ย้อนเวลากลับมาแก้ไขรัก

วันที่ 14 มกราคม พ.ศ xxxx

ในวันที่ฟ้าอากาศแจ่มใส่ เสียงนกร้องดังจิ๊บๆ ผู้คนเดินออกมากันอย่างแน่นหน่า ที่จังหวัดกรุงเทพ และผมที่ลุกขึ้นจากเตียงโดยอาการอ่อนเพรีย

เสียงมือถือของผมดังขึ้น ผมหยิบคนมาดูมีข้อความส่งมา ดูเหมือนว่าจะเป็นแฟนคนสวยของผมเองแหละ...

เอ๋.....มีอะไรรึเปล่าหว่า ผมต้องเปิดดูหน่อยแล้ว แฟนคนนี้เอาใจยากซะด้วยถึงแม้จะเอาใจยากแค่ไหน ผมก็ไม่หวั่นหรอกนะ เพราะผมชอบเธอมาก

"นี้นาย มาหาฉันที่มหาลัยเดียวนี้เลย ฉันมีบางอยากที่จะบอกนาย และนายต้องตั้งสติด้วยละ"

ข้อความนี้ที่ผมอ่าน ดูเหมือนว่าเธอจะทำเซอไพร์ผมงั้นหรอ? แหะๆงั้นก็ดีเลยสิ เราต้องรีบไปมหาลัยแล้ว

สวัสดีผมชื่อ เก้า ผมอายุ 19 เป็น นักศึกษาของมหาลัยแห่งหนึ่ง ซึงผมจะไม่บอกพวกคุณผู้อ่านหรอกนะ เพราะว่ามันไม่สำคัญกับเรื่องที่ผมจะเล่าหรอก ฮ่ะๆ เอาเป็นว่าอย่าไใส่ใจผมเลยเนอะ

ผมเดินมาถึงมหาลัยใช้เวลานานอยู่พอสมควรเพราะว่า หอผมกับมหาลัยนั้นมันอยู่ไกลกันมาก นั้นเป็นเหตุผล ที่ทำให้ผมชอบไปเข้าเรียนสายบ่อยๆ เพราะผมอยู่ไกลจากมหาลัยยังไงละ ฮ่ะ ๆ อย่าฟังผมเลยมันก็ข้อแก้ตัวเท่านั้นแหละ...

ผมได้เข้ามาที่ห้องเรียน แต่วันนี้ผมไม่สายนะบอกให้.... เพื่อนผมที่นั่งอยู่ข้างหน้าก็โบกมือเรียกผมให้ผมเข้าไปหาด้วยแหละ แน่นอนว่าผมต้องไปแน่ ๆ 

"ไง... นายนี้ไม่มาสายแหะวันนี้"

"คนเรามันต้องปรับปรุงตัวเองสิฟ่ะ!!!"

ให้เจ้านี้มันคือเพื่อนผมเองแหละ มันชื่อบาส รู้จักกับมันตอนพึงเข้ามสมัครเลยแหละ เรียกได้ว่าสนิทกันดี แต่ถ้าเรื่องผู้หญิงนะ...เราไม่เคยทะเลาะกันเลย จริงๆนะ

"อ่อ เห็น ฟ้าไหม?"

ผมมองไปรอบ ๆ แต่ดูเหมือนว่าฟ้าจะยังไม่มานะ เธอบอกให้ผมมาเร็วๆแต่ตัวเองมาสายซะนิ... 

"หือ? พึงมาถึงถามหาแฟนเลยงั้นหรอ?"

"ย...ยุ้งหน้า ก็แค่อยากจะเจอเฉยๆๆ"

ให้ตายเถอะ ไอหมอนี้มันจะแซวเราไปถึงไหนกันนะ...เวรกรรม ไม่หน้าไปบอกมันเลยว่าเรามีแฟน หน้าตาหน้ารักแบบนี้ พร้อมหยิบรูปแฟนคนสวยขึ้นมาดู ถึงแม้จะดูโรคจิต แต่มันก็อยู่ในกระเป๋าเสื้อผมตลอดเลยนะ!?

"นายเนี้ย เริ่มเหมือนโรคจิตไปทุกทีเลยนะ...ทำไมถึงหลงนักฟ่ะ ผู้หญิงคนนี้"

"ก็ฉันชอบเธอนี้หว่า และอีกอย่างอย่าเรียกฉันว่าโรคจิตนะเฟ้ย!!!!"

ผมพลักบาสมันเบา ๆเพราะว่ามันชอบแซวผม ซึงผมไม่ชอบเลยที่มันแซวยังงี้ ก็สมเป็นมันดีละนะ...

