Laurel ภาค เสียงเพรียกหาจากดินแดนที่ถูกลืม
เขียนโดย zusuran
วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.15 น.
แก้ไขเมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2565 13.21 น. โดย เจ้าของนิยาย
บทนำ
ไม่ว่าจะเป็นใคร ล้วนแต่มีอดีตที่ทิ้งไว้ข้างหลัง คนเราที่เติบโตไปข้างหน้า อดีตนั้นก็เหมือนกับเงาที่ทาบติดอยู่ด้านหลัง ตราบเท่าที่มาแสงของวันใหม่ส่องเข้ามา เงานั้นก็จะยังคงอยู่………
ทุกตอนจบของเรื่องๆหนึ่งมักจะมาพร้อมกับบทเริ่มต้นของเรื่องราวใหม่เสมอ………
ท่ามกลางหิมะสีขาว หญิงชราคนหนึ่งกางร่มให้กับเด็กน้อยที่กระโดดโลดเต้น เสื้อผ้าของทั้งคู่ไม่ได้สวยหรูแถมยังขาดวิ่น สีเทาเศร้าหมอง ร่มนั่นเล่าก็ขาดวิ่นใช้กันไม่ได้แม้หิมะ
แต่ดูสีหน้าของหญิงชรากับเสียงหัวเราะของเด็กน้อยสิ ไยพวกเขาดูมีความสุขกันเหลือเกิน
ราวกับบทเพลงแห่งความสุข
อบอุ่นแม้อยู่ท่ามกลางหิมะหนาวเย็น
สุขล้นแม้ภายนอกจะดูลำเค็ญ
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย เจ้ากำลังเล่นกับใครอยู่น่ะ …..ท้องฟ้า หรือสายลม
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