Blood moon ดวงจันทร์สีเลือด

เขียนโดย Hope_end

วันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 12.39 น.

2 chapter

0 วิจารณ์

4,061 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม พ.ศ. 2560 13.23 น. โดย เจ้าของนิยาย

2) จุดมุ่งหมาย

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

"หวา...พังเลยหรอเนี่ย..."

รีเซ็ตเต้ ก้มมอง กล่องที่เป็นเหมือนโลงศพ สีขาว ที่เอาไว้เก็บเจ้าเคียวปืนตอนเเรกๆ ที่ตอนนี้มันได้พังไปเเล้ว รีเซ็ตเต้ มองเข้าไปในตัวข้างใน โลงศพ เเละดึงพื้นโลงศพชั้นนั้นออก เเละโลงศพ ก็มีอีกชั้น ซึ่งอีดชั้นนั้น มีเเม็กกระสุน ที่ใช้สำหรับ การใช้เคียวปืน

รีเซ็ตเต้ นำเเม็กกระสุน คาดเอวไว้เป็นเเถบ พร้อมเอมเคียวปืน คาดไว้ที่เอว เพราะที่เอวรีเซ็ตเต้นั้น มีที่คาด เคียวปืนอยู่

"ยังไงก็ต้องไปสินะ...เดี๋ยวไม่ทันการ..."

รีเซ็ตเต้ พูดพร้อมวิ่งเข้าไปที่ตัว ปราสาท สีขาว

_____________________________________

Chapter 2 จุดมุ่งหมาย

_____________________________________

'ตึก ตึกๆ '

เสียงฝีเท้าของรีเซ็ตเต้ ที่ก้าวเข้าไปในปราสาท อย่างระมัดระวัง เเละรอบคอบ ในปราสาทถูก คบเพลิง ประดับประดา สวยงาม บรรยากาศข้างในอบอุ่น เเม้ตนจะเป็นนักล่า...เเต่ก็ต้องระมัดระวัง

'เเปะ เเปะ เเปะ'

เสียงปรบมือดังขึ้น รีเซ็ตเต้รับชัก เคียวปืน ที่สภาพตอนนี้ กลายเป็นเพียงปืนขนาดใหญ่สีดำ เเละทำท่าเตรียมจะลั่นเหนี่ยวไก...

"คุณคาริชม่า ยังคงระมัดระวังตัว เหมือนเดิมเลยนะคะ"

เด็กสาว ผมสีม่วงอ่อน ยาวสลวยถึงเอว เส้นผมพริ้วสไหว ไปกับสายลมอ่อนๆ นัยน์ตาสีดำ ไร้ซึ่งเเววตา

สวมชุดโลลิต้า เซเลอร์ ก็...ควรต้องใส่เเหละนะ เพราะชุด โลลิต้า เซเลอร์ มันคือเเฟชั่นประจำ ฤดูหิมะ หนินะ เเถมเป็นชุดของพวกผู้ดี...

"คิดว่าใคร...ที่เเท้ก็ ชาล็อตเต้ นี้เอง ไฮฮาย~สบายดีนะ"

รีเซ็ตเต้ เก็บเคียวปืนไว้ที่เอว พร้อมโบกมือทักทาย เพื่อนเก่าสุดที่รัก พร้อมยิ้มออกมา นํ้าเสียงเเฝงไปด้วยความขี้เล่น เหมือนเดิม

"เเหม..ดิฉันคิดว่า จะโดนยิงตายเเล้วซะอีก"

ชาล็อตเต้ พูดติดตลกพร้อมหัวเราะในลำคอ ดัง คิก คัก

"ว่าเเต่...เรียกฉันมาทำไมหรอ?"

รีเซ็ตเต้ เริ่มถามชาล็อคเต้ เพื่อเข้าประเด็น

"เผอิญว่า...รู้เรื่อง..."

"ฉันรู้เเล้วหละ..."

"พระจันทร์สีเลือด...สินะ"

รีเซ็ตเต้ พูดช้าๆ...ใช่รีเซ็ตเต้รู้ดี ว่าเหตุผลที่ชาล็อตเต้ เรียกเธอมาเพราะอะไร...ไอ้ตำนาน งี่เง่า นั้น..จะกลายเป็นจริงเเล้วสินะ...

"ใช่ค่ะ...คือ...พิกัดของพระจันทร์ มัน..."

ชาล็อตเต้ทำหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด

"ที่เมืองหลวงสินะ..."

รีเซ็ตเต้พูดเเทรก

"อื้อ...เเต่ฉันว่าคุณควรให้ฉันชะ-"

ชาล็อคเต้กำลังจะพูดเเต่ถูกรีเซ็ตเต้ เเทรกก่อน

"ไม่ต้องหรอก...ฉันจะปกป้อง...ทุกๆอย่างเอง!"

รีเซ็ตเต้พูดพร้อมรอยยิ้ม ที่ขี้เล่น...เเต่บรรยากาศตอนนี้มันไม่เล่นเลย

"เเต่..คุณหนะนะ!ไม่มีเวทมนต์!มีเพียงอาวุธของคุณ กับกายภาพของมนุษย์เท่านั้น!คุณจะทำอะไรได้หละ!ไม่เหมือนกับฉัน!เพราะฉันหนะ!ร่ายเวทมนต์ได้!เพราะฉะนั้น!โปรดให้ฉันจัดการ!"

ชาล็อตเต้พูดตะคอกใส่รีเซ็ตเต้ ในคำพูดนั้นมีทั้งความหัวเสีย หงุดหงิด เเละ...ห่วงใย...

"ชาล็อตเต้...เธอต้องปกป้องที่นี้...อย่าลืมสิ...ว่าฉันคือ นักล่าพระจันทร์เสี้ยวสีเงิน เพราะฉะนั้น...ฉันจะมอบความหวังให้ทุกคน...ฉันไม่ยอมให้โลกใบนี้...จบเเค่นี้หรอก..."

รีเซ็ตเต้ยังคงยิ้มด้วยความขี้เล่น เหมือนเดิม เเถมยังหัวเราะ ในลำคอเบาๆ...ไม่ว่าอะไรคงห้ามเธอไม่ได้...

"นักล่าพระจันทร์เสี้ยวสีเงิน...เริ่มเคลื่อนไหวเเล้วสินะ"

"ใช่ครับ..."

"ไปหยุดมัน!เดี๋ยวนี้!ก่อนที่มันจะทำให้เเผนเราเสีย!"

"ได้ครับ นายหญิง..."

chapter 1

สารบัญ