Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

        โครม…

        เสียงชนกันของฉัน และใครบางคนดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วท่าอากาศยานลอนดอนฮีทโธรว์

        การเริ่มต้นการมาเยือนอังกฤษของฉันในครั้งนี้เริ่มต้นได้ไม่ดีนัก เพราะเป็นเพราะฉันเองแหละที่เดินไม่ดูตามาตาเรือมัวแต่หาพี่ลีโดยไม่ได้มองทางเลย  มันทำให้ฉันเผลอไปชนใครบางคนเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ

        “เอ่อ…ขอโทษค่ะ ขอโทษ คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ” ฉันรีบหันไปขอโทษใครบางคนที่ฉันเดินชนเข้า

        ฉันเพิ่งเห็นนะเนี่ยว่าคนที่ฉันเดินชนเป็นผู้ชาย แถมหน้าตาเขาก็หล่อใช้ได้ไม่ใช่สิ!ต้องบอกว่า โค-ตะ-ระ หล่อเลยล่ะ เท่าที่ฉันจำได้ก็ไม่เคยเห็นใครจะหล่อได้ขนาดนี้มาก่อน หล่อเป็นเทพบุตรรูปปั้นยังไงยังงั้น หล่อไม่บันยะบันยัง เอ่อ=_= ฉันว่าพอก่อนเถอะ แฮะๆ

        “นี่เธอตาบอดรึไงกัน มาเดินชนฉันอย่างนี้ได้ยังไง ถ้าฉันเป็นอะไรไปใครจะรับผิดชอบ@#$#^%$” และเขาก็พูดนู่นนี่นั้นไปมากมายแต่อย่างกับลิน่าคนนี้จะฟังนะไม่มีทางยะ!

        เขาเป็นผู้ชายหล่อก็จริงแต่ปากเขานี่แบบ… แต่ไม่เป็นไรหล่อฉันให้อภัยได้ ฮิฮิ และ ฉันก็เพิ่งสังเกตว่าเขาพูดไทยได้ เฮ้!พูดไทยได้งั้นเหรอหน้าตาแบบนี่เนี่ยนะพูดไทยได้ ไม่อยากเชื่อ

       “นี่ นายเป็นคนไทยหรอกเหรอ หน้าตาแบบนี่เนี่ยนะ” ฉันพูดพร้อมมองเขาไปทั้งร่าง (ไม่ใช่โรคจิตนะยะ) แต่เขาก็เอาแต่ยืนปัดฝุ่นที่เสื้อของเขา ซึ่งก็ไม่เข้าใจว่าฝุ่นจะติดเยอะไปไหน

        “นี่เธอไม่ต้องมา….”

        อยู่ๆเขาก็พยายามจะพูดอะไร และต้องชะงักไปทันทีเมื่อเห็นหน้าฉันเขาเป็นอะไรของเขานะหรือหน้าฉันมีอะไรแปลกไป แต่ฉันว่าไม่นะเพราะหน้าตาฉันก็พอจะเป็นคนแถบยุโรปได้นะ เพราะฉันได้พ่อมาเยอะ

        อยู่ๆเขาก็พุ่งมาหาฉันที่ยืนงงอยู่ พุ่งอย่างเดียวจะไม่ตกใจมากแต่นี่เขามากอดฉัน ใช่กอด ฟังไม่ผิดหรอก ซึ่งเขาคือใครถามว่าฉันรู้จักเหรอ ตอบเลยว่าไม่ค่ะ +_+

        “เฮ้ยๆๆๆ ปล่อยน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้นะเว้ย จะทำอะไรน้องฉัน” ขอบคุณพระเจ้าที่ส่งพี่ลีมาทันเวลาพอดีอย่างกับรู้ใจ เอ่อไม่ใช่ละ

        พูดจบพี่ลีก็รีบมาดึงตัวฉันออกจากร่างสูงของผู้ชายคนนั้นอย่างเร็ว และเอาฉันไปไว้ด้านหลังของพี่ลี

        “แกอีกแล้วเหรอ” หือเขารู้จักกันเหรอ เอ่อช่วยทำให้ฉันเข้าใจที “แกจะยุ่งอะไรเรื่องของฉันมากมาย”

        “ฉันจะไม่ยุ่งเลยถ้าเรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับน้องฉัน”

        แล้วพี่ลีก็ดึงฉันออกไปจากตรงนั้นอย่างไว