You And I เพื่อนรักกันตลอดไป

บทที่ 11 บทสรุปความรัก และชีวิตครอบครัวหลังแต่งงานของโอ๋และหนูแดง The conclusion of the love story, Marriage and family life of Mr.Oh and Mrs.Nudang. (The End)

 

 

                   บทสรุปท้ายเรื่องจึงเป็นการเล่าความย้อนกลับไป 80 ปีที่แล้ว

 

                   ภาพเด็กน้อยสองคนเล่นกัน ดูดาวด้วยกัน ดำนาด้วยกัน ปลูกต้นไม้ที่ตี๋ เอามาฝากด้วยกัน ฝึกทหารด้วยกัน ภาพตี๋ ต่อยทหารที่ กลั่นแกล้งแดง ภาพตอนดูดาวในค่ายทหาร ตัดไปตอนที่หยอกล้อกันในเต็นท์ ตอนที่เดินลาดตะเวน ข้างๆกัน และจนถึง ตอนร้องไห้หนักมากกับการตายของแดง ตัดไปภาพของงานเผาศพแดง ตัดไปภาพที่ตี๋ บวชพระเพื่อแดง ภาพตอนตี๋เจอวิญญาณแดงมาเรียกที่วัด

 

                   จนถึงภาพ30ปีต่อมา ที่เจอกับสถาปนิก แล้วตะลึง ตัดไปช่วงพาไป กินอาหารหรูๆ เข้าฟิตเนสดีๆ ดูหนังกันสองคน ภาพที่ซื้อต้นไม้มาฝาก ภาพที่ไปดูดาวในท้องฟ้าจำลองด้วยกัน ภาพเจอผู้หญิงที่แม่นัดมา แล้ว พงศ์ ทำควงต่อหน้า ภาพของตี๋ ล้มลง ส่งโรงพยาบาล ภาพของพงศ์ มาเยี่ยมบ่อยๆ ป้อนข้าวป้อนน้ำ ภาพที่พงศ์ โดนแม่จับมาขังในห้อง ภาพของตี๋ ที่กำลังจะตาย ขณะพงศ์ กำลังสวมแหวน ภาพสวดอภิธรรม เผาศพตี๋ ภาพตอนได้รับกล่องที่มี อัลบั้มรูปภาพที่ถ่ายกับตี๋

 

                   ภาพตอนพงศ์ ได้ลูกชาย ภาพตอนพงศ์ ดูแลลูกชายอย่างดี ภาพตอนพาลูกไปเที่ยวฝรั่งเศส ภาพตอนไปติดเชื้อจากชายแก่ ภาพตอนรู้ว่ากำลังจะตาย ภาพตอนเผาศพพงศ์ ภาพลูกๆร้องไห้หนักมาก จนถึงภาพที่ครูโอ๋ หรือตี๋ในชาติใหม่ รักกับหนูแดง ภาพเจอกันโดยบังเอิญที่ช่องบรรจุอัฐิของทวดแดง ภาพไปไหว้ทวดตี๋ภาพที่ทักนักศึกษาหนุ่มแต่กลายเป็นหนูแดง ภาพกินข้าวด้วยกัน ภาพไปดูหนังด้วยกัน เรียน Math ด้วยกัน ภาพที่หนูแดงโดนเพื่อนแกล้ง ภาพที่ครูโอ๋ลงโทษให้นั่งคู่กัน ภาพนำต้นกุหลาบแดงมาให้ในวันเกิด ภาพเพื่อนในห้องร้องวี๊ดวิ้ว

 

                   ภาพการสังสรรค์กันในร้านสุกี้ ภาพตอนหอมแก้มกันในร้านสุกี้ภาพตอนติวหนังสือสอบ ภาพตอนสอบ ภาพตอนฟังผลสอบ

 

                   จากนั้นก็ตัดมาที่ปัจจุบันที่โอ๋และหนูแดงกำลังยืนมองที่ช่องบรรจุอัฐิของทวดแดงและทวดตี๋ มีญาติของทวดแดงและทวดตี๋ นำอาหารมาไหว้ อยู่ๆก็มีอีกครอบครัวเข้ามาไหว้ข้างๆ

 

ซึ่งนั่นก็คือครอบครัวของวรพงศ์ วงศ์ทอง นั่นเองตี๋น้อยนายดิศวัตติ์ วงศ์ทองซึ่งตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว อุ้มลูกชายมาด้วย มาพร้อมกับภรรยาของตี๋เอง และมีน้องสาวชื่อรดามากับแฟนหนุ่มอุ้มลูกสาวมาด้วยเช่นกัน หนูแดงเห็นว่ามาไหว้ข้างๆ จึงจัดแจงเคลียร์ให้ว่างพอที่เขาจะเอาอาหารมาวางได้

 

                   จากนั้นตี๋เอาลูกให้ภรรยาอุ้มแล้วเดินมาไหว้พ่อตี๋ รดาก็เดินมาด้วยเช่นกันเอาลูกให้แฟนหนุ่มอุ้ม

 

                   หนูแดงสงสัยจึงถาม           "อ่าว คุณรู้จักทวดตี๋กันด้วยหรอคะ"

 

                   ดิศวัตติ์ว่า "รู้จักสิ เขาเคยรักกันกับคุณพ่อของผมไง นี่ไง วรพงศ์ วงศ์ทอง ข้างๆกันเลยนี่เลย แต่ว่าพ่อผมไม่ได้อยู่กินกับเขาหรอกนะ ไปแต่งงานกับแม่ผม ตอนนี้แม่ผมก็เสียไปแล้ว ผมต้องขอบคุณพ่อตี๋เพราะท่านทิ้งสมบัติส่งผมเรียนจนจบได้นี่แหล่ะ"

 

                   โอ๋เห็นและได้ยินจึงพูดว่า "งั้นก็แสดงว่า 3 ช่องนี้ทั้ง วรพงศ์ วงศ์ทอง ธีรวัฒน์ ผ่องพิพัฒนกุล และ แดง บ้านไร่ ทั้ง 3 คนเคยรักกันงั้นหรอ"

 

                   ดิศวัตติ์ว่า "ใช่แล้วครับ พ่อผมถึงตั้งชื่อผมว่าตี๋ไงครับ"

 

ครูโอ๋และหนูแดงอึ้งไม่เคยสังเกตจริงๆว่า วรพงศ์ วงศ์ทอง ที่อยู่ข้างๆนี้คือใครเพิ่งจะมารู้เอาวันนี้นี่เอง

 

ด้วยความอยากมีสัมพันธ์ที่ดีด้วย หนูแดงจึงขอเบอร์ติดต่อดิศวัตติ์ และรดา ไว้เผื่อในวันข้างหน้ามีอะไรจะได้ ช่วยกันได้

 

                   5 ปีผ่านไปหนูแดงเรียนจบมาแล้ว 1 ปีกำลังแต่งตัวไปรับปริญญาอยู่ในวันนี้ มีครูโอ๋คอยช่วย มีช่างทำผมทำผมให้ และมีช่างภาพที่จ้างมารอถ่ายรูปอยู่ด้วย

 

                   ช่างทำผม "เรียบร้อยแล้วค่ะ สวยมากเลยค่ะ"

 

                   โอ๋มองหนูแดงและยิ้มหวานมาก

 

                   หนูแดงว่า"ยิ้มอะไรคะครู"

 

                   โอ๋ว่า "มองคนสวยบ้างไม่ได้หรือไง"

 

                   หนูแดงว่า"ดีมาก พูดได้ดีมากๆ"

 

                   ทั้งคู่นั่งรถไปงานรับปริญญาในตอนเช้า มีโอ๋เฝ้าดูอยู่ห่างๆ ผ่านจอ Projector พอช่วงบ่ายๆก็มีการถ่ายภาพ ทั้งคู่ถ่ายภาพรวมกันหวานมากๆ

 

                   โอ๋ว่า "ถ่ายรูปหอมแก้มหน่อยนะ"

 

                   หนูแดงว่า"บ้าหรออายเค้า"

 

                   โอ๋ว่า "นิดหน่อยเองน่า"

 

                   หนูแดงว่า "อือๆ เอาสิ" โอ๋ว่า "ช่างภาพเตรียมนะครับ"

 

                   ช่างภาพ "เริ่มเลยครับ หนึ่งสองสาม หนึ่งสองสาม" เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆอีกวันหนึ่ง หลังจากนั้นเมื่อหนูแดงรับปริญญาแล้ว ญาติๆทั้งคู่จึงตกลงที่จะจัดงานแต่งให้เร็วที่สุด

