The God เทพีแห่งความหวัง(Hope)

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้เขตวิสทอเรียได้มีเด็กสาวผมสีขาวสองคนกำลังเดินด้วยความเหน็ดเหนื่อย..เด็กสาวคนที่ตัวเล็กกว่าพูดพร้อมหันไปทางเด็กสาวที่ตัวโตกว่าว่า"พี่คะ..หนูเหนื่อยจังเลย"เด็กสาวเริ่มหน้าซีดขึ้นเรื่อยๆผู้เป็นพี่หันมาอย่างด้วยความเป็นห่วงก่อนจะบอกว่า"ทนอีกหน่อยนะพี่ว่าเดินไปอีกไม่ไกลก็คงจะมีหมู่บ้านอยู่ด้านหน้าแล้วล่ะ"...เมื่อพวกเธอเดินไปข้างหน้าตามเป้าหมายก็พบว่ามีผู้คนจริงๆแต่ผู้คนเหล่านั้นอยู่อีกฟากของกำแพงเมืองซึ่งมีประตูเมืองเป็นทางผ่านเข้าไปเด็กสาวทั้งสองเห็นดังนั้นจึงกะจะเดินเข้าไปแต่ทว่ามีทหารเฝ้าหน้าประตูเมืองสี่คนอย่างแน่นหนาแต่ว่าโชคกลับเข้าข้างเด็กสาวสองคนนี้เพราะในเมืองมีงานบางอย่างจึงมีคนเข้าออกประตูเมืองจำนวนมากเด็กสาวสองคนจึงใช้โอกาสนั้นเนียนหลบเข้าไปกลับกลุ่มผู้คนแล้วเมื่อเข้าไปในเมืองก็หลบจากสายตาผู้คนเดินเร่ร่อนหาสถานที่พักที่อบอุ่นหรือไม่ก็ทนหนาวในตลอดฤดูหนาวนี้แต่พอเดินไปไม่ถึงเมื่อไหร่เด็กสาวทั้งสองคนก็หมดสติอยู่หลังโบสถ์เนื่องจากอาการขาดน้ำขาดอาหารบวกกับการเดินทางที่ไม่ได้พักมาหลายวันขณะนั้นเองแม่ชีคนหนึ่งนามว่า'ซาเปร'ได้มาปิดประตูหลังโบสถ์พอดีจึงพบกับเด็กสาวทั้งสองคนนี้จึงพามาอยู่ในโบสถ์และให้ชีวิตใหม่แก่ทั้งสองคนนี้และในวันที่ซาเปรได้พบกับเด็กสาวสองคนนี้เป็นวันเดียวกับที่มีการจัดงานไว้อาลัยการสิ้นพระชนม์ของ'ไอกะ แบล็คเวล'ซึ่งเป็นองค์ราชินีของอาณาจักรวิสทอเรียสิ้นชีพเพราะอาการป่วยจากสาเหตุใดก็ไม่อาจมีใครรู้จะรู้ก็เพียงแต่อาการของพระนางตอนเริ่มแรกนางจะอ่อนเพลียพอหลังๆเริ่มมีอาการทรุดโทรมหนักขึ้นไอเป็นเลือดผิวซีดขยับร่างกายไม่ค่อยได้จนสุดท้ายนางจึงสิ้นลมหายใจไป..ตัวนางมีโอรสสามองค์และพระธิดาอีกหนึ่งก่อนที่เธอจะตายไปเธอจึงบอกกับองค์พระราชาว่าให้สั่งสอนเหล่าลูกน้อยของนางให้ดีนั้นเป็นคำพูดสุดท้ายที่นางพูดไว้กับองค์พระราชานางสิ้นชีพตอนเวลาเที่ยงคืนตรง..และเป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงแทมยังส่องแสงประกายสว่างกว่าทุกๆปี     งานไว้อาลัยได้เริ่มต้นขึ้นทุกอย่างมืดมิดมีแต่แสงเทียนกับประชาชนที่ใส่ชุดสีดำที่กำลังทำหน้าเศร้าและนึกถึงองค์ราชินีผู้เป็นที่รักที่คอยสนับสนุนประชาชนไม่ว่าจะเป็นเรื่องน้อยหรือเรื่องใหญ่สำหรับประชาชนนั้นองค์ราชินีผู้นี้คือ'แม่'ของประชาชนทั้งอาณาจักรเสียงประกาศของกษัตริย์ได้ดังขึ้นเพื่อบอกให้ประชาชนทราบอีกทีเกี่ยวกับประวัติความดีของพระนางบวกไปกับเสียงเพลงดนตรีจากโบสถ์ที่ร้องสรรเสริญพระนางให้พระเจ้านำพานางเข้าสู่ในโลกสวรรค์ของพระเจ้าทุกคนทั้งอาณาจักรต่างอวยพรคำอาลัยให้แก่องค์ราชินี..และงานไว้อาลัยนี้จะจัดขึ้นในวันที่สองของเดือนธันวาคมทุกๆปีตลอดสืบๆไป..หลังจากนั้นเหล่าพวกรัชทายาทก็ได้รับการอบรมสั่งสอนเป็นอย่างดีเหล่าชายหนุ่มก็ได้ฝึกใช้ภาษาเรียนเกี่ยวกับโลกภายนอกและการใช้อาวุธส่วนเด็กสาวก็ได้รับการอบรมให้เป็นแม่ศรีเรือนเรียนรู้ด้านการถักเย็บมารยาทต่างๆและงานต่างๆทางการเมืองเพื่อเป็นกุลสตรีชาววังชั้นสูงตามความปราถนาของผู้เป็นแม่แต่ในขณะที่เหล่ารุ่นลูกได้เติบโตขึ้นเรื่อยๆนั้นองค์กษัตริย์ร่างกายก็ชราลงไปตามกาลเวลาและเพื่อขยายอำนาจจึงส่งให้ลูกๆบางคนไปรบเพื่อแย่งชิงเมืองแล้วไปปกครองเมืองนั้นๆเพื่อขยายอำนาจการค้าขายและอาณาเขตของประเทศนี้ให้กว้างขวางและมั่นคงขึ้นอีกขั้น..แต่ว่าหลังจากแม่เสียไปพวกลูกๆก้เริ่มเกิดการทะเลาะในเรื่องเล็กๆซึ่งปกติไม่เคยเป็นจนถึงขั้นอยู่ร่วมกันไม่ได้ผู้เป็นพ่อจึงตัดสินใจแบ่งแยกลูกคนหนึ่งไปปกครองอีกเมืองหนึ่งลูกคนนี้ไปปกครองเมืองทางนู้นและคนนี้อยู่นี้บราๆ..ที่ทำเช่นนี้ก็เพราะตัดปัญหาทางครอบครัวไม่ให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันเพราะเกรงว่าอาจมีการลอบฆ่ากันได้ภายในราชวงค์เวลาผ่านไปนับสิบปีเหล่าเด็กหนุ่มและเด็กสาวเติบโตขึ้นตามกาลเวลาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้ล่ะ?..

The God เทพแห่งความหวัง(Hope)