LUCKY WHEN I MET YOU.

‘นังตัวซวย ตั้งแต่แกเกิดมาชีวิตของฉันก็เฮงซวยพอกัน!!’ เสียงตวาดดังลั่นพร้อมกับการใช้เล็บยาวๆนั่นจิกมาที่ต้นแขน ทำให้สาวน้อยวัยสามขวบที่มีตาสีฟ้าใสบ่งบอกชาติกำเนิด น้ำตาเอ่อนอง

                ‘แม่..ฮึก’

                ‘อย่ามาเรียกฉันว่าแม่ มานี่!ฉันจะพาแกไปหายาย’ มือนั้นฉุดกระชากลากถูแขนเด็กน้อยอย่างแรงทำให้เกิดรอยแดงเถือก

                เฮือก!!

                ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมามองรอบกาย ที่…..ไม่มีใคร อืม….จะว่าไงดีล่ะ ฉันเริ่มจะอยู่คนเดียวมาตั้งแต่มอห้าแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่ปีสี่ตอนนี้เรียนอยู่คณะสัตว์แพทย์ ฉันไม่ได้อยู่หอ ไม่ได้อยู่กับพ่อหรือแม่ แต่….อยู่คนเดียว อยู่คนเดียวในที่นี่หมายความว่า…อยู่แบบตัวคนเดียว ทำงานเอง ไม่มีใครทั้งนั้น ตั้งแต่สามขวบกว่าๆถึงมอสี่ฉันอยู่กับ ‘คุณยาย’ แต่ตอนนี้ท่านได้เสียไปแล้ว ท่านคือที่พึ่งเดียวของฉัน ฉันไม่เคยเห็นหน้าพ่อของฉัน ฉันอยู่กับแม่จนถึงสามขวบ แม่ก็ให้ฉันมาอยู่กับยายและแม่ก็ไม่เคยกลับมาหาฉันอีกเลย ไม่เคย….แม้แต่ครั้งเดียว ความจริงแล้วน่ะนะ ยายของฉันท่านเป็นคุณครู แต่ลำพังฉันอยู่กับยาย จะว่าเงินไม่พอใช้ก็คงจะไม่ใช่ แต่ยายสอนให้ฉันดูแลตัวเอง ฉันเริ่มทำงานพิเศษตั้งแต่มอสาม ตอนที่ยายได้เสียชีวิตไปไม่มีใครมาช่วยฉันสักคนเดียวแม้แต่คนข้างบ้านแถมยังตะโกนด่าว่า 'น่ารำคาญ' ด้วย หึ! ตอนนั้นฉันร้องไห้กอดศพยายและตั้งสติโทรหาตำรวจเมื่อจัดการเรื่องงานศพเรียบร้อยฉันก็จัดการขายบ้านนั้นทิ้งซะแล้วไปเช่าบ้านอื่นอยู่ เพราะฉันเกลียด….เกลียดคนที่นั่น แต่ว่าในชีวิตของฉันก็พอจะมีคนดีบ้างอยู่นะ นั่นคือคุณครูที่โรงเรียนของฉัน (โรงเรียนที่ยายเคยทำงานอยู่) ท่านนึง หลังจากที่ท่านรู้ข่าวเรื่องการจากไปของคุณยาย ท่านก็คงจะสงสารล่ะมั้งเลยจัดการเรื่องหาที่อยู่ใหม่ให้ (เพราะฉันต้องการเงินตั้งตัวและไปจากที่นั่น) ตอนนี้เลยได้อยู่ที่นี่และเนื่องจากฉันก็อยู่ตัวคนเดียว ฐานะก็ค่อนไปทางยากจนก็เลยได้ทุนเรียนฟรีของมหาลัยชื่อดัง เพราะหัวฉันก็ดีพอสมควรเลยนะ!! แต่ตอนนี้กำถังแตกน่ะสิ! ไม่ใช่ใช้เงินที่ขายบ้านหมดหรอกนะ เงินส่วนนั้นฉันก็อยากเก็บไว้ในตอนที่เดือดร้อนจริงๆ เพราะมันมีแค่สามแสนเท่านั้นจากสามแสนสองหมื่น ทุกคนคงสงสัยว่าแล้วเงินประกันชีวิตล่ะ? ไม่มีหรอก ยายฉันไม่ได้ทำประกันชีวิต =_= เอาเถอะ! นี่ฉันพล่ามอะไรของฉันมาทั้งหน้าเนี่ย กลับมาสู่ปัจจุบันกันดีกว่า~~ ตอนนี้ค่าใช้จ่ายก็เยอะแยะเต็มไปหมด เลยคิดว่าอยากจะเปิดบ้านเช่า (ที่เช่าอยู่แล้ว) น่ะ แต่ก็ไม่ได้จะรับมาสุ่มสี่สุ่มห้าหรอกนะ ยังไงก็ต้องขอดูบุคลิกคนที่จะมาเช่า เจ๊จองของบ้านก็อนุญาติแล้วด้วย…..แต่ตอนนี้ฉันควรจะลุกจากที่นอนเพราะตอนนี้หกโมงแล้วน่ะสิ!