 

                   หนูแดงโทรหาดิศวัตติ์ ว่า "เรียนเชิญคุณดิศวัตติ์และคุณรดามางานสมรสของ หนูแดงด้วยนะคะ วันที่... ที่โรงแรม...ค่ะ"ดิศวัตติ์ว่า "ครับๆ ได้ครับ เดี๋ยวจะบอกรดาให้นะครับ"

 

                   และในงานแต่งงานของครูโอ๋ และหนูแดง ทั้งคู่ได้ต้อนรับแขก สวัสดีแขกทุกคนที่มา ทั้งเพื่อนมหาวิทยาลัย ทั้งดิศวัตติ์และรดา ญาติพี่น้องต่างๆนาๆ จนหมดจึงพากันขึ้นบนเวที ขึ้นไปเล่าถึงการได้มาเจอกันที่ฮวงซุ้ย ทุกคนต่างหัวเราะชอบใจในเรื่องราวชีวิตที่ตลกๆดี พอถึงช่วงสำคัญญาติๆเชียร์ หอมแก้ม ทั้งคู่หอมแก้มกัน จากนั้นก็มาตัดเค้กแบ่งให้คนในงานทาน เสร็จแล้วทั้งคู่เดินตามโต๊ะ ไปถ่ายรูปกับแขก ทุกๆโต๊ะ สุดท้ายด้วยการโยนช่อดอกไม้ทุกคนตื่นเต้นมารอรับช่อดอกไม้ เพราะมันหมายถึงการได้แต่งงานเป็นคู่ต่อไป

 

                   หนูแดงหันหลังพูดว่า "เอาละนะโยนละนะ หนึ่งสอง สาม" ดอกไม้ลอยไปข้างหลัง ทุกคนต่างตั้งใจรับดอกไม้ มันไปตกอยู่กับมือของนิตยาเพื่อนของหนูแดงนั่นเอง

 

                   นิตยาว่า "ฉันได้ดอกไม้หรอนี่" นิตยาตกใจ จากนั้นก็มีชายคนหนึ่งเดินมาโอบไหล่จากด้านหลัง นั่นคือกิตติพงศ์นั่นเอง

 

                   กิตติพงศ์ตะโกนมาบนเวทีว่า "ขอบคุณครูโอ๋มากๆนะครับ ตั้งแต่ครูให้นิตยามาสอน Math ผม ผมก็คบกับนิตยามาตั้งแต่ตอนนั้นเลยหล่ะครับ"

 

                   หันมามองนิตยาย่อตัวลงแล้วพูดว่า "แต่งงานกับผมนะครับนิตยา"

 

                   นิตยาว่า "บ้าหรออายเค้า นี่ไม่ใช่งานเราซะหน่อย"

 

                   ครูโอ๋ว่า "ครูยินดีด้วยนะนิตยา กิตติพงศ์ รักกันนานๆนะครับ ครูจะไปงานแต่งเธอเอง"

 

คนในงานต่างปรบมือให้กับความสุขที่ได้รับในวันนี้ของทั้ง 2 คู่เป็นภาพความทรงจำที่ดีมากๆ

 

                   จนไปถึงตอนที่เข้าห้องหอ

 

                   โอ๋บอกกับหนูแดง ว่า "หนูแดงรู้ไหมหนูคือคนที่เข้าฝันพี่ตลอดเวลา แต่ในภพชาติที่แล้ว หนูแดง เป็นผู้ชาย"

 

                   หนูแดงว่า "จริงหรอคะนี่"

 

                   โอ๋ว่า "ก็จริงน่ะสิตอนนี้เราก็หากันเจอกันอีกครั้งซักทีนะ คนที่พี่รอคอยมานานแสนนาน นานมากเลยนะกว่าเราจะได้มาเกิดเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบได้แบบนี้ พี่ดีใจที่สุดในโลกเลย" พูดพร้อมจูบที่ฝ่ามือขวาของหนูแดง แล้วทั้งคู่ก็ล้มตัวลงนอน มองตาซึ่งกันและกัน อย่างหวานเยิ้ม และโอบกอดกันแน่นๆ บนเตียงนอนห้องหออย่างอบอุ่น

 

                   3ปีต่อมา ทั้งคู่ได้ให้กำเนิดลูกน้อยลูกชายคนแรก หนูแดงให้นมลูกอยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลโอ๋ เลิกงานสอน Math รีบตรงมาที่โรงพยาบาลพอดี

 

                   โอ๋เปิดเข้ามาเห็นลูกเข้ามาทักทายลูกว่า "ไงจ๊ะ ลูกชายของพ่อ น่าเกลียดน่าชังจังเลย"

 

                   หนูแดง ว่า "ทำไมถึงน่าเกลียดน่าชังหล่ะคะครู"

 

                   โอ๋บอกว่า "มันเป็นเคล็ดน่ะหนูแดง เพื่อไม่ให้มีใครพรากหนูน้อยไปยังไงหล่ะจ๊ะ"

 

                   หนูแดง ว่า "อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ น่าเกลียดน่าชังจริงๆค่ะ ลูกชายคนนี้"

 

                   โอ๋ว่าต่อว่า "วันนี้ครูมีอะไรจะมาบอก ครูได้เลื่อนขั้นแล้วนะ ได้เงินเดือนเยอะขึ้นด้วย"

 

                   หนูแดง ว่า "จริงหรอคะ ดีจังค่ะ"

 

                   โอ๋ว่าต่ออีกว่า "วันนี้ครูพาใครมาให้หนูแดง ดูด้วย"

 

                   หนูแดง ว่า "ใครหรือคะ?"

 

มีชายหญิงวัยกลางคน ชาย1คน หญิง2 คน เดินเข้ามายกมือไหว้

 

                   โอ๋แนะนำว่า "อ่าว แนะนำตัวกับคุณหนูแดงหน่อยสิ"

 

                   ชายวัยกลางคนว่า"สวัสดีครับ ผมชื่อทอง มาเป็นคนขับรถให้คุณผู้หญิงครับ"

 

                   หญิงวัยกลางคนคนที่1ว่า"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเรียม จะมาเป็นคนดูแลหนูน้อยให้คุณผู้หญิงค่ะ"

 

                   หญิงวัยกลางคนคนที่2ว่า"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อสุนี จะมาเป็นแม่บ้านทำครัวทำความสะอาดให้คุณผู้หญิงค่ะ"

 

                   หนูแดง ว่า "แหมครู เว่อไปหรือเปล่าค่ะ ไม่ต้องถึงขนาดนี้ก็ได้"

 

                   โอ๋บอกว่า "ไม่หรอกจะ หนูแดงเองต้องไปสอนหนังสือนี่นาอย่าลืมสิ"

 

                   หนูแดงแกล้งทบทวนความจำโอ๋ว่า"เอแล้วหนูแดงสอนวิชาอะไรน้า..."

 

 

 

                   โอ๋บอกว่า "แหมคลอดลูกคนแรก ถึงกับความจำเสื่อมเลยหรอ ก็วิชา Math สิจ๊ะที่รักของครู"

 

                    หนูแดง ว่า "หยอกครูแล้วสนุกดีจัง"

 

                   โอ๋หัวเราะ "ฮ่าๆๆๆ"

 

เสียงหัวเราะดังลั่นห้อง ช่างเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์แบบจริงๆ

 

                   ในเวลาต่อมาครูโอ๋และครูหนูแดงเดินคู่กันไปสอนนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกัน นักศึกษาต่างจ้องมองคู่รักคู่นี้เป็นอย่างมาก ต่างคนต่างเล่าความถึงตอนที่ครูโอ๋ยังสอนหนูแดงเด็กปี 1 อยู่ต่างอิจฉาในความรักต่างวัยที่ลงตัวมากๆ และมักจะมีคนตาฝาดมองเห็นเป็นครูผู้ชายสองคนเดินด้วยกันเสมอดูช่างลึกลับยิ่งนักสำหรับคู่นี้

 

                   ท้ายที่สุดนี้ไม่อาจจะรู้ได้ว่า อนาคตต่อไปนี้จะเป็นเช่นไร แต่เอาเฉพาะปัจจุบัน นี่คือช่วงเวลาที่ดีที่สุดของทั้งคู่แล้ว และทั้งคู่คงจะรักกันตลอดไป

 

 

 

จบบริบูรณ์