบนเวที ฉันไม่ชอบเวที ไม่ชอบมากๆยิ่งไอสายตาล้อๆของเพื่อนสาม

คนข้างล่างยิ่งบั่นทอนจิตใจฉันเข้าไปใหญ่  ยื่งไปกว่านั้นคือการที่ต้องมาคู่กับไอ้ไททัน

หน้าตายนี้สิ เอาจริงนับตั้งเเต่วันนั้นที่ฉันทำร้ายน้องชายนายซี  เราก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอด ไม่เคยคุยกันแบบปกติเลย...เน้น ว่าไม่เคยเลย แล้วคือต้องมาทำงานร่วมกัน ตลกร้ายสุดๆ

“อ่า… มาถึงคู่สุดท้ายแนะนำตัวแล้วนะครับ เชิญนักเรียนครับ”

ครูว่าพร้อมก้าวแถวหลัง แล้วขยับตำแหน่งให้ฉันกับซีย้ายไปอยู่ตรงกลางเวทีแทน เพื่อแนะนำตัว …

ขา...ขาสั่น

ปาก..ปากก็สั่น~~ ฮื่ออออ

“หวัดดีครับ … ผมปกรณ์’’

ห้ะ!  แค่นี้หรอนาย??

ยังมาพยักเพยิดหน้าให้อักด้วย

“ส..สวัสดีค่ะ.. ด..ดิฉันนางสาวนทัชชาค่ะ” -////-

ย้ากกกกก!! ปากสั่นติดอ่าง โอ้ยยย อายวุ้ยยย

“เอ่อ..โอเคครับ.. ก็แนะนำตัวเสร็จกันแล้วนะครับ ต่อไปจะเป็นมิชชั่นของที่ผู้เข้าชิง ต้องไปทำกันนะครับ “

ผักกาดตาโตด้วยความตกใจ แสดงสีหน้าชัดเจนจนสาวๆเพื่อนซี้ส่ายหัวกับท่าทางเอ๋อๆนั้น

“มิชชั่นแรกนะครับ… ในวันศุกร์นี้ จะมีนิทรรศกาลภาพถ่ายของรุ่นพี่ที่จบไปเขา จะเอาผลงานของเขามาตั้งเป็นแบบอย่างให้รุ่นน้องได้ดื่มด่ำกับศิลปะ และแง่คิดที่ซ้อนไว้ภายใต้รูปภาพนั้นครับ… และงานของพวกคุณเหล่าว่าที่ประธานรุ่นเดือนและดาว ทั้งหลายครับ … ผมต้องการให้พวกคุณไปถ่ายภาพ ในสถานที่ต่างๆโดยให้พวกคุณดึงความเป็นเอกลักษณ์ของสถานที่นั้นๆออกมาให้ได้ดีที่สุด และสามารถทำให้คนที่ได้ดูมีความสุขได้ .. มันจะมีการลงคะแนนนะครับนักเรียน “

ถ่ายภาพ! บ้าน่า ฉันถ่ายไม่เป็นหรอกนะ

“และทางครูได้ทำการจับฉลากสุ่มสถานที่ไว้ให้ทั้งสามคู่แล้วนะ.”

สีหน้าคนด้านล่างเวทีดูตื่นเต้นแทนอ่ะ

” คู่แรกนะครับ.. ทะเล ที่ไหนก็ได้ครับ คู่ที่สองครับ .. ตลาดน้ำครับ และ ต่อไปคู่สุดท้าย .. สวนสนุกครับ  ครูมีเวลาให้พวกเธอพรุ่งนี้หนึ่งวันเต็มๆไปใช้ให้คุ้มล่ะ แล้ววันศุกร์มา เจอกันนะครับ อ่า.. การร่วมกิจกรรมครั้งนี้เป็นแค่การลองภูมินะครับ ของจริงคืออีกงานที่รอพวกคุณอยู่ ไม่หนักหรอกครับ.. อย่าคิดมาก’’

ครูอารมณ์ขัน..อ่า แต่หนูขันไม่ออกนะครู สวนสนุก?? What!!  

“ลืมบอก..ในรูปที่ถ่ายมาจะต้องมีพวกคุณด้วยนะครับ .. และถ้าผู้เข้าประกวดคู่ไหน ไม่สามัคคีกันไม่ช่วยกัน เรามีบทลงโทษ นั้นคือการขัดห้องน้ำตึกM 1เดือนนะครับ”

สมาชิกต่างๆในห้องประชุมต่างปรบมือดีใจ หรือสะใจหรืออะไรก็แล้วแต่อย่างเต็มที่ ไปร์ทยังนั่งหัวเราะเพื่อนตัวเองเลย คิดดูสิ

นี้ว่าำม่สนุกอ่ะ..ไม่เคยคิดอยากจะเป็นเลย แล้วปีนี้เกิดพีคอะไร มีมิชั่นนอกสถานที่ ก็เข้าใจว่าโรงเรียนนี้เน้นการเรียนรู้นอกห้อง ทัศนศึกษาก็แสนจะบ่อย(มันก็ดีนะ) แต่นี้คือที่ละสองคน เห้ย..~~ มันไม่โอเคเลยอ่า

เพื่อนเราก็ไม่ช่วย มายกนิ้วเยี่ยมๆอีก

~T_T~~T_T~~T_T~~T_T~

100%