ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์
7.4
เขียนโดย สึนามิยะ
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.33 น.
23 บท
0 วิจารณ์
26.28K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559 16.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
ตัวละคร
กอร์น พรีคส์
สวัดดีครับผมเป็นเด็กชายคนหนึ่งที่อยากจะออกตามหาพ่อและในที่สุดผมก็ตามหาพ่อจนเจอผมเคยคิดอยู่เสมอว่าถ้าสักวันหนึ่งผมมีลูกขึ้นมาแล้วลูกของผมจะเป็นลูกชายหรือลูกสาวน้าาาา แล้วจะมีหน้าตายังไงแล้วนิสัยจะเหมือนผมรึป่าวผมสงสัยจังเลยยย
กอร์น"ถ้าเธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉัน...พ่อจะป้กป้องลูกเอง"
กอร์น"ถ้าเธอเป็นลูกสาวของฉัน ฉัน...พ่อจะป้กป้องลูกเอง"
คิรัวร์ โชลดิกล์
บอกตามตรงเลยนะตั้งแต่ฉันเกิดมาฉันก็คิดว่าฉันไม่ควรที่จะมีชีวิตเหมื่อนกับใครหรอกแต่พอฉันได้เจอกับกอร์น อะไรอะไรมันก็เปลี่ยน แต่ที่แน่ๆฉันไม่เชื่อเรื่องลูกสาวในอนาคตบ้าบอคอแตกนี้หรอกนะเพราะฉะนั้น
คิรัวร์"เธอก็พิสูจห์สิ ว่าเธอเป็นลูกสาวของฉันจริงและมีสายเลือดของฉันอยู่ในตัว"
คิรัวร์"เธอก็พิสูจห์สิ ว่าเธอเป็นลูกสาวของฉันจริงและมีสายเลือดของฉันอยู่ในตัว"
คิริน โชลดิกส์
หนูนะก็ไม่ชอบเหมื่อนกับพ่อนั้นแหละที่ต้องมีสายเลือดนักฆ่าอยู่ในตัวแต่หนูดีใจนะที่มีสายเลือดของพ่ออยู่ในตัวของหนู ตอนเด็กพ่อค่อยปกป้องหนูจากพวกคุณตา(พ่อของคิรัวร์)คุณย่า(แม่ของคิรัวร์)และคนอื่นๆในบ้านตระกูลโชลดิกส์มาตลอดเพราะอะไรนะหรอก็เพราะว่าหนูเป็นหลานคนแรกในตระกูลไงละแต่พ่อไม่ยอมเพราะพ่อไม่อยากให้หนูทรมานและโดนฝึกเหมื่อนพ่อตอนเด็กๆเพราะฉะนั้นแล้วตอนที่พ่อพูดออกมาและทำเหมือนฉันไม่ใช่คนในสายเลือดฉันเลยเผยความในใจออกไปว่า
คิริน"คิดว่าหนูดีใจนักหรอที่มีสายเลือดฆ่าคนอยูในตัว!!!!"
คิริน"คิดว่าหนูดีใจนักหรอที่มีสายเลือดฆ่าคนอยูในตัว!!!!"
คุราปิก้า คุรุโตะ(นามสกุลใช่ป่าวนะไม่แน่ใจ)
ฉันก็เป็นแค่คนๆหนึ่งที่คิดจะแก้แค้นให้เผ่าของตัวเอง และฉันก็ได้เจอกันกอร์นพวกนั้นนำรอยยิ้มมาให้ฉันจนถึงตอนนี้ฉันก็ยังดีใจที่ฉันมีเพื่อนที่แสนดีขนาดนี้แต่ไม่ว่ายังไงความแค้นในใจนี้ก็ยังไม่หายไปไหนเพราะฉะนั้นแล้ว
คุราปีก้า"ถ้าฉันรู้ว่าเธอเอาชุดเผ่าของฉันมาใส่เล่นละก็ ฉันจะฆ่าเธอ!!!!"
คุราปีก้า"ถ้าฉันรู้ว่าเธอเอาชุดเผ่าของฉันมาใส่เล่นละก็ ฉันจะฆ่าเธอ!!!!"
