กะแล้วว่าชีวิตมอปลายของผมมันต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ
8.5
เขียนโดย 
ยามาโนะ2มาซามูเนะ
วันที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 18.52 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
5,023 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 14 มีนาคม พ.ศ. 2560 14.54 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
3) ฝึกเวทย์มนตร์ในวันหยุด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นี่พี่ชายตื่นได้แล้ว มันจะเที่ยงแล้วนะ!!!!" เสียงไอริปลุกผมอย่างโมโห
อ่า.....แสบตาจัง นี่เช้าแล้วหรอวะ ผมพูดกับตัวเองและสัมผัสได้ถึงแสงแดดที่แยงเข้าตา
อย่าง"รุนแรง"
แต่ถึงตัวผมรู้ว่ามันได้เวลาตื่นแล้ว แต่ร่างกายของผมกลับไม่ยอมขยับออกจากเตียง มัน
จะต้องมีพลังงานอะไรบ้างอย่างแน่ๆเลยละ
"นี่จะไม่ตื่นจริงๆใช่ไหม หา!!!!!! พี่ชายขี้เซา"หลังจากนั้นเธอก้อไต่ขึ้นมาบนตัวผม
หึๆ ติดกับฉันแล้ว ไอริจัง ผมจับตัวไอริไว้แล้วกอดเข้าอย่างจัง
"ปล่อยฉันนะ ไอ้พี่หื่น"
หึๆ ใครจะปล่อยง่ายๆละ ( ͡° ͜ʖ ͡°) 555 ผมยังคงแกล้งหลับต่อไป
"ถ้าไม่ปล่อย อย่าว่าหนูไม่เตือนนะ"
ฉันไม่ปล่อยหรอก ฮิฮิ
"หนูจะนับถึงสามนะ ถ้าไม่ปล่อยพี่รู้เรื่องแน่"
เธอจะทำอะไรได้โดนกอดอยู่นะ
1
2
3
อัก!!!!! หลังฉัน ผมรู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลที่ต่อยมาที่หลังของผม เป็นไปได้ยังไงกัน
โครม!!!! เสียงเตียงผมหัก อะไรจะรุนแรงขนาดนั้น
"หนูบอกแล้ว ไม่เชื่อ"
"เอ๋ เ...เธ....เธอ...ไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไงกัน แล้วที่อยู่ตรงนี้คือใคร?"
"แหม่ๆ มันคือพลังของเวทย์ Dummy ไงละ!!!"
*เวทย์ Dummy คือเวทย์ที่ใช้ร่างปลอมเป็นตัวล่อ แล้ววาปร่างจริง ไปที่ๆเราต้องการไปเพื่อมาโจมตีจากด้านหลังศัตรู หรือหนีศัตรู เป็นเวทย์ที่มีประโยชน์มากเลยละ
"เวทย์Dummy งั้นหรอ เจ๋งดีแฮะ สอนให้พี่ได้ไหมละ"
"สอนนะ สอนได้ อยู่แล้ว แต่อย่ามาทำตัวหื่นแบบนี้อีกละ ถ้ามีคราวหน้าอีก ถึงตายแน่"
"จ้าๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว จ้า"
"อ่าๆ ก้อได้ หนูจะเชื่อพี่อีกครั้งนึง พี่ก้อไปอาบนำ้ แล้วลงมากินข้าวละกัน ข้าวเช้าเสร็จแล้ว"
"จ้า"
หลังจากไอริน้องสาวที่น่ารักแต่แอบโหดของผมลงไปข้างล่าง ผมก้อเดินไปที่......
แปปนะ......
ผมโดนต่อยหลังจนเตียงหักแต่ผมกลับไม่เป็นอะไรเลย ไม่รู้สึกว่าเจ็บสักนิดเลย ปกติถ้า
เป็นคนธรรมดา โดนแรงมหาศาลอย่างนี้ น่าจะตายไปแล้ว แต่ว่า ทำไมกัน อะ ช่างมัน
เถอะ เดียวไปอาบนำ้แล้วค่อยมาคิดหาคำตอบก้อแล้วกัน
ซ่าๆ เสียงนำ้จากฟักบัวกระทบหลังผมอย่างเบาๆ แต่มันก้อไม่ได้เบามาก แต่เบาแบบพอดี
ผมรู้สึกมีชีวิตชีวากว่าแต่ก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงยังไม่ตื่นหรอก คงตื่นอีกที 5โมงเย็น
เอาละเรามาเริ่มชีวิตใหม่กันดีกว่า แปปนะแล้วเตียงที่หักผมจะทำยังไงละ ซื้อใหม่หรอ?
ไม่เอาน่า ตังยิ่งมีน้อยอยู่ ลองไปหาเวทย์เกี่ยวกับการซ่อม มาซ่อมดีกว่า น่าจะมีอยู่น้า
หลังจากผมอาบนํ้าเสร็จ ผมก้อเดินลงไปกินข้าว เจอแขกคนที่คุ้นเคยนั่งกินข้าวอยู่
"เอ้า หวัดดี ไอ้เมฆ"
"หวัดดี ไอ้เป้"
"หลับสบายไหมเมื่อคืน ไอ้เมฆ"
"เห้ย!!!! คำถามนี้กูต้องถามมึงดิ ไม่ใช่มึงถามกู"
"เออ ตอบกูเถอะ"
"ก้อสบายดีละ ถามไมวะ นี่บ้านกูนะ กูก้อต้องนอนสบายดิ"
"อ้าว นึกว่าไม่ได้นอนเมื่อคืน"
"กูจะไม่นอนได้ไงวะ"
"ก้อนึกว่ารบกลางคืนกับน้องสาว จนลืมนอน"
"พ่อเอ็งดิ ไอ้เป้ กูไม่จังไรขนาดนั้น"
"หรอ มึงนะตัวพ่อเลยไม่ใช่หรอ เรื่องแบบนี้"
"ป่าวซะหน่อย หุบปากแล้ว กินข้าวไปซะ"
พอจบบทสนทนาไอริก้อเดินออกจากห้องครัวแล้วมานั่งกินข้าว
"ไม่ได้กินข้าวกับพี่ชายตั้งนาน คิดถึงจังเลยค่ะ"ไอริพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข
เปรียบเสมือนลืมเรื่องเมื่อเช้าไปหมด แต่มันก้อดีแล้วละ
อาหารบนโต๊ะ ก้อไม่ได้แพ้เมื่อวานเลย หรูหรา อลังการ ผมก้อ งง เหมือนกันแหละว่าเธอ
ไปเอาวัตถุดิบพวกนี้มาจากไหนกัน ในตู้เย็นผมไม่มีนะ
วันนี้เป็นวันอาทิตย์เป็นวันหยุดสำหรับผมครับ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมผมถึงตื่นช้า
ขนาดนี้ แต่สำหรับเพื่อนๆของผม วันนี้เป็นวันที่จะต้องไปเรียนกัน
ผมว่าจะเรียนเยอะไปทำไมก้อไม่รู้ เปลืองค่าเรียนไปตั้งเยอะ เอาเงินไปซื้อปลอกหมอน
น่าจะคุ้มกว่านะ เพราะผมเห็นคนบางคนเรียนมันไปตั้งเยอะ แต่สุดท้ายก้อเรียนไม่รู้เรื่อง
เพราะเรียนมากเกินไป แต่ก้อนะเราจะให้ทุกคนคิดแบบเราก้อคงไม่ได้ ก้อคงแล้วแต่เขา
แล้วกัน
ระหว่างที่ผมบ่นไป ผมก้อกินข้าวเสร็จอย่างรวดเร็ว
"เมฆขอใช้คอมหน่อยดิ"
"ใช้ทำไรวะเป้"
"ปั่นแรงค์นะ"
"อืมใช่ไปเถอะ กูไม่ว่าหรอก"
ไอ้เป้เดินไปที่คอมของผมแล้วเปิดคอมด้วยความรวดเร็ว
เอาละได้เวลาแล้ว สำหรับการฝึก Battle spell ผมเดินไปหาไอริ ซึ่งรออยู่ ที่สวนหลัง
บ้าน
"เอาจริงดิ ฝึกกันหลังบ้านเนี่ยนะ?!?!"
