ตำนานรักดอกกุหลาบ

9.0

เขียนโดย songhyekyo

วันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 21.52 น.

6 ตอน

0 วิจารณ์

8,418 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2565 22.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

บทนำ

ปลดปล่อยข้าจากการรอคอยที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ดวงดาวร่วงหล่นสายลมที่พัดผ่านเหนือกาลเวลา

แม้ว่าต้องรอคอยเป็นเวลาพันปี ข้าสัญญา

ข้าไม่เคยลืมสัญญาที่เรามีร่วมกัน

ช่างน่าเสียใจเหลือเกินที่ไม่ทันได้พูดว่า "ข้ารักท่าน"

ภาพความฝันขณะนอน เด็กหนุ่มคนนึงที่หลุดเข้าไปในจีนยุคโบราณได้พบกับหญิงสาวที่แม้ไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อน ไม่เคยเห็นหน้า หญิงสาวแสนสวยดั่งเทพธิดา รักแรกพบ

ณ ประเทศไทย โรงเรียนเอกชน ในจังหวัดชนบทแห่งหนึ่ง...

เปิดเทอมเช้าวันแรก...

เด็กหนุ่มนิสัยแปลกประหลาดไม่เข้าพวก แต่งกายชุดนักเรียนเสื้อสีขาวกางเกงสีน้ำเงิน มุ่งมั่นที่จะเรียนปีสุดท้ายก่อนเข้ามหาลัย เพื่อจะเดินทางตามความฝันที่วาดเอาไว้

ตึกๆๆๆ [เสียงฝีเท้าของคนจำนวนมาก เดินไปเข้าแถวเตรียมเครพธงชาติ]

"ว่าไงไลท์ นายเป็นไงมั่งไหวป่ะเนี่ยดูอดหลับอดนอนนะ คุยกับยัยนั่นจนดึกอีกล่ะสิ เธอออกจากโรงเรียนไปแล้วนะ นายยังไม่เลิกอีกเหรอไง ฮ่าๆ" โจ้เพื่อนสนิทของไลท์ขำเยาะเย้ยที่ไลท์เลือกคนที่อายุมากกว่าเป็นแฟน แถมเธอยังออกไปเรียนมหาลัยก่อนเขาซะอีก

"ทำไมวะ นอนดึกแล้วหน้าตาฉันมันจะทุเรศกว่านายหรือไง แล้วนายเป็นใครเทพธิดาฟันน้ำนมหรอ จะมาตามเก็บฟันใต้หมอนคนอื่นเวลานอนเนี่ย เสือกนักนะ เดี๋ยวตบแมร่ง"

ไลท์กวนตีนกลับไปพร้อมทำท่าง้างมือแหย่ แต่ไม่สมควรเลยนะแบบนี้ดูถูกคนอื่นเนี่ย

กริ๊ง!!!!! [เสียงระฆังเตรียมยืนตรงเครพธงชาติดังช่วยไว้]

ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ ไทยของไทยทุกส่วน...ไทยนี้รักสงบ [ยังไม่ทันได้จบเพลง]

"เฮ้ย!! โจ้มึงยืนตัวแข็งทื่อเลยนะ ทำไม กลัวสาวในโรงเรียนไม่รู้หรอไง ว่าหน้าตาอุบาทไม่พอ เสือกบ้าอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" ไลท์ชักจะล้อเล่นหนักมากจนเกินที่คนทั่วไปจะทนไหว อีกอย่างนี่มันเวลาเครพธงชาติอยู่นะ

"อะไรของมึงวะ กูไม่ไหวแล้วนะโว้ย!! " โจ้หันกลับมาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"ฮ่าๆๆ ไอ้เด็กหน้าอุกกาบาตเอ้ย เป็นหลุมสิวเต็มไปหมด อุ้ย ตรงนี้ก็เป็นหลุม ตรงโน้นก็เป็นหลุม" ไลท์หัวเราะ และไม่หยุดกวนตีนแบบไม่น่าให้อภัย

"หลุมอวัยวะเพศแฟนมึงน่ะสิ แฟนมึงก็มีหลุมตรงอวัยวะเพศเหมือนกันล่ะวะ" โจ้หน้าแดงก่ำด้วยความโมโห

