Demon's Boy รักร้ายนายเย็นชา

    "โยเกิร์ต วันนี้เป็นยังไงบ้าง โรงเรียนใหม่ของเธอน่ะ"

    "ดีมากๆเลยค่ะพี่ โยเกิร์ตชอบที่นี่มากเลย"

    "อ๋อ...ก็ดีแล้วล่ะ แต่พยายามอย่าให้ใครรู้ความลับของพวกเรานะ"

    "เรื่องแวมไพร์ใช่มั้ยคะ"

    "ถ้าคิดอย่างนั้นก็คิดถูกแล้วล่ะจ้ะ"

    เอาล่ะ...ได้ยินกันหมดแล้วใช่มั้ย งั้นฉันขอเฉลยเลยก็แล้วกันนะ! ฉันชื่อโยเกิร์ต พึ่งย้ายโรงเรียน อยู่ชั้น ม.6 อายุ 17 เกือบ 18 และความลับที่พี่สาวแท้ๆฉันพูดถึงก็คือ

    'แวมไพร์' ไงล่ะ

    ฉันและพี่น้ำหวานเป็นแวมไพร์ชนิดที่ว่าไม่ค่อยชอบดูดเลือดมนุษย์หรอก ส่วนใหญ่จะกินแต่อาหารมนุษย์ ถึงแม้มันจะไม่อร่อย แต่ฉันก็ต้องกินล่ะนะ ค่อยไปอ้วกทีหลัง -_-** พ่อแม่ของฉันเสียไปตั้งแต่ฉันอายุได้สองขวบครึ่ง ตอนนั้นพี่น้ำหวานอายุสี่ขวบ ถึงแม้ว่าตอนนั้นเราจะเด็กกันมาก

แต่พี่น้ำหวานเป็นคนที่เก่ง เอาตัวรอดได้ เธอเลี้ยงฉันและตัวเองจนโตมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่ากู้ดมากแล้วล่ะ ซึ้งในความพยายามของพี่ ซิกๆ T^T (แมวขี้แงพิมพ์)

    จริงๆแล้วพ่อแม่ฉันก็เป็นแวมไพร์นะ พวกท่านเก็บความลับนี้ได้มาตลอดชีวิตเลย แต่พอพวกท่านเสียไปแล้ว ความกดดันก็เลยตกมาเป็นของพี่น้ำหวานและฉันยังไงล่ะ โฮๆๆ TOT (กรี๊ดดดดด แมวขี้แงพิมพ์อีกแล้ว จุ้นจานจริง! #พาลใส่แมว)

    "พี่นำ้หวานคะ ที่มหาลัยพี่น้ำหวานอ่ะมีคนรู้หรือยังว่าพี่เป็นแวมไพร์"

    "(^_^ ) ( ^_^)" พี่น้ำหวานยิ้มแย้มพร้อมส่ายหน้า

    "โหย...พี่น้ำหวานนี่เก็บความลับเก่งจังเลยนะคะ แต่ว่า...ถ้ามีคนรู้เรื่องของเราขึ้นมาล่ะ"

    "ตัวใครตัวมันล่ะ"

    "จะ...จริงหรอคะ =[]="

    "ถ้ามีคนรู้ขึ้นมาจริงๆ เรื่องนี้คงไม่ได้รู้แค่คนสองคนแน่ คนที่รู้เรื่องนี้ก็อาจจะเอาไปประกาศก็ได้

เพราะประเทศเราห้ามแวมไพร์มาอาศัยอยู่ แต่เราโชคดีมากนะรู้มั้ย ทำตัวเหมือนมนุษย์ไม่มีพิรุทเลย...เอ๊ะ! นั่นใครน่ะ!!! =[]="

    พี่น้ำหวานลุกขึ้นชี้ไปทางหน้าต่างที่ม่านไม่ได้ปิดไว้ ฉันหันไปดูก็เห็นแวบๆว่าเป็น

    ...ผู้ชายแฮะ

    แต่หมอนั่นไวชะมัด ฉันยังไม่ได้เห็นค่าหน้าตาเลยนะยะว่าหล่อมั้ย (แมวชอบกิน ผช. พิมพ์)

แต่ก็ไปซะแล้วอ่ะ T^T

    "ฉันเห็นไอ้หมอนั่นแอบดูเรามาสักพักแล้ว" พี่น้ำหวานโพล่งขึ้น

    "ระ...หรอคะ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

    "จะไม่เป็นได้ยังไงโยเกิร์ต!!!"

    ว้ากกก =[]= ตกใจหมดเลย จู่ๆพี่น้ำหวานก็เอามือตีโต๊ะเสียงดังแล้วลุกขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยอ่ะ

    "ถ้าหมอนั่นได้ยินที่เราพูดกันมาทั้งหมด แน่ไม่แน่หมอนั่นอาจจะรู้เรื่องเราแล้วเอาไปประกาศก็ได้

นี่เหรอไม่เป็นไร!" พี่น้ำหวานพูดเสียงสั่นๆ ดูเหมือนว่า...พี่น้ำหวานคงจะเสียใจที่มีคนรู้ความลับสินะ

    ทำยังไงดี...ให้ตายเถอะ!