"ป่าวหรอก พี่ชาย ใครจะบ้าฝึกเวทย์ต่อสู้ หลังบ้านละ อย่างงั้นบ้านก้อพังพอดี เราจะไป
สนามฝึกจำลองโดยเวทย์มนตร์กัน"
"งั้นก้อรีบพาไปเลยสิ"แลดูมีความตื่นเต้นมาก
"อย่ารีบน่า จับมือหนูไว้นะ เดี๋ยวหนูจะสร้างแล้วละ"
ผมก้อทำตามที่ไอริจังบอก จับมือเธอด้วยความแน่น อ่า~~ มือน้องสาวนุ่มจุงเบย ฮิฮิ
หลังจากนั้นเธอก้อร่ายเวทย์ไรสักอย่าง ทันใดนั้นก้อมีวงเวทย์ขนาดใหญ่ ขนาดเท่าบ้าน
ผม ปรากฎออกมาจากพื้นดิน
แวบ!!!!! ซูม!!! สิ่งของต่างๆ แถวๆบ้านได้หายไปในพริบตา ผมมองไปรอบๆแล้วก้อ
สังเกตว่าผมอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวว่างเปล่าห้องหนึ่งขนาดใหญ่เท่าบ้านผมเห็นจะได้
"ไอริจัง สุด.....ยอด....มากเลยละ สถานที่แบบนี้ละที่ดหมาะกับการฝึก"
"ฮี่ๆ ขอบคุณค่า"
แต่แล้วผมก้อเห็นสิ่งแปลกปลอมที่มุมห้อง
"เอ๋ ไอ้เป้ มึงมาได้ไงฟะ!!!!"
"กูก้อไม่รู้เหมือนกัน กำลังเกิดเลย ปัดโถ่!!!!"
"อ๋อ ไม่ต้องงงหรอกค่ะ ใครที่อยู่ในวงเวทย์ก้อจะถูกดูดมาที่นี้หมดละค่ะ"
"ม่ายยยย MVP ของฉันนนน!!!!!"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะตอนนี้เวลาในโลกปกติหยุดอยู่ค่ะ"
"เอ๋ ยังงี้ เราก้อฝึกได้ทั้งวันสิ"ผมถามไอริจังไป
"ใช่คะ่ จนกว่าManaพี่หมดค่ะ"
"Mana รึ"ผมพูดออกไปด้วยความกังวล เนื่องจากผมกลัวManaหมด แล้วผมจะฝึกต่อไม่ได้
"ไม่เป็นไรหรอก ระดับพี่ ฝึกหนักซักสัปดาห์ก้อไม่หมดค่ะหนูรับประกัน"
หา ผมมีMana มากขนาดนั้นเลยหรอวะ เวอร์ไปป่าวเนี่ย แต่ผมเชื่อน้องสาวก้อแล้วกัน
"แล้วกูจะทำไรอะ ระหว่างรอมึงฝึก" เป้เริ่มบ่นละ
"ก้อคงไม่มีไรทำหรอก ระหว่างกูฝึก มึงหลับไปเลยละกัน"
"กูจะหลั...... " ตุ้บ!!!!! เสียงเป้หล่นลงไปนอนกับพื้น เป้คงโดนเวทย์อะไรซักอย่าง
ของไอริทำให้ไอ้เป้ลงไปนอนอย่างงงๆ
"หมดปัญหาแล้วค่ะ ฮี่ๆ" เธอยิ้มโดยมีออร่ามืดออกมาด้วยละ
น่าสงสารเป้เขานะครับ ที่ต้องมาเสียเวลากับการนอนที่ไม่ได้สมัครใจแบบนี้
"เอาละค่ะเริ่มฝึกจากเบสิกเลยละกันค่ะ อันแรก Magic blast ค่ะ เป็นท่าโจมตีพื้นฐาน
ที่สุดแล้ว ถ้าทำไม่เป็นก้ออย่าเกิดมามีเวทย์เลยค่ะ พร้อมยังค่ะ"
"พร้อมแล้วค้าบบ ไอริจัง"
"เอาละขั้นแรก รวบรวมพลังที่ข้อมือค่ะ"
"ครับ" ผมตั้งสมาธิไปที่ข้อมือรวบรวมพลังเวทย์ทั้งหมด
"นั้นแหละค่ะแบบนั้น ต่อไป ปล่อยพลังที่ข้อมือทั้งหมดไปที่ศัตรู สบัดข้อมือไปค่ะ"
"ไหนละ ศัตรู"ผมมองหาสิ่งของที่น่าจะเป็นศัตรูแต่ไม่พบ
"อ๋อ นี่ค่ะ หนูsummonมันออกมาแล้ว"
"โอ้โห้ นี่มันมอนโคตรเบสิกเลยนะไอริจัง"
มีใครเดาได้ไหมครับว่ามันคืออะไร ถูกครับมันครับ มันคือ สไลม์
"เอาละค่ะ ฆ่ามันเลย"
"ได้เลย" ผมสบัดข้อมืออกไป พร้อมกับพลังเวทย์ที่รวบรวมไว้
ตู้มมมมม!!!! เสียงเวทย์ของผมกระทบสไลม์อย่างจัง ตัวแตกแน่มึง
เอ๋!!!!!!!! สไลม์ไม่ตาย นี้มันอะไรกัน เวทย์ของผมกากขนาดฆ่าสไลม์ไม่ตายรึเนี่ย
"กากจังเลย พี่ชายแค่สไลม์ยังฆ่าไม่ได้เลย"
"หน่อยแน่" ผมรัวยิงเวทย์ไปที่สไลม์อย่างเร็วเต็มสปีดมือ
วอทททท!!!! นี่มันสไลม์อะไรกันเนี่ย นี่มึงเป็นสไลม์จริงๆป่าวเนี่ยหา!!!!!
