My Twin ถามหัวใจบอกคำใบ้ว่า i love you

    "จันทร์ฐิตา เธอได้คะแนนสอบน้อยมากเลยนะ อ่านหนังสือบ้างมั้ยเนี่ย!"

    ฉันก้มหน้าเงียบพร้อมกับหยิบใบคะแนนสอบจากครูมาดูอย่างผิดหวัง

    "คะแนนเต็มห้าสิบได้แค่สิบหก เหนื่อยใจจริงๆ"

    ฉันเดินมานั่งที่ตัวเองอย่างหงอยๆ เพื่อนๆที่นั่งใกล้ฉันต่างหัวเราะเยาะกัน บางคนก็หัวเราะ

สะใจบ้าง บางคนก็เห็นใจ บางคนก็นินทา...

    อยากเกิดมาเป็นคนที่เก่งและดีกว่านี้จัง

    "จันทร์ฐิกา สอบปลายภาคปีนี้ ถ้าการเรียนและคะแนนสอบของเธอยังไม่ดีขึ้น ครูจะให้เธอไป

ห้องฝ่ายปกครอง"

    "=_=" ฉันทำหน้าเหนื่อยใจปนเอือม

    เฮ้อ! นี่ฉันต้องไปห้องฝ่ายปกครองอีกกี่ครั้งกัน ฉันว่าฉันไปบ่อยเกินแล้วอ่ะ เรื่องคะแนนสอบทุก

ครั้งเลย นี่ถ้าคะแนนไม่ดีนี่ก็ต้องถูกทำโทษที่ห้องฝ่ายปกครองเนี่ยนะ! ทีคนอื่นๆคะแนน

น้อยกว่าฉันยังไม่เห็นต้องไปเลย TOT

    "แต่ครูคะ เพื่อนๆคนอื่นที่เค้าคะแนนน้อยๆน่ะทำไมยังไม่เห็นต้องไปขึ้นห้องฝ่ายปกครองเลย"

    ยัยจูนนี่เพื่อนรักของฉันยกมือขึ้นพร้อมถามประโยคความในใจฉัน

    แหม...เพื่อนรักกันก็ต้องรู้ใจกันอยู่แล้วน่า! >_<

    "ก็คนอื่นๆ ที่คะแนนไม่ดี อย่างน้อยเค้าก็ส่งงานตลอดๆนะ แต่จันทร์ฐิกานี่...ถ้าเธอส่งทีนี่ครู

ดีใจแทบน้ำตาไหลเลยล่ะ แต่ไม่เคยมีสักครั้ง"

    T\\\T

    ฉันทำหน้าร้องไห้ แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ แค่มันอายอ่ะ มัน...น่าอายมากๆ

    "เหอะ! ก็สมควรแล้วแหละนะที่ยัยโง่นั่นโดนดุ คิกๆๆ~"

    "ไปเรียนแข่งกับหมายังโง่กว่าเลยนะ ฮ่าๆๆ"

    "ก็ไม่ตั้งใจเรียนเองนี่นะ หรือว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนให้ลูกรักเรียน ฮ่าๆๆๆ"

    นี่คือเสียงนินทาทั้งหลายของผู้หญิงในห้องทุกคน (ยกเว้นฉันกับจูนนี่) เล็บของฉันจิกขาตัวเอง

จนเจ็บไปหมดแล้ว ฉันเสียใจจนตัวสั่น แต่เพียงแค่ไม่มีน้ำตา ความเสียใจมันจุกอกที่เพื่อนๆเหมือนจะรังเกียจนินทา จูนนี่เห็นท่าไม่ดีเลยรีบเข้ามาปลอบฉัน

    "ไม่เป็นไรหรอกแก...พวกนั้นมันก็ปากเสีย ตัวเองคะแนนก็ไม่ได้ดีไปกว่าแกเลยนะจันทร์เจ้า

อย่าไปสนใจคำพูดของพวกปากสุวานพวกนี้เลย"

    "ขอบใจนะ...แล้วแกไม่เกลียดฉันหรือไง ฉันมันโง่ เรียนไม่เก่ง ไม่สนงาน ความรับผิดชอบไม่มี"

    "แต่แกมีสิ่งที่คนอื่นไม่มี"

    "ฮะ??"

    "ความจริงใจของแกไง"

    "=_=" ฉันทำหน้างง

    "แกไม่เคยสนว่าคนๆนั้นจะทำอะไรไม่ดีใส่แก ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นยังไง"

    "ยิ่งงงหนักกว่าเดิมอีก"

    "ไม่ว่าคนนั้นจะเกลียดแก หรือไม่ชอบแก แต่แกก็ยังจริงใจกับทุกๆคน ไม่เคยนินทาว่าร้ายใคร

มีน้ำใจ แกเป็นคนดีกับทุกคน ไม่ว่าจะลับหลังหรือต่อหน้า"

    "ฉะ...ฉันเป็นงั้นหรอ"

    "ฉันว่าฉันเป็นคนที่โชคดีมากแล้วล่ะที่ได้เกิดมาเป็นเพื่อนกับเธอ จันทร์เจ้า!"

    พอฉันได้ยินประโยคนี้แล้ว ทำไมความรู้สึกอบอุ่นใจมันถึงเพิ่มขึ้นมากอย่างนี้นะ ไม่เคยมีใคร

พูดอย่างนี้กับฉันเลย นอกจากคนตรงหน้า

    "...ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกันมาตลอดนะจูนนี่!"