Passing Feeling ส่งความรู้สึก ไปถึงใจเธอ!!

Riren : Talk

"โอ๊ยๆ แม่จ๋า ช่วยผมด้วย ยัยเร็นบุกมาฆ่าผม!! " ไอพี่บ้า  ให้มานอนด้วยแล้วยังอีกนะ  

"อะไรกันลูกริว  ก็เมื่อคืนไปขอนนอนห้องน้องด้วยไม่ใช่รึไง ?? " แม่ถามมา

"ห้ะ  จริงดิ นี่ห้องเร็นหรอ ?? " ห๊า! หันมาถามหน้าตาใสๆเลยนะ -*-

"หมายความว่าไง ?? " ฉันถามเสียงขุ่นๆ 

"สะอาดเกิน  ฝุ่นก็ไม่มีซักนิด ทำไมไม่เหมือนห้องเฮียอะ ?? " มีหน้ามาถามอีก  หึหึ

ห้องของฉัน สีม่วงวินเทจ  ผนังเนียนเรียบ ไม่มีฝุ่นแม้แต่น้อย ถูดังเอี๊ยดเชียวละ  (ผนังห้องนะ ไม่ใช่จาน)  แต่ห้องไอพี่ริวเนี่ย ห้องสีฟ้าเข้มๆ  ผนังเนียนเหมือนกัน  แต่ฝุ่นเนี่ยเพรียบ  ถูเนี่ย มือนี่ดำเลยอะ  ขยะนี่นะเรื่องใหญ่  โดยเฉพาะถุงยางเลย  ตามซอกตามมุมนี่ ฉันเจอทุกครั้งที่เข้าไปเล่นเกมในห้องเฮียแก  แต่แม่บ้านที่ทำความทสะอาดไม่ยักจะเจอ  หรือเฮียแกแอบกิ๊กกับแม่บ้านก็ไม่รู้ (คิดได้นะเธอ  เอ๊ะ  หรือจะจริง -_- )

"คำตอบ มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น เฮียสกปรกไง ไม่สิ เฮียโสโครกมากกว่า " ฉัน เปลี่ยนคำตอบนิดหนึ่ง การคิดมันก็มีเพี้ยนกันบ้าง

"อะโด่ ไปๆ กินข้าวกัน จะได้ไปโรงเรียน " พี่แกอยู่ ม.6 นะ  ฮอตมาก  แบบเข้าโรงเรียนทีนี่นะ  อลังการมาก มีพรมด้วยแหละ  เห็นตอนไปส่งพี่แกอะ  อย่างที่รู้ๆ วันนี้ฉันกับเฮียจะได้อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้ว  ไม่ต้องเห็นแล้วละ  เดินเหยียบได้เลย กร๊ากกก (ฮามากมั้ย)

"มาช้ากันจังเลย แม่อุตส่ารีบตื่นมาทำกับข้าว วันนี้ข้าวต้มกุ้งของโปรดริเร็นด้วยนะจ๊ะ " แม่บอก เห็ยมั้ยละ เฮียเอ๋ย  น้องเติมได้น้อยแน่เลยอะ  นี่ 7 : 30 แล้วด้วย

"อ้าว แล้วของโปรดผมละคร้าบ ?? " เฮียแกอ้อนแบบนี้ทุกวันแหละ  น่าลัก(?)มาก นัาลักไปทิ้งถังขยะเหลือเกิน

"น่าลักจังเลย เน๊อะพ่อเนอะ ?? " ฉันหันไปถามพ่อ ผู้ร่วมอุดมการ

"อ่า " พ่อว่า แล้วอมยิ้มนิดๆ

"ใช่มั้ยละครับ ริริว ซ้ะอย่าง " ภูมิใจจ้า ภูมิใจ

"น่าลักไปทิ้ง จ้า " ฉันว่า อันที่จริงต้องเล่นเร็วกว่านี้นะเนี่ย -_-

"อ่าๆ คะน้าหมูกรอบ พรุ่งนี้ โอเคมั้ยจ้ะ ?? " แม่ถาม พร้อมยิ้ม

"คร้าบ / ค้า " ฉันกับเฮียตอบ แล้วลงมือกินข้าวต้มกุ้งสุดที่รักทันที  ฉันชอบกินอาหารทะเลน่ะ  ส่วนเฮียริวชอบกิน พวก หมู หมา(?) กา(?) ไก่น่ะ  ชอบพวกเนื้อๆเน้นๆ เน้นเพิ่มหุ่น แต่เฮียแกก็ล่ำ สูง ดีนะ -_-