"ฮ่าๆ พี่ชาย บ้าป่าวเนี่ยฆ่าสไลม์ไม่ได้เนี่ยหา"
"เธอแกล้งฉันป่าวเนี่ย สไลม์ตัวนี้มันมีวันตายไหมเนี่ย?"
"ฮิๆ ตัวนี้นะไม่มีวันตายหรอก มันมีBuff invincible หรือไม่มีวันตายอยู่นะ"
"งั้นเอาตัวที่ฆ่าได้มาสิ อย่าเอาตัวแบบ ไบอัน ผจญภัย นะ"
"ได้ค่ะ เอาใหม่ละกัน" เธอเสกสไลม์อีกตัวออกมา
"เอาละค่ะ ฆ่ามันเลยค่ะ"
"ได้เลย คราวนี้อย่าแกล้งอีกละ" ผมสบัดข้อมืออกไป พร้อมกับพลังเวทย์ที่รวบรวมไว้อีกครั้ง
ตูมมมม!!!!! เกินคาด ผมระเบิดสไลม์ตัวนี้เป็นจุน เป็นเวทย์เบสิกที่แรงมาก
"เกิน......คาด.... พี่นี่ฝีมือไม่ตกเลยนะเนี่ย ถ้าไม่นับตัวที่แล้วนะ"
"เอ๋ะ นี่เธอจะบอกฉันว่า ฉันเคยร่ายเวทย์พวกนี้หรอ"ผมเริ่มสงสัยตัวเอง ว่าทำไมผมถึง
เคยร่ายเวทย์พวกนี้ ครอบครัวจริงๆ ของผมเป็นตระกูลจอมเวทย์ในตำนานหรอ นั้นก้อน่าคิดนะ
หลังจากที่ผมฝึกเวทย์ Magic blastเสร็จ ผมก้อฝึกเวทย์อื่นๆไปเรื่อย ทั้ง FireBall
thunderbolt ice beam และอื่นๆอีกมากมาย
"เอาละพี่ชาย พักหน่อยไหม"ไอริถามด้วยความเป็นห่วง มีคนห่วงนี่มันดีจริงๆเลยนะ
"ไม่ต้องหรอกพี่ยังไหวน่า"
"อะ งั้น ฝึกต่อค่ะ"
"ต่อไปหรอ อะไรละ"
"ได้เวลาสอบแล้วละ"
"เอ๋ สอบงั้นหรอ สอบไรอะ พี่เกลียดการสอบ"
"หนูจะSummon Boss ออกมาพี่ต้องจัดการมันให้ได้"
"แล้วถ้าไม่ได้ละ?"
"ก้อตายไงถามได้"
"หาาา ตายงั้นหรอ ไม่เอาน่า"
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ชายหนูเก่งจะตาย อะเอาไปอาวุธประจำตัวพี่ละ เพื่อจะมีกำลังสอบ"
เธอพูดพร้อมยื่นมีดห้องครัวให้
ดูๆแล้ว มันก้อเป็นมีดธรรมดา กากๆ ทั่วไปละ นี่ผมเคยใช้มีดกากๆแบบนี้เป็นอาวุธ
ประจำตัวเนี่ยนะ
"มีอย่างอื่นที่ไม่ใช่มีดครัวอะ เช่น ดาบExcalibur ประมาณนั้นอะ"
"ไม่มีหรอก ของแบบนั้น พี่แค่มีมีดครัวพี่ก้อจัดการมันสบายๆได้แล้ว อย่าดูถูกพลังของ
มีดครัวนะค่ะ"
"อะ ก้อได้ จะSummon อะไรก้อเข้ามาเลย!!!!!!"ผมรู้สึกได้ถึงไฟอันร้อนแรงในใจผมมัน
ลุกโชน อ่า เข้ามาเลย ผมหยิบมีดทำครัวขึ้นมาโดยจับกลับหัว มันเท่ดีนะจับแบบนั้นนะ
"เอาละนะ!!!!" เธอSummon......
อ่า....... ไฟลุกโชนอันร้อนแรงดับลงไปในทันที ที่ผมเห็นศัตรูข้างหน้า
"ไปเลยเจ้าบอส Giant dark paladin!!!!!"
มันคือ อัศวินดำเกราะค่อนข้างหนัก ขนาดประมาณตึก4ชั้น ถือดาบและโล่ขนาดใหญ่
สรุปง่ายๆคือตึกเดินได้ละครับ
"นี่เธอเล่นหนักไปไหมเนี่ย ไอริจัง กะจะฆ่าพี่ให้ตายเลยใช่ไหม!?!!?"
