>Talesrunner< รักของยัยพี่น้องจิ้งจอก

     *ตอนทำไมถึงรู้สึกแปลกๆนะ.*

มิโฮะ: เอ.. นางเอกงั้นหรอ ยังไงก็ทำไม่ได้ คงต้องไปปฏิเสธพรุ่งนี้แล้วแหะ=-=

ชิโฮะ: มิโฮะ!!

 (มิโฮะหันไป)

มิโฮะ: !! ใครอ่ะ !! อ้าวพี่นี่หน่า

ชิโฮะ: เดินกลับบ้านด้วยกันไหม

มิโฮะ: แหง ละสิ ก็บ้านเดียวกันนิ แต่ทำไมวันนี้พี่ไม่ปลุกหนู -*-

ชิโฮะ: อ๊ะ ขอโทษที พี่ลืมตัวไป

มิโฮะ: โถ่!! พี่นี่ละก็!!

 (มิโฮะไล่ทุบพี่)

ชิโฮะ: หยุดนะเลิกแกล้งเส้!!

มิโฮะ: วันนี้หนูโดนทำโทษเพราะพี่ -*-

ชิโฮะ:ก็พี่ขอโทษแล้วไง๊!!!

มิโฮะ: แค่ขอโทษมันไม่หายหรอกนะพี่ -*-

ชิโฮะ: หวาๆๆ ยักษ์ โกรธ แล้วว

มิโฮะ: หนอยแหนะ พี่บ้าา!! -*-

 (มิโฮะก็ไล่พี่ไปถึงบ้าน)

มิโฮะ: เหนื่อยจังเล๊ยย

ชิโฮะ: ก็แหง ละสิ วิ่งไล่พี่จนเหงื่อท่วมเลย - -

มิโฮะ: แหะๆ

 (เมื่อเข้าบ้าน)

มิโฮะ: พี่หนูไปอาบน้ำน๊าาา~

ชิโฮะ: ตามสบาย ก็ไปอาบจะบอกพี่ทำไม- -

มิโฮะ: โถ่พี่นี่ละก็!!

 (จา่กนั้นมิโฮะก็อาบน้ำ)

มิโฮะ: พี่นี่ละก็ =3=* (พูดเบาๆ) //ลงอ่าง

มิโฮะ: แต่ถึงยังงั้น ความรู้สึกแปลกๆจังเลย.. เหมือนว่าเราจะหลงรักพี่หรอ..

มิโฮะ: ม่ายจริ๊งงงง!! ม่ายด้ายย!! //ตะโกนลั่นบ้าน

ชิโฮะ: จะตะโกนหา*** (ชิโฮะลั่น) เป็นไร= =

มิโฮะ: ป่าวค่ะ...

มิโฮะ: เชอะ.. แต่ก็นะ พี่กับน้อง ยังไงก็แค่พี่กับน้องวันยันค่ำ ชิโฮะเขาไม่ชอบเราหรอก...T^T

ชิโฮะ: ยัยน้องแสบกริ๊ดสะข้างบ้านได้ยินเลย= = เฮ้อ แต่ก็น่ารักไปอีกแบบนะ -//-