ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

                  แสงแดดยามเช้าอันสุดแสนจะอ่อนโยนปลุกฉันขึ้นในตอนเช้า...........ผิดแล้ว!!!! นาฬิกาปลุกต่างหากที่ปลุกฉัน!!!!! แสงแดดหรออย่าหวังว่าจะปลุกฉันได้ไม่มีทางหรอก!!

       ฉันเคยนอนหลับจนหน้าไหม้มาแล้วก็ยังเพราะอะไรนะหรอ เพราะว่าวันนั้นฉันแฮ็งค์หนักมากเพราะไปฉลองกับเพื่อนสาวของฉัน ที่ฉันได้เลิกกับอีตาจอร์แดนยังไงละ!!

       วันนั้นฉันเมาปริ้นมากกกก ถึงขนาดแทบจะคลานเป็นหมาเลยก็ยังได้และจำไม่ได้ด้วยซ้ำมาฉันกลับห้องมาได้ยังไง แต่ก็ช่างเถอะนั่นก็ผ่านมาหลายปีแล้วด้วย

     ซึ่งเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ฉันตัดสินใจลาออกจากการเป็นนักข่าวและหันไปทำงานกับบริษัทนิตยสารแห่งหนึ่งของแคลิฟอร์เนีย แน่นอนว่าย้ายที่อยู่ทิ้งชีวิตเก่าๆไปจนหมด เริ่มต้นทำงานใหม่ ที่อยู่ใหม่ และ.....อาชีพใหม่ของฉันคือสัมภาษณ์เซเลบดังๆ

      ที่กำลังมีข่าวแบบถึงพริกถึงขิง ทำให้สิ่งที่ฉันเขียนลงไปในนิตยสารเป็นอะไรที่แซ่บมากกกก จนนิตยสารค่ายอื่นไม่สามารถทำได้ โอ้!! เกือบลืมแนะนำตัว ฉันเจสซิก้า บริเทล แต่ฉันถูกขนานนามว่า ‘เจสซี่ บิทช์!!’ และตอนนี้กำลังอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงราวกับผีบ้า แน่นอนสาวๆที่พึ่งตื่นนอนก็ต้องเคยเจอกับสภาพแบบนี้ในทุกๆเช้า แต่มันจะไม่ดีแน่ถ้ามีหนุ่มหล่อสุดฮอตมานอนข้างๆแล้วก็อุทานว่า ‘โอ้ว พระเจ้านี่เธอเป็นใคร’ แบบนี้ใช่ม๊ะ

ริ๊งๆ!!!!!

   เสียงมือถือของฉันดังขึ้น เหมือนเรียกสติของฉันให้กลับคืนมาได้ โธ่ ใครเค้าโทรมาตอนเช้าขนาดนี้เนี่ย! ว่าแล้วฉันก็เปรยสายตาจับจ้องไปที่มือถือว่าใครกันที่โทรมา แน่ละจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากบรรณาธิการจอมจู้จี้ของค่ายนิตยสารที่ฉันทำงานอยู่ ฉันจึงค่อยๆหยิบมันขึ้นมาเพื่อรับสาย.....เฮ้อ.....จะมาไม้ไหนละเนี่ย

[เจสซิก้า!!!!!!] ว่าแล้วคนในมือถือก็ตระโกนอัดหน้าฉันก่อนเลย! แสบแก้วหูชะมัด!!

“มีอะไรอีกละคะ คุณแคลร์...ฉันพึ่งจะตื่นเองนะคะ”

[นี่ยังไม่อาบน้ำอีกหรอ!!!! ต้องให้ฉันเป็นแม่เธอรึไง!!!! รีบอาบน้ำแล้วก็มาที่บริษัทด่วน!!!! วันนี้ฉันมีคิวให้เธอไปสัมภาษย์เย็นนี้เพราะฉะนั้นรีบมาเร็วๆ!!!!!]