"ป่าวสักหน่อย พี่มีสมาธิกับการต่อสู้หน่อยสิ"
"ด......ไ.. ได้ แว้กกก!!!!!"ผมตกใจกับความของเจ้าตึก4ชั้น เร็วยังกับม้า เสียงตอนที่มัน
วิ่งสั่นสะเทือนยังกับแผ่นดินไหว น้ำหนักนี่ไม่ส่งผลต่อความเร็วเลยรึไงฟะ
"Kill Kill Kil...."เสียงเจ้าตึกพูดอย่างเบาๆระหว่างวิ่งเข้ามาหาผม ผมทำไรซักอย่างแล้ว
ละ
"เอาแบบสิ้นคิดเลยละ กัน Magic blast!!!!!! ไปเลย"ผมปล่อยพลังเวทย์อันทรงพลังที่
ผมพึ่งฝึกมาออกไปหามัน
ฟิ้ว!!!! ตูม!!!!! เสียงระเบิดจากระเบิดเวทย์ที่ไปกระทบกับชุดเกราะของมัน
"เอ๋ อะไรจะง่ายปานนี้ ตายแล้วหรอวะ"
ตึงๆๆ ฟาบ!!! มันฟาดดาบมาที่ผมอย่างแรง กะไว้แล้วเชียวว่ามันคงไม่ง่ายขนาดนั้น
"อ่า ซูม!!!!" ผมวาปไปข้างหลังมัน เกือบไม่ทัน แต่เอ๊ะ ชุดเกราะของมัน ไม่เป็นเลยรึ
เสียงระเบิดนั้น รุนแรงจะตาย มันควรมีรอยถลอกซักหน่อยสิ ทำไมกัน
"หนูรู้ว่าพี่คิดอะไร แต่Dark paladin นะ เกราะของมันสามารถป้องกันเวทย์ได้เกือบทุก
ชนิด ดังนั้นเวทย์เบสิกพวกนั้นทำไรมันไม่ได้หรอก"
หาทำไรไม่ได้หรอกหรอ แล้วผมจะทำยังไงดีเนี่ย ซวยแล้วกู อะ มันหันหลังมาแล้ว
"Kill kill kill"มันวิ่งมาแล้ว ผมต้องหยุดมัน ใช่แล้วละ "ความเย็น" ความเย็นชนะทุกอย่าง
ผมต้องใช้Ice Beam เพื่อแช่แข็ง หลังจากนั้น ค่อยมาคิดต่อแล้วกัน
"Ice beam!!!!!" ผมเล็งไปที่ขามันเพื่อจะแช่แข็งขาของมัน เพื่อไม่ให้มันเดินได้ จะได้
ถ่วงเวลามันไว้ซักนิดจะได้วางแผนได้ การสอบครั้งนี้ใช้แต่เวทย์มนตร์กับกำลังคงจะไม่
ได้ ต้องใช้สมองด้วย
ซี่ๆๆๆ เสียงลำแสงนำ้แข็งกระทบกระเกราะของมัน เอ๊ะไร้....ผล แช่แข็งไม่ติด
ฟาบ!!!!!! ตุ้บ!!!! มันฟาดดาบมาที่พื้น แต่ผมกลิ้งหลบทัน
"อ่า!!!!!!!" แต่ผมโดนแรงกระแทกจากพื้นจนกระเด็นออกมาไกล
อ่า..... ถ้าเวทย์ทำไรมันไม่ได้แล้วต้องใช้อะไรฆ่ามันละ ผมเริ่มสิ้นคิดว่าจะฆ่ามันยังไงจน
คิดได้ว่าผมมีมีดอยู่เล่มนึง
"ไหน ลองโชว์ศักยภาพของแกให้ดูสิเจ้ามีดครัว เห็นว่าแกเป็นอาวุธประจำตัวฉันนี้ แกมี
อะไรดีบ้าง หา"ผมลองพูดกับมีดที่อยู่ที่มือของผมด้วยใบหน้าสิ้นหวัง ผมไม่คาดหวังว่า
มันจะตอบผมหรอก มันเป็นมีดนี่จะพูดได้ไง
แวบ!! อยู่ๆตัวอักษรอะไรซักอย่างก้อปรากฎขึ้นมา เปล่งประกายแสงสีแดงคล้ายเลือด
ออกมาอย่าง"จ้า"
"อ่า!!!! แสบตาา มันอ่านว่าอะไรอ่านไม่ออก รี่ไฟหน่อยสิวะ"
เอ๊ะ..... มีดฟังผมรู้เรื่องแฮะ มันรี่ไฟให้ผม เอาละคราวนี้ผมก้ออ่านออกละ
"Bloody knifu!!!" ผ่ากกกก หลังจากพูดเสร็จ มีดกากๆธรรมดา ก้อเปลี่ยนสีเป็นสีดำมืด
เปรียบเสมือนเปลี่ยนสภาพเป็นมีดปีศาจที่มีพลังงานซ่อนอยู่มากมาย
"kill kill kill" มันวิ่งมาแล้ว หลังจากที่มันดึงดาบจากพื้นที่มันทุบเมื่อกี้ออกมาได้
"เอาเจ้าตึก4ชั้น ฉันมีของขวัญให้แก่นาย รับไปซะ!!!!!!" ผมใช้forceปามีดไปกลางลำตัว
ของมัน
ฉึก!!!!! มีดปีศาจทะลุทั้งเกราะทั้งลำตัวของมัน เอาละตอนนี้แหละ ผมวาปไปที่
ตำแหน่งมีด แล้วจับมีดด้วยความเร็วสูง
"ไปตายซะ เจ้าตึก4ชั้น" ผมพุ่งกลับไปหามันโดยDash กลางอากาศ หลังจากนั้นผมก้อ
ฟันรอบตัวมันอย่างรวดเร็ว
เปรียบเสมือนผมกดSkillถูก ร่างกายของผมเคลื่อนไหวเองโดยอัตโนมัติ ทำให้เกิดท่าฟัน
ที่รวดเร็วที่มนุษย์ปกติไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน
ตุ้บ..... เสียงผมลงมาจากอากาศ จากด้านหลังของมันอย่างสวยงาม ฮึ เล่นกับใครไม่
เล่น เล่นกับเมฆ ชนาการ สมควรตายแล้วละเจ้าตึก
"พี่ชาย ยังไม่จบง่ายๆหรอก ฮึๆ" ย....ยังง ไม่จบอีกรึ......
ผมหันหน้ากลับไปดู ซากของมันแล้ว ก้อพบว่ามันยังไม่ตายนิ งั้นสู้ต่อ ฮึ แกไม่มีเกราะ
แล้ว ก้อคงง่ายขึ้นเยอะเลย เอาละนะ
"KI....KIll...."มันเดินเข้ามาหาผมอย่างเชื่องช้าน่าจะเป็นเพราะโดยพายุมีดทำครัวไปจน
สาหัส
อยู่ๆ หัวของผมก้อนึกคาถานึงขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด เอ๋ คาถานี่ผมไม่เคยเห็นใน
คัมภีร์เวทย์เลยนิ ผมนึกขึ้นมาได้ไงกัน แต่ก้อเอาเถอะ ลองร่ายดูแล้วกัน
ผมร่ายเวทย์ออกไป แล้วอยู่ๆ ก้อมีหัวกระโหลกมังกรลอยได้ โผล่ออกมาจาก วงเวทย์สี
ม่วงที่ตั้งฉากกับพื้น หัวกระโหลกมังกรนี่มีดวงตาที่ดูน่าเกรงขาม มีแสงสีม่วงเป็นหางออก
มาจากตา ดูรวมๆแล้วมีเสน่ห์เหลือเกิน..... ถุ้ย!!!!! ดูรวมๆแล้วรู้สึกได้ว่าเป็นมังกรที่ค่อน
ข้างที่จะดุแรงเลยทีเดียว
"เตรียมตัว" ปากผมพูดเองโดยที่ผมยังไม่ได้คิดเลย เอ๋ นี่มีใครควบคุมผมอยู่หรอ ? ถ้าใช่
ก้อออกไปซะ!!!! ผมคิดในใจ แต่ก้อไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หลังจากที่ผมพูดออกไป หัวกระโหลกนั้นก้ออ้าปาก ทำให้เกิดพลังเวทย์ขนาดใหญ่
ชาร์ตอยู่ในปากของหัวกระโหลกนั้น เตรียมพร้อมที่จะยิงได้ทุกเมื่อ
ผมไม่ต้องเดาเลยว่าต่อไปผมต้องพูดอะไรไป
"ยิงได้" ผมชี้ไปที่ตึกเดินได้เพื่อยิงใส่มัน
วีด!!!!!!!ตู้ม!!!!!!!