อาจารย์ได้เดินเข้ามา เก้ารีบเดินไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่แถวหลังทันที และมองไปรอบๆ ซึงแน่นอนเขา มองหาฟ้า แต่ก็ยังไม่มา

แล้วเวลาเลิกเรียนก็มาถึง ฟ้านั้นไม่มาเข้าเรียกเลย ซึงผมก็งงสิ เธอต้องเซอรไพร์อะไรผมที่ดีแน่ ๆถึงไม่มาเข้าเรียนเลยนแบบนี้ เอาเป็นว่าตั้งใจรอแล้วกัน...

******************

ฟ้าตอนนี้ที่กำลังยืนอยู่หน้าทางเข้าของมหาลัย เพื่อรอเก้าให้เดินออกมา เหมือนกับว่าจะรอบอกอะไรบางอย่าง ไม่นานเก้าก็เดินมาและเห็นฟ้าที่ยืนรออยู่

นั้นฟ้าดิหว่า!? ต้องรีบไปหาเธอแล้ว ผมรีบวิ่งไปหาฟ้าทันที และหยุดที่หน้าของเธอ

"นี้ฟ้า เธอทำไมถึงไม่มาเข้าเรียนละ?"

ฟ้าทำท่าทางแปลกๆใส่ผมแหะ เธอสีหน้าดูอารมเสียเล็กน้อยและ หลบหน้าหลบตาผมด้วย ผมไปทำอะไรให้เธอโกรธรึเปล่านะ?

"เฮ้...เธอเป็นอะไรไป?"

"ป่าวนิ...ฉันก็แค่ไม่อยากจะเห็นหน้านายแล้ว"

เอ๊ะ? ~อะไรกัน ทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น เราไปทำอะไรให้เธอโกรธงั้นหรอ ทำไมถึงจู่ๆเป็นแบบนี้แหละ ดีละต้องถาม ถาม และถามให้เข้าใจ

"เป็นอะไรรึเปล่านิ?"

ผมเริ่มถามอะไรต่างๆนาๆ แต่เธอก็ไม่แม้ที่จะตอบเลย รวมถึงจะหั่นมามองหน้าผมก็ด้วย ผมควรจะทำยังไงกับเธอดีนะ...ผมไม่อยากเสียเธอไปเลย

"ฟ้า!!! เธอเป็นอะไรของเธอ!!!"

ผมตะโกนใส่หน้าเธอดัง ๆ และจับไหล่ของเธอทั้งสองข้าง ฟ้าที่เห็นผมตะโกนใส่เธอก็ตกใจทันที นั้นทำให้ผมรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะผมไม่เคยตะโกนใส่เธอเลย เธอคงจะเสียความรู้สุกมากๆเลยแน่ๆ

"ข...ขอโทษ"

"นี้...เก้า นายนะเลิกยุ้งกับฉันซะทีได้ไหม?"

เอ๊ะ? อะไรกันนะ เธอบอกว่าเลิก? เลิกยุ้งงั้นหรอ หมายความว่าไง เธอจะเลิกกับผมงั้นหรอ

"เลิก? หมายถึงเลิกยุ้งเรืองส่วนตัวรึเปล่า? ถ้าแบบนั้นไม่เป็นไร ผมจะไม่ยุ้งอะไรฟ้าเลย"

"ไม่ใช่แบบนั้น!!!!"

ฟ้าเธอตะโกนทันที เพราะผมพูดแบบนั้นไปเธอเริ่มหั่นมามองหน้าผมอย่างจริงจัง และพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

"ฉันหมายถึงว่าให้นายเลิกยุ้งกับฉันนะได้ไหม?"

"ฟ้าก็บอกสิ..จะให้ฉันเลิกยุ้งอะไรละ!!!?"

"ก็เลิก กันไงละเก้า!!!!!"

ผมที่ได้ยินคำว่าเลิกกัน แค่นั้นแหละมันทำให้ผมอึ่งเลยแหละ และตัวผมก็ยืนนิ่งราวกับว่า เวลารอบๆตัวของผมนั้นหยุดลงไปเลย...

"ท...ทำไมละ?"

"ก็นายนะ ไม่เคยเอาใจใส่ฉันเลย ฉันไม่อยากอยู่กับคนแบบนี้..."

"เพราะเรื่องแค่นั้นงั้นหรอ?"

"นายบอกว่าเรื่องแค่นั้นหรอ แต่สำหรับฉันมันเรื่องใหญ่มากเลยนะ!!!!"

ทันทีที่ฟ้าพูดแบบนั้นออกไป เธอก็รีบหั่นกลับและเดินหนีออกไปจากผมทันที เหลือเพียงผมที่กำลังยืนนิ่งอยู่กับที่ ที่เดิมโดยที่มีคนที่กำลังเดินออกจากมหาลัยหั่นมามอง

***********************