ใจดวงเดิม เพิ่มเติมคือเราสามคน!

ความบังเอิญทำให้เบาะแสมากมาย พุ่งมาจากหลายทิศทาง และชี้เป้าไปที่...

'ไร่ไอศวรรย์!'

โหยยย ถ้ามีข้อมูลขนาดนี้ แล้วไม่ลุยทำภารกิจไป ก็อย่าเรียกว่า 'ไอ้ยุ้งข้าว' เล๊ย!

 ภารกิจนี้...ไม่ใช่รักสามเศร้าเคล้าน้ำตาแต่อย่างใด แต่เธอคงต้องเศร้าจนน้ำตาตกในแน่ถ้างานนี้ไม่สำเร็จ

ปฎิบัตการพิเศษผนึกหัวใจสามดวงเป็นหนึ่ง จึงเกิดขึ้น...เริ่มได้!!!

               คิ้วของร่างสูงขมวดมุ่น ดวงตาเพ่งมอง ก่อนจะค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาใกล้

               “ฉันไม่เข้าใจ มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่ความรักจะเป็นเรื่องของคนสามคน มันต้องเป็นคู่ เข้าใจไหม ไม่ใช่เลขคี่!"

               กศิณาแนบหลังพิงกำแพง ก่อนจะถอนหายใจ แล้วยกมืออูมขึ้นลูบหน้า รู้สึกระอาแบบปิดไม่มิด

               "ก็มันเป็นไปแล้ว หรือถ้ามันยังไม่สมบูรณ์ดี ฉันนี่แหละจะทำให้มันครบคี่เอง!" หญิงสาวเอ่ยอย่างหนักแน่น มั่นใจ ก่อนที่ร่างท้วมจะสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อชายหนุ่มเบื้องหน้าถลาเข้ามาอยู่ในระยะประชิด แขนแกร่งยกขึ้นเท้ากำแพง อกเปลือยอยู่ห่างจากใบหน้าของกศิณาไม่ถึงคืบ แต่หญิงสาวยังคงนิ่ง ขมวดคิ้วสนใจแต่ความคิดของตน จนชายหนุ่มต้องขยับเข้าแนบชิด

          ตากลมจ้องมองผมดำขลับทึ่ปกคลุมศีรษะคนในวงแขนอย่างขัดใจ เมื่อจะทำอย่างไร ก็ดูเธอจะไม่เชื่อฟังเขา แถมไม่ว่าจะลองพยายามแค่ไหน ก็ไม่เห็นเจ้าหล่อนจะมีทีท่าหวั่นไหวสักนิด

               "เธอจะเข้าไปแทรกกลางระหว่างคนอื่นไม่ได้นะ" 

               โทนเสียงที่เยียบเย็นขึ้น ฟังดูแปลกไป ไม่คุ้นหู จนกศิณาต้องค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงกว่าอย่างระแวดระวัง และยิ่งหน้าตาของเขาที่ดูจริงจังยิ่งทำให้เธออดไม่ได้ที่จะพูดออกไปอย่างใจนึก

               "นี่มันเรื่องของฉันไหม เกี่ยวอะไรกับคุณ คุณนี่มัน...ไร้สาระจริงๆ เลย"

                 แม้ว่าเธอจะเอ่ยว่าเขาไป แต่ชายหนุ่มก็ยังจ้องเขม่ง ดวงตากลมใสที่ดูไร้พิษภัยในยามปกติ บัดนี้ดูมีแววประหลาด อ่านยากชอบกล

                "เกี่ยวสิ เพราะว่าฉันอยากร่วมสนุกด้วย" ร่างสูงโน้มหน้าเข้ามาใกล้ ก่อนกระซิบเสียงเบาแต่ชัดเจน "เพิ่มฉันเข้าไปเป็นคนที่สี่ได้ไหม  ปฏิบัติการสวิงกิ้งนี่จะได้ครบสี่พอดี"

               "ไอ้บ้า!!!"

               พลั่ก!!!

               "โอ้ย!"

                ..........

ขอแอบเม้ามอยสักนิด นัก(อยาก)เขียน คนนี้ แต่งเรื่องไว้หลายเรื่อง มานานนับปีแต่ไม่ค่อยได้ให้ใครอ่าน เนื่องจากรู้สึกว่ายังทำได้ไม่ดีพอ ก็พยายามศึกษาภาษาไทย (ภาษาม่ายค่อยแข็งแรง T^T) และพยายามศึกษษนิยายและงานเขียนที่สนใจ เพื่อจะพัฒนาตัวเอง แต่แล้วสุดท้ายก็ได้ค้นพบว่า การที่เราวิจารณ์งานเองคนเดียว มันทำให้เราก้าวได้สั้นๆ จึงอยากลองรับคำวิจารย์จากผู้อ่าน ติ ชม เม้น บ่น ได้หมดนะคะ เพื่อที่จะได้นำไปแก้ไขและปรับปรุงต่อไป 

ขอบคุณค้าบ

ปาลสิตา