พ่ายรักซาตานเถื่อน

ร่างสมส่วนที่อยู่ในชุดกระโปรงสีพีชและเสื้อแขนกุดสีขาว กำลังง่วนอยู่กับการทำขนมสูตรใหม่ที่เจ้าของร้านคิดค้นขึ้นเอง

ติ๊ด ติ๊ด เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะดังขึ้น หญิงสาวผละออกจากการทำเบเกอรี่เดินไปรับโทรศัพท์

“ว่าไงจ๊ะ” เอ่ยเสียงหวานทักทายปลายสาย

“ไอรีน คิดถึงแกที่สุดเลย”

“แหม..คิดถึงแต่ก็ไม่กลับมาสักทีนะ” เอ่ยเย้าแหย่เพื่อน

“จะกลับแล้ว พรุ่งนี้แกมารับฉันที่สนามบินได้ไหม” ปลายสายเอ่ยถาม

“อืม ได้สิ เดี๋ยวฉันไปรับ แล้วเจอกันจ้ะ บาย” หลังจากวางสายร่างบางก็หันไปสนใจสูตรขนมต่อ

ฉันชื่อไอรีน ดำรงกุล อายุก็ 24 ปีละ ฉันชอบกาแฟและทำขนมมาก เป็นชีวิตจิตใจเลยล่ะ ฉันเป็นลูกคนเดียว แม่ของฉันเปิดร้านอาหารที่เชียงใหม่ ส่วนพ่อ...ก็ไม่รู้เหมือนกันเกิดมาจำความได้ก็ไม่เคยเห็นหน้าแล้ว จะมีก็แต่แหวนวงนึงที่พ่อให้แม่ไว้แต่แม่ก็ไม่เคยบอกอะไรเกี่ยวกับตัวพ่อเลย

ติ้ง เสียงเตาอบดังขึ้น กลิ่นของขนมที่พึ่งจะอบเสร็จใหม่ๆ หอมเย้ายวนทำให้น้ำลายสอ

“ไอรีน ขอพี่ชิมหน่อยสิ” มะลิเอ่ยขอชิมขนม

“เอาเลยค่ะพี่มะลิ สูตรใหม่ต้องการหนูทดลองพอดีเลย” ไอรีนพูดติดตลก

“อืม อร่อยมาก” มะลิเอ่ยชมหลังจากกัดขนมเข้าปากไปคำแรก

“ขอบคุณนะคะพี่มะลิ” หญิงเอ่ยปากขอบคุณ พี่มะลิเป็นผู้ช่วยเธอตั้งแต่เปิดร้านใหม่ๆ ช่วยให้คำแนะนำกับเธอเสมอ

“พี่มะลิคะ พรุ่งนี้ไอรีนไม่เข้าร้านนะคะ พอดียัยน้ำหวานกลับจากอเมริกา ไอรีนต้องไปรับที่สนามบิน แล้วก็จะไปฉลองต้อนรับยัยน้ำหวานกับเพื่อนๆหน่อยน่ะค่ะ ยังไงฝากพี่มะลิดูร้านแทนไอรีนหน่อยนะคะ” หญิงเอ่ยร้องขอผู้เปรียบเสมือนพี่สาวเธอ

“ได้จ้ะ” มะลิเอ่ยรับคำขอ

คอนโดหรูสหรัฐอเมริกา ภายในห้องที่ร้อนระอุไปด้วยไฟแห่งราคะ ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามกำลังเร่งเอวสอบจ้วงแทงอย่างกระหน่ำ

“อ๊ะ อ๊ะ คริสเตียนขา เร็วอีกค่ะ” เอมี่นางแบบสาวเอ่ยปากบอกเมื่อจวนจะถึงสวรรค์อยู่รำไร ฝ่ายชายไม่รีรอจับเอวบางไว้แล้วกระหน่ำแทงอีกสิบครั้งก็ปลดปล่อยสายธารขาวขุ่นเข้าสู่เกราะป้องกัน ก่อนถอนแก่นกายออก

“เอมี่ขอค้างกับคุณที่นี่ได้ไหมคะ” นางแบบสาวเอ่ยขอพลางใช้มือลูบไล้ไปยังแผงอกแกร่ง

“เช็คของคุณวางอยู่บนโต๊ะ หวังว่าหลังจากผมออกมาจากห้องน้ำจะไม่เจอคุณนะ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างไม่สนใจหญิงสาว ก่อนจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทิ้งให้นางแบบสาวแสดงสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมาก 

“สักวันคุณจะต้องเป็นของเอมี่ค่ะ” หญิงสาวเอ่ยก่อนจะรีบหยิบชุดที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาใส่ ก่อนจะเดินออกจากห้องไปโดยที่ลืมหยิบเช็คไปด้วย

คริสเตียน อาร์มานโด้ ประทานบริษัท อาร์มานโด้ กรุ๊ป นัดธุรกิจอสังริมทรัพย์เขาประสพความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ธุรกิจทั้งถูกกฎหมายและด้านมืดที่เขาทำก็ต้องมาศัตรูเป็นธรรมดา ชายหนุ่มเดินเข้าไปภายได้ฝักบัวเอื้อมมือไปเปิดน้ำอุ่นเพื่อผ่อนคลาย รอยแผลเป็นตามหลังบ่งบอกว่าเขาผ่านการต่อสู้มามากมาย กล้ามเนื้อเป็นมัดเนื่องจากออกกำลังกายเป็นประจำ ร่างสูงเดินออกจากห้องด้วยผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ เขาแต่งกายด้วยเสื้อโปโลกับกางเกงห้าส่วนเวลาไม่ได้ออกไปไหน ก่อนจะเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น

“เรื่องเดินทางไปไทยเป็นยังไงบ้าง” คริสเตียนเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท

“เรียบร้อยแล้วครับ เดินทางพรุ่งนี้เช้า” ปีเตอร์คนสนิทของคริสเตียนรายงายเจ้านายหนุ่ม

“อืม นายไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”

“ครับ” ปีเตอร์ตอบรับก่อนจะเดินออกจากห้องเจ้ายายไปยังห้องพักของตนเอง