mad brother พี่ชายโรคจิต

                เด็กสาวยังคงนั่งดูจอโทรศัพท์ของตนอยู่ในห้อง ดวงตาของเธอจ้องมองมันอย่างใจจดใจจ่อ จนกระทั่งเสียงเรียกของชายหนุ่มดังขึ้นมา ทำให้หลุดจากภวังค์ได้

                "ทำอะไรเหระจ๊ะริน" คนเป็นพี่ถามพร้อมกับเปิดประตู

                "อ่านนิยายค่ะ" รินลดาตอบ

                "เอ๊ะ! ปกติรินไม่อ่านนิยายนี่" รุจิรางุนงง

                "อ๋อ เพื่อนคนเขียนฝากมาโฆษณานิยายน่ะพี่ เลยต้องมาอ่านให้รู้เรื่องแล้วโปรโมท"

                "อ๋อ เรื่องMEGATECในเว็บเด็กดีน่ะเหรอ" คนเป็นพี่เดา

                "อาฮะ"

                ฉับพลัน ควันก็โขมงไปทั่วห้องนอน ก่อนที่จะปรากฏเด็กหญิงร่างท้วมและเตี้ยคนหนึ่งขึ้นมา เธอหันไปทางกล้อง (?) และกล่าวว่า

                "สวัสดีค่ะ เชอรี่เองค่ะ" เจ้าตัวบอก "คือเพื่อนเราก็เขียนนิยายเหมือนกัน ก็เลยอยากโฆษณาให้เพื่อนค่ะ หากคุณชอบแฟนตาซี กรุณาเสิร์จคำว่า megatec ในเว็บเด็กดีนะคะ แล้วคุณจะ..."

                สายตาของสองพี่น้องมองมาทางเชอรี่ด้วยความเอือมระอา รู้ทันทีว่าเด็กหญิงไม่ได้ท่องบทมา ร่างสมบูรณ์ยิ้มแหยๆ ก่อนที่จะพยักเพยิดไปทางรุจิราให้ช่วยพูดอะไรก็ได้ต่อที

                "ลองเสิร์จไปเถอะครับ" ชายหนุ่มบอก ก่อนจะยกมือไหว้มาทางกล้อง "ช่วยๆ อีบ้านี่หน่อยเถอะครับ"

                "ใครบ้ายะ ไอ้โรคจิต" คนถูกด่าว่าอีบ้าย้อนกลับ "เขาเรียกว่าบ๊องแบบน่ารัก"

                ระหว่างที่คนเขียนกับตัวละครกำลังทะเลาะกัน รินลดาก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา สีหน้าของเธอบ่งบอกถึงความเหนื่อยใจ

                "มันก็ประสาทเหมือนกันไม่ใช่เหรอ" เด็กสาวเผลอพูดออกมา ทำเอาสองคนที่ทะเลาะกันหันขวับมา

                "อา∼ราย∼น้า∼" เสียงที่มาพร้อมกับรังสีอำมหิตดังขึ้น

                "เอ่อ...คนอ่านที่รักคะ" รินลดารู้สึกตัวขึ้นมาว่าพูดอะไรผิดไปแล้ว ก่อนจะหันไปทางกล้อง "ถ้ายังไม่อยากเห็นนางเอกตาย กรุณาอ่านนิยายของเพื่อนคนเขียนด้วยนะคะ สองคนนี้จะได้อารมณ์ดี วันนี้ลาไปก่อน สวัสดีค่ะ"

                และหน้ากล้องก็ถูกตัดฉากไป...