ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

      นี่ฉันกำลังหาสร้อยคออยู่จริงรึเปล่าหรืออย่างอื่นกันแน่ทำไมฉันรู้สึกเหมือนมันจะเป็นความรู้สึกที่ต่างจากเดิมนี่แค่สองวันยังเหลืออีกนานแต่ก็ประมาทไม่ได้แล้วเราจะคุยกับนายคาทิน            เรื่องนี้ยังไงดีหมอนี่จะเชื่อรึเปล่านะ ถ้าเชื่อก็ง่ายขึ้นแต่ถ้าหมอนี่เข้าใจยากไม่เชื่อคงจะยากตั้งแต่ก้าวแรกหลังเลิกเรียนวันนี้แหละที่ฉันจะบอกแล้วแต่ว่าเขาจะเชื่อรึเปล่าแล้วแต่ แต่ถ้าเชื่อแล้วก็ค่อยเริ่มก้าวที่สองคือหาสร้อย  หลังเลิกเรียนแล้วฉันนัดคาทินตอนที่เลิกเรียนรำแล้วก็บอกไปแต่ฉันเชื่อเขาต้องมา

''มีอะไรหรอมารีน''

''เอ่อคือ คือ''

ทำไมพูดไม่ออกเนี้ย

''คิดถึงฉันล่ะเด่''

''บ้าหรอ คือสิ่งที่ฉันจะบอกแล้วแต่นะว่านายจะเชื่อรึเปล่า''

''เชื่อสิ''

ทำไมพูดง่ายจังว่ะ ถ้ารู้คงต้องช๊อกแหงๆ

''คือฉันไม่ได้เป็นมนุษย์ธรรมดาอย่างที่นายรู้จักทั่วไปหรอกนะ''

''....................''

อึ้งละสิเชื่อแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้

     ''และที่ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาสร้อยคอที่หายไปมันเป็นของบ้านที่ฉันอยู่จริงๆสร้อยนั้นนะเป็นของแม่ฉันที่ให้ไว้ก่อนตายและได้ถูกเก็บเอาไว้ในที่ลับแต่วันหนึ่งที่ฉันกะว่าจะใส่เพราะแม่ให้ไว้แต่มันกลับหายฉันจึงไปบอกท่านพ่อและท่านพ่อแนะนำให้ไปถามอาจารย์ฉันเองสิ่งนั้นจะกำหนดชีวิตฉันกับบ้านฉันได้มันจึงสำคัญ แล้วเมื่อฉันไปถามอาจารย์ก็บอกว่ามีชายคนนึงในเมืองมนุษย์ที่สามารถหามันเจอไปพร้อมกับฉันที่จะช่วยฉันหาคนๆนั้นมีกลิ่นความจริงใจคือนายเพราะอันลันได้กลิ่นนายแล้วเราก็มาเรียนที่นี่เพื่อจะได้หาโอกาสคุยเรื่องนี้กับนายเพราะนายจะช่วยเราหาสร้อยได้''

''..................''

เงียบอีกแล้ว

''นี่นายตอบฉันมั้งเซ่''

''เธอเป็นใคร''

น้ำเสียงนิ่งๆแต่รู้สึกถึงความน่ากลัวโดยอัตโนมัติ 

'' ฉันจะบอกก็ต่อเมื่อนายตกลงที่จะช่วยเราและเก็บเรื่องนี้เป็นความลับแม้กระทั้งพ่อแม่เพื่อนของนายเด็ดขาด''

''แล้วถ้าฉันไม่ช่วยล่ะ''

''ฉันกับอันลันจะฆ่านายทิ้ง''

เราจ้องตาเขม็งให้กันไม่สิฉันคนเดียวนายนั่นสายตานิ่ง

''ก็ได้แล้วสร้อยคอมันเป็นยังไง''

''ไม่...รู้อ่ะ''

''เอ้าแล้วเธอจะหาเจอได้ยังไงเล่ายัยบ๊อง''

''ก็มันจะมีกลิ่นเหมือน....''

''เหมือน''

''ไม่รู้อ่ะแต่ฉันจะรู้สึกได้''

''แล้วฉันจะได้อะไรตอบแทนล่ะ''

ห่ะว่าแล้วเชียวมนุษย์เนี่ยเป็นแบบนี้ทุกคนไหมน๊า????

''แล้วอยากได้อะ....''

''จุ๊บ''

หอมแก้มฉันทำไมทำไมใจเต้นแรงอย่างนี้อ่ะเขินนิดนึงเห้ยอย่าหวั่นไหว มาหาสร้อยๆ

''สิ่งตอบแทนและเมื่อเธอหาเจอต้องให้รางวัลฉันอีกค่าแรง''

ค้างยังอยู่ในสภาพค้าง หึ ยิ้มเจ้าเล่ห์แปลกๆ

''เฮ้ยมึงจะทำไงต่อว่ะ''

''กูจะฆ่ามันไอ้คาทินกล้ามาแย่งของๆกู(ในอนาคต)''