Love Return รักสุดหัวใจเพื่อนายคนเดียวอีกครั้ง

Intro

“หัวใจของฉันกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง เมื่อหวั่นไหวกับนายเพื่อนหน้าหวาน”

     ที่โรงเรียนไรเมย์

     ช่วงเวลายามเย็นเป็นใจจังเลย ลมพัดปลิวไสวทำให้นึกถึงฮอกไกโดบ้านเกิดของฉันจังเลย พูดถึงมันแล้วอยากกับไปเล่นหิมะจังเลยอยากให้โรงเรียนปิดจังเลย กรี๊ดๆ >0<

     สวัสดีจ้า ฉันชื่อชิโรคามะ มาซาโกะ ตอนนี้กำลังอยู่ชั้น ม.2 ห้อง A อายุ 14 ปี ตอนนี้ฉันกำลังนั่งมองพวกเพื่อนๆเล่นฟุตบอลอย่างสนุกสนาน ส่วนฉันน่ะหรอ...กำลัง

     เลี้ยงเด็ก ^^;;;

     อย่าเพิ่งคิดว่าฉันเป็นเด็กใจแตกนะ ความจริงแล้วเด็กคนนี้เป็นลูกชายคุณอาข้างบ้านของฉันเองแหละ ชื่อโอนาซึกิ ทาเคชิ แต่ตอนนี้พวกพ่อแม่ทั้งสองของทาเคชิเสียชีวิตไปแล้ว ทำให้ทาเคชิเหลืออยู่แค่ ก็เพราะว่าครอบครัวของทาเคชิมีเพียงแค่พ่อแม่ของเขา ส่วนลุงป้าน้าอาไม่มี ปู่ย่าตายายเสียชีวิตด้วยโรคชรา ทำให้ทาเคชิต้องมาอาศัยอยู่บ้านของฉันไปโดยปริยาย แถมต้องเปลี่ยนนามสกุลเป็นชิโรคามะ ทาเคชิ

     “เฮ้! มาซาโกะ” เสียงเรียกของเพื่อนสาวห้าวสุดซี้ของฉัน ‘ซาตะ มาโดระ’ ดีดนิ้วตรงหน้าฉัน

     “มีอะไรหรอ?” ฉันหันไปมองอย่างงงๆ

     “ได้เวลากลับบ้านแล้ว =[]=” มาโดระเขย่าฉันไปมา

     “จริงด้วย O_o”  ฉันทำตาโตกว่าปกติ 2 เท่า

     “เฮ้ยอย่าเพิ่งรีบ พวกนั้นมันกำลังเปลี่ยนเสื้อ เมื่อกี้ฉันบอกไว้ก่อน --” มาโดระที่เห็นว่าฉันทำท่าจะกลับบ้านอย่างรีบร้อน ต้องร้องห้ามไว้ก่อน

     “ใช่ครับ แม่มาซาโกะ” ทาเคชิพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน

     ทาเคชิชอบเรียกฉันว่า ‘แม่’ จนติดปากตั้งแต่เด็กแล้ว ทำให้บางคนเข้าใจฉันผิดคิดว่าฉันเป็นเด็กใจแตกมีลูกและสามีเร็วเกินไป - A-

     “นั่นไง พ่อคาโอรุมาแล้ว \>_</” ทาเคชิชูแขนทั้งสองครั้งแล้วลั้ลลาดีใจ เพราะ ‘คาโอรุ’ หรือ ‘ริโมรุ คาโอรุ’ เพื่อนสมัยเด็กของฉัน ทาเคชิชอบเรียกว่า ‘พ่อ’ เหมือนกัน

     “ไปกันเถอะ” คาโอรุเดินเข้ามาหาฉันแล้วจูงมือทาเคชิ

     “อะไรกัน พอเจอมาซาโกะทิ้งฉันเลยนะ คาโอรุ” เสียงของ ‘ชิโระ’ หรือ ‘ทาโคตะ ชิโระ’ เพื่อนสมัยเด็กของฉันและคาโอรุ วิ่งเข้ามาหาพวกฉัน จนหน้าของมาโดระเกือบจะเสียจูบแรกให้กับพื้นปูนซะแล้วล่ะ =_=;;;

     “แต่ถ้าเจอเอมิทิ้งฉันกับนายเหมือนกันนั้นแหละ ชิโระ” ฉันหัวเราะแห้งๆออกมา

     ‘เอมิ’ หรือ ‘มิกานะ  เอมิ’ แฟนของคาโอรุ อยู่ห้องเดียวกันกับฉัน เธอได้หัวใจจากความรักของคาโอรุหนุ่มหน้าหวานไปเลยจ้า

     “นั่นสินะ” ชิโระยิ้มบางๆให้

     “หยุดพูดเถอะ กลับบ้านกันเถอะ เดี๋ยวมืด-*-” คาโอรุเริ่มหงุดหงิดจึงเร่งให้เดินกลับบ้าน

     “เออ แหม่...พอพูดถึงแฟนรีบให้กลับบ้านเลยนะ” ชิโระแซวจนคาโอรุอยากจะเอาหัวฟาดพื้น

     “เอมิกลับบ้านไปนานแล้ว -0-”  คาโอรุทำหน้าบูดเป็นไก่

     “ไปดีกว่า คุยอยู่นั่นแหละ” ฉันเห็นว่าใกล้มืดแล้วเลยชวนกลับบ้านซะเลย

     “นั่นสิ” ชิโระเดินไปหาฉัน

     “เฮ้ย ฉันต้องอยู่ตรงกลาง” คาโอรุเดินมาแทรกกลางระหว่างฉันกับชิโระ แล้วเดินมาจับมือฉัน

