ทำไมต้องเธอ?

     "ป้าครับผมกลับก่อน พี่เซย์ยังไม่ตื่นครับแต่ดีขึ้นแล้วเดี๋ยวป้าหาอะไรให้พี่เซย์ทานด้วยนะครับ วันนี้ผมมีประชุมตอนเช้า"ผมบอกป้าพร้อมลากลับป้ายิ้มให้ผม

     Wine wine

     "พี่เซย์ ผมไปทำงานก่อนวันนี้ผมมีประชุมเช้า เดี๋ยวผมโทรหา เป็นห่วงครับ" ผมดึงโพสอินมาอ่าน "มีเบอร์รึไงจะโทรมา"ผมบ่นเบาๆ

     Rrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr

     เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ไม่ขึ้นชื่อมีแต่เบอร์  "ครับ" ผมรับสาย  "อย่าลืมเมมเบอร์ผมไว้ด้วยนะครับ พี่เป็นไงบ้างโอเคขึ้นยังอ่ะ"ไม่ต้องเดาแล้วว่าใคร  "ดีขึ้นแล้ว ว่าจะไปร้าน"ผมตอบ "ให้ผมไปรับป่าว"ไวน์ถามผม  "ไม่ต้องหรอกทำงานเถอะ"      

     "เปลี่ยนซองประมูลแล้วใช่ไหม"ผมถามขณะนั่งอยู่บนรถวันนี้ฟานเป็นคนขับ "เมื่อเขาเล่นไม่ซื่อกับเราก็ไม่จำเป็นต้องทำตามกติกา"ผมพูดฟานพยักหน้ารับยังไม่ทันไรก็มีคนเล่นไม่ซื่อซะแล้ว  ณ. ห้องประมูล

     ผมเดินไปนั่งที่ที่เตรียมไว้แต่มีเสียงนึงเรียกผมไว้ก่อน

     "ไม่แนะนำตัวเองหน่อยหรือครับ ผมพ่อเลี้ยงระวี เจ้าของไร่และรีสอร์ทระวีวัลย์"ผมยกมือไหว้ชายวัยกลางคนตามมารยาท เพราะอีกฝ่ายก็คงรู้ว่าผมเป็นใครคงแค่หยั่งเชิงดูเฉยๆ  "ครับ ผมวรสินธุ์แห่งสินธุ์วลัย"ผมบอก  "ทายาท ธนธาดลกรุ๊ป เครือโรงแรมยักษ์ใหญ่ในอาเซียน"พ่อเลี้ยงระวีกล่าว  "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับแค่ธุรกิจในครอบครัว"ผมตอบเสียงเรียบๆ  "ถ่อมตัวสมกับผู้บริหารอนาคตไกล"พ่อเลี้ยงระวีพูดพลางหัวเราะ ผมเดินไปนั่ง  ผลการประมูลปรากฎว่า ธนธาดล ได้รับสัมปทานในการสร้างคาสิโนครั้งนี้ และแน่นอนครับต้องมีคนไม่พอใจ พ่อเลี้ยง

ระวีเดินมาทางผมในขณะที่ผมกำลังจะกลับ "เราพอจะตกลงเจรจาอะไรกันสักหน่อยได้ไหมครับ คือผมต้องการ สัมปทานนี้เหมือนกัน คุณขายต่อให้ผมได้ไหม" ตรงประเด็นจริงๆครับผมหันไปพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ "ต้องขอโทษจริงๆครับเพราะทางเราพร้อมกับโครงการนี้มากคงขายต่อให้ไม่ได้" คำตอบของผมแน่นอนครับมันสร้างความไม่พอใจกับพ่อเลี้ยงมาก  "ผมขอตัวก่อนนะครับ"ผมยกมือไหว้แล้วเดินออกไป   "มันคิดว่ามันแน่มาจากไหน รู้จักพ่อเลี้ยงระวีน้อยไป"พ่อเลี้ยงกล่าวคาดโทษ  "ผมว่าเราคงต้องระวังตัวเพิ่มล่ะครับดูท่าทีพ่อเลี้ยงไม่ปล่อยเราง่ายๆ"  บอกทุกคนระวังตัวให้มากขึ้น รวมทั้งเตรียมความพร้อมทุกอย่าง"ผมบอกฟาน

     @Say'day

     "พี่เซย์ ลูกค้าเพิ่มออร์เดอร์เค้กส้มอีกสิบกล่อง ชีสเค้กสิบกล่องพรุ่งนี้อ่ะ พี่เซย์ไหวไหม"บีถามผมขณะที่ผมลงมือทำเค้กอยู่ ผมพยักหน้า 

     "พี่เซย์ดูเหนื่อยๆอ่ะ เพิ่งฟื้นไข้ด้วยเนี่ย พักก่อนไหมพี่เดี๋ยวค่อยทำต่อยังมีเวลาอ่ะ"โยพูดแล้วยื่นแก้วน้ำให้ผม ไวน์เดินเข้ามาในร้านพอดี  "รับอะไรดีคะ"บีถามไวน์ส่ายหน้า "ผมมาหาคุณเซย์ครับ"บีมองไปหลังร้าน "สักครู่นะคะ"บีหันมาบอก  "พี่เซย์มีคนมาหา อุ้ย"บีตกใจเมื่อชนกับไวน์ที่เดินตามหลังมา  "ผมบอกว่าอย่าเพิ่งมาก็ไม่เชื่อหน้าซีดอีกแล้วเนี่ย ถ้าไข้กลับผมพาไปหาหมอจริงๆคราวนี้" ไวน์เดินไปหาเซย์แล้วแตะมือที่หน้าผาก โยหน้าเหวอเดินมาหาบีซึ่งตอนนี้สตั๊นไปสิบวิเรียบร้อย อะไร? ยังไง?ทั้งคู่มองหน้ากัน "นี่บีกับโย และนี่ไวน์"เซย์หันมาบอก  "เป็นแฟนพี่เซย์"ไวน์บอกพร้อมยิ้มให้ คราวนี้อ้าปากค้างทั้งสองคนครับ "พ่ะ..พี่เซย์จริงอ่ะ"โยได้สติก่อนถามขึ้น ไวน์พยักหน้าเซย์ชกที่แขนไวน์เบาๆ  "โอ้ย....ชะนีจะเป็นลม แล้วแบบนี้จะมีที่ยืนสำหรับบีไหมเนี่ย"บีรำพัน ไปเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไร ไปจีบกันตอนหน่ายยยยย บีเพ้อ

"เสียเวลาแล้วเดี๋ยวผมรีบทำให้เสร็จก่อน ไปนั่งรอก่อน"เซย์บอกไวน์  "พีไวน์เอาน้ำอะไรไหมเดี๋ยวผมเอามาให้" โยถาม "ชาเขียวล่ะกัน"ไวน์บอกโยพยักหน้าแล้วดึงมือบีออกไป "พี่เซย์ผมประมูลได้ แต่พ่อเลี้ยงคงไม่จบเขาบอกให้ผมขายต่อให้เขา"เซย์ฟังนิ่งๆ  "อยู่ไม่สงบล่ะคราวนี้ ระวังตัวด้วย" ผมพยักหน้า "แต่ผมห่วงพี่คงไม่มีอะไรที่พ่อเลี้ยงไม่รู้"เซย์หันมามอง "ผมไม่ได้อ่อนขนาดนั้น"พูดแล้วหันไปทำขนมต่อเหมือนไม่รู้สึกอะไร "ดูแลตัวเองให้ดีไม่ต้องห่วงผม ผมเอาตัวรอดได้"  

     "แล้ว.....เมื่อไรจะแทนตัวเองว่าพี่เหมือนเดิมอ่ะ"ไวน์ถามเซย์แค่หันมามองแต่ไม่ได้พูดอะไรแล้วทำขนมต่อ ปล่อยให้ไวน์นั่งเท้าคางมองต่อไป