Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

        “ทำอะไรกันอ่ะ” เสียงพี่เจลถามแต่ก็ไม่มีใครตอบเพราะมันชุลมุนกันไปหมดใครรุมใครบ้างก็ไม่รู้

        “พอแล้วๆหยุด!” เสียงดังกึกก้องทำให้ทุกคนต้องหยุดชะงักกัน และเมื่อมองไปก็เห็นทุกคนเข้ามาดูกันหมดลุงจ้อนยืนกอดอกมอง 

        “เจลเธอก็เอากับเขาด้วยเหรอ” พี่ลีทำหน้าไม่อยากเชื่อฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันพี่เจลมาตอนไหนเนี่ยแล้วช่วยฝั่งไหนฝั่งฉันใช่มั้ย

        “ทะเลาะกันเรื่องอะไร” ลุงจ้อนมองหน้าเราทั้งสี่คนด้วยสีหน้ากดดัน

        “ก็ยัยนั่นมาหาเรื่องก่อน” ยัยรันโยนความผิดมาให้ฉัน

        “เอ๊ะ!ยัยนี่เอาอีกซักทีมั้ย” ฉันจะพุ่งเข้าไปหาอีกทีแต่ก็ถูกพี่ไวท์เข้ามาจับไว้ทัน

        “พอๆงั้นทั้งสี่คนไม่ต้องนอน เฝ้าเวรยามกันถ้าเห็นว่าใครแอบหลับเดี๋ยวจะโดนหนักกว่านี้” ลุงจ้อนเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

        ปล่อยให้เราทั้งสสี่อ้าปากค้างกับบทลงโทษ ไม่ต้องนอนไม่นะฉันเหนื่อยจะตายแล้วต้องพักผ่อนสิ

        “เป็นไงล่ะ เฮ้อออเดี๋ยวพี่อยู่เป็นเพื่อนแล้วกัน” พี่ไวท์กระซิบข้างหูฉัน

        ทั้งสองกลุ่มสร้างที่พักชั่วคราวเสร็จกันเรียบร้อยก็เข้านอนกันหมดเหลือเพียงคนที่ถูกลงโทษและพี่ไวท์กับพี่ลีที่มาอยู่เป็นเพื่อน เฝ้าเวรยามก็ไม่เห็นมีอะไรมากก็แค่นั่ง แล้วก็ยืนเดินดูไปเรื่อยๆแล้วตอนนี้ฉันก็ง่วงมาแล้วด้วยหาวไปรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

        “ไวท์ มาคุยกับรันบ้างสิ” ยัยรันพยายามดึงตัวพี่ไวท์ออกห่างจากฉัน

        “รันเรามีแฟนอยู่แล้วเราไม่อยากทำให้แฟนเสียใจเลิกยุ่งกับเราเถอะ” แล้วพี่ไวท์ก็เอามือมาโอบไหล่ฉันไว้

        ยัยรันถึงกับไปไม่เป็นช็อกกลางอากาศไปเลยสะใจจริงๆฉันก็บอกอยู่แล้วว่ามีแฟนแล้วยังจะมายุ่งวุ่นวายอีก เอ๊ะ!แล้วยัยน้ำตาลกำลังจะไปหาพี่ลีรึเปล่านะ ฉันเห็นแบบนั้นเลยลากให้พี่ไวท์เดินไปด้วย และก็จริงๆยัยนั่นเข้าไปหาพี่ลีที่กำลังนั่งเคลียร์อะไรซักอย่างกับพี่เจลอยู่ดูหน้าทั้งพี่ลีและพี่เจลเครียดมากเหมือนจะร้องด้วยกันทั้งคู่มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าตั้งแต่เมื่อวานแล้วฉันถามใครก็ไม่มีใครรู้

        “ลีคะไปน้ำตาลจะพาไปดูอะไร” ยัยน้ำตาลพยายามลากพี่ลีไปแต่พี่ลีก็ไม่ไปแถมยังสะบัดมือออก

        “อย่ามายุ่ง!วุ่นวายได้มั้ยฉันมีแฟนแล้ว เธอรู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำให้ฉันต้องเลิกกับแฟน ถึงฉันเลิกกับแฟนไปแต่ฉันก็ไม่มีทางรักใครได้อีกฉันรักได้เพียงแค่เจลคนเดียว” นี่คงเป็นการตัดโอกาสที่โหดร้ายมากเป็นฉันฉันคงเสียใจมาก แล้วพี่ลีก็เข้าไปกอดพี่เจลพร้อมน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม ปล่อยให้ยัยน้ำตาลอึ้งไปเลย

        แต่เดี๋ยวนะพี่ลีกับพี่เจล เอ่อ…ฉันเงยขึ้นไปมองหน้าพี่ไวท์แล้วสายตาของเราก็มีคำถามเดียวกันว่า พี่ลีกับพี่เจลคบกันตอนไหน ทำไมไม่มีใครรู้ ฉันยักไหล่เพื่อบอกว่าฉันก็ไม่รู้แล้วก็เดินออกไป

        ฉันกับพี่ไวท์เดินมานั่งกันที่ต้นไม้ใหญ่ใกล้ๆเราทั้งคู่เงียบไม่มีใครพูดอะไรได้ยินเพียงเสียงสายลมที่พัดมาเรื่อยๆ ในป่าตอนกลางคืนนี่ก็เงียบสงัดเลยเนอะ

