GIRL need CURSE of LOVE เด็กสาวต้องสาปแห่งรัก

   //mai//

               ความโดดเดี่ยว ความเหงา ความเศร้า ความแค้น ที่ถูกส่งต่อจากบรรพบุรุษมาสู่ลูกหลานตระกูลไทรดิน หากผู้ต้องสาปมีความรักเค้าคนนั้นจะค่อยๆทรมาณ แต่หากได้มีการสืบสายเลือดล่ะก็ ต้องมีผู้เสียสละ ชีวิตต้องแลกกับชีวิต

นั่นคือคำสาปของตระกูลฉัน คุณแม่เคยเล่าว่ามีหนังสือเล่มหนึ่งที่ถอนคำสาปนี้ได้  แต่คุณแม่ก็หามันไม่เจอ

พอฉันเกิดได้1ปี คุณแม่ก็เล่าว่า มีคุณยายผมสีขาวยาวถึงพื้น บอกคุณแม่ว่า

/เจ้าจงเลือกผู้เสียสละซะ/จากนั้นก็มีดาบเล่มหนาวิ่งตรงมาที่คุณแม่

แต่คนที่โดนดาบไม่ใช่คุณแม่  เป็นคุณพ่อ

วันนั้นแม่ตะโกนสุดชีวิต แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร คุณพ่อเสียชีวิตคาที่  จากนั้นรอยแผลกับดาบเล่มนั้นก็หายไป คุถณพ่อใช้แรงเฮือกสุดท้ายปาดน้ำตาคุณแม่...แล้วท่านก็จากไป

ส่วนฉันที่ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่อง ก็โดนคุณยายคนนั้นอุ้ม

คุณยายคนนั้นผลักหัวคุณแม่ไปชนโต๊ะไม้ คุณแม่ได้แต่มอง ขยับร่างกายไม่ได้

สักพัก คุณยายคนนั้นก็เดินมาหาคุณแม่แล้วท่องอะไรสักอย่าง จากนั้นก็ตะโกนขึ้นว่า

/คำสาปได้ถูกส่งต่อแล้ว ลาก่อนคุณนาย ถ้าเรามีโอกาศได้เจอกันอีก ก็คงดีนะ/พอพูดเสร็จคุณยายก็หายตัวไป

ปานบนตัวคุณแม่ได้หายไป..........แต่กลับมาปานรูปต้นไทรเล็กๆอยู่ที่ต้นขาของฉัน

ทุกๆครั้งที่แม่เล่าเรื่องนี้ คุณแม่จะร้องไห้เสมอๆ

ตั้งแต่นั้นมาฉันก็เห็นวิญญาณแมวสีดำพูดได้

มันชื่อแบล็ค

และตอนนี้มันก็เป็นเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของฉัน

 ฉันไม่อยากจะตื่นเลย

ทุกครั้งที่ฉันหลับ ฉันจะฝันเห็นผู้ชายผมสีบรอนด์เกือบน้ำตาลและเด็กรุ่นเดียวกับฉันมากมาย พวกเราเล่นด้วยกันอย่างมีความสุข ในความฝันแต่ละครั้งจะไม่เหมือนกัน เปลี่ยนแปลงเหมือนวันเวลา

เมื่อตื่นจากฝันทุกๆวันฉันจะหยิบไดอารี่ความฝันของฉันมาเขียนเป็นเรื่องราว 

ด้วยรายละเอียดในฝันที่ฉันจำได้แม่นยำมากๆก็คือ  ผู้ชายคนนั้นชื่อ คริสตัล และทุกคนมักจะเรียกฉันว่า โบตั๋น มันมีความสุขมาก

มากเสียจนบางครั้งฉันก็ไม่อยากจะตืนขึ้นมาอีกเลย