“ทราบแล้วคะ คุณนายแคลร์เดี๋ยวจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ.....” ว่าแล้วฉันก็รีบกดวางสายทันทีเพราะไม่ยังจะได้ยินเสียงของ เจ๊แคลร์บ่นอีกแล้ว เฮ้อ มนุษย์ป้านี่ก็เนอะ....นี่มันพึ่งจะ 8 โมงเช้าเด็กพึ่งจะกินข้าวเช้ากันเอง บริษัทเองก็เปิดตั้ง 10 โมงจะให้ฉันรีบไปทำไมเนี่ย!!! ถามจริง!!!!!

(เวลาต่อมาเวลา 9.30 น.)

“ฉันรู้แล้วว่าแคลร์เร่งเธอ ฉันกำลังรีบไปอยู่เนี่ย”

     ฉันพูดคุยกับนาตาชาเลขาของฉัน ที่กำลังโทรมาจี้ฉันในขณะที่ฉันกำลังเดินอย่างรีบเร่งเข้าทางประตูด้านหลังของบริษัทพร้อมกับถือลาเต้แก้วใหญ่อยู่ในมืออีกข้างหนึ่งด้วย โธ่ จะเร่งกันทำไมดิฉันมาถึงแล้วค่า!!!! ฉันกดวางสายจากนาตาชาและกดปุ่มเพื่อจะขึ้นลิฟต์ไปยังห้องทำงานของฉัน

“ว่าไงยัยเจสซี่ บิทเชส!!!” เหมือนฉันได้ยินเสียงดัดจริตทักขึ้นข้างๆของฉันนะ ดังนั้นฉันจึงเหลือบตามองคนที่อยู่ข้างๆ อ๋อ!! ยัยมอร์แกน เป็นสาวประเภท 2 ไม่สิเป็นตุ๊ดเพราะนางยังคงใส่เสื้อผ้าของผู้ชายอยู่ทั้งที่นางแต่งหน้าแบบนั้น

    ดูขนตายาวๆจนแทบจะบังลูกตานั่นสิ...ช่างดูไร้รสนิยมสิ้นดี....แถมนางยังเป็นคนคอยจิกกัดฉันอยู่เสมอ..เรียกได้ว่าคู่กัดเลยซะมากกว่า แต่นางอยู่แผนกแฟชั่นนะ เริศป่ะละ!!!!

“ว่าไงคะ มอร์กี้!!!! จะไปไหนหรอจ๊ะ!!!” ฉันเรียกชื่อของนางตุ๊ดรองพื้นเทาด้วยเสียงสูงและออกดัดจริต นิสนึง!

“อ๋อ พอดีว่าจะขึ้นไปเม้ามอยกับคุณแครล์สักหน่อย แผนกแฟชั่นไม่ได้ว่างจนเอาเวลาไปนอนกับผู้ชายอย่างหล่อนบ่อยๆหรอกนะยะ!” ทันทีที่ยัยมอร์แกนพูดจบลิฟต์ก็เปิดขึ้นพอ

“อุ๊บ! ขอโทษนะคะ พอดีว่าผู้ชายที่เค้าเคยมานอนกับฉันแซ่บๆทั้งนั้นแหละคะ ไม่เซเลบรวยๆก็ ดาราแถวหน้าทั้งนั้นแหละคะ! ไปก่อนนะมอร์กี้ขอให้สนุกกับการออกแบบคอลเลคชั่นใหม่นะแล้วฉันจะคอยดู!!”

  ฉันจิกตาเล็กน้อยใส่ยัยมอร์แกน ก่อนที่จะส่งจูบเล็กน้อยเป็นการกวนประสาทก่อนที่จะเดินเข้าลิฟต์ไป และกดปิดทันทีเพื่อไม่ให้ยัยนี่ตามเข้ามาด่าฉันถึงข้างในลิฟต์

"หนอย!!!!!!!!!! ยัยบิทช์!!!!!!” เสียงของมอร์แกนไล่มาจากข้างนอกลิฟต์ แหม ถึงดิฉันจะอยู่ข้างในแต่ก็ได้ยินนะ เฮ้อ....ก็นั่นแหละที่มาของฉายาฉันเอง..เพราะเวลาที่ฉันไปสัมภาษย์ใครแล้วฉันรู้สึกว่าคนนี้แซ่บเวอร์หรือคนนี้หล่อมาก โดนใจเจสซี่แรงๆ

    ฉันก็จะวางแผนให้เค้าพาไปสัมภาษย์ที่บ้าน จิบไวน์เล็กน้อยบวกกับชุดอันแสนเซ็กซี่ของฉัน ไม่สิหน้าตาที่สวยระดับนางแบบของ Victoria Secret อย่างฉันแล้วละก็มีเสร็จทุกรายคะ!!!

   ภูมิใจมากเลย แหม่......... และทันทีที่ลิฟต์เปิดออกฉันถึงกับตกใจ จนหัวใจแทบจะล่วงไปอยู่กับตาตุ่มเมื่อนาตาชาเลขาของฉันจ้องแบบจะฆ่าแกงฉันให้ได้ และอยากบอกว่านาตาชาเธอเป็นคนที่โหดมากรองมาจากแคลร์เลยนะเนี่ย!!!

“โธ่ ตกใจหมดเลยนาตาชา”

“ก็เพราะว่าคุณตัดสายของฉันยังไงละ”

“ฉันกำลังจะเข้าลิฟต์ไงเลยต้องวางสายของเธอไง” ฉันเดินเข้ามากอดแขนของนาตาชาและอ่อดอ้อนเพื่อให้นาตาชาใจเย็นลง

“เฮ้อ ถ้ามีเหตุผลดิฉันก็จะไม่โกรธคะ ในเมื่อคุณมาถึงที่นี่แล้วก็ช่วยเข้าไปในห้องทำงานของคุณและเลิกเกาะแขนฉันซะ เพราะว่าฉันเองก็จะขึ้นไปเอางานจากคุณแคลร์!!” นาตาชาหันมาทำตาดุใส่ฉัน ทำให้ฉันต้องฉีกยิ้มและรีบปล่อยมือและรีบวิ่งเข้าไปยังห้องทำงานของฉันทันที

ปึ้ง!!!

“เฮ้อ........” ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเดินไปที่โต๊ะทำงานและวางสัมภาระทุกอย่างบนโต๊ะทำงาน เฮ้อ เบื่อจริงต้องมาเข้างานก่อนเวลาเป็นอะไรที่ฉันเกลียดจริงๆเลย ว่าแล้วฉันก็จัดการเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงานของฉันเพื่อออกแบบหน้าคอลั่มสำหรับคนที่ฉันต้องไปสัมภาษย์ในคืนนี้ อยากรู้จริงๆว่าเค้าจะเป็นใครกันนะ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“เข้ามาได้”

“ได้มาแล้วคะ คุณเจสซิก้า”

“เยี่ยม!!!! ขอบคุณมากนะนาตาชา”

“ด้วยความยินดีคะ แล้วก็ดิฉันจะเคลียร์ตารางช่วงบ่ายของคุณให้ คุณจะได้มีเวลาเตรียมตัว”

“ขอบคุณมากนาตาชาเธอไปได้แล้ว” เมื่อฉันพูดจบ นาตาชาก็รีบออกไปจากห้องของฉันทันที เฮ้อ ไหนดูสิ ฉันเริ่มเปิดแฟ้มเอกสารที่นาตาชาเอามาให้ฉันเมื่อครู่ อื้ม......เดลตัน จอห์น ควิลเดน

    อื้ม..........นักแสดงหนุ่มผู้ที่กำลังมาแรงในขณะนี้ และจากการรับงานแสดงที่มากมายรวมทั้งยังรับงานถ่ายแบบจากหลายๆค่ายอีกด้วย อื้ม....ก็น่าสนใจดีนะ แถมยังหล่อแบบลุคแบดบอยด์มากกกกก ผมสั้นสีน้ำตาล ไว้เคราเล็กน้อยและผิวสีน้ำผึ้งน่าสัมผัสและยังมีกล้ามที่แสนจะเพอร์เฟ็คอะไรเบอร์นั้น!!!!! เห็นแล้วหิวเลยคะ เอ้ย! เห็นแล้วอยากสัมภาษณ์มาก!!!!