        “แกฉันถูกปฏิเสธมาอ่ะ” เสียงผู้หญิงดังมาแว่วๆ

        “ฉันก็เหมือนกัน” แล้วมีอีกสองเสียงที่พูดประสานกัน นี่มันเสียงของยัยพวกนั้น

        “ฉันอ่ะเข้าไปบอกชอบเบลล์แต่เบลล์ก็พูดในทำนองว่ามีแฟนแล้ว อะไรอีกก็ไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่อง” เสียงฟ้าพูด

        “ฉันถูกปฏิเสธแบบเดียวกันเลยไวท์เขาบอกว่าเขามีแฟนแล้ว แถมแฟนนะก็เป็นยัยหน้าฝรั่งบ้านั่นด้วยอ่ะเจ็บใจๆ” ยัยรันพูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์เสีย

         “ฉันถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อไยเลยอ่ะลีโอว่าฉันด้วยอ่ะ ฉันรับไม่ได้แถมยังกอดยัยหน้าแมวต่อหน้าต่อตาฉันเลยอ่ะ” ยัยน้ำตาลพูดขึ้นบ้าง

        แล้วทั้งสามคนก็ถอนหายใจพร้อมกัน ฉันหันไปมองหน้าพี่ไวท์ที่ตอนนี้ก็กำลังมองหน้าฉันอยู่พี่ไวท์ยักคิ้วให้หนึ่งทีฉันเบะปากใส่ด้วยความหมั่นไส้

       “งั้นฉันขอไบท์นะ” ยัยรันเริ่มต้นพูดอีกครั้งน้ำเสียงดูมีความสุข

        “ฉันขอนนท์” อีกสองคนพูดพร้อมกันแล้วก็เถียงกันสองคน

        ฉันละงงกับพวกแก๊งนี้จริงๆอกหักได้ไม่ถึงชั่วโมงจะเอาคนอื่นอีกละโชคดีนะสองหนุ่ม ฉันขอให้พวกนายผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ไปให้ได้ ขนาดพวกฉันยังผ่านมาได้เลย ฉันอวยพรให้นนท์และไบท์ถ้าฉันผ่านได้คนอื่นๆก็ผ่านไปได้อยู่แล้ว(มั้ง)

        “ฝันๆ” พี่ไวท์เขย่าตัวฉัน

        “ฝันหลับไปตอนไหนเนี่ย” ฉันหันไปมองรอบๆก็เห็นแสงสว่างนั่นแปลว่าตอนเช้าแล้ว จะได้กลับบ้านแล้วเย้!

       “ปล่อยให้พี่เฝ้าอยู่คนเดียว” พี่ไวท์เขกหน้าผากฉันไปทีนึง

        เราทุกคนเดินทางออกจากป่ากันแต่มันไม่ใช่ทางเดิมกับที่เคยเดินเข้าป่าแต่เดินไปเพียงไม่กี่นาทีก็ถึงที่พักจริงๆของพวกเราแล้ว ห้ะ!ที่เดินมาเป็นชั่วโมงนี่คือโดนหลอกใช่มั้ย เห็นแล้วเข่าอ่อนเลยทำไมไม่ให้เดินทางลัดตั้งแต่แรกไม่เข้าใจเลยจริงๆปล่อยให้เหนื่อยแทบตาย

        พอถึงแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปเก็บของแล้วมายืนรวมตัวกันที่เดิม ทุกคนเห็นพ้องกันว่าค่อยกลับไปอาบน้ำที่บ้านนี่ไม่ได้สกปรกนะเพียงแต่ขี้เกียจเฉยๆ

        “ขอบคุณทุกคนนะครับที่มาเข้าค่ายนี้ถ้าไม่มีทุกคนค่ายก็จัดขึ้นไม่ได้ เดินทางกลับโดยสวัสดิ์ภาพ “ ลุงจ้อนพูด

        ทุกคนสวัสดีเพื่อลากลับกันลุงจ้อนก็ยืนส่งทุกคนกลับบ้านกัน ฉันเดินไปขึ้นรถพี่ลี แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไปในรถมีแต่เสียงเงียบงันไม่มีใครพูดคุยอะไรเลยหันไปดูทุกคนต่างหลับกันหมดรวมทั้งฉันที่ค่อยๆเคลิ้มหลับไปด้วยนี่ถ้าพี่ลีเผลอง่วงขึ้นมาจะเป็นไงเนี่ย

        “ถึงบ้านแล้วทุกคนนนนน” พี่ลีตะโกนเสียงดังลั่นเป็นการปลุกอีกแบบที่ได้ผล

        ตื่นมาก็งัวเงียด้วยกันทั้งหมดพี่ลีเลยเรียกให้คนไปยกกระเป๋าให้แล้วก็เข้าบ้านกันต่างแยกย้ายกันไปห้องของตัวเองแล้วก็นอน แต่พี่ไวท์นี่สิดันมานอนห้องเดียวกับฉัน ฉันไล่ให้ไปนอนกับพี่ลีก็ไม่ยอมไปอ้างว่าขี้เกียจเดินเป็นข้ออ้างที่…มากห้องพี่ลีถึงก่อนห้องฉันอีกแต่ฉันก็ปล่อยๆไปเพราะร่างกายฉันมันต้องการพักผ่อนเต็มทนละ เราทั้งสองนอนหลับกันบนเตียงเดียวกัน