จิน พรีคส์
จิน"พ่อจำได้ว่าพ่อมีลูกคนเดียวนะ"
บิสเก็ต คลูเกอร์
สำผัสนี้มันอะไรกันนะ
บิส"นี้ พวกเธอทั้งสี่คนมาจากไหนกันงั้นหรอ"
บิส"นี้ พวกเธอทั้งสี่คนมาจากไหนกันงั้นหรอ"
มอญ พรีคส์ (เวลาอ่านออกเสียงมอด)
หนูนะ...มาจากอนาคตในอีก22ปีข้างหน้า ชึ่งตอนนั้นคุณพ่อก็อายุ34ปีแล้ว ส่วนคุณแม่นะหรอ... ตายไปตั้งแต่หนูคลอดออกมาแล้วละคะ หนูนะต่อสู้ก็ไม่ได้เรื่อง ทำอะไรก็ไม่เป็นชักอย่างค่อยแต่ให้เพื่อนช่วยตลอดเพราะฉะนั้นสิ่งเดียวที่หนูทำได้คือการไม่ทอดทิ้งเพื่อนยังไงละ แถมเดียวนี้ก็ยังมีคนค่อยตามล่าหนูอีกต่างหาก!!!!
มอญ"หนูสมควรที่จะเกิดมาเป็นลูกสาวพ่อแล้วหรอคะ"
มอญ"หนูสมควรที่จะเกิดมาเป็นลูกสาวพ่อแล้วหรอคะ"
มิโตะ
ลูกสาวของกอร์นงั้นหรอสีผมและสีตาเหมือนกันเลย
มิโตะ"แล้วหลานชื่ออะไรงั้นหรอจะ จะเรียกน้าว่าน้าก็ได้นะ"
มิโตะ"แล้วหลานชื่ออะไรงั้นหรอจะ จะเรียกน้าว่าน้าก็ได้นะ"
เมลีก้า
หนูนะหรอคะฮ่าๆๆๆโกหกใครไม่เป็นหรอกคะทุกสิ่งที่พูดมาเป็นความจริงหมดและอีกอย่างนะคะหนูนะก็อยากเป็นหมอเหมื่อนพ่อคะเพราะฉะนั้นแล้ว
เมลีก้า"จริงสิคะ ก็พ่อเคยบอกหนูบ่อยๆว่าอย่าโกหกผู้อื่นคือขั้นแรกของการทำให้คนอื่นเชื่อใจเรา"
เมลีก้า"จริงสิคะ ก็พ่อเคยบอกหนูบ่อยๆว่าอย่าโกหกผู้อื่นคือขั้นแรกของการทำให้คนอื่นเชื่อใจเรา"
เรปีก้า คุรุโตะ
หนูรู้ว่าแต่เดิมเผ่าคูล เป็นเผ่าบรรพบุรุษของเราและหนูก็รู้ว่าใครฆ่าล้างเผ่าของเราใช่แล้วละหนูไม่ผิดหรอกที่จะใส่ชุดเผ่าของตัวเองและอีกอย่างนะคะ
เรปีก้า"ถ้าคุณพ่อฆ่าหนู แล้วคุณพ่อจะเสียใจในอีกอนาคต22ปีข้างหน้าคะ"
เรปีก้า"ถ้าคุณพ่อฆ่าหนู แล้วคุณพ่อจะเสียใจในอีกอนาคต22ปีข้างหน้าคะ"
เลโอลีโอ
เฮ้ๆๆฉันนะตอนนี้ได้เป็นหมอแล้วนะและฉันก็วางแผนในอนาคตแล้วด้วยแล้วถ้าเกิดว่าฉันมีลูกละก็ฉันนะจะสอนเรื่องความรู้เกี่ยวกับหมอและยาให้หมดเลยแต่ก่อนอื่นฉันต้องมีแฟนสินะฉันถึงจะมีลูกได้ฮ่าๆๆๆเพราะฉะนั้น
เลโอลีโอ"เธอไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม แม่สาวน้อย"
เลโอลีโอ"เธอไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม แม่สาวน้อย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