รักแทบตายนายแวมไพร์สองบุคลิก Vampire I

          ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง!

          " อื้อ .. " เสียงกดออดหน้าประตูห้องของผมเป็นตัวปลุกทำให้ผมตื่นจากภวังค์ ให้ตายสิ! วันนี้มันวันอาทิตย์ที่ควรจะเป็นวันพักผ่อนของผมแท้ๆ กะว่าจะตื่นสายๆสักหน่อย ดันมีคนมากวนซะได้

          ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง! ปิ๊งป่อง!

          " เออๆคร้าบๆ กำลังลุกคร้าบ! -_- " ผมตะโกนบอกพลางลุกขึ้นจากเตียง ผมเผิมอะไรไม่ต้องจงต้องจัดมันแล้วโว้ย!

          พรึบ!

          " O_O .. " 

          ผมกระชากประตูออกด้วยความหัวเสีย ก่อนจะเจอมือใครสักคนชี้มาที่หน้าผม หือ? ใครวะ

          " ใครครับเนี่ย? " ผมพูดเบาๆ พลางขยี้ตาให้ชินกับแสงข้างนอก มองไม่เห็นเลยพับผ่าสิ

          " อะ อะ คะ ครับ ผะ ผม ผม ปะ เป็น ผู้ จะ จัด .. " คนข้างหน้าผมพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่มันดูตะกุกตะกักชอบกล

          " -_- " หน้าผมเองนี่แหละครับ

          ผู้ชายคนนี้หน้าสวยจังแฮะ ดูเหมือนพวกเอิ่มม ตัวก็อ้อนแอ้นอีก แต่จะว่าไป หน้าไม่คุ้นเลยแฮะ อยู่คอนโดนี้หรอ หรือคนใหม่จากห้องข้างๆ ห้องข้างๆย้ายไปก็ดีแฮะ เล่นพาผู้หญิงเข้าห้องไม่ซ้ำหน้าแบบนั้น เสียงมันก็ลอดมาห้องผมสิครับ แหม่

          " อะ เอ่อ .. นี่นามบัตร ผะ ผมครับ " จู่ๆเขาก็หยุดพูด แล้วยื่นนามบัตรให้ผมแทน 

          หือ? O_O ผู้จัดการคนใหม่? อะไรวะเนี่ย

          " ผู้จัดการคนใหม่หรอครับ? " ผมเอ่ยถามพลางละสายตาจากนามบัตรมามองสำรวจว่าที่ผู้จัดการคนใหม่

          " ครับ .. " เขาตอบพร้อมกับก้มหน้างุดๆ อะไรวะ ทำไมไม่มองหน้า -_-

          " พี่ทราย เอ่อ ผู้จัดการคนเก่า ละ ลาคลอดน่ะครับ อ๊ะ! แต่ว่าผม มะ มาอยู่แทนสักพักน่ะครับ " พอพูดจบก็ก้มหน้าอีก อะไรวะ? ชุดผมมันไม่ดีหรอ ชุดนอนนี่ ใส่กางเกงตัวเดียวนอนแปลกตรงไหนฟะ ผมยังเห็นหน้าหมอนี่ไม่ชัดเลยแฮะ 

          " เชิญเข้าห้องผมก่อนครับ อาจจะรกหน่อยนะ ผมเพิ่งได้นอนน่ะ ยังไม่มีเวลาเก็บกวาด " 

          " อะ ครับ " ว่าแล้วก็เดินผ่านผมเข้าห้องไป เอ๊ะ! ยังไม่ได้ซื้อกาแฟเลยนี่ ลืมซะสนิทเลย

          " ไม่มีกาแฟนะครับ มีแต่โกโก้ พอจะดื่มได้มั้ยครับ "

          " ได้ครับ  " หมอนี่ตัวเล็กจริงๆนะ พอยืนตัวเท่าอกผมเองอะ

          " งั้นรอแปปนะครับ " ผมเดินเข้าห้องครัว เฮ้ย จานยังไม่ได้ล้างเลยหรอเนี่ย จำได้ว่าเมื่อวานล้างไปแล้วนี่ สงสัยจะเป็นในฝัน -_- 

          " ให้ ให้ผมช่วยมั้ยครับ " ว่าที่คุณผู้จัดการถือวิสาสะเข้ามาในห้องครัว ก่อนจะชะโงกหน้ามาถาม ไม่อยากให้ใครเห็นในสภาพนี้เลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!

          " ไม่เป็นไรครับ ลำบากเปล่าๆ ไปนั่งรอเถอะครับ " ผมเอื้อมมือหยิบโหลโกโก้บนชั้นวางบนหัวผู้จัดการคนใหม่ หมอนี่กลั้นหายใจด้วยล่ะ หลับตาปี๋เชียว ฮ่าๆๆ กลัวอะไรเนี่ย

          กึก กึก กึก

          ตัวสั่นด้วยอะ ฮ่าๆๆๆ โอ้ย จี้เป็นบ้าเลย ดูท่าทางผู้จัดการคนนี้จะทำอะไรผมไม่ได้แล้วแหละ จะเอาผมอยู่มั้ยน้ออ จะเอาอะไรมาสู้ผมได้ ฮ่าๆๆๆ

          " หึๆ "

          " O_O !! " 

          เสียงหัวเราะผมทำให้หมอนี่ลืมตาขึ้นมาอย่างตื่นๆ ก่อนจะก้มหน้างุดๆ จะก้มอะไรนักหนาวะ ตัวผมเหม็นขนาดนั้นเลย ผมอาบน้ำแล้วนะ หมายถึงเมื่อคืนน่ะ -.,-

          " ดะ เดี๋ยว ผมช่วยล้างจานนะ " เจ้ากระหร่องนี่ท่าทางจะอายุน้อยกว่าผมด้วยแฮะ แต่ดีกรีเป็นถึงผู้จัดการเชียวนา ไม่ธรรมดาา หมอนี่พูดแล้วก็หยิบผ้ากันเปื้อนผมไปใส่เฉยเลย เอาเถอะ ช่วยก็ดีผมก็ขี้เกียจเหมือนกัน สบ๊าย สบาย

          " นี่ครับ โกโก้ จะเอาหวานขนาดไหนก็ใส่น้ำตาลเอานะครับ น้ำตาลอยู่บนโต๊ะ " ผมยื่นแก้วโกโก้ให้คุณผู้จัดการ ก่อนจะยกแก้วตัวเองขึ้นจิบ

          " ขอบคุณครับ อ๊ะ! ผมยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย ผะ ผมชื่อโซล เป็นผู้จัดการของคุณแทนพี่ทรายสักพักนะครับ ยะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ " โซลเอ่ยพลางยื่นมือที่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานมาทางผม

          " อ๊ะ! ขอโทษครับ ลืมไป แหะๆ " แล้วก็เอามือตัวเองเช็ดผ้ากันเปื้อน เฮ้ นั่นผ้าผืนโปรดผมเลยนะ -_-

          " ครับ ผมชื่ออาร์ ยังไงขอฝากตัวด้วยนะครับ " ผมพูดพร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้า โซลนิ่งไปสักพักก่อนจะยื่นมือมาจับกับผม

          " ครับ ^____^ " โซลพูดพร้อมกับยิ้มยิงฟันใส่ผม

          ยิ้มแบบนั้นมันอะไรกัน แต่ช่างเถอะ ดูท่าทางชีวิตนักเขียนของผมต่อจากนี้คงจะมีสีสันเพิ่มขึ้นเยอะเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ :) < ขี้แกล้ง No.1

                                                  To Be Continue