"เร็น ป่ะ จะแปดโมงแล้ว " ห๊า พึ่งได้ 4 ถ้วยเองนะ

"แม่จ๋า เก็บไว้นะ เดี๋ยวเร็น มากินตอนเย็น เพราะพี่เลย " ฉันว่า แล้วสวัสดีพ่อกับแม่ เดินสะพายกระเป๋าขึ้นเบาะคนขับทันที

"เร็น อย่างอนสิ แล้วก็นะ นี่รถพี่นะ " เฮียท่าจะเพี้ยนแล้ว

"นี่รถเร็น สีดำเห็นป้ะเนี่ย ของเฮียสีขาว แล้วก็นะ รถเฮียชนเสาไฟฟ้าไปเมื่อ สองวันก่อนไม่ใช่รึไง ??" ฉันบอก ก็รถเฮียแก อยู่ในอู่เนี่ย เห็นเฮียแกบอกว่า หักหลบลูกหมา  

ชนเสาไฟฟ้าซ้ะงั้น  แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้หรอกนะ

"อะ.....อ้าว  ลืมไปเลย ป่ะๆ ไปกันดีกว่า วันนี้ไม่ได้พรมแน่เลย ไม่มีใครรู้จักรถคันนี้ " เฮียแกแอบบ่น งุบงิบในประโยคหลัง

"ไม่ต้องมีหรอกพรมอะ มากเรื่อง / บรื้นๆ บรื้น !!!!! " ฉันบอก พร้อมเบิ้ลเครื่องยนต์ไปด้วย และออกตัวอย่างเร็วทันที  ก็เฮียบอกเอง ว่าจะแปดโมงแล้ว  ตีนผีหน่อยสิ -_-

" เอี๊ยดดดดดดด " เสียงเบรกดังสนั่น หน้าประตูโรงเรียน  อันที่จริง ประตูเกือบปิดแล้วละ  แต่ดริฟเข้ามาได้ แหม่  ขวัญใจจริงๆ มาวันแรกก็ได้มันส์และ

"แหม่ ไม่ค่อยแรงเลยนะ " เฮียแกว่า ก่อนจะเดินออกจากรถ แล้วไปผจญกับเหล่าหนุ่มสาวที่วิ่งมาดูทันที 

ส่วนฉันก็ ขับรถไปที่โรงรถต่อ  หิวอะ  จะเข้าแถวและ  หิวอ่า 4 ถ้วยมันม่ายพอ -o-

"พวกนาย " ฉันพูด เมื่อเห็นพี่ริว คุยอยู่กับพวกเพื่อนคิรันที่เจอกันเมื่อวาน

"อ้าว ริเร็น " นาย อะไรนะ ที่นั่งใกล้ๆคิรันเมื่อวาน อากาศป่ะ  -_-??  จำไม่ได้

"อะ...อ่า ฉันองศา ขอโทษนะเมื่อวานไม่ได้แนะนำตัว " องศา  เฮ้อ

"ยินดีที่ได้รู้จัก  ฉัน ริเร็น " ฉันพูดแล้วยิ้มนิดๆ

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ )

"อ่า รู้จากคิรันแล้วละ  วันแรกก็เส้นยาแดงผ่าแปดเลยนะ " เอารองเท้ายัดปากหมอนี่ได้มั้ยเนี่ย  ปากหรอนั่น -*-

"ระวังเถอะ องศา ไปแกล้งเร็นมัน เดี๋ยวกระดูกหักพี่ไม่รู้ด้วยนะ " โอ๊ย  ไม่ได้ยินเลยอะเฮีย ไม่ได้ยินเล้ย -*-

"ไม่ได้ยินเลยเฮีย พูดดังๆดิ๊ " ฉันว่า พร้อมมองไปที่เฮีย อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ

"อ้อ ระวังริเร็นกัดงะ...เฮ้ยๆ เล่นเตะแบบนี้เลยหรอ ไม่เอาๆหยุดเลย!!!! " พี่แกตะโกนลั่น วิ่งขึ้นไปบนอาคารทันที  เมื่อพูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกฉันไล่เตะไปหลายที  ส่วนไอพวกข้างหลังนี่ก็ยิ้มอะไรนักหนา  จะประกวดโชว์ฟันขาวรึไงฟ้ะ -_-

" ไปละ " ฉันพูด แล้วหันควับทันที  แต่ด้วยความไม่ระวัง  ดั๊นไปชนกับใครก็ไม่รู้ซ้ะได้ แต่ที่รู้ๆผู้ชายชัวร์

ตุบ!

