Restart Himitsu no keikaku แผนการลับรีโลก

“นี้คาเรนวันนี้มีอะไรกิน” ไซกะ ได้ถามหญิงรูปร่างเล็ก “มีข้าวผัด หน่ะ ว่าแต่พี่ไซกะมาช่วยฉันหน่อยได้ไหมหล่ะค่ะ” คาเรนได้เอ่ยขึ้น “ได้สิ” หนุ่มผมแดงได้ตอบกลับมา

“นี้เธ........”ไซกะกำลังจะถามอะไรบางอย่างกับคาเรนแต่มีเสียงดังขึ้น “ตึ่งงงงงงง!!!!” “นี้นายมาทำอะไรในห้องฉันกันห่ะ!!!”   เสียงหญิงสาวผมสีส้มได้ตะโกนมาจากข้างบนของบ้าน “นี้ยัยค้างคาวเธอจะผลักฉันตกเตียงมาทำไมหล่ะเนี้ย โอ้ย เจ็บๆ” เสียงชายหนุ่มร่างสูงที่ผมสีฟ้าและมีตาสองสีได้เอ่ยขึ้น “แค่มาดูอาการคนแถวนี้เอง” ฮารุได้พูดต่อจากเมื่อกี้ “ไอ้บ้าแล้วใครบอกให้นายขึ้นมาบนเตียงของฉันกันห่ะ!!” นาชิได้พูดแบบน้ำเสียงตกใจพร้อมเอาผ้าห่มปิดร่างกายอันเรียวเล็กเอาไว้

“ นี้พวกคุณทั้งสองคนครับจะทะเลาะก็เบาๆหน่อยนะครับ” ชานหนุ่มผมแดงได้ยืนพิงประตูแล้วเอ่ยขึ้นมาเบาๆ “ก็ไอ้หมาป่าโรคจิตมันขึ้นมาบนเตียงฉันอ่ะ” นาชิพูดพลางชี้ไปทางฮารุ “นี้ โรคจิตเลยหรอ ยัยค้างคาวเกินไปไหม” ฮารุเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ “ก็เห็นพี่ฮารุนอนเฝ้าพี่นาชิตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนี้ค่ะ” เสียงเล็กๆได้ดังขึ้นมาพร้อมกับคาเรนที่เดินออกมาตรงประตู“ห่ะ!!! อีตาหมาบ้าเมื่อคืนทำอะไรฉันล่ะเนี้ย” นาชิตะโกนอย่างเต็มเสียง “ใครทำอะไรเธอกันทำลงก็บ้าแล้วสิ” ฮารุพูดพลางกับทำหน้าเข

“นี้คาเรน แล้วผู้ชายคนนั้นหล่ะ” ฮารุเริ่มเปิดประเดนใหม่ “ก็อยู่ในห้องใต้ดินนั้นแหล่ะค่ะ” คาเรนพูดพลางยิ้มเล็กน้อย “นี้จะเอาใครก็เอาสักคนสิว่ะ” เสียงพูดบ่นพึมพรำ ของไซกะได้เอ่ยขึ้นมาอย่างเบาๆ “นี้นายว่าไงนะไซกะ” ฮารุก็ถามไซกะแล้วทำหน้าอย่าง งงๆ “ปล่าวซักหน่อยก็แค่พูดไปว่าจะเอาไงกับผู้ชายคนนั้น” ไซกะพูดกลบเกลื่อน “เอาหล่ะๆ ฉันฝากพวนนายไปดูผู้ชายคนนั้นหน่อยล่ะกันนะ ส่วนฉันจะออกไปหาอะไรให้มันสบายใจดูหน่อยล่ะกันนะ อยู่ในนี้มัน.......” “มันอะไร” ฮารุพูดไม่ทันจบแต่นาชิก็พูดแทรกขึ้นมา “ปล่าวๆ ไปเถอะๆแยกย้ายทำงานของตัวเอง” ฮารุก็รีบผลักทุกคนออกจากหน้าห้องของนาชิ ไซกะกับค้เรนก็เดินออกมาจากห้องขิงนาชิ“จริงๆแล้วก็มีแต่นายเท่านั้นแหล่ะนะ” คาเรนบ่นพึมพรำ “ห่ะเธอว่าอะไรนะ คาเรน” ไซกะก็ถามเพราะได้ยินไม่ถนัด “ปล่าวค่ะ พี่ไซกะ” คาเรนเอ่ย “ตึ่ง!!!!” มีเสียงของแข็งบางอย่างตกลงพื้น ทั้งสองคนหันหลังไปดู “ฮารุ!!!นายเป็นอะไรไหม!!!”นาชิดังขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งเข้าไปหาฮารุ ทั้งสองคนก็รีบวิ่งมาดูสถานการณ์ “ฮารุ!ฮารุ!ตื่นสิ ตาหมาบ้าตื่นสิ”นาชิพยุงหัวฮารุขึ้นมาวางบนตักพร้อมกับปลุกฮารุ “ตัวร้อนจี๋เลย” ไซกะเอามือมาวางบนหน้าผากของฮารุ “ฉะ...ฉัน มะ...ไม่เป็นไรหรอก” ฮารุพยายามลุกขึ้นจากตักของนาชิ “ตาบ้าเมื่อคืนได้นอนบ้างไหม” นาชิถามฮารุพร้อมกับดึงฮารุมาที่ตัก “นะ... นอนสิ” ฮารุเอ่ยเบาๆ “โกหก!!นายโกหกตาบ้า นอนลงไปเลย”นาชิบอก “ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ!!”ฮารุตะโกนอย่างไม่พอใจแล้วก็ลุกขึ้น “แค่นี้มันไม่ตายหรอสบายม......” ฮารุได้พูดกับทุกคน แล้วก็ล้มลงไปอีกครั้ง “ฮารุ!!....”

-------------------------------------------------------------------------------

ขออภัยนะขอรับที่ลงช้าและสั้นมาก QWQ เพราะว่าคอมเก่าที่ข้าพระเจ้าใช่ในการพิมพ์งานเรื่องนี้ได้เจ้งกะโบ้งไป (พังนั้นแหล่ะนะขอรับ) ทำให้เนื้อเรื่องสูญหายไปทั้งหมดผมจึงต้องทำใหม่ทั้งหมดตั้งแต่ปีใหม่นี้ มันเลยทำให้เรื่องสั้นมากๆ และก็ไม่สามารถจำเนื้อเรื่องได้ทั้งหมด กระผมพอจำได้คราวๆ เลยพระยายามทำให้ใกล้เคียงกับที่ได้พิมพ์ไว้นะขอรับ 
ขออภัยจากใจจริงขอรับ //โค้งคำนับ

ต้องขอบขอบทุกท่านด้วยนะครับที่ติดตามกันมาตลอด