สิ่งที่ผมเห็นเกินกว่าจะบรรยาย หัวกระโหลกนั้น ยิงแสงสีม่วงขนาดใหญ่ออกมาจากปาก
ไม่ต้องสัมผัสเองก้อรู้ว่ารุนแรงขนาดไหน
"อ้ากกกกกก!!!!!!!" เสียงตึกเดินได้ร้องออกมา ก่อนจะแหลกกลายเป็นผงเถ้าธุลี
"ฮึๆ เป็นไงละพลังของชั้น แข็งแรงและดุดัน" ไหมละ ผมตะโกนไปหาไอริจัง
"ค่า พี่ชายเริ่มเก่งขึ้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หนูละดีใจจริงๆ"
"เอาละ มีอะไรให้ปราบอีกไหม"ผมถามประชดน้องสาวแท้ๆ(?) ของตัวเอง
"ไม่มีแล้วละ อย่ามาประชดเลยค่ะ เดี๋ยวโดยตบด้วยเคี้ยวไม่รู้ด้วยน้า"
วันนี้ผมค้นพบความสามารถตนเองได้เยอะเลยละ ผมคงเป็นจอมเวทย์อย่างที่น้องสาวเรา
ว่าละ แต่ผมก้ออดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมผมจำเรื่องราวในอดีตของตนเองไม่ได้ มันต้องมี
อะไรแน่ๆเลยละ
หลังจากนั้นพวกเราก้อกลับมาที่โลกเดิมที่บ้านหลังน้อยอันแสนอบอุ่น เวลายังอยู่ที่เที่ยง
เหมือนเดิม ตามที่ไอริบอกไว้เลยว่าเวลาจะหยุดเวลาเราไปสนามฝึกนั้น ไอ้เป้ฟื้นจากการ
นอนหลับที่ไม่ตั้งใจจะหลับแล้ว ตอนนี้มันก้อเล่น LOL ตามปกติ ผมไม่รู้ว่าจะทำไรจึงออก
ไปข้างนอกเพื่อซื้อขนมมาเป็นเสบียงยามที่เป็นช่วงเทศกาล เพราะว่าเวลาเป็นเทศกาล
คนจะเยอะเป็นพิเศษ โดยเฉพาะสงกรานต์ ไม่ต้องพูดเลย ออกไปไม่เปียกก้อเทพละ
และส่วนใหญ่ร้านขายของมักจะปิดกันด้วยในวันสงกรานต์ 3 วันนั้น
"เห้ย เป้เดี๋ยวกูไป 7-11 มึงเอาไรป่าว?" ผมถามเป้ไปเพื่อมันต้องการอะไรกินระหว่างรอ
Matchmaking
"อืมๆ กูเอาเรย์ family pack 3 ถุง รสไรก้อได้ แล้วอย่าลืม ACE โคล่า ลิตรครึ่ง 2 ขวด
ด้วยละ"
"อืมได้ แต่มึงจ่ายเองนะ เครไหม"
"เห้ย เพื่อนกันจ่ายให้หน่อยน่า"
"ใครเพื่อนมึง......"
"สวรรค์ เอย กูว่ามึงต้องมามุกนี้ ก้อได้ กูจ่ายเองก้อได้"
ไอ้เป้ ยื่นเงินมา300บาท ผมก้อรับตังแล้วเดินออกไป
ผมเดินออกจากบ้านเตรียมที่จะไปหาเสบียง
ไหนๆ เราก้อมีเวทย์แล้ว ก้อวาปซักหน่อยแล้วกัน
วาป!!!!!!
อ่า ถึงหน้า7-11 อย่างรวดเร็ว โชคดีไม่มีใครเห็น ไม่งั้นคงตกใจแล้วละ
ผมเดินเข้าไป หยิบตะกร้าสีส้มที่คุ้นเคยแล้วเดินไปยังชั้นวางของอย่างรวดเร็ว ผมหยิบทุก
อย่างที่ผม วางแผนไว้ล่วงหน้า อย่างรวดเร็ว ตะกร้าเต็มอย่างรวดเร็ว ตะกร้าเดียวคงไม่
พอต้องสองแล้วละ ผมเดินไปหยิบอันที่สอง ผมเป็นคนกินเยอะครับ ไม่เน้นมื้อหลัก เน้น
กินไปเรื้อยๆ ทำให้List ซื้อของมีแต่ขนมกรุบกรอบไปซะส่วนใหญ่ บ้างคร้งก้อมีคนมาทัก
ว่า กินเยอะไปป่าว ระวังอ้วนนะ ผมก้อไม่เข้าใจคนพวกนี้ว่า ทั้งที่ คนกินก้อเป็นผมเอง ตัง
ก้อเป็นตังของผม แต่กลับไปหนักหัวอื่นซะงั้น แต่อย่าไปสนใจเลยครับ ตราบใดที่เรายังมี
ความสุขกับกินก้อกินต่อไปเหอะ อย่าให้คำพูดของคนอื่นมาขัดความสุขเราครับ
ผมเดินไปที่ เคาเตอร์ เพื่อจ่ายตัง แล้วผมก้อเจอคนที่ผมพูดข้างต้นเลย เนื่องจากผมมีหู
สาระแน ทำให้ผมได้ยินสิ่งที่คนซุบซิบได้โดยง่าย
แกร่ๆ คิดว่าไอ้เนี่ยจะย้ายบ้ายไปไหนป่าววะ ดูขนมที่มันซื้อมาดิ แต่ไม่เป็นไร เพราะยิ่ง
เยอะยิ่งดี ตังยิ่งเข้ากระเป๋า ผู้หญิงคนนึงกระซิบกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
"อย่าไปว่าเค้าเลย ตอนเด็กๆ พ่อแม่ไม่ค่อยมีกินไง โตมามีตังเลยใช่จ่ายแบบนี้ไง" ผู้หญิงอีกคนกระซิบกลับ เห้ย!!!!! ถ้ามึงพูดอย่างงี้ เอามืดมาแทงกูดีกว่า ไอ้ห่าน แต่ก้อช่างมัน ผมไม่สนใจพวกคนแบบนี้หรอก
"1200 บาท ค่ะ"เสียงcashier ผู้หญิง พูดกับผม
"อะ นี่ครับ" ผมยื่นเงิน 1300 บาทไปจ่าย ระหว่างที่ผมยื่นเงินไปให้นั้นผมได้เงยหน้าขึ้น
มามองหน้า cashier คนนี้ โดยบังเอิญ
