The World Wars 3 วิกฤตเปลี่ยนโลก

†

หนูทดลอง 1

     ณ ศูนย์ทดลองลับ 

     สหรัฐอเมริกา

     ครืด...ครืด... 

     ท่ามกลางความมืดมิด ฉันรู้สึกข้อมืดและข้อเท้าของฉันถูกมัดให้นอนอยู่ในกล่องอะไรสักอย่างที่ค่อยข้างแข็งแรง และเย็น ไม่มีแสงลอดผ่านมาถึง มันชวนให้รู้สึกอึดอัด แต่แปลกที่ฉันยังสามารถหายใจได้อย่างปกติ ซึ่งตอนนี้กล่องแข็งๆ มันกำลังถูกลากไปสถานที่หนึ่ง... 

     ฉันพยายามตะโกนสุดแรง แต่เสียงของฉันก็กลับสะท้อนเข้าหาฉันเสียเอง และดูเหมือนคนภายนอกจะไม่ได้ยินเช่นกัน ฉันล้มเลิกที่จะส่งเสียงขอความช่วยเหลือจากคนภายนอก พยายามดิ้นสุดแรงแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้น  

     ฉันลองนึกย้อนไปก่อนที่จะถูกจับเข้ามาในกล่องปริศนากล่องนี้ ก็คิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อวานคุณพ่อของฉันชวนให้ไปยังสถานที่ทดลองลับอะไรสักอย่าง ซึ่งฉันก็ตอบตกลง พอเช้าวันรุ่งขึ้นฉันก็เตรียมตัวอาบนำ้ ใส่เสื้อผ้า กินข้าวเช้าเหมือนวันปกติ แต่แปลกที่คุณพ่อของฉันมีอาการท่าทีแปลกๆ ดูกังวล และระแวงอยู่ตอนเวลา ทั้งแต่ตอนอยู่บ้าน จนตอนขับรถ ซึ่งฉันก็ไม่ได้พูดอะไร 

     เอ๊ะ?... 

     หรือว่ามันจะเกี่ยวข้องกันกับที่ฉันถูกจับให้อยู่ในกล่องแปลกๆ กล่องนี้ และคุณพ่อจะทำแบบนี้ทำไม และตอนนี้คุณพ่ออยู่ไหนกันล่ะ นี่ฉันกับคุณพ่อถูกลักพาตัวกันอยู่รึเปล่า? 

     ฉันพยายามนึกย้อนในตอนที่ฉันกับคุณพ่อกำลังขับรถกันอยู่ แต่เหตุการณ์ต่อจากนั้นก็กับเลือนลางเสียเหลือเกิน เหมือนกันถูกลบไปเสียอย่างนั้น แต่ทำไมถึงถูกลบไปล่ะ มันเกิดะไรขึ้นต่อจากนั้นกันนะ... 

     เมื่อฉันพยายามคิดมากเท่าไหร่ ความสงสัยต่างๆ ก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น ฉันจึงหยุดคิดความคำตอบ แล้วกลับมาหาทางพยายามที่จะออกจากกล่องปริศนานี้อีกครั้งหนึ่ง แต่ก็พบแต่ความล้มเหลว

     เวลาผ่านไปยาวนานขนาดไหนแล้วก็ไม่รู้ มันอาจจะผ่านเป็นวันแล้วก็ได้ที่ฉันติดอยู่ในกล่องบ้าๆ นี่ ฉันไม่สามารถที่จะทำอะไรได้นอกจากนอนอยู่แบบนี้ และไม่รู้ว่าจะอีกนานแค่ไหน เสียงกล่องยังคงอยู่ลากอยู่อย่างต่อเนื่อง จนฉันเกิดความขึ้นหนึ่งขึ้นมาในหัว ถ้าคนธรรมดาปกติคงจะหมดแรงไปแล้วถ้าเกิดต้องลากกล่องที่ดูจะมีความแข็งมากขนาดนี้แล้วยาวนานขนาดนี้ แบบนี้กล่องใบนี้ก็คงจะต้องถูกลากโดยเครื่องลากกระเป๋าเหมือนในสนามบิน หรือว่าตอนนี้กล่องที่ฉันติดนี้กำลังเดินทางผ่านทางจุดลากกระเป๋าในสนามบิน?

