ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์

เลโอลีโอ"อย่างงี้นี่เอง แต่ก็ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าเธอมาจากอนาคต แถมยังเป็นลูกสาวฉันอีกด้วย"

เมลีก้า"ใช่แล้วคะ อีกอย่างนะคะหนูก็อยากจะเป็นคุณหมอเหมือนกับพ่อด้วย"

เลโอลีโอ"ถ้าอย่างงั้นพ่อจะสอนทุกอย่างที่พ่อรู้ให้เธอเอง"

เมลีก้า"พ่อนี่ไม่ต่างจากอนาคตเลยนะคะ"

เลโอลีโอ"เพราะฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงไงละไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปเนินนานเท่าไร"พูดพร้อมทำหน้าเข้ม

เมลีก้า("นี่ฉันคิดไปเองหรือว่าฉันรู้สึกอยากอ้วกขึ้นมาจริงๆ")

เลโอลีโอ"แต่ว่าเธอนี่น่าตาไม่เหมือนฉันเลยนะ"

เมลีก้า"หนูหน้าตาไปทางแม่มากกว่าคะ"(เอาละทุกคนคงสงสัยสินะคะว่าทำไมพ่อฉันถึงเชื่อว่าฉันเป็นลูกสาวของคุณพ่อ

                ย้อนกลับไปเมื่อ2ชั้วโมงก่อน

เมลีก้า"หนูคือลูกสาวของคุณพ่อคะ"

(ผู้แต่ง"เฮ้ยยย เดี่ยวๆๆๆ เธอพูดออกไปแบบนี้เลยหรอ")

(เมลีก้า"ทีพวก มอญ คิริน เรปีก้า เธอยังแต่งให้พูดออกไปแบบนี้เลยนิ")

(ผู้แต่ง"อะจะ ขอโทษ")

เลโอลีโอ" โอเคฉันเชื่อ"

(ผู้แต่ง"เดี่ยวๆๆๆ  ยอมรับง่ายๆแบบนี้เลยหรอ")

(เลโอลีโอ"ก็เธอแต่งบทให้ฉันพูดแบบนี้เองนิ")

(ผู้แต่ง"อะมันก็จริง")

เมลีก้า"จริงหรอคะ พ่อเชื่อหนูจริงๆใช่ไมคะ"

เลโอลีโอ"ใช่ฉันเชื่อเธอ"

ย้อนกลับมาปัจจุบัน

เมลีก้า"(เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละคะทุกคน)"

เลโอลีโอ"ว่าแต่เจ้าหนูที่เธอพูดมาไม่ได้โกหกกันใช่ไม"

เมลีก้า"(พึ่งมาสงสัยเอาตอนนี้เนี่ยนะ(-_-))ถ้างั้นก็มองตาหนูสิคะ พ่อจะได้รู้ว่าหนูไม่ได้โกหกและหนูมาจากอนาคตจริงๆ"

เลโอลีโอ"โอเคฉันเชื่อแล้ว"

เมลีก้า"เย้"

เลโอลีโอ"ถ้างั้นอีกหนึ่งอาทิตย์เราไปแนะนำให้เพื่อนของพ่อรู้จักดีกว่า"

เมลีก้า"หมายถึงพวก คุณกอร์น คิรัวร์และคุณคุราปีก้างั้นหรอคะ"

เลโอลีโอ"อะ นี่รู้จักได้ไงเนี่ย"

เมลีก้า"หนูบอกแล้วไงว่าหนูมาจากอนาคต"

เลโอลีโอ"จริงด้วยสินะ ลืมไปเลยฮ่าๆๆๆ"

เมลีก้า"พ่อเนี่ยเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะคะฮ่าๆๆๆ