"เอ๋ รุ่นพี่ไดเซะนี่"cashier คนนี้เรียกชื่อเหมือนที่น้องผมเรียกเลยแฮะ ชื่อเต็มของผม คือ
"ฮายาโตะ ไดเซะ" ไอริได้บอกผมไว้ตอนเจอกันครั้งแรก ตอนแรกผมก้อไม่เชื่อ
หรอกแต่ถึงขนาดนี้แล้วก้อต้องเชื่อละ
"หา เมื่อกี้คุณว่าไรนะ ผมไม่ได้ยิน"ผมแกล้งถามไป
"ไม่...มี... อ...อะไรค่ะ ฉันคงจำผิดคนละค่ะ นี่เงินทอนค่ะ"เธอพูดด้วยใบหน้าเขินอาย
เหมือนหน้าแตก
ผมเดินออกมาจากร้านเพื่อจะกลับบ้าน ผมคิดในใจว่า ประหลาดดีแท้ อยู่ๆก้อมีคนรู้จักผม
ทั้งที่ผมไม่รู้จัก
แต่แล้ว ก้อมีเสียงออกมาจากร้านตะโกนออกมา
"นี่คุณค่ะ คุณลืมกระเป๋าตังค่ะ"
"อ๋อ ขอบคุณครับ" เห๋ คนที่เอากระเป๋าตังมาคืนผมเป็นCashier คนเมื่อกี้ที่เรียกชื่อญี่ปุ่น
ผม
"ฉั....ฉัน...ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมค่ะ"
"อ่า ครับ"
"คุณชื่ออะไรค่ะ พอดีคุณหน้าตาเหมือนคนที่ฉันรู้จักค่ะ"
"อ๋อ ผมชื่อ ชนาการ ครับ เรียกสั้นๆว่าเมฆก้อได้ครับ"
"อ่า ค่ะ"
"อยากได้เบอร์มือถือผมไหมครับ"
"เออ ไม่ดีกว่าค่ะ" เธอรีบเดินเข้าร้านอย่างรวดเร็ว เหมือนกลัว
"เห้ย แปปนึงครับ คุณชื่อไร" อ่าไม่ทันแฮะ จะกลับเข้าไปถามก้อยังไงอยู่ งั้นค่อยถาม
ครั้งหน้าที่มาแล้วกัน
ผมมองซ้ายมองขวา เพื่อดูว่ามีคนไหม มีแฮะ ผมจึงไปหาที่ลับตาคน แถวๆตึกแถว หลัง
จากนั้นผมจึงวาปกลับบ้านพร้อมกับถุงขนมนับ10ใบ
วาป!!!!!!!
"อ่า กลับมาแล้วครับ"ผมเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับกองของทุกอย่างกับพื้นบ้าน
"โอ้โห้ พี่จะย้ายบ้านไปไหนค่ะเนี่ย ขนเสบียงเยอะขนาดนี้นะ"
"ป่าวซักหน่อย นี่มันเป็นเสบียง 1 เดือนของฉันต่างหากละ"
"เอ๋ พี่ชายนี่กินเยอะเหมือนเดิมเลยแฮะ ฮิฮิ"
ผมเดินไปหาไอ้เป้ เพื่อนำของที่มันสั่งไปส่ง
"มาแล้วโว้ย ของที่มึงสั่ง"
"เออ ดีกำลังหิวอยู่เลย ขอบใจนะเพื่อน"
"ไม่เป็นหรอกเพื่อน เรื่องเล็กๆน้อยๆ"
"มันจะดีกว่านี้ถ้ามึงเลี้ยง"
"แหนะ!!! ยังไม่จบอีก ไอ้เป้"
ผมเดินไปที่ห้องนั่งเพื่อไปดูทีวี Smart TV นะ ดูอนิเม ออนไลน์ได้ ตอนนี้ผมดู เรื่อง
konosuba อยู่ แนวฮาๆ ในโลกแฟนตาซี เป็นเรื่องที่ไม่มีสาระอะไรเลย ตอนนี้ SS2 ออก
แล้ว ผมกำลังนั่งดูอยู่ ดูอนิเมนี่มันจรรโลงใจดีจริงๆ
ชีวิตวันนี้ก้อจบไปอย่างไร้สาระเช่นเดิม
เช้าวันต่อไป......
"เช้าแล้ว พี่ชาย~~ อรุณสวัสดิ์ค่า"
"จ้า ไอริจัง อรุณสวัสดิ์ จ้า"
อ่า ได้เวลาไปเรียนแล้ว ทำไมวันหยุดชั่งสั้นเสียจริงเนี่ย
"ไอ้เป้ มึงตื่นได้แล้ว" ผมเดินไปเปิดประตูห้องมัน
เอ๋ ไอ้เป้หายไปฟะ ไม่อยู่ในห้อง ไปขี้หรอ? ไม่น่าใช่หรอกมั้ง
ผมเดินเข้าไปในห้องไอ้เป้เพื่อดูว่า มันไปอยู่ไหน เอ๋ ก้อไม่เห็นมีนี่นา ไปไหนฟะ
แต่แล้วก้อมีสิ่งหนึ่งที่สะดุดตาผมขึ้นมา อยู่ที่มุมห้อง
เอ๋ ปกติ ตรงนี้ไม่มีพรมเช็ดนี้ ก้อจริงๆ นะ พรมเช็ดเท้าอะไรอยู่มุมห้อง ผมจึงลองเปิดดู
What da....... มีประตูลงไปข้างล่างด้วย เป็นไปได้ไงกัน นี้มันชั้นสองนะ!!!!! มันจะลงไป
ได้ยังไงกัน!!!!!
ผมลองเปิดประตูดู แล้วผมก้อผมว่ามีบันไดลงไปแฮะ ลงไปดีไหมวะ ลงหรือไม่ลงดีวะ อะ
กูลงก้อได้วะ
ผมลงไปดู ไอ้เป้อาจอยู่ในนี้ก้อได้ มันยิ่งชอบโดนอะไรแปลกๆเล่นงานอยู่ด้วย
ตึกๆๆๆ ผมลงไปข้างล่างโดยบันได ที่นี้ค่อยข้างมืดมาก น่ากลัวดีแฮะ
มืดขนาดนี้ ต้องใช้เวทย์ไฟแล้วละ ผมร่ายเวทย์ไฟ ทำให้มี ลูกไฟ รอบๆตัว เวทย์เกราะ
ไฟ นั้นเมื่อมีศัตรู ลูกไฟจะยิงไปหาโดยอัตโนมัติ เป็นสิ่งที่สุดยอดมากเลยละ นอกจะให้
แสงสว่าง ยังสามารถป้องกันเราได้ด้วย ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้นเยอะเลยละ.....มั้ง?
ผมเดินไปเรื่อยๆตามทางอันมืดมัว มีเพียงแค่แสงไฟจากลูกไฟรอบตัวเท่านั้นที่ทำให้พอ
เห็นได้
ที่นี่ที่ไหนวะ ไม่น่าใช่ใต้ชั้นสองบ้านเราแล้วละ ผมตัดสินใจเดินต่อไป เดินไปอีกซักพัก
ผมก้อเจอห้องโถง อะไรซักอย่าง ขนาดกว้างเท่าสนามฟุตบอลโรงเรียน
ผมว่ามันเริ่มแปลกๆแล้วนะ นี่มันที่ไหนวะเนี่ย แต่แล้วก้อเหมือนมีใครมา ผมตัดสินใจไป
ซ่อนในตู้
ฟิว!!!!!ตู้ม!!!!!! เสียงระเบิดเวทย์ของใครก้อไม่รู้
"ใครบังอาจเข้ามาที่นี้ก่อนอนุญาตเนี่ย ออกมาเดี๋ยวนี้ถ้ายังไม่อยากเป็นส่วนผสมยานะ
ฮิฮิ"เป็นเสียงผู้หญิงตะโกนออกมาด้วยความชั่วร้าย
ท่าทางน่ากลัวน่าดูเลยถ้าออกไปตายแน่ๆ ตอนนี้ต้องพยายามเนียนให้ถึงที่สุด แต่ถ้า
จำเป็นผมก้อต้องสู้ด้วยมีดครัวในตำนานนี่แหละ เอ๋ มีดครัวมาจากไหนหรอ? อ๋อ ผม
สามารถเรียกมันได้ทุกเมื่อ ยามที่ต้องการ ไอริบอกอย่างงั้น แล้วมันก้อจริง ผมเรียกมันมา
เมื่อกี้เพื่อรับมือกับคนที่อยู่ข้างนอกนั่น
"ไม่ออกหรอกหรอ? งั้นฉันคงต้องไปหาเองสินะ" ผมได้ยินเสียงเท้าเดินเข้ามาอย่าง
รวดเร็ว ใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ
ไม่ได้การละ ถ้าขืนอยู่นิ่งๆแบบนี้ ต้องโดนมันเล่นแน่เลย ผมตัดสินใจร่ายเวทย์ปลุกมีด
ครัวนี้ อย่างเบาๆ
"ตู้นี่สินะ" เสียงเธอคนนั้นพูดออกมา เสียงอยู่ใกล้มาก เหมือนอยู่ข้างหน้าเราเลย โดน
แน่ๆเลยกู
ตู้ม!!!!!!! เสียงระเบิดจากเวทย์ที่เธอปล่อยออกมากระทบกับตู้ของผมอย่างจัง
ฮึๆ อยากมาเล่นซ่อนแอบในนี้เองนะช่วยไม่ได้นะ เอ๋ อายุยังน้อยอยู่นี้ไม่น่าตายเร็วเลย
นะ
ฮ่าๆๆ เธอหัวเราะอย่างชั่วร้าย
แต่เธอคงไม่รู้ซะแล้วว่าศพที่เธอเห็นนะเป็นกับดัก เวทย์Dummy นี่ช่วยได้เยอะเลยแฮะ
เอาละได้เวลาหนีละ วาปไปหน้าทางเข้าแล้วกัน
วาป!!!!!
"เอ๋!!!!! ทางเข้าถูกปิด แล้วผมจะออกไปยังไงละเนี่ย"
"ฮึๆ ว่าแล้วว่านายต้องไม่ใช่คนธรรมดา เป็นพวกจอมเวทย์สินะ" ชิบไก่แล้ว โดนเจอจน
ได้ ทำไงดีละเนี่ย ต้องสู้สินะ
"ตายไปซะเถอะ ตาจอมเวทย์ฝึกหัด"
ตู้ม!!!!! เธอปาขวดยาที่อยู่ในมือ ทำให้เกิดระเบิดขนาดใหญ่ขึ้น โชคดีผม วาปทัน
ผมวาปกลับไปห้องโถงนั้นอีกครั้ง
แฮ่กๆ เกือบไม่ทันแล้วไงละ
"จะหนีไปไหนกันฮ้า แกหนีฉันไม่พ้นหรอก"
จากที่ผมดูแล้วเธอน่าจะเป็นแม่มดละมั้ง ดูจากสไตล์การแต่งตัวแล้วน่าจะใช่ เสื้อคลุมยาว
ถึงพื้นและคลุมศีรษะทำให้ไม่ให้มองไม่เห็นใบหน้า ทั้งขวดยาในมือนั้นด้วยน่าจะเก่งด้าน
การผสมยาเป็นอย่างดี
การหนีคงไม่ใช่ทางที่จะรอดละ คงต้องเข้าบวกสินะ เอาละ ไปเลยลูกไฟน้อยๆของฉัน
ไป!!!!
ลูกไฟที่วนรอบผม ได้พุ่งไปหาแม่มดตนนั้นอย่างรวดเร็ว ไปเรื่อยๆ และรัวๆ จะได้ไม่มี
เวลาในการให้เธอโจมตีผม
ฟิ้วๆๆ เสียงลูกไฟยังคงบินไปเรื่อยๆ แต่ก้อหลบได้ทุกอัน ไม่ได้ละ ถ้าทำยังงี้ต่อ
ไปManaผมหมดแน่ ผมตัดสินใจ เอามีดครัวที่ถูกปลุก(Awaken kitchen knife)ขึ้นมา
คงต้องได้บวกระยะประชิดแล้วละ
Manaแก เยอะ ดีนี่ คงไม่ใช่จอมเวทย์กากๆสินะ แต่ยังไงแกก้อต้องตายอยู่ดี
"ไม่ตายง่ายๆหรอกเฟ้ย" ผมพุ่งตัวไปพร้อมกับมีดในมือ
เธอหลบมีดผมอย่างพริ้วประดุจสายนำ้
ตู้ม!!!! มีดของผมปักกำแพงทำให้ เกิดแรงสั่นสะเทือนไปทั่วกำแพง
ชิบไก่ละผมเอามีดไม่ออก ปักแน่นเกินไป ไม่น่าพุ่งไปแรงเลย ไม่เป็นไรผมใช้เวทย์ได้
เอ๋!!!! ทำไมกัน Manaหมดรึ ไม่ๆๆ
"ทำไงดีละเนี่ย มีดแกปักกำแพงซะแน่น เอาก้อเอาไม่ออก ทำไงดีนะ ฮึๆ ได้เวลาตาย
ของแกละ"
เธอเอาคฑาหัวกระโหลกออกมาแล้วชี้ไปที่หน้าของผม
"ขอรับวิญญาณของแกไปแล้วกัน ฮ่าๆๆ"
แย่แล้วผมจะทำไงดีละ อ๋อ รู้แล้วทำไง
"ได้โปรดเถอะอย่าฆ่าผมเลย ได้โปรดอย่าทำไรเลยครับ ผมกลัวแล้ว"
"ขี้ขลาดเสียจริงเลย แกนะสมควรตายอย่าอยู่ให้รกโลกเลย ตายไปซะ"
"ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก้อเกิดขึ้น
ฉึก!!!! เสียงของคมๆ ฉีกเนื้อใบหน้าของแม่มดไปนิดนึง ทำให้เลือดออกเต็มหน้า
"แก คิดจะฆ่าพี่ชายฉันหรอ แกคิดผิดแล้ว"
"เอ๋ ไอริจัง มาได้ไงเนี่ย"
"ความลับค่ะ"
ผมเห็นไอริถือเคียวอันใหญ่อยู่ที่มือ พร้อมกับมีมีดลอยอยู่ข้างตัว สายตาของเธอเต็มไป
ด้วยความมุ่งมั่นที่จะปกป้องพี่ชายที่รักของตน
"หน่อยแน่ ยัยNecromancer แกมาขว้างชั้นอีกแล้วนะ"
"ฉันก้อไม่อยากตบป้าหรอกนะถ้าแกไม่ทำร้ายพี่ชายฉัน"
"ใครที่แกเรียกว่าป้า หา!!!!! ที่จริงฉันก้อไม่ได้อยากเจอคนอย่างเธอหรอก ถ้านายท่าน
ไม่สั่งมาให้ ลากหัวคนที่ชื่อ เมฆนะ"
เอ๋ ทำไมต้องเป็นกูด้วยละวะ และนายท่านคือใครกันวะ?
"ก้อไม่รู้สินะ พี่ชายรับนี่ไป"
"หา อะไรเนี่ย"
"ยาเพิ่มManaนะ"
"ดีมากไอริจัง"
ผมดื่มยาอย่างรวดเร็ว ยานั้นทำให้ผมรู้สึกมีพลังขึ้มมาอีกครั้ง อ่า ยานี้ดีจริงๆ
"ไอริจังเรามาสู้ด้วยกันเถอะนะ"
"ค่ะพี่ชาย ไปฆ่ายัยป้าแม่มดกัน"
"ฮึ เข้ามาเถอะ ฉันจะฆ่าพวกแกให้ตายทั้งหมดเลย"
"อย่ามาทำปากดีหน่อยเลย ป้า"
"ปากดีนะยัยเด็กนี่ ไปตายซะเถอะ" เธอรวบรวมพลังมืดไปที่ไม้คฑาแล้วยิงมาที่ตัวผม
และน้อง แต่พวกเราหลบได้
ตู้ม!!!!! เสียงพลังมืดกระทบพื้นจนร้าวไปหมด
"พี่ชายเรียก Pet ออกมาเลยค่ะ"
"หมายถึง ตัวที่เรียกตอนสอบอะนะ"
"ค่ะ"
"ได้เลย" ผมร่ายเวทย์เรียกมันออกมา
"Gasteru suma!!!!"
กระโหลกมังกร ลอยได้ ปรากฎอีกครั้ง แต่คราวนี้สีของดวงตาเปลี่ยนไปเป็นสีแดง สีแดง
เลือด
"แกนี้เองที่เป็นคนที่ครอบครองมังกรในตำนาน ฮึไม่คิดว่า คนที่ครอบครองของใน
ตำนานจะเป็นแค่มนุษย์กากๆธรรมดาคนนึง"
"หุบปากไปยัยแก่" ไอริพุ่งเข้ามาพร้อมแหว่งเคียวอันใหญ่ไปที่หน้าของแม่มด แต่เธอ
บล็อกด้วยคฑาของเธอ
"เธอจะทำไร หา"
"ฉันจะฆ่าแกไงละ" ระหว่างพูดไอริโจมตีแม่มดด้วยเคียวและมีดที่ลอยอยู่อย่างรวดเร็ว จน
แม่มดเกือบบล็อกไม่ทันแต่ก้อยังบล็อกทัน
“พี่ยิงเลยค่ะ”เธอส่งกระแสจิตมาหาผม
"ได้เลย มังกรของข้า ข้าขอบัญชา" ผมชี้ไปที่แม่มดที่กำลังบล็อกการโจมตีของไอริอย่าง
ตั้งใจและจดจ่อ
"ยิงได้"
วีด!!!!!!!ตู้ม!!!!!!! ลำแสงขนาดใหญ่สีแดงพุ่งออกจากปากหัวกระโหลกมังกรไป
ยังแม่มดนั้นที่กำลังสู้กับไอริ
"หลบไปไอริ!!!!"
"ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ" ไอริวาปมาหลังผมโดยที่ผมยังไม่ได้ตั้งตัว
"แก นายท่านจะตามล่าแกแน่ ค่อยดูเถอะ" อ้ากกกกกกกกกกกก เสียงยัยแม่มดพูดก่อน
จะกลายเป็นซากไป
ในที่สุดก้อจบซักที การต่อสู้ก้อจบเสียที
ผมเดินออกจากห้องโถง ไปยังทางเข้าและไปยังบ้านแสนสุข โดยปล่อยให้ซากศพของ
ยัยแม่มดปิ้วไปในสายลม
"แปปนะ ไอริจัง เธอเข้ามาได้ไง ทางเข้าถูกปิดไม่ใช่หรอ?"
"เอ๋ ถูกปิดหรอ? หนูก้อเห็นมันเปิดนิ ไม่ได้โดนปิดสักหน่อย"
"เอ๋ แต่ว่าตอนนั้น....."
"พี่คงโดนภาพลวงตาของยัยแม่มดแน่ๆเลยละ"
"เอ๋ ยังงี้ก้อมีหรอฟะ"
"ฮิๆ ก้อมีสิ ไว้หลอกคนโง่ไงละ"
"ถ้า ไอริ พูดยังงี้ละก้อ เดี๋ยวจับกินตับเลย"
"จับให้ได้ดิ ถ้าพี่แน่จริง"
"หน่อยแน่ มานี่มา!!!!!"
"จับให้ได้สิ แบร่ๆ"
ผมวิ่งไล่จับ ไอริรอบบ้าน ไปเรื่อยจนหมดแรง เด็กนี่มันแรงเยอะจริงๆเลย
ถามว่าผมได้ไปเรียนไหมวันนี้ อ๋อ ไม่ได้ไปนะ ผมอยู่บ้านทั้งวันเลยครับ อยู่เล่นกับไอริจัง
สนุกดี แฮะๆ
ไอ้เป้อยู่ไหนหรอ ให้ทาย ติ้กต่อกๆๆ ใช่แล้ว ไอ้เป้ไปขี้!!!!!!!!! แต่มันไปขี้ข้างล่าง มี
ห้องนำ้ข้างบน แต่กลับลงไปข้างล่าง เห้อ.......... เป็นห่วงแทบตาย
อย่างน้อยวันนี้ผมก้อได้ฝึกวิชาแบบลงสนามจริงๆก้อดีนะไม่ถือว่าเลวแค่เกือบตาย.......
วันนี้มีปริศนาอีกหลายอย่างที่ผมสงสัย ใครคือคนที่ยัยแม่มดเรียกว่านายท่าน? ทำไมมัน
ต้องมาตามล่าผมด้วย? ต้องมีเหตุผลไรแน่ๆ?
น่าสงสัยจริงๆเลยนะ...... ฉันจะต้องหาความจริงให้ได้เลย!!!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