     ตึกตัก ตึกตัก

     ทำไมหัวใจกับมาเต้นแรงอีกครั้งล่ะ ไม่จริงนะ ฉันกลับมาหวั่นไหวกับคาโอรุอีกแล้วหรอเนี่ย กรี๊ด อยากจะบ้าตาย อุตส่าห์ตัดใจแล้วนะ ว่าฉันจะเป็นเพื่อนของคาโอรุตลอดไป ^0^

     โคตรเหมือนหนัง Stand by Me Doraemon มั้ยล่ะ

     “ไปล่ะนะ บาย” ชิโระโบกมือลาฉันกับคาโอรุ เมื่อถึงทางไปบ้านชิโระ

     “บาย” ฉันกับคาโอรุโบกมือลาชิโระ แล้วเดินต่อไป

     เฮ้อ เหนื่อยใจมากๆเลย -3- อยากกับบ้านไปดูแกล้งจุ๊บให้รู้ว่ารักดีกว่า

     “มาซาโกะ เป็นอะไรหรือเปล่า? หน้าแดงเลยนะ” คาโอรุหันมามองฉัน

     เอ๊ะ! ฉันหน้าแดงหรอ

     “ใช่ครับ แม่หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเลย ^0^” ทาเคชิยิ้มอย่างสนุกสนาน

     ฉันหันหน้าไปมองที่กระจกร้านเบเกอร์รี่ ปรากฏว่าฉันหน้าแดงมะเขือเทศเลยอ่ะ บ้าเอ๊ย! ทำไมต้องมาหน้าแดงตอนนี้ด้วยอ่ะ หน้าแดงไม่รู้ตัวเลย ><

     “ไม่สบายหรอ?” คาโอรุถามฉันพร้อมกับเอาหลังมือแนบหน้าผากฉัน “ตัวก็ไม่ร้อน”

     “อากาศร้อนน่ะ ^///^” ฉันพูดส่งๆ

     “หรอ?” คาโอรุเลิกคิ้วอย่างไม่เชื่อ

     สาธุ ขอให้คาโอรุเชื่อด้วยเถอะค่ะ สาธุ เพี้ยงๆๆ

     เอมิโทรมาจ้า แฟนคาโอรุมาแล้วจ้า กริ๊งๆ~

     พระเจ้าช่วยมาซาโกะแล้วเจ้าค่ะ >< เอมิ เทพธิดาของคาโอรุโทรมา ต้องขอบคุณเสียงริงโทนของคาโอรุจริงๆ

     “โอ๊ะ เอมิโทรมา” ฉันรู้แล้ว ไม่ต้องพูดทำเพลงหรอกนะ =-=

     “รับสิ นิ่งเป็นพระเอก MV ไปได้ ^^” ฉันยิ้มให้คาโอรุที่ยืนนิ่งจ้องโทรศัพท์ “ทะเลาะกันหรอ?”

     “บ้า ฮัลโหล” คาโอรุลูบหัวจนผมมวยของฉันยุ่งแล้วรับสายเอมิ

     [คาโอรุ วันนี้ว่างมั้ย?]

     “ว่าง ทำไมหรอ?” คาโอรุทำหน้าตกใจ

     [คือว่า...เอมิท้อง]

     “O_O” คาโอรุทำหน้าตาตื่น ตัวสั่น เหงื่อไหลเป็นทาง ส่วนหน้าฉันน่ะหรอ...

     “=_=” คาโอรุความจำหายไปไหนค่ะ เอมิเขาซ้อมบทละครค่ะ วันนี้เอมิก็บอกอยู่ว่าซ้อมละครของชมรมเธออยู่

     “ท้องกี่เดือนแล้วล่ะ เอมิ!” คาโอรุหูตูบทำท่าจะวิ่ง แต่ฉันคว้าแขนไว้ได้ทัน

     [คิๆ เอมิล้อเล่น เอมิแค่ซ้อมละครเฉยๆ เหมือนหรือเปล่าล่ะ ^0^]

     แอคติ้งได้เป๊ะเจ้าค่ะ เพิ่มเติมคือสีหน้าของคาโอรุแบบว่า...

     “=[]=” ช็อคเจ้าค่ะ

     [เงียบทำไมอ่ะ คาโอรุ =[]=]

     “เมื่อกี้ฉันคิดว่าเอมิท้องจริงๆน่ะสิ” คาโอรุเพิ่งได้สติรีบตอบเอมิด่วนมากขนาด 4G ยังแพ้

     [แค่ลองซ้อมเล่นๆกับคาโอรุดูน่ะ ^^]

     “วันหลังไปลองซ้อมกับมาซาโกะดูสิ” คาโอรุเอามือมาลูบหัวฉันแต่มันเบามือมากๆ มันยิ่งทำให้ฉันใจเต้นแรงมากๆ จนสามารถทะลุออกมาจากอกของฉันได้เลย แถมฉันยังหน้าแดงอีกด้วย ฉันรู้สึกว่าอย่างนั้นนะ ถึงแม้จะหน้าแดงรู้ตัวก็ตาม

     ตึกตัก ตึกตัก

     ฉันรู้สึกได้ว่า...ฉันกลับมาชอบคาโอรุเหมือนเดิมอีกแล้วล่ะ