   ไม่ไหวละฉันต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จแล้วรีบไปหาชุดสวยๆ ให้ดูเซ็กซี่นิดนึงแล้วก็ชวนยั่ยยวนสักนิดหน่อยก็คงจะดี แหม่ เวลาแบบนี้ต้องดูแบบเสื้อผ้าจากในเน็ตหน่อยละกันนะ

“ฮัลโหล!!!!!! ยัยบิทช์!!!!!!!!” จู่ๆก็มีเสียงอันสุดแสนจะแสบแก้วดังขึ้น พร้อมกับกรีตกรายก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานแสนรักของฉัน อี๋!!!!!!! ออกไปนะอีตุ๊ดโรคจิต!! ไม่มีสัมมาคารวะ!!!

“หนวกหู!!!!! มารยาทในการเคาะประตูเข้าห้องอ่ะมีมั้ยยะ!!!” ฉันพูดกระแทกใส่ยัยตุ๊ดอัปลักษณ์ที่กำลังตีมึนเดินมาทางโต๊ะทำงานของฉัน!!!

“แหมๆๆ ฉันว่าอย่างเธอคงไม่ต้องเคาะประตูหรอกนะ โฮะๆๆ!!”

“ทำมาเป็นหัวเราะนะ ว่าแต่หล่อนเข้ามาทำอะไรในถิ่นของฉันมิทราบ!!” ฉันพูดกับยัยตุ๊ดผีที่กำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของฉัน!

“อ๋อ!!! คืออยากจะมาเยาะเย้ยเพื่อนสาวของฉันหน่อยเพราะพรุ่งนี้ฉันจะได้วัดตัวคุณเดลตันสุดหล่อ!! อุ๊ยๆๆ พูดแล้วก็น้ำลายไหล!”

“ขอโทษนะยะ เผอิญว่าคืนนี้คุณเดลตันเค้าจะเสร็จฉันก่อนที่หล่อนจะได้สัมผัสเถอะยะ!!”

“นี่หล่อนล้อฉันเล่นอยู่ใช่มั้ยมั้ย ยัยบิทช์!!!”

“ฉัน ไม่ ได้ ล้อ เล่น!! อ่านปากฉันนะ แล้วดูแฟ้มที่อยู่ตรงนั้นซะอีตุ๊ดผี!!!”

“กรี้ด!!!!! อีบิทช์!!!!!! แก!!!!!” ยัยตุ๊ดมืดมอร์แกนทำท่าว่าจะง้างมือขึ้นเพื่อตบฉัน แต่ฉันก็รีบหยิบแฟ้มเล่มนี้ขึ้นมาเบรคหล่อนไว้ก่อน! ไม่เอานะ ถ้าหน้าฉันพังเพราะอีนี่ก่อนจะไปสัมภาษณ์ ฉันไม่ยอมแน่!!!

“ใจเย็นก่อนคะ คุณมอร์กี้....เดี๋ยวความดันขึ้นนะ!”

“หึ!!! ฉันเย็นก็ได้ฉันจะไม่ยอมให้ความดันขึ้นตายก่อนที่ฉันจะได้ผัวใหม่หรอกยะ!! ฝากไว้ก่อนเถอะหล่อน!!!!” ว่าแล้วยัยตุ๊ดเถื่อนก็รีบเชิ่ดตูดออกไปจากห้องทำงานของฉัน แหมๆๆ แพ้แล้วพาลเนอะเรา ช่วยไม่ได้อ่ะเนอะ ก็ฉันดันเกิดมาสวยนี่!! ว่าแล้วฉันก็หยิบมือถือขึ้นมาเพื่อจะโทรไปจองคิวร้านเสริมสวยร้านประจำของฉัน!!

[สวัสดีคะ ร้านเสริมสวยควีนคลอเรียคะ]

“ฮายยยยยย ลูอิส!!!”