"โอ๊ะ! / ..... " หมอนั่นอุทานออกมา  ก่อนฉันจะเงยหน้าขึ้นไปมอง เพราะเสียงคุ้นๆ

"ฟา " เฮ้ยๆ บังเอิญเกิ๊น  ยัยรัน แกช่างซวยเหลือหลาย  กุญแจฟา  เป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันเอง  ฟากับฉันไปเล่นบ้านรันบ่อยๆน่ะ  บ้านมันใหญ่ดี -_-

และแล้ว เมื่อขึ้น ม.ต้น ปี 2  สองคนนั้นก็กลายเป็นแฟนกัน  ฉันแอบแปลกใจนิดหน่อย  ก็ปกติ สองคนนั้น ไม่ค่อยเล่นด้วยกัน  ก็นึกว่าอายตามประสาเด็กๆ แต่ที่ไหนได้  แอบงุ๊งิ๊กันตอนฉันไม่อยู่ซ้ะงั้น  พอดี ตอน ม.ต้น ปี 2  ฉันไปเรียนที่อเมริกาน่ะ  เลยตกข่าวไปโดยปริยาย

"เร็น  ไม่ได้เจอตั้งนาน  กลับมาจากอเมริกาไม่บอกเลยนะ " โอ๊ะ จะพูดไงละ  จะบอกว่าลืมก็ใช่เหตุ -_-

"อย่าบอกนะ ว่าลืม ?? " นี่ก็ฉลาดไป  ถ้ารันได้ซักครึ่งของฉันนะ คงจะรู้ว่าไอฟาอย่าได้คบแบบแฟนเด็ดขาด   เพราะสถานะแฟน กับ เพื่อนมันต่างกัน ก็พอรู้ว่าความรัก ก็เริ่มจากคำว่าเพื่อน  แต่คำว่าเพื่อนสำหรับ กุญแจฟา คือ ไม่แตะเนื้อต้องตัว พูดจาสุภาพ เสมอ  

แต่สำหรับคำว่าแฟน  คือการ แตะเนื้อต้องตัว รู้นิสัยที่แท้จริง  ความจริงฟามันเป็นพวก

สาย เอส น่ะ  แต่สำหรับฉัน  เห็นมันเป็นแค่ลูกพี่ลูกน้อง จนกระทั่งตอนนี้ กระชากบ้างละ  ตบหัวบ้างละ  เฮ้อ  เหนื่อยใจ  ขอให้คิรันเจอรักใหม่เร็วๆ

ที่เลิกกันคงเพราะ รันเป็นพวก เรียบร้อย รักนวลสงวนตัว  ที่จริงๆก็ไม่คิดว่า รันจะรักฟาหรอก  อาจจะเป็นเพราะ ฉันไปอเมริกาตั้งแต่ ม.ต้น  รันเลยไม่มีเพื่อน  เหลือเพียงแต่ฟา 

ความรักอาจจะเกิดจากความเหงาก็ได้  แต่ฉันว่านั่นไม่เรียกว่ารักหรอก  ก็เมื่อสองอาทิตย์ก่อนจะกลับมา  แม่พึ่งส่งรูปคู่มั่นของฟาไปให้  แล้วรู้ป้ะ  ในรูปนั้นเป็นใคร ???

ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก  คู่หมั้นของฟา คือ แพรี่  ยัยแพร เพื่อนสนิทของรันตอน ม.ต้น อันที่จริงก้เพื่อนสนิทฉันเหมือนกันแหละ

"แกอย่ามาเนียนฉันรูันะ ว่าแกบอกเลิกรันไป เพราะเรื่องหมั้นกับยัยแพรี่อะ ทำไมไม่บอกรันไปอะ  รันกำลังเข้าใจแกผิดนะ ยังไงๆก็กลับมาเป้นเพื่อนกันเหมือนเดิมก็ได้หนิ " ฉันว่า

"เธอก็รู้ว่ารันแค่เหงา " คำพูดนี้ทำเอาฉันเงียบ

"เอาละครับๆ อย่ามาทะเลอะกันหน้าโรงเรียนสิครับ  เชิญไปเข้าแถวเถอะครับ " นาย เอ่อ ชื่ออะไรนะ  ทำไมไม่แนะนำตัวกันให้เร็วกว่านี้นะ เฮ้อ -_-

"ผมสิบทิศครับ " เมื่อเห็ฯฉันไม่ตอบ ไม่แม้แต่พยักหน้า เอาแต่จอ้งหน้า จึงตอบมาแบบนั้น

ตึก!  ตึกๆๆๆ

"อรุณสวัสดิ์ นะยู!!  " โอ๊ะ โอ  ยัยชมพูกระโดดลั้นลามาแต่ไก่โห่ (สายแล้วจ่ะ)  แต่แทนที่ยัยนั่นจะกระโดดกอดฉันได้สำเร็จ  ฉันกลับถอยไปก้าวหนึ่ง ทำให้ชมพูกระโจนใส่สิบทิศเต็มๆ

"อุ๊ย / เอ่อ " ทั้งสองหนุ่มสาวอ้ำอึ้ง  เมื่อชมพูกระโดดใส่สิบทิศอย่างเต็มแรง อันที่จริงฉันไม่มีส่วนเอี่ยวเลยนะ -3-  สิบทิศรับตัวของชมพูดไว้ แล้วอุ้มหมุนไปเป็นวงกลม  เหมือนเจ้าหญิงโดดเจ้าชายแกล้งก็ไม่ปลาน  

"เอาถังอ้วกมั้ยเร็น ?? " ไอ้ฟาถาม  

"เอาด่วนเลย " ฉันตอบ

"เอามาทำอะไร ?? " น้ำเงินที่พึ่งเดินมาถาม  แล้วมองไปที่น้องสาวตัวเอง อย่าหน่ายๆ

"เอามาปาหน้านายน่ะสิ  ใครสั่งให้มาเรียนโรงเรียนนี้เนี่ย ?? "ฉันถาม โดยมีฟาพยักหน้า เพราะอันที่จริง เงินกับฟาก็ไม่ค่อยลงรอยกันอยู่แล้ว  แต่จริงๆสนิทกันมากที่สุดเลยก็ว่าได้

"แม่เธอนั่นแหละ บอกว่าอยากให้พวกเราสนิทกันมากขึ้น รวมถึงเรื่องที่แกอยู่โรงเรียนนี้ด้วย.....ฟา " โอ๊ะโอ  น่ารักแล้วมั้ยละ  เงินเรียกฟาชื่อด้วยอะ พายุเข้าแน่เลย

"ฉันรู้แล้ว น้ำเงิน " ฟาพยายามบอกทางคำพูดและสีหน้าว่า เกลียดขี้หน้าเมิงว้อย อย่ามาเรียกชื่อตรูนะ อะไรประมาณนี้ 

"เฮ้ย  พวกนาย เมื่อไหร่จะไปเข้าแถว ผู้อำนวยการพูดจะจบแล้วนะ !!! " เสียงหล่อๆ ปนหงุดหงิดดังขึ้นมา ทำเอาพวกเราหันไปมอง

" เพทาย / ใครอะ ?? " ทุกคนเรียกชื่อหมอนั่นกันหมด  มีแต่ฉันที่ถาม ก็จำไม่ได้นี่หว่า ถึงหน้าจะพอคุ้นตาก็เถอะ

"ห๊า!!  จะกวนกันรึไง ยัยสวย ?? " อุ๊ต๊ะ ขอบคุณที่ชม  รันบอกรึยังว่าฉันหลงตัวเองม๊าก  ฮึ่ย!

"ต๊าย  ปากอย่างนายอย่ามาชมฉันให้เสียชื่อเลย เน๊อะ ชมพู " ฉันเรียกพวก  ชมพูทำตาเป็นประกาย ก่อนจะวิ่งเข้ามากอดแขนฉันแล้วซบอย่างถือวิสาสะ

"ใช่แล้ว  พี่เร็นน่ะ สาวหล่อ อร๊าย บาดใจ >//< " เอ่อ  พวกฉันพร้อมใจทำหน้าแบบว่า 'อะไรละนั่น' 

" เอาเถอะ  จะหล่อหรือไม่หล่อ ถามสาวๆเดี๋ยวก็รู้ ไปๆ ไปเข้าแถว ผู้อำนวยการจะงาบหัวอยู่แล้วเนี่ย " แล้วตกลง ชื่อ  ไกด์ไลน์ ใช่ป้ะ (อื้อหือ นั่นรึ อัจฉริยะของเรา)

แล้วพวกเราก็เดินไปเข้าแถว ตามระเบียบ

แต่พอพวกฉันเดินมาถึงหน้าแถวแค่นั้นแหละ  หนุ่มๆและสาวๆต่างร้องกันว่า

"เฮ้ย!!!!!  นั่นมัน ??? " เด็กๆตะโกนลั่น ไม่แม้แต่มัธยมต้น  อะไรกัน บ้าๆบอๆกันอีกแล้ว  แต่จะว่าไป  หน้าคนพวกนี้ก็คุ้นดีเหมือนกันนะ

"ทีนี้รู้รึยัง ว่าใครหล่อ ??" ตาไกด์ไลน์ถาม

"......... " ฉันไม่ได้ตอบอะไร รอแค่ 2 วิ  เสียงตะโกนที่ดังกว่าเดิมก็ขึ้นว่า

"คุณริเร็น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " ว่าแล้ว หน้าตาคุ้นๆ

"อย่าบอกนะ ว่าพวกนั้น .......... แฟนคลับเธอ ?? " องศาถาม (เรียกถูกซักที)

"คง.... " ฉันยังพูดไม่จบ พวกนั้นก็ตะโกนมาอีกว่า

"ขอลายเซ็นด้วยคะ / ครับ " ไม่ต้องตอบแล้ว ชัดเจน! -_-

"ชัดเจน x 2 " น้ำเงิน กับ กุญแจฟาพูดพร้อมกัน  มีหันขวับไปมองกัน แล้ว สะบัดหน้าใส่กันซ้ะงั้น  จาก ม.5  กลายเป็น ป.5  ได้เลยนะเนี่ย

"ต้นเหตุครับ เชิญทำให้สงบลงด้วยครับ " ตาบ้านี่ กัดไม่ปล่อยเลยนะ ไอสิบตา (สิบทิศ)

ฉันกรอกตาไปมา  ก่อนจะเดินขึ้นเวทีไป พวกนั้นมองที่ฉันอย่างตกอกตกใจ ความสงบเข้าครอบนำทันที  ฉันเริ่มพูด

"สวัสดีคะ ดิฉัน ในฐานะ ตัวแทนประธานนักเรียน........ " แล้วก็พูดต่อไปจนจบ  แค่นี้น่ะหมูๆ สำหรับประธาน เอ่อ 3 ไม่สิ  7 ปี ซ้อนอย่างฉัน ไม่ว่าจะตั้งแต่ประถม ซึ่งได้เป็นตั้งแต่ ป.4 

มัธยมต้น 1 2 3  มัธยมปลาย อีก 1 ปี  เสียดาย ปีนี้ชวดไป  -_-

อันที่จริงมัธยมต้น ไม่ควรได้รับสิทธิประธานหรอก แต่ฝรั่งเขาไม่สนหนิ  -_-

เมื่อฉันพูดจบ  เสียงปรบมือและเสียงโห่ร้องดีใจ ก็ดังอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย  

"นี่เธอ ?? " พวกคณะกรรมการทั้งหมดค้างช็อคไปตามระเบียบ

"ประธานนักเรียน 7 สมัยซ้อน เทพจริงๆ " ฟากับเงินพูดพร้อมกันอีกครั้ง  จนฉันยักอดยิ้มไม่ได้  ก่อนจะได้พูดอะไร  ก็ถูกเรียกให้ไปเข้าห้องเรียน  พวกเราพยักหน้าให้กัน  ก่อนจะเดินไป  และที่แปลกคือ  คนที่เดินแยกไปมีเพียงชมพู  ที่เหลือเดินทางเดียวกันเป๊ะ

เฮ้อ  อย่าบอกนะว่าฉันกับคิรัน ต้องอยู่ห้องเดียวกับเจ้าพวกนี้น่ะ -_-