เมื่อฉันมีเพื่อนเป็นผี

"แอมแม่มาส่งแกแค่นี้นะที่เหลือยกขึ้นไปเองของก็ไม่ค่อยเยอะนี่" แม่ของฉันอำร่ำอำราและยืนทิ้งกระเป๋าเสื้อผ้าและพัดลมหนึ่งตัวให้ฉัน

"แม่กะจะให้หนูขนขึ้นไปเองหมดเนี่ยหรอ" ฉันพูดกับแม่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"ใช่" แม่ตอบกลับสั้นๆ

"แม่" ฉันเรียก

"เออๆ เดี๋ยวขนที่เหลือขึ้นไปให้เองก็ได้" แม่ตัดบทพร้อมยกพัดลมและเตารีดกับของกุ๊กกิ๊กและเดินเข้าไป

"ห้องไหน?" แม่ถาม

"ชั้น3" ฉันตอบ

"ห้องมีตั้งเยอะตั้งแยะทำไมแกเลือกห้องที่มันอยู่สูงนักฮะ!ของน้อยก็จริงแตไม่ใช่จะอันเล็กๆแถมยังให้เดินขึ้นไปชั้น3อีกเนี่ยห้ะ!" แม่ฉันเริ่มบ่นอย่างเอาเป็นเอาตาย

"มันมีลิฟท์อยู่" ฉันรีบตัดบททันที

"อ่อหรอๆ เออๆ"

จากนั้นแม่ฉันก็เงียบไป

ฉันและแม่เดินมายังหน้าห้องของฉันเองหน้าห้องของฉันมียันต์สีแดงแปะอย่างน่ากลัวแต่ทำไงได้ห้องเหลือไม่กี่ห้องแถมห้องนี้ยังถูกสุดอีกด้วย

"แม่ไปก่อนนะละเงินที่ให้น่ะใช้ให้ประหยัดๆด้วยอย่าฟุ่มเฟือยนะรู้มั้ย?!" แม่บอกกับฉัน

"ค่า แม่เดินทางกลับดีๆนะคะอย่าบ่นเยอะเดี๋ยวหน้าเหี่ยวเร็ว" ฉันตอบ

"แหม ปากคอเราะร้ายซะจริงนะเด็กคนนี้ จ๊ะเข้าห้องได้แล้วไปจัดข้าวจัดของต่อได้แล้วแม่มีธุระต่อ"

"ค่า"

ฉันตอบกลับสั้นๆและรอให้แม่เดินเข้าลิฟท์ไป

"ตุ๊บ!"

ฉันโยนกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ที่เพื้นและล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยหน่ายฉันไม่อยากอยู่นอกบ้านเลยอะฉันกลัวการอยู่คนเดียวที่สุดเลย ฮือๆๆๆๆ TT

"ครืด!!!"

อยู่ดีๆก็มีเสียงคนกดชักโครกในห้องน้ำฉันจึงเดินไปดูแต่ก็ไม่มีอะไรภายในห้องน้ำปกติดีในชักโครกก็ไม่มีน้ำวนแต่อย่างใด

"ฟึ่บบ!!" 

ฉันหันหลังอย่างไวและพบว่ากระเป๋าเสื้อผ้าที่ถูกวางอยู่บนพื้นเมื่อกี้กลายเป็นว่ามันถูกเปลี่ยนมาอยู่บนเตียงแทน

ฉันชักเริ่มไม่ดีเลยสินี่พึ่งเข้ามาอยู่ไม่ถึงชั่วโมงเองนะฉันว่ามันเริ่มมีอะไรแปลกๆแล้วนะ!

ฉันเริ่มมองอย่างตั้งใจว่ามันมีอะกันแน่แต่ก็.... เงียบ

สงสัยฉันคงง่วงมากเลยล้มลงบนเตียงอีกรอบพร้อมหลับตาลง..

"ตื่นก่อนสิ!"

"ห้ะ!!!!"

ฉันสะดุ้งรีบเด้งตัวขึ้นพร้อมมองยังรอบๆห้องตะกี้หูฉันมันไม่ฝาดแน่นอน!

"ฉันอยู่ตรงนี้.."

เเสียงพูดมันดังขึ้นมาจากข้างหลังฉันและเมื่อฉันหันหลังจึงพบกับ...

..........