[ยัยเจสซี่!!!!!! รอบนี้มีของดีอีกแล้วใช่ม๊ะ!!!!!] เสียงที่สดีดสดิ้งมาจากปลายสายนั่นเป็นเจ้าของร้านทำผมร้านประจำของฉันนั่นแหละ แต่นางอายุแก่กว่าฉัน 10 ปีเลยนะ! แต่เพราะนางเป็นคนผิวสีที่อารมณ์ดีมาก!! เลยคุยกันได้ง่ายหน่อย! ซึ่งนางก็ยินที่ฉันไม่ใช่คนเหยียดสีผิวอะไรแบบนั้น แบบว่าเหมือนคนอื่นๆ ต้องยอมรับเลยว่าฝีมือการแต่งหน้าทำผมของนางเป็นอะไรที่เริศมาก!!!!

“ถูกต้องแล้วค่า!!!!! ว่าแต่มีคิวว่างม๊ะ สักประมาณ 4 โมงฉันคงจะไปถึงที่นั่นเพราะฉันจะสั่งให้นาตาชานัดแขกสัมภาษณ์ให้ฉันตอน 2 ทุ่ม”

[สำหรับหล่อนฉันได้ทุกเมื่อเลย!!! แล้วเจอกัน!]

“แล้วเจอกัน!” ฉันกดวางสายจากลูอิสและจากนั้นจึงเดินไปหานาตาชาที่นั่งทำงานอยู่หน้าห้องของให้นัดแขกตอน 2 ทุ่มตรงของวันนี้และให้ฝ่ายนั้นเป็นคนเลือกร้านอาหารเอง ฉันจะได้ไม่ต้องจัดการในส่วนนี้เพิ่ม

“ไม่ได้จริงๆคะ คุณเดลตันต้องการ 1 ทุ่มตรง”

“1 ทุ่มก็ 1 ทุ่มมาเดี๋ยวฉันคุยเอง!!”

   ว่าแล้วฉันก็ขอสายจากนาตาชาให้โอนสายมาที่โทรศัพท์ในห้องทำงานของฉันเพื่อเจรจากับคนปลายสายด้วยตัวเอง

“สวัสดีคะ คุณเดลตัน ดิฉันเจสซิก้า บริเทลจากนิตยสารONEคะ”

[สวัสดีครับคุณเจสซิก้า ต้องขออภัยด้วยนะครับที่ผมไม่สามารถนัดคุณตอน 2 ทุ่มได้เนื่องจากผมค่อนข้างที่จะทานมื้อเย็นตรงเวลานิดนึงหวังว่าคุณเข้าใจ]

“ถ้าแบบนั้นก็ไม่เป็นไรคะ คือฉันจะพยายามไปให้ทันเวลาคะคุณเดลตัน ว่าแต่คุณมีร้านไหนอยากจะไปเป็นพิเศษมั้ยคะ?”

[งั้น ขอเป็นร้านควอสพิส เดอ บลองละกันครับ ส่วนพิกัดร้านเดี๋ยวผมจะส่งไปให้คุณเองถ้ายังไงเดี๋ยวผมต้องอีเมลคุณหน่อยเพื่อผมจะได้ให้แผนที่ร้านไปให้]

“แหม คุณขออีเมลของฉันตั้งแต่ยังไม่พบหน้าดิฉันเลยนะคะ ดิฉันคิดว่าคุณต้องได้ยินข่าวลืออะไรเกี่ยวกับดิฉันบ้างละสิใช่มั้ย”

[ใช่ครับ ก็พอได้ยินอยู่แต่ผมอยากจะรู้จักเป็นการส่วนมากกว่าที่จะติดต่อผ่านเลขาของคุณนะ]

“เอาแบบนั้นก็ได้คะ งั้นเดี๋ยวฉันจะทิ้งเบอร์ไว้ให้คุณ แล้วคุณก็ทิ้งเบอร์ไว้ให้ฉันด้วยเป็นอันตกลงนะคะ คุณเดลตัน”

[ได้ครับ ตกลงตามนั้น]