หยุดหัวใจที่นายขี้ตื้อ

7.7

วันที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 10.52 น.

  3 บท
  3 วิจารณ์
  5,361 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 12 มีนาคม พ.ศ. 2560 11.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) เปิดเทอมที่โรงเรียนเเห่งใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                 เช้าวันนี้เป็นเช้าวันจันทร์เป้นวันเเรกของการเปิดเทอมโรงเรียนเเห่งใหม่

วันนี้เป็นวันที่ฉันตื่นเช้าที่สุด เพราะวันนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นที่สุดที่จะได้ไปพบเพื่อนใหม่ๆ

ฉันตื่นตั้งเเต่ตี5ครึ่ง ตื่นเสร้จ ก็ล้างหน้า เเปรงฟัน อาบน้ำ เเต่งตัวเรียบร้อยก้อประมาณ6โมง15

ฉันกับน้องก็จะงมากินอาหารเช้าพร้อมหน้าพร้อมตาฉัน

ส่วนพ่อเเม่ของฉัน ก็ตื่นตั้งเเต่ตี5เพราะเเม่ต้องทำความสะอาดบ้านเเละทำอาหารเช้าให้พวกหนู2คน

พี่น้องกินอีกกก

พอกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันเสร้จ ทุกคนก็จะเเย่งกันขึ้นรถ 

ตามประสาพี่กับน้องก็จะเเย่งกันนั่งข้างหน้าา 

เเต่สุดท้ายก็ต้องให้เเม่นั่งกับพ่ออยู่ดี ส่วนฉันกับน้องก็ต้องไปนั่งข้างหลัง

พอมาถึงหน้าโรงเรียนฉันกับน้องก็ไหว้พ่อกับเเม่ก่อนลงจากรถ เเละนัดกันว่าหลังเลิกเรียนจะรอตรงไหน

พอนัดกันเสร้จเรียบร้อยฉันกับน้องก็ลงจากรถ เดินไปที่ทางเข้าโรงเรียนที่มีครูเวรยืนอยู่

ฉันกับน้องก็ไหว้ครูเวร เเล้วก็ฉันก็ต้องเดินไปส่งน้องที่ห้องก่อน

พอส่งน้องเสร้จ ฉันก็เดินลงบรรไดเพื่อไปที่ห้องของตัวเอง

ฉันอยู่ม.1/1   พ่อกับเเม่บอกว่าเกรดเฉลี่ยของฉันดีก็เลยได้อยู่ห้องคิง

เมื่อฉันเดินเข้าห้อง

ฉันก็เดินชนกับเด็กผู้ชายคนนึง เตี้ย ตัวก็ดำ จากที่สังเกตุเเล้วน่าจะเป็นนักบอล

เพราะใส่ชุดบอลขอลโรงเรียนอยู่  พอเดินฉันก็รีบกล่าวคำว่า ขอโทษนะ เธอเป็นอะไรรึป่าว? 

ด.ช.คนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันพร้อมกับพูดว่า เราไม่เป็นไรหรอก เธอเป็นเดกใหม่เหรอ?

ฉันก็ตอบไปว่า ใช่ เอ่อ..ขอเเนะนำตัวล้ะกัน  ฉันชื่อ ด.ญ. พิพรรธณ์ชา วรรณมณี

ชื่อเล่นชื่อ น้ำชา เรียกสั้นๆว่าชาก็ได้นะ

เด็กผู้ชายคนนั้นจ้องหน้าฉัน จนฉันเขินเเบบพูดไม่ออก

เด็กผู้ชายคนนั้นกระพริบตาพร้อมหันหน้าไปมองทางอื่น

พอสักพักเขาก็พูดขึ้นว่า  เราชื่อ ด.ช.อนิวัฒน์ ศักดาพงษ์

ชื่อเล่นเราชือ มาวิน เรียกสั้นๆว่าวิน นะ เราอยู่ห้อง2 น้ะ

ฉันก็พูดว่า ยินดีที่ได้รู้นะ 

เขาก็รีบพูดว่า เช่นกัน เเล้วเขาก็วิ่งลงไปในสนามเพื่อไปหาเพื่อนๆของเขาต่อ

พอเขาเดินไปถึงเพื่อนของเขาชื่อว่า เเดง

เเดงก็ได้เเซวว่า ว้ะ ๆเด็กใหม่ปีนี้น่ารักจังเลยว่ะ เเกคิดอะไรกับเขารึป่าว มาวิน

มาวิน ก็รีบตอบไปเลยว่าา  ไม่ได้คิดอะไรสักอย่าง เเค่อยากรู้จักเฉยๆ

ต่อไปเพลงก็ขึ้น เเล้วทุกคนก็ขึ้นห้องไปเรียน

เเล้วพอเลิกเรียน ฉันก็เจอนายคนนี้อีกเเล้ว เขาชื่อว่าอะไรน้าา

อ่อ.....ชื่อวินนี้น้าา 

ตอนเย็นวันนี้ฉันกับน้องก็เห้นวินซ้อมบอลกับเพื่อนๆอยู่

ปกติฉันไม่ค่อยชอบดูบอลนะ เเต่ทำไมเวลาฉันเห็นวินซ้อม

ฉันถึงอยากอยู่ไม่อยากมองตรงอื่นเลย นอกจากสนามที่วินซ้อมบอลอยู่

เเต่พอประมาณ4โมงกว่า พ่อกับเเม่ก็ขับรถมาถึงหน้าโรงเรียน

ฉันกับน้องก็เลยต้องกลับบ้านน

 

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้าาาา จุบุๆ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา