พิชิตหัวใจยัยเด็กใหม่หน้าใสหัวใจว้าวุ่น

                                             ห้องปกครอง~~••.

ฉันมานั่งในห้องนี้เป็นชม.แล้วนะ แต่ก็ไม่มีใครมาอบรมตักเตือนฉันสักคน แล้วก็มีอีพวกผู้ชาย3-4คนมานั่งรอครูเหมือนกัน ให้เดานะ ฉันว่าเป็นนักเลงประจำโรงเรียน ตัวปัญหาชิ้นใหญ่น่าดู แต่เค้าน่กลัวมาก ฉันควรขอตัวออกไปจากที่นี่ดีมั้ยนะะ.  "นี่เธอ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเธอเลย เป็นเด็กใหม่หรอ" จู่ๆอีตานักเลงหัวไม้นั่นก็พูดขึ้นมาในความเงียบถ้าให้เดา ฉันว่าต้องเป็นหัวหน้าแก๊งตัวปัญหาแน่ๆ  "อ่าวว คนอุตส่าห์ทัก ไม่ตอบซะงั้น เห้ออออ" เสียงถอนหายใจปนผิดหวังเล็กน้อยทำให้ฉันรู้สึกผิด "เอ่ออ ..โทษทีนะเมื่อกี้ไม่ค่อยได้ยินน่ะ   "อ้อ งี้นี่เอง"         "เอาล้ะๆ พวกเธอ วันนี้ฉันงานยุ่งมากไม่มีเวลาตักเตือนอะไรมาก แค่อย่าทำอีก ไม่งั้นไม่ใช่แค่ห้องปกครองแน่ เข้าใจไหม?"   "ค่ะ/ครับ จารย์"    วู้ววววว รอดพ้นแล้วววถือว่าวันนี้เป็นวันนี้ เทวดาคงทดสอบจิตใจฉันสินะ แค่หน้าเสียดายไม่กลัวเลยค่าาา (กลัวมาก-..-)