     แต่มันจะนานขนาดนี้เลยงั้นเหรอ เพราะจากที่ฉันลองคาดเดาตลอดระยะเวลาที่ฉันติดอยู่ในนี้ก็น่าจะประมาณ 4 ชั่วโมงน่าจะได้ ซึ่งถ้าฉันถูกลากอยู่ที่จุดลากกระเป๋าจริงมันก็คงจะไม่นานเป็นชั่วโมงขนาดนี้แน่

     ตุบ!

     จู่ๆ กล่องก็ถูกกระแทกไปจนกับกำแพงอย่างแรง จนร่างกายของฉันก็ได้รับแรงกระแทกไปด้วยเช่นกัน ก่อนที่กล่องจะถูกยกให้ตั้งขึ้น จากนั้นกล่องก็ค่อยๆ เปิดออกขึ้นมาอย่างช้าๆ แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง และต้องผงะเมื่อพบว่าฉันอยู่ในสถานที่หนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ที่ต้องตกใจยิ่งกว่านั้นคือรอบๆ ตัวของฉันมีคนที่ฉันไม่รู้จักติดอยู่ในกล่องที่ถูกยกตั้งขึ้นเช่นเดียวกับฉันอยู่เต็มไปหมด ซึ่งผู้คนเหล่านั้นก็ดูเหมือนจะมีความรู้สึกเหมือนฉันเช่นกัน 

     ฉันเห็นเด็กผู้หญิงที่อายุประมาณ 13 ปี ร้องไห้ไม่หยุดอย่างตื่นกลัว พยายามดิ้นหวังจะเอาเหล็กอยู่ข้อมือและข้อเท้าของเธอออก เช่นเดียวกับคนอื่นๆ 

     ฉันหันมาสำรวจตัวเอง ก็พบว่าฉันสิ่งที่มัดข้อมือ ข้อเท้าฉันไว้คือเหล็กที่มีขนาดใหญ่และหนาแน่นเช่นเดียวกับคนอื่นๆ ไม่มีผิด 

     นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น...!

     ฉันคิดขึ้นในใจ ก่อนที่เสียงของผู้คนต่างค่อยๆ ดังขึ้นเสียงดังแสบแก้วหู หวังจะมีคนมาช่วยสักพักใหญ่ๆ ก่อนที่เสียงของผู้คนจะค่อยๆ เงียบเมื่อรู้ว่าร้องตะโกนไปเท่าไหร่ก็ไม่สามารถที่จะช่วยอะไรไปได้

     แอ๊ด...

     เมื่อทุกอย่างเงียบลง ไม่นานเสียงประตูบานหนึ่งถูกเปิดขึ้นมาอย่างช้าๆ ทุกคนในห้องหันไปมองทางต้นเสียง ก่อนที่เสียงของผู้คนจะเริ่มดังขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

     "เฮ้อ พวกแกจะทำอะไรน่ะ!!"

     "นี่มันเกิดอะไรขึ้น!?"

     ฉันหันไปมองตามผู้คนก็พบว่ามีกลุ่มคนในชุดสีขาวประหลาดเดินเข้ามา จนบันทึกอะไรสักอย่างที่ถืออยู่ในมืด ก่อนที่จะกดปุ่มอะไรสักอย่างที่ติดอยู่ข้างๆ กล่อง ก่อนที่กล่องจะถูกดูดลงไปข้างใต้พื้นห้องทีละคน จนมาถึงฉัน และร่างของฉันก็ค่อยๆ จมลง...