ลำนำนิยายรักแห่งห้วงนิทรา

     ในวันแรกของฤดูหนาวที่ย่างกรายเข้ามาที่เมืองแห่งนี้ อากาศที่แสนอบอุ่นโบกมือลา ส่งสัญญานผ่านใบไม้แห้งสีน้ำตาลใบสุดท้ายที่กำลังร่วงหล่นจากกิ่งแห้ง ๆ ลอยละลิ่วไปตามลมสู่พื้นดิน ปุยหิมะสีขาวเริ่มโปรยปรายจากฟากฟ้า ฉันสวมเสโค้ดสีขาวตัวใหญ่และกางเกงขายาวสีดำให้ร่างกายอบอุ่น เตรียมพร้อมสำหรับการเผชิญอากาศหนาวข้างนอก ก่อนจะเดินตรงไปที่ร้านเช่าหนังสือร้านประจำร้านนั้น เพียงฉันเดินออกจากที่พักได้ไม่ไกลก็สามารถมองเห็นป้ายหน้าร้านเช่าหนังสือได้อย่างชัดเจน ตอนนี้ฉันอยู่ห่่างจากร้านเช่าหนังสือเพียงถนนสี่เลนกลั้นเท่านั้น อีกครู่เดียวฉันก็จะถึงร้านหนังสือแล้วล่ะ ฉันไม่รอช้าที่จะก้าวข้ามถนนนั้นเพื่อไปยังอีกฝั่ง เพียงเดินได้สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันหยิบโทรศัทพ์ในกระเป๋าแล้วกดรับพลางเดินไปเรื่อย ๆ

"ฮัลโหล" ฉันรับสายเพื่อนสาวตามปกติ

"ฮะฮัลโหล...อิงอิง! เธอทำใจดี ๆ ไว้นะ คะคือ...คุณเทรนซ์ คุณเทรนซ์เสียแล้ว"

"วะว่าไงนะ!"

"คุณเทรนซ์รถคว่ำ ตะตายคาที่...เอ่ออิงอิงทำใจดีๆก่อ...."

     ไม่ทันสิ้นเสียงข่าวร้ายของเพื่อน ตัวของฉันก็สั่นและชาไปทั้งตัว มือพลันปล่อยทิ้งโทรศัพท์ลงอย่างไร้เรี่ยวแรง ขาทั้งสองข้างของฉันไร้เรี่ยวแรงที่จะก้าวเดินต่อไป น้ำตาเริ่มพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ขาดสายจนตาพร่ามัว พลันเสียงแตรรถดัง ฉันซึ่งไร้สติเหม่อมองไปทางรถยนต์คันหนึ่งที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาหาฉันด้วยความเร็ว แสงจากไฟหน้ารถสาดส่องมาที่ดวงตาของฉันจนรู้สึกทรมาน ฉันทำได้แค่ยกมือขึ้นปิดตาจนกระทั่งรถยนต์คันนั้นมาประชิตตัวฉัน ฉันทำได้เพียงแค่ยืนนิ่งและไม่รู้ว่าเหตุการณ์หลังจากนั้นเกิดอะไรขึ้น เพราะทุกอย่างมันดูรวดเร็วไปหมดจนฉันรู้สึกสับสนและไม่รู้อะไรอีกเลยนอกจากตัวฉันที่ยังยืนอยู่บนถนนตรงจุดนั้น แต่กลับกลายเป็นว่าไม่มีแม้วี่แววของรถที่ขับผ่านตัวฉันแม้สักคันเดียวราวกับว่าเมื่อครู่นี้ฉันแค่ฝันไป