เสน่หาตาน้ำข้าว

         แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านสีฟ้าอ่อนกับสายลมเย็นๆที่กระทบแก้ม ปลุกเพียงขวัญให้ตื่นจากการหลับใหล ขนตางอนยาวกระพือถี่ๆเพื่อขับไล่ความง่วงงุน เมื่อสายตาเริ่มคุ้นชินกับความสว่างแล้ว เธอจึงเริ่มมองไปรอบๆอย่างสำรวจ ตอนนี้เธอนอนอยู่บนเตียงนุ่มๆสีขาวในห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่ายแต่ดูคลาสสิค เฟอร์นิเจอร์ส่วนใหญ่เป็นโทนสีน้ำตาลดำ หน้าต่างกระจกใสบานใหญ่เผยให้เห็นวิวท้องทะเลยามเช้าได้เป็นอย่างดี ด้านนอกของหน้าต่างเป็นสระว่ายน้ำส่วนตัว ทีวีขนาดใหญ่ที่ปลายเตียงถูกเปิดทิ้งไว้ เพียงขวัญสะบัดหัวไปมาเพราะยังคงรู้สึกมึนจากฤทธิ์เครื่องดื่มหลากสีสันที่ผ่านลำคอไปเมื่อคืน กลิ่นลมหายใจของเธอไม่น่าพอใจเป็นอย่างมาก

" อืมม สวยดี"

เธอคิด แต่เดี๋ยวนะนี่มันห้องใครกันเพราะเธอจำได้ว่าห้องที่เธอนอนก่อนหน้านี้มันเป็นสีส้มอ่อนนี่นา เธอพยายามทบทวนเหตุการณ์แม้จะจดจำได้เพียงลางๆแต่ก็เพียงพอ เริ่มจากเธอถูก ธนา แฟนที่คบกันมากว่า 3 ปีบอกเลิกด้วยเหตุผลโหลๆที่ว่า "เราเข้ากันไม่ได้" เพียงขวัญทั้งช็อคทั้งเสียใจ ผู้ชายที่เธอรักและไว้ใจทิ้งเธอไปได้อย่างง่ายดาย ความฝันที่ว่าจะสร้างครอบครัวด้วยกันพังทะลายไม่มีชิ้นดี

"มันเบื่อกินตับหนูแล้วละสิ"

คำพูดของ บ๊อบบี้ พี่ชายคนสนิทยังคงดังก้องอยู่ในหู เสียทั้งตัวเสียทั้งเวลา ไหนจะความรู้สึกอีก เพียงขวัญซึ่งไม่มีสมาธิพอที่จะทำงานได้จึงลางานไปมาเที่ยวงานปาร์ตี้ฟูลมูนที่เกาะพะงัน เธอตั้งใจไว้แล้วว่าจะดื่ม ดิ้น ให้เมาปลิ้นเหมือนหมาแล้วจะตัดใจจากผู้ชายเฮงซวยคนนั้น เธอจะเป็นเพียงขวัญคนใหม่ ในงานเธอได้พบปะพูดคุยกับเหล่านักท่องเที่ยวจากทุกมุมโลก เสียงดนตรีและเครื่องดื่มที่เธอกรอกลงคอไปทำให้เธอรู้สึกสนุกขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งคิดว่าดื่มต่อไม่ไหวแล้วจึงพยายามลากสังขารตัวเองกลับโรงแรม เธอเดินตุปัดตุเป๋มาตามริมหาดเรื่อยๆ เสียงเพลงยังคงดังแว่วมาจากด้านหลัง แต่เธอยังคงเดินต่อไปจนมาพบกับ ธนา แบบไม่ได้ตั้งใจ 

ด้วยความโกรธผสมกับฤทธิ์เหล้า เพียงขวัญเดินไปกระชากคอเสื้ออดีตแฟน

" ไอ้ผู้ชายสารเลว ทำไมแกทำกับฉันอย่างนี้ เวลา 3 ปีมันไม่มีค่าอะไรให้แกจดจำเลยรึไง อ้อ เพราะฉันมันใจง่ายเองใช่มั้ย........."

เธอเห็นอีกฝ่ายเงียบจึงยิ่งโมโหรัวกำปั้นใส่แบบไม่ยั้ง

" เฮ้"

หมัดสองข้างของเธอถูกรวบไว้ เพียงขวัญน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจ

" ทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้ เค้าทำอะไรผิดตรงไหน ฮือ แล้วไอ้ที่บอกว่าเราเข้ากันไม่ได้มันเรื่องตอแหลทั้งนั้น เข้ากันไม่ได้ตรงไหน ฮึ ตอนอยู่บนเตียงทำไมไม่บอกละว่าเข้ากันไม่ได้ ไอ้เหี้ยยยยยย"

เพียงขวัญหยุดพูด ก่อนสูดจมูกแล้วเงยหน้าขึ้นมองแฟนเก่า เธอเห็นเพียงแสงสีฟ้าจางๆในความมืด

"เลิกกันปุ๊บก็ไปทำหล่อมาเลยเหรอ หรือว่ามีคนใหม่ก่อนจะเลิกกับเค้า มันดีกว่าเค้าตรงไหน ถ้าเรื่องอย่างว่าละก็เค้ามั่นใจว่าเค้าทำได้ดีกว่า เดี๋ยวจะพิสูจน์ให้ดู"

ว่าแล้วเธอก็โน้มคอเขาลงมาประกบปากอย่างดูดดื่ม กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยวนอยู่รอบๆตัวเธอและเขาพร้อมด้วยเสียงคลื่น และจากนั้น.........

เมื่อนึกถึงตอนนี้เพียงขวัญก็หน้าซีดตาเธอแทบจะถลนออกมาจากเบ้า เธอรีบก้มลงมองตัวเองใต้ผ้าห่ม 

เปลือยล่อนจ้อน คือคำที่เธอบรรยายสภาพของตัวเอง เสื้อผ้าทั้งชั้นนอกและชั้นในของเธอกระจายเกลื่อนทั่วพื้นห้อง

" นี่เรามีอะไรกับ........"

เธอพยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนอีกครั้งและเธอก็มั่นใจว่าเธอได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับคนแปลกหน้าที่เป็นชาวต่างชาติแน่ๆ แม้จะจำได้ไม่ทั้งหมดแต่เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ภายในห้องเงียบสนิทแสดงว่าอีกฝ่ายคงจะออกไปแล้ว เพียงขวัญรีบลนลานลงมาคว้าเสื้อผ้าวิ่งเข้าห้องน้ำ

" ต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด"

เธอบอกตัวเองขณะพยายามสวมเสื้อผ้าด้วยมือที่สั่นเทา จากนั้นก็จัดผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิงให้เข้าที่ เอ๊ะ นั่นตรงคอ

0.0

แม่เจ้ารอยดูดดดดดดดด

เพียงขวัญทรุดตัวลงนั่งพลางเอามือปิดรอยแดงที่คอของตัวเอง น้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจและผิดหวังในตัวเอง แม้เธอจะไม่ใช่สาวพรหมจรรย์แต่การมีสัมพันธ์สวาทกับคนแปลกหน้าก็เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้เช่นกัน

"ฮือออ แกทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้ลงได้ยังไง"

เพียงขวัญสะอื้นจนตัวโยน เธอจะพยายามคิดปลอบใจตัวเองไปสารพัด เป็นต้นว่า

" ฝรั่งเค้าพกถุงยางกันอยู่แล้ว แกไม่ท้องหรือติดโรคหรอก"

"เค้าเป็นนักท่องเที่ยวไม่รู้จักแก อีกไม่กี่วันเค้าก็กลับประเทศไปแล้ว ทุกอย่างก็จะจบ"

บลา บลา

หลังจากร้องไห้จนพอใจเธอรีบล้างหน้าแล้วออกมาจากห้องน้ำ

" อรุณสวัสดิ์"

เสียงทักเป็นภาษาอังกฤษดังแว่วมา เพียงขวัญชะงักเท้าก่อนเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงทันที

อื้อฮื้อ หล่อจัง อะฮ้า หล่อจริง คู่ใครนะนิ้งเป็นบ้า
นี่แค่มองสบตา ห่างกันตั้งสี่วา อะฮ้าใจหายว้าบ
อื้อฮื้อ เท่ห์จริง อื้อฮื้อ บึกบึน น่ายืนคล้องแขนขนาบ
ดูท่าทางสุภาพ โสดใช่ไหมอยากทราบ งาบเสียดีไหมเรา

  วงแขนกล้ามเป็นมัดมัด อุ้ยน่าจะกัดแขนเล่นเบาเบา
น่ากระซิบ เบียดกายกระแซะ แล้ววางมือแหมะ ไว้บนหัวเข่า
อยากกระซิบเบาเบา ว่าตอนนี้เหงา ใจจังเลย

  อื้อฮื้อ หล่อจัง อะฮ้า มาดแมน นี่แฟนของใครกันเอ่ย
ถ้าพ่องามทรามเชย โจทย์ไม่มีเปิดเผย จะนั่งเข่าเกยคุยด้วยทั้งคืน

อุ๊ย มันใช่เวลามั้ยยะยัยขวัญ

เพียงขวัญตบแก้มตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติ ก่อนเงยหน้าขึ้นเผชิญหน้ากับความจริง

..........................................

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน เสน่หาตาน้ำข้าว เป็นผลงานชิ้นแรกของโมษากรที่ลงนำเสนอนะคะ หลังจากคิดอยู่นานว่าจะลงดีมั้ย กลัวไม่มีคนอ่านค่ะ ( แอบจิตตกหน่อยๆ ฮ่าๆ) แต่ความฝันถ้าไม่ลงมือทำก็คงได้แค่ฝันจริงมั้ยคะ ของแบบนี้ไม่ลองก็ไม่รู้ขอเพียงมีคนอ่านก็ดีใจแล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