Love story สะดุดรักยัยเลือดหวาน

6.3

เขียนโดย นาย_หน้าหวาน

วันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 เวลา 20.45 น.

  13 ตอน
  3 วิจารณ์
  15.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 17.56 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) ลบรอย..

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

    

         "อึนยอน..นายพูดบ้าอะไรเนี่ย! ฉันไม่เข้าใจ ออกไปจากตัวฉันออก ฉันอึดอัดนะ.."

         นาอึนพยายามดิ้นและพลักอึนยอนที่ค่อมตัวร่างบางอยู่ แต่แรงของคนตัวเล็กไม่สามารถทำอะไรคนตรงหน้าได้เลย..

        

          หน้าหล่อเลื่อนหน้าเข้าใกล้เหยื่อของเขาอย่างช้าๆ 

 

  หงับ~ 

         "อื้ออออออ ยะ..หยุดนะ " ร่างเล็กน้องห้ามขณะที่เขี้ยวเล็มสวยฝั่งลง 

 

   อึก~ อึก~ เลือดจากลำคอสีขาวระเรื่อ ค่อยๆ ไหลซึมออกมาตามแรงดูดของอึนยอน

   

        " ขะ ขอ โทษ..." 

 ร่างสูงถอดเขี้ยวออกจากลำคอ ก่อนจะได้สติกลับมา

    "นาย..T~T อืออ เจ็บ " ร่างบางพุบลงไป ไร้เรี่ยวแรง

    "นาย ป ะ เป็ น.." สายตาที่มองมาที่ร่างสูงด้วยความหวาดกลัว ตัวสั่นไปหมด แต่ไม่มีแรงที่จะหนี

       

       "แวมไพร์.. "

 

        น้ำตาใสๆเริ่มเอ่อล้นไปทั่วใบหน้าของนายอน จนร่างสูงก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน

       กระซิกๆ ฮื่ออออ ผมได้ยินแค่เสียงสะอื่นของเธอ

      " ฉันขอโทษ.. " มีเพียงคำพูดคำนี้เท่านั้นที่ผมสามารถพูดออกไปได้ ผมพลาด.. ผมกำลังจะกลายเป็น'ตัวประหลาด'ในสายตาของนายอน

      อ่ะ? มีอย่างนึงที่ผมสามารถทำให้เธอได้หนิหน่า

     

อึนยอน:" นายอน..ไว้ใจฉันนะ เธออยู่เฉยๆ สักพักนะ" 

นายอน:" T~T อือออ อย่าฆ่าฉันเลยย ฉันกลัวแล้ว~ "

 

    ร่างสูงแกะมือของคนตัวเล็กที่กุมต้นคออยู่ออก แล้วจับรวบแขนทั้งสองข้างด้วยมือเดียว ร่างบางพยายามดิ้นทำให้น้ำตายิ่งไหลหนักกว่าเดิม 

 

      " นี่! เชื่อใจฉันหน่อยได้มั้ย.. " ร่างสูงพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าไปที่ลำคอคนตัวเล็กอีกครั้ง

 

   'จุ๊บ'ครั้งนี้มันไม่ใช่การกัด แต่เป็น....ริมฝีปากแดงเปือนเลือดของคนสูงแตะรอยแผลบนลำคอที่เขากัด..

         ร่างสูงใช้จูบของเขาในการลบรอยแผลที่ถูกกัด

มันแผ่วเบา นุ่มนวล และอ่อนหวานจนร่างบางเคลิ้มไปมันรสจูบ จูบนี้นานซะจนคนตัวเล็กอ่อนละทวยกว่าเดิม

 

"เสร็จแล้ว..แผลนี้จะมีแต่แวมไพร์เท่านั้นที่เห็น"

นี้คือหนึ่งในความสามารถของแวมไพร์ ที่จะใช้เมื่อเลือกเหยื่อหมายความว่าเหยื่อคนนี้เป็นของฉัน..แวมไพร์ตัวอื่นจะรู้ แต่ไม่ยุ่งกับเหยื่อของกันและกัน

     

      "นายทำอะไร.." ร่างตัวเล็กพูดออกมาด้วยสีหน้าผ่อนคลายขึ้น

อึนยอน:"มันเป็นข้อแลกเหมือนหน่ะ..รอยแผลจะหายไปทุกครั้งที่ถูกกัด และนั้นหมายความว่าเธอมีเจ้าของแล้ว "

 

นายอน:" ห้ะ เจ้าของ? ใคร อะไร ยังไง งง?? o~ o?"

      

     " เอาง่ายๆ "

     " เธอ.. "

     

      " เป็นของฉัน "

        

      

 

        

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา