รักวุ่นวายของยัยเด็กเรียน

         ก๊อกก๊อก "นานาวลูกตื่นได้แล้ว เปิดเทอมแล้วนะลูก"

"ค่ะแม่" กำลังไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ  "สวัสดีฉันชื่อนานาวเด็กมัธยมต้น รร. แห่งหนึ่ง ฉันอยู่ห้องวิทย์พิเศษ ห้องคิงของ รร. " นานาวลูกถึง รร." แล้วนะลูก แม่ค่ะไปล่ะนะค่ะ ฉันเดินลงจากรถแล้วเดินตรงไปหาเพื่อนที่กำลังเดินคุยกันอยู่ฉันคุยเพลินจนไม่ได้ดูทางถึงชนกับใครซักคน ฉันเงยหน้าขึ้น อร้ายย!!มาวันแรกก็เดินชนรุ่นพี่เลยหรอ แถมเป็นพี่การิด้วย พี่การิ ที่ฉันแอบปลื้ม ตั้งแต่ปีที่แล้วจนตอนนี้ก็ยังปลื้ม "น้องครับ คือน้องเหยียบเท้าพี่อยู่ง้าา " จริงด้วย ฉันเหยียบพี่เขาอยู่ฉันรีบเดินออกมาจากพี่เค้าพร้อมกล่าวคำขอโทษ แล้ววิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต ใจเต้นแรงอะไรขนาดนี้ ความคิดก็เบลอไปหมด สมองช้านนนไปหมดแล้ว พอฉันรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนนั่งอยู่บนห้องแล้ว และเพื่อนก็มาสกิดพร้อมพูดว่า จะรีบไปไหน แกรรร ฉันเขินหน้าแดงแล้วตอบไปว่าพอดีฉันกลัวว่าจะไปเข้าแถวไม่ทันเลยรีบเอากระเป๋ามาเก็บบนห้อง "งั้นฉันลงไปก่อนะแกรร "พอลงไปก็เจอพี่การิยืนอยู่หร้าบรรไดฉัน ฉันรีบเดินก้มหัวและเดินหนีพี่เขาแต่พี่เขากลับจับแขนฉันไว้แล้วพูดว่า น้องใช่คนที่เหยียบเท้าพี่เมื่อเช้าป่ะ " ค่ะ ใช่ค่ะ ฉันตอบน้ำเสียงเรียบเฉยต่อพี่เขา แต่ฉันหน้าแดงไปหมดแล้ว "เห้ยน้องเป็นไรป่าวหน้าแดงเป็นไข้ป่ะเนี่ย เดี๋ยวพี่ไปส่งห้องพยาบาลไหม " ฉันตอบ ไม่เป็นค่ะพี่ ขอบคุณค่ะ "  เห้ยน้องไม่ต้องขอบคุณว่าแต่น้องชื่ออะไรอ้า ฉันเขินแต่ก็ไม่ยอมบอกพี่เค้า จนพี่เขาถามอีกรอบ ฉันถึงตอบเขาว่า "ไม่บอกค้าา ไปล่ะนะค่ะเดี๋ยวสาย"เก๊กเข้มไว้ก่อน พี่เขาเดินลงมาพร้อมฉัน แล้ววิ่งนำหน้าฉันไป พร้อมพูดว่า พี่ไปเข้าแถวก่อนล่ะ น้องเต้าหู้ คนอะไรกวนตีนจังเนอะ แต่ก็น่ารักอยู่ดี น้องเต้าหู้ด้วย แลดูเป็นคำชมมั้ง555 เจอกันตอนต่อไปน่ะ