"มึงว่าไงนะ กล้านักใช่ไหม งั้นมึงรับอุกกาบาตลูกนี้ ที่ทำให้ดาวเคราะห์บนหน้ามึงแตกซะเถอะ! "

ปั่กก!!!! [เสียงกำปั้นไลท์พุ่งตรงไปที่หน้าโจ้อย่างแรง]

เฮ้ย!!! มึงต่อยกูหรอ? [โจ้เตรียมชกกลับไป]

ก็เออนะสิวะ กูต่อยมึงนี่ไง ไม่ชัดเจนใช่ไหมงั้นเอาไปอีก!! [ไลท์ง้างหมัดชกสวนไปอย่างรวดเร็วก่อนโจ้จะชกกลับมา]

ปั่กๆๆๆๆๆๆ [ไลท์รัวหมัดไปที่หน้าของโจ้ไม่หยุด]

นี่พวกเธอหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! [อาจารย์ใหญ่ประกาศไมค์เสียงก้องไปทั้งโรงเรียน]

พวกเธอโทรหาผู้ปกครองให้มารับกลับไปบ้านและไปหาที่เรียนใหม่ซะ ต้องเข้าใจกฏระเบียบด้วยล่ะ

และแล้วทั้งคู่ก็ถูกไล่ออกจากโรงเรียนแห่งนี้ไปตามกฏระเบียบที่เข้มงวดของโรงเรียน ซึ่งจริงๆแล้วไลท์มีความคิดจะย้ายโรงเรียนอยู่แล้ว เพราะต้องการที่จะกลับไปเรียนที่บ้านเกิดในเมือง ใกล้มหาลัยของแฟนสาวนั่นเอง

หลังจากที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนเอกชน...

ระหว่างทางขับรถกลับเข้าไปในเมือง บ้านเกิดของไลท์ที่จากไกลมานานหลายปี ไปเรียนที่ชนบทเพราะความดื้อรั้น แสบซน ที่พ่อแม่ไม่สามารถรับได้กับการกระทำและวีรกรรมบ้าบอ เช่น แอบหนีตื่นไปเล่นเกมส์กับน้องๆตอนตี3ทุกวัน ชวนน้องๆไปเล่นอะไรแผงๆ ไล่ตีกับเด็กจนคนทั้งโรงเรียนหวาดกลัว สกปรกไม่อาบน้ำไปเรียนจนเพื่อนๆขะแยง

"ไลท์แม่บอกว่าให้ย้ายโรงเรียนได้ก็จริง แต่คิดไม่ถึงว่าจะย้ายตั้งแต่วันแรกของการเข้าเรียนเนี่ยนะ"

"ฮ่าๆๆ ก็แม่บอกเองโรงเรียนนี้มันบ้า กฏระเบียบหยั่งกะวัดเส้าหลิน ดีนะไม่ต้องแหกด่านมนุษย์ทองคำออกมาเนี่ย" ไลท์หัวเราะคุยกับแม่อย่างเฮฮา

"จริงด้วยลูก มีที่ไหนเอาโทรศัพท์ไปโรงเรียนไว้ติดต่อพ่อแม่ ถูกยึดมือถือไม่พอ ยังมาปรับเงินตั้ง 30,000 บาท ไหนจะต้องกินของที่โรงเรียนขายเท่านั้น ห้ามซื้อของข้างนอกเข้ามากิน เจริญล่ะ ถึงว่าเด็กจบไปต่อเอกชนกันหมด ก็ดูสิเพี้ยนซะขนาดนั้น"

"ว่าแต่...แม่ฮ่ะ แม่มีโรงเรียนให้ไลท์เรียนต่อไหมอะ เหลือแค่ปีเดียวเองก็จบแล้ว ระดับแม่คงหาไม่ยากหรอก ถูกไหมครับ" ไลท์ยิ้มและมองไปที่แม่ของเขาอย่างเชื่อมั่น

"อื้ม...อยู่แล้วล่ะ ระดับแม่แล้ว เจ๊ใหญ่สุดซอย เดี๋ยวลูกเข้าโรงเรียนรัฐแถวบ้านนะกัน พรุ่งนี้ก็ไปเข้าเรียนปกติได้เลย แม่คุยเตรียมไว้นานและ พอดีสนิทกันเขาเป็นเพื่อนเก่าแม่เอง" แม่ไลท์ยิ้มและเตรียมพร้อมสำหรับทุกอย่างเสมอ

วันแรกของการเริ่มต้นใหม่ที่โรงเรียนรัฐในเมือง...

ไลท์นั่งรถจนมาถึงหน้าโรงเรียนของเขาและเดินเข้าไปด้วยความประหม่า และได้พบกับเพื่อนแม่ที่เป็นผู้อำนวยการโรงเรียน ได้จัดการนำตารางเรียนและอุปกรณ์ต่างๆ เลขที่ห้อง มาให้กับไลท์และบอกไลท์ให้เตรียมพร้อมสำหรับเปิดเทอมวันแรก ณ ที่แห่งนี้

ฟรุ่บพรึ่บ [ไลท์หยุดนั่งลงที่เงียบๆแห่งหนึ่ง ข้างกับอาคารอเนกประสงค์]

"เอาไงดีเนี่ย ตื่นเต้นชะมัด ที่นี่จะแย่เหมือนโรงเรียนนั่นไหมนะ คนที่นี่จะมีนิสัยเย่อหยิ่ง หลอกหลวง ใส่หน้ากากใส่กันหรือเปล่า หึๆ" ไลท์พูดกับตัวเองแล้วยิ้มออกมา พร้อมกุมขมับหมดหวัง

ตึกๆๆๆ ฟรึ่บพรึ่บ [เสียงหญิงสาวเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ]

"นี่นายอะ! ใช่ไอ้ไลท์คนที่เมื่อก่อนไม่อาบน้ำไปโรงเรียนทุกวันหรือเปล่าอะ นี่เราเองนะคนที่เคยเรียนห้องเดียวกับนาย นั่งติดกันเลยอะ"

"ห๊ะ!!....ใช่แล้วๆ นี่เธอคือคนนั้นที่ด่าเราซะเละเลยป่ะ ฮ่าๆๆๆ" [สงสัยติดใจกลิ่น]

"มาเรียนที่นี่หรอ เดี๋ยวเราพาไปแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักไหม" หญิงสาวยิ้มพร้อมเชิญชวนให้ตามมา

"ดีเลยๆ อยากรู้จักเพื่อนเก่าๆสมัยประถมอยู่พอดี" ไลท์นึกถึงตอนประถมกับมัธยมต้นที่เคยมีเพื่อนที่ดี

จากนั้นทั้งคู่ก็ได้เดินไปเตรียมเครพธงชาติ ที่แถวประจำห้อง ซึ่งโรงเรียนนี้จะมาพูดคุย ลอกการบ้านก่อนเครพธงชาติ สักพักใหญ่ๆเลย

"เฮ้ย!! นั่นมันไอ้ไลท์นี่หว่า! ที่มันเคยอยู่แก้งค์พวกเราไล่ตีกัน ไถเงินไปทั่วอะจำได้ป่ะ" ผู้ชายท่าทางเกเรจากห้องปลายๆ ชี้นิ้วมาพร้อมเดินทักทายไลท์

"ฮ่าๆๆ ใช่แล้วๆ เป็นไงมั่ง ไม่เจอกันซะนานสบายดี" ไลท์ยิ้มทักทาย

"นี่นายเคยเรียนที่โรงเรียนนี้ตอนประถมด้วยหรอ เราก็เคยเรียนนะ" เพื่อนๆในห้องเกือบทั้งห้องเดินเข้ามาพูดคุยเป็นกันเอง เหมือนหน้าคุ้นกันซะหมด

จากนั้นความกดดันหรือว่าตื่นเต้นก็หายไป ได้มีรอยยิ้มและความรู้สึกดีเข้ามาแทนที่ ไลท์ได้พบกับเพื่อนเก่าหลายคนที่หายไปตอนประถม-มัธยมต้น ที่ตลกและเฮฮา แตกต่างจากที่ๆเขาจากมานั่นเอง การเริ่มต้นที่เป็นไปได้อย่างสวยงามและราบรื่นจริงๆ