ศึกมารสะท้านยุทธภพ

ฮันโซเดิมตามกงจั่วไปยังโรงอาหารเล็กๆ หลังโรงครัว กงจั่วแนะนำให้ฮันโซได้รู้จักพ่อบ้านใหญ่ เถียนฝานหลง และบรรดาผู้เฒ่าผู้แก่ ผู้ดูแลเรื่องเล็กน้อยต่างๆภายในพรรค ฮันโซนั้นคาราวะทุกคนโดยมิได้ถือตนว่าเป็นรองประมุข หรือบุคคลเหล่านั้นมีฐานะต่ำต้อยกว่า แลนางให้ความเคารพแก่ทุกผู้ในที่นั้นว่าเป็นผู้อาวุโสกว่า แม้นแต่ยายเฒ่าที่คอยทำความสะอาดบริเวณรอบๆก็เช่นกัน กงจั่วแอบนึกชื่นชมสตรีนางนี้นัก มิผิดที่เป็นขุนศึกคู่ใจของเบี่ยนซื่อเลยแม้แต่น้อย

 

ฮันโซเดินไปเปิดหม้อข้าว เห็นเหลืออยู่เพียงเล็กน้อย เพียงพอจะกินได้เพียง 2-3 ชาม เพราะฮันโซนั้นตามมาช้า ปล่อยให้บรรดาศิษย์มากินก่อน พ่อบ้านใหญ่ เถียนฝานหลง เห็นดังนั้น จึงเอ่ยถามแก่ฮันโซ

 

เถียนฝานหลง : ท่านรองประมุข จักให้ข้าจัดอาหารใหม่ให้ท่านไปรับประทานที่โถงใหญ่หรือไม่

 

ฮันโซ : ท่านพ่อบ้านไม่ต้องมากพิธีดอก มีสิ่งใดที่เหลือพอกินได้ก็นำมาเถิด ข้าจักนั่งกินกับท่านกงจั่วแลพี่น้องหลังโรงครัวนี่แหละ แต่หากอาหารไม่พอ ท่านจงเก็บไว้ให้แก่ศิษย์ก่อน เพราะพวกเขายังต้องทำภาระกิจอีกมาก ตัวข้านั้นรอได้ ทุกคนที่นี่ได้กินกันหรือยังเล่า?

 

เถียนฝานหลง : บรรดาศิษย์ต่างได้กินกันหมดแล้ว ท่านรองประมุขไม่ต้องเป็นห่วง

 

ฮันโซ : เช่นนั้นอาหารข้า ข้าขออนุญาตท่านพ่อบ้านล่วงล้ำในครัวสักหน่อย ขอข้าตักเอง นำไปกินเองได้หรือไม่ 

 

เถียนฝานหลง : (ลังเล) ท่านรองประมุขหาจำเป็นต้องขออนุญาตข้าไม่ หากท่านประสงค์สั่งสิ่งใดย่อมได้อยู่แล้ว แต่ข้าเกรงจะเป็นการไม่ควร หากประมุขฉู่รู้เข้าข้าจะโดนลงโทษได้

 

ฮันโซ : อย่าได้กังวลเลยท่านพ่อบ้าน ข้าจะบอกแก่ท่านพี่ฉู่เอง ต่อแต่นี้ไป ท่านคอยจัดอาหารให้แต่ประมุขไปตามเดิมก็พอ ส่วนตัวข้านั้นกินอยู่ง่าย ท่านอย่าได้ต้องมาวุ่นวายเพราะข้า มีกิจสิ่งใดก็จงไปทำตามสะดวกเถิด

 

ว่าแล้วฮันโซก็จัดแจงตักอาหารของตน รวมถึงตักยกไปให้แก่กงจั่วที่โต๊ะหลังโรงครัวด้วย 

 

กงจั่วได้ยิน ได้เห็น สิ่งที่ฮันโซกล่าวแก่พ่อบ้านดังนั้น ก็ยิ่งรู้สึกประทับใจนางขึ้นเป็นทวีคูณ คนผู้นี้เองหรือ ที่ทั่วแคว้นเลื่องลือ มิใช่เก่งกาจแต่เชิงรบเสียกระมัง หากแต่ต่อไปภายหน้า หากเสวียจื่อได้มาคู่บุญ ชะรอยว่าจักได้แม่ทัพใหญ่ผู้ครองใจไพร่พล เด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเสียแล้ว กงจั่วกล่าวแก่ฮันโซขณะร่วมรับประทานอาหารว่า

 

กงจั่ว : เจ้ารู้หรือไม่ ประมุขฉู่ไม่เคยร่วมรับประทานอาหารเช่นนี้กับสาวกเลยสักครั้ง ทุกคราที่ประมุขต้องการสิ่งใด พ่อบ้านแลสาวก ต้องยกไปให้ถึงที่

 

ฮันโซ : 555 อาหารเหล่านี้ล่วนน่าเอร็ดอร่อยทั้งนั้น ดีกว่าตอนข้าออกศึกล้านเท่า ประมุขฉู่เป็นผู้ยิ่งใหญ่ น่าจะไม่คุ้นชินกับเรื่องติดดินเท่าใดนัก

 

กงจั่ว : 555 ฮันโซเอ๋ย เจ้านั้นประเสริฐกว่ามันมาก ราวฟ้ากับเหว ผู้ยิ่งใหญ่หรือ? เดี๋ยวเจ้าก็รู้ว่ามันคือหนอนสกปรกมากกว่า ไว้กินอาหารมื้อนี้เสร็จแล้วเจ้าค่อยไปกับข้า แล้วข้าจะค่อยๆบอกเจ้า

 

เหล่าศิษย์ที่นั่งรวมอยู่บริเวณนั้นก็ต่างหัวเราะขบขันอย่างพอใจกับคำว่าหนอนสกปรก ที่กงจั่วใช้เรียกประมุขฉู่ ...นี่ประมุขฉู่น่าชิงชังถึงเพียงนี้